ไหปีศาจ - บทที่ 652 ท้าทายราชาหมาป่า

บทที่ 652 ท้าทายราชาหมาป่า

บทที่ 652

ท้าทายราชาหมาป่า

การต่อสู้ครั้งนี้เป็นการต่อสู้ที่ลำบากที่สุดที่ราชาหมาป่าเคยเจอมาตั้งแต่มันเกิด

มันได้รับบาดแผลหนักแบบที่ไม่เคยโดนมาก่อน

ตาซ้ายของมันถูกทำลาย อวัยวะภายในของมันได้รับความเสียหายจากแรงหมัดอันรุนแรง ร่างกายที่แข็งแกร่งของมันแทบจะแตกกระจายไปด้วยหมัดเหล็กสองข้างของหยู่เฮา แม้แต่กรงเล็บอันภาคภูมิของมันก็ต้องมาหักในการต่อสู้ครั้งนี้

แม้ว่าก่อนหน้านี้มันจะเคยท้าทายราชาหมาป่าเฒ่าในอดีตที่แข็งแกร่งดั่งความสูงของดวงอาทิตย์ มันก็ยังไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขนาดนี้

ตอนนี้มันได้กลายเป็นอดีตราชาหมาป่าเสียแล้ว

“กรร”

ราชาหมาป่าคำรามโหยหวนราวกับว่าด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะช่วยให้มันตั้งตัวแข็งแกร่งพอที่จะทนรับบาดแผลรูที่เต็มร่างกายของมันได้

เลือดไหลออกจากปากของมันอย่างต่อเนื่องเป็นที่น่าสังเวชอย่างยิ่ง

ไม่มีความแตกต่างเท่าไหร่ ระหว่างมิติวิญญาณของชายหนุ่มและหมาป่าหนึ่งตัว

แต่ราชาหมาป่าก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าทำไมมนุษย์คนนี้ถึงได้มีร่างกายอันน่ากลัวพอที่จะสู้กับตัวเองได้ ลมปราณและเลือดที่เดือดพล่านทำให้มันรู้สึกสั่นสะท้านและไม่สบายใจ

มนุษย์คนนี้เหมือนกับสัตว์ร้ายเสียมากกว่า

แม้ว่าจะมีบาดแผลอยู่ทั่วร่างกาย แม้ว่าจะสามารถเห็นกระดูกสีขาวที่เผยออกมาให้เห็นจากบาดแผลเขาก็ยังคงยืนอยู่ที่นั่นโดยปราศจากความกลัวและการยอมแพ้

เขาเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ

นี่เป็นความคิดเดียวของราชาหมาป่าในขณะนี้

แต่นั่นไม่ได้ทำให้มันยอมจำนน

เนื่องจากเป็นราชาแห่งหมาป่า ราชาย่อมไม่สามารถพ่ายแพ้ได้

ดังนั้นมันจึงกระโดดขึ้นเปิดการโจมตีครั้งสุดท้าย โดยที่ไม่คาดคิดว่าความแข็งแกร่งของมันนั้นได้หมดลงแล้ว

ราชาหมาป่ากระโดดขึ้น แต่มันกลับไม่ได้ทำการโจมตี ใด ๆ ร่างกายของมันสูญเสียการควบคุมแล้วล้มลงบนพื้นอย่างแรง

“แอ่ว…”

ราชาหมาป่านอนอยู่บนพื้นตัวสั่นและสะอื้น

มันล้มเหลว

ในช่วงเวลาสุดท้ายนี้ การต่อสู้ไม่ได้วัดว่าใครมีพลังมากกว่า แต่ใครที่จะสามารถทนบาดแผลได้มากกว่า เมื่อใกล้ถึงแก่ความตาย

น่าเสียดายที่มันพ่ายแพ้

จากนั้นก็มีเสียงฝูงหมาป่าร้อง

หมาป่าจันทราอสูรเข้ามารุมคำรามอย่างตื่นเต้นรอบ ๆ ราชาคนใหม่ของพวกมันในขณะที่ราชาหมาป่าตัวเก่านอนอยู่บนพื้นโดยที่ไม่มีหมาป่าตัวไหนไม่สนใจมัน

ราชาองค์ใหม่ได้ถือกำเนิดขึ้น และราชาองค์เก่าก็ต้องล้มลง

เป็นสัจธรรมของโลก

หยู่เฮารู้สึกได้ว่าตนเองถูกล้อมรอบไปด้วยหมาป่า แต่พวกมันไม่ได้เข้ามาหวังจะปองร้าย พวกมันแสดงความเชื่อฟังและเคารพ

แค่นั้นเขาก็รู้แล้วว่าตัวเขาเป็นฝ่ายชนะ

ลั่วอู๋รู้สึกโล่งใจที่เห็นสิ่งนี้

ดีมาก เขาชนะ.

หลงเซี่ยอดไม่ได้ที่จะกล่าวชม “สมแล้วที่เป็นผู้สืบทอดของท่านหม่าเฉิน เขาได้รับบาดเจ็บมากจนหากเป็นคนอื่น ๆ คงจะเสียชีวิตไปนานแล้ว อย่างไรก็ตามด้วยเจตจำนงที่ไม่ย่อท้อของเขาที่จะสู้ต่อไปจนถึงตอนนี้ กลายเป็นสิ่งที่บังคับให้ราชาหมาป่าต้องพ่ายแพ้ ”

เขาสามารถมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน

ในแง่ของความแข็งแกร่งทางกายภาพราชาหมาป่านั้นเก่งกว่าผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองขั้นสูง แม้ว่าหยู่เฮา จะใช้ความบ้าคลั่งอันไม่มีที่สิ้นสุด มาแล้วถึงสิบสี่ครั้งเขาก็ทำได้เพียงแค่ขัดขืนเท่านั้น ไม่สามารถที่จะปราบปรามมันได้

ด้านความแข็งแกร่งทางกายภาพราชาหมาป่าที่มีร่างกายใหญ่โตย่อมแข็งแกร่งกว่า แต่มันก็แพ้ ซึ่งนี่ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์พลังทางด้านจิตใจที่ไม่ย่อท้อของหยู่เฮา

หลงเซี่ยพอใจมาก

เพราะเขารู้ว่าหมาป่าจันทราอสูรจะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกต่อไป ตอนนี้ที่เขาต้องทำมีเพียงแค่จัดการกับอสูรทั้งสามเท่านั้น

อสูรทั้งสามแทบจะไม่สนใจหมาป่าจันทราอสูร แม้ว่าพวกมันจะอาศัยอยู่ด้วยกันในหุบเขาอสูร และจุดประสงค์ของพวกมันก็คือการปกป้องที่นี่ทั้งสองฝ่าย แต่เนื่องจาก หมาป่าจันทราอสูรไม่ใช่สัตว์วิญญาณอสูรพวกมันจึงไม่เป็นที่นิยม ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นในฝูงหมาป่าจันทราอสูร เหล่าอสูรทั้งสามย่อมไม่มีความคิดที่จะสนใจ

ขณะนี้หยู่เฮาที่ถูกล้อมรอบไปด้วยหมาป่าได้ล้มลงอย่างช้าๆ เขาไม่มีแรงพอที่จะพยุงตัวเองให้นั่งลงได้ด้วยซ้ำ

ลั่วอู๋ ตกใจ “หยู่เฮา!”

เขาบินลงไปหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว พร้อมมือที่ปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์

ทักษะ ระดับ S [แสงศักดิ์สิทธิ์] ทำงาน

อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาเข้าใกล้เหล่าหมาป่าก็มองมาที่เขาด้วยแววตาอันโกรธแค้นทันที พวกมันจ้องมองไปที่ลั่วอู๋และกรีดร้องอย่างดุเดือด พวกมันดูตื่นเต้นและโกรธมากอาจเป็นเพราะพวกมันคิดว่ามนุษย์คนนี้กำลังจะทำร้ายราชาองค์ใหม่ของพวกมัน

ลั่วอู๋ยิ้มอย่างขมขื่นและกลัวที่จะเข้าใกล้

หมาป่าจันทราอสูรจำนวนมากต้องการที่จะกระโดดขึ้นไปโจมตี ลั่วอู๋จึงไม่มีทางอื่นนอกจากการหลบหนี

โชคดีที่หยู่เฮา ยังคงรักษาสติไว้ได้เล็กน้อย เขาส่งเสียงแหบต่ำออกมา

ไม่มีความแตกต่างระหว่างเสียงต่ำนั้นกับเสียงของยุง

แต่ดูเหมือนฝูงหมาป่าจะเข้าใจมันและยอมถอยห่างออกไป

นี่คืออำนาจที่แท้จริงของราชาหมาป่า

ลั่วอู๋รู้สึกโล่งใจเขาบินกลับลงมาและรีบใช้ทักษะเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของหยู่เฮา บาดแผลบนพื้นผิวแทบจะไม่ได้รับการเยียวยาใด ๆ ความเสียหายดั้งเดิมนั้นมันร้ายแรงมาก ความคลั่งไคล้อันไม่มีที่สิ้นสุด มีผลเสียหายสืบเนื่องจากการเปิดใช้งานพลังวิญญาณในเลือดของตัวเองมากเกินไป จึงเป็นที่มาของความเสียหายอย่างมากในตอนนี้ของหยู่เฮา

อาการบาดเจ็บเหล่านี้ไม่สามารถแก้ไขได้โดยพลังของลั่วอู๋

หยู่เฮา สามารถแก้ปัญหาได้ด้วยตัวเองเท่านั้น

นาน ๆ เข้า หยู่เฮา คงจะทนบาดแผลเหล่านี้ไม่ไหว

แต่อย่างน้อยในขณะนี้

ตราบใดที่สามารถพาหยู่เฮากลับไปที่เผ่าเทียนหวู่ได้ ท่านหม่าเฉินจะต้องไม่อยู่เฉยแล้วออกมาช่วยแน่

ลั่วอู๋ถอนหายใจอย่างโล่งอกและพึมพำ“บอกข้าก่อนสิว่า เจ้าจะทำแบบนี้”

“ข้ากลัวว่าเจ้าจะห้ามข้า” หยู่เฮา ยิ้มอย่างไม่เต็มใจ “นอกจากนี้ข้าก็ไม่อยากทำให้เจ้าเป็นกังวลด้วย”

การท้าทายราชาหมาป่าเป็นเรื่องที่เขาไม่สามารถปฏิเสธตัวเองได้

ทันใดนั้นลั่วอู๋กลอกตาของเขา “ถึงข้าจะสู้พวกมันไม่ได้ แต่ก็เรียกข้ามาเป็นคนแบกเจ้ากลับไปก็ยังดี ถ้าข้าไม่มา เจ้าคิดว่าหมาป่าหน้าโง่พวกนี้จะรักษาเจ้าได้ไหมล่ะ?”

หยู่เฮาเป็นใบ้ไปชั่วขณะและไม่มีคำใดมาหักล้าง

ใช่ ถ้าลั่วอู๋ไม่มาแม้ว่าเขาจะชนะเขาก็ยังบาดเจ็บสาหัสอยู่ดี ถ้าเขาไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงทีเขาอาจจะเสียชีวิตด้วยอาการบาดเจ็บสาหัสนี้ด้วยซ้ำ

“ข้าผิดไปแล้ว” หยู่เฮาหัวเราะอย่างขมขื่น

เขารอบคอบไม่พอจริงๆ

ลั่วอู๋มองไปรอบ ๆ แล้วพูดว่า “มันจบไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอก เจ้าจะทำอะไรต่อไปล่ะ พักผ่อนกับฝูงหมาป่า?”

“อืม … ” หยู่เฮากะพริบตา

ราชาหมาป่าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากฝูงหมาป่าเป็นเวลานาน

หากเป็นเช่นนั้นหมาป่าจะค่อย ๆ เริ่มไม่เชื่อฟังราชา หมาป่า และอาจจะทำให้มีผู้ท้าชิงรายใหม่ปรากฏตัว

นี่คือกฎหมาป่าจันทราอสูร

ตอนนี้หยู่เฮา คงไม่สามารถยอมรับการท้าทายของราชาหมาป่าตัวใหม่ได้แน่

การพักผ่อนในฝูงหมาป่าอาจจะยากสักหน่อย เพราะหมาป่าเหล่านี้ไม่ได้ให้ความสำคัญกับสุขอนามัยมากนัก ดูจากกลิ่นเลือดที่อบอวลไปทั่วก็น่าจะรู้

แม้ว่าหยู่เฮา จะทนได้

แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาชอบมัน

มันเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากสำหรับผู้ป่วยอาการบาดเจ็บสาหัสจะต้องทนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายเช่นนี้

หยู่เฮา พยายามที่จะยืนขึ้น

เขายังคงอ่อนแอมาก แต่หลังจากได้รับการรักษาของแสงศักดิ์สิทธิ์ อย่างน้อยเขาก็ฟื้นความสามารถในการเคลื่อนไหวมาบ้าง แม้ว่าเขาจะยังเดินเซอยู่ก็ตาม

หยู่เฮา เดินมาหาอดีตราชาหมาป่า

สติในแววตาของราชาหมาป่านั้นหละหลวมและดูเหมือนว่ามันกำลังจะตายจากความเสียหายอย่างหนักทางร่างกายและการระเบิดของพลังวิญญาณที่มันใช้ไปจนหมด

จู่ ๆ หยู่เฮาก็พูดขึ้นว่า “เจ้าต้องการทำพันธสัญญากับข้าไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ดวงตาของราชาหมาป่าก็ขยับเล็กน้อย

แรงกระเพื่อมในหัวใจดังขึ้น

ลั่วอู๋แปลกใจ “เจ้าล้อข้าเล่นใช่ไหม มันเป็นแค่ทองขั้นสูงเองนะ!”

ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองขั้นสูงสามารถทำ พันธสัญญากับการสัตว์วิญญาณที่มีมิติวิญญาณสูงกว่าอย่างระดับเพชรได้

“มีอะไรงั้นเหรอ สัตว์วิญญาณระดับเพชรมันหายากมาก 90 เปอร์เซ็นต์ของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองขั้นสูง เองก็มักจะทำพันธสัญญากับสัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงไม่ใช่รึไง แล้วทำไมข้าจะทำไม่ได้” หยู่เฮา ยิ้ม