ไหปีศาจ - บทที่ 670 เกราะนรก
บทที่ 670 เกราะนรก
บทที่ 670
เกราะนรก
ลั่วอู๋ไปที่ห้องปรุงยาอีกครั้ง
ดูเหมือนว่าจะพยายามปรับแต่งยาปีกสีครามแห่งความมืด แต่มันดูยากมาก มันไม่น่าจะสำเร็จ
แต่นั่นเป็นข่าวดี
หากสามารถฝึกฝนนักปรุงยาระดับเก้าได้นั่นคงจะยอดเยี่ยมมาก
ความสำคัญของยานั้นชัดเจนในตัวมันเอง
ศิษย์ของมู่เถาหลายคนก็ได้เป็นนักปรุงยาตัวจริงไปนานแล้ว แต่ระดับของพวกเขามีเพียงสามหรือสี่เท่านั้น
ยาที่พวกเขากลั่นสามารถใช้สำหรับการฝึกของผู้ฝึกหัดได้ แต่ก็ไม่มีผลกับระดับที่มากไปกว่านั้น ลั่วอู๋ไม่สามารถหวังพึ่งยาระดับสามหรือสี่ได้
อย่าไปรบกวนการปรุงยาเลย ลั่วอู๋ออกจากห้องปรุงยาอย่างเงียบ ๆ
ในที่สุดลั่วอู๋ก็มาถึงห้องหลอม
เจ้าของห้องกลั่นคือหยางเฉาปู่คนที่สี่ของกู่ฉวนเขาเป็นปรมาจารย์ด้านการตีเหล็กของแท้ โดยมีลูกศิษย์สิบคนอยู่ภายใต้การฝึกเขา
อุณหภูมิในห้องหลอมสูงมากและผนังเป็นสีแดงเหมือนเตาหลอมเหล็ก คาดว่าคนธรรมดาไม่สามารถอยู่ได้ถึงครึ่งชั่วโมง
โชคดีที่ศิษย์ทั้งสิบคนแกร่งพอจะอยู่รอดได้ แต่พวกเขาก็ยังคงเหงื่อออกและต้องใช้น้ำพุเย็นเพื่อระบายความร้อนเป็นครั้งคราว
หยางเฉาจ้องมองไปที่เตาหลอมโดยไม่วอกแวก มีแร่วิญญาณขนาดใหญ่เผาอยู่ในนั้นและมีกลิ่นคาวเล็กน้อย
หยางเฉาลุกขึ้นและเดินเข้ามาทักทาย
“อย่าสนใจข้าเลย ข้าแค่มาดู” ลั่วอู๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้าทำงานของตัวเองไปเถอะ เพื่อไม่ให้งานล่าช้า”
หยางเฉายืดตัวขึ้นและพูดว่า “มันไม่มีปัญหา มันเป็นเพียงการเผาทองแดงเขียว แร่วิญญาณนี้แข็งแกร่งมากจนไม่สามารถหลอมได้จนกว่าจะถูกเผาเป็นเวลาอย่างน้อยเก้าวัน”
ลั่วอู๋พยักหน้า
เขาไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ เขามอบอำนาจให้หยางเฉาเต็มที่
“สารานุกรมการหลอมเป็นยังไงบ้างสำหรับเจ้า?” ลั่วอู๋ถาม
ท้ายที่สุดมันเป็นหนังสือโบราณที่จักรพรรดิดาบทิ้งไว้ซึ่งมันมีค่ามาก แน่นอนว่าลั่วอู๋หวังว่าจะมีสาระดี ๆ ในหนังสือโบราณเล่มนี้
เมื่อพูดถึงสารานุกรมการหลอมหยางเฉาก็มีไฟและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “มันเป็นหนังสือศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ วิธีการตีหลอมหลายอย่างที่กล่าวถึงนั้นได้สูญหายไปนานแล้ว ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบรรพบุรุษของข้าได้สร้างวิธีการตีขึ้นรูปที่น่ากลัวเช่นนี้ ไม่กี่เดือนที่ผ่านมาและข้ารู้สึกว่าระดับการตีเหล็กของข้าดีขึ้นอย่างก้าวกระโดดตราบใดที่ท่านให้เวลาข้ามากพอก็ไม่มีปัญหาในการสร้างต้นแบบของอาวุธวิเศษ”
ลั่วอู๋เงียบไปเล็กน้อย เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อฟังหยางเฉา โอ้อวดเกี่ยวกับหนังสือโบราณเล่มนี้
แร่วิญญาณจำนวนมาก หนังสือโบราณล้ำค่า และน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ที่ต้องใช้พลังงานจำนวนมากในการได้มา นั่นไม่ใช่เพื่อการพัฒนาระดับการตีเหล็กของหยางเฉา
เขาต้องการเห็นผลตอบแทน
หยางเฉาดูเหมือนจะรู้สึกว่าอารมณ์ของลั่วอู๋ไม่ค่อยดีนักจึงถามอย่างระมัดระวัง “นายน้อยเป็นอะไรรึเปล่า?”
“มีของที่ทำเสร็จแล้วไหม” ลั่วอู๋ถาม
“มี มี มี!” หยางเฉาพยักหน้าอย่างรวดเร็วจากนั้นก็พาลั่วอู๋ไปที่โกดังด้านหลังห้องหลอม “นายน้อย อย่างที่เห็นทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว”
สิ่งที่เขาเห็นคือชุดเกราะสีเทาทรงสูงซึ่งดูธรรมดามากและมีเกล็ดที่เห็นชัดเจน แต่ถ้าจับสัมผัสดูดี ๆ จะพบว่ามีร่องรอยของหยินด้วย
“นี่คือชุดเกราะผีสองร้อยชิ้น ข้ารู้ว่าท่านมีกองทหารของนายพลผีซึ่งนี่สร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับพวกเขา” หยางเฉากล่าวด้วยความกังวลใจ
ท้ายที่สุดทุกอย่างที่เขามีตอนนี้ก็มาจากลั่วอู๋
หากการงานหลอมไม่ถูกใจลั่วอู๋ ใครจะรู้ว่าทั้งหมดนี้จะถูกพรากจากเขาไป
ลั่วอู๋เดินไปข้างหน้า ใส่พลังวิญญาณเข้าที่ปลายนิ้ว และแตะชุดเกราะเบา ๆ แต่ไม่มีรอยใด ๆ เกิดขึ้นบนชุดเกราะซึ่งอย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่าพลังป้องกันนั้นผ่าน
ตอนนี้ลั่วอู๋ใช้เพียงปลายนิ้วของเขาก็สามารถตัดไม้และหินได้อย่างง่ายดาย
“ชุดเกราะนี้กับชุดเกราะธรรมดาต่างกันอย่างไร” ลั่วอู๋ถาม
“มันเรียกว่าเกราะนรกมันทำจากแร่ชนิดหนึ่งที่เรียกว่าแร่ฮานซินหมิง” หยางเฉากล่าว “ชุดเกราะทั่วไปไม่เหมาะกับกองทัพทหารผีเพราะผีจะไม่มีตัวตนและทองคำกับก๊าซเหล็กในแร่ธรรมดาจะทำร้ายทหารผี”
“แต่เกราะนรกนั้นแตกต่างออกไป แร่ฮานซินหมิงถูกฝังลึกลงไปในพื้นดิน และมันเป็นแร่วิญญาณที่ดูดซับหยินจำนวนมาก ดังนั้นนายพลผีจึงสามารถสวมเกราะแห่งนรกนี้ได้
“ไม่เพียงแค่นั้นตอนที่หลอมข้าก็ใช้ไฟหยินพิเศษเพื่อหลอมด้วยวิธีโบราณดึงพลังหยินในแร่วิญญาณเพื่อปะทุและหลอมเป็นชุดเกราะ”
“สิ่งนี้สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับกองทัพของนายพลผีได้ประมาณ 10%”
หลังจากได้ยินคำนี้ ลั่วอู๋ก็รู้สึกประหลาดใจมาก “เพิ่มความแข็งแกร่งได้ 10%?”
“ใช่แล้ว อย่างน้อยสิบเปอร์เซ็นต์” หยางเฉาพยักหน้า
สิบเปอร์เซ็นต์ของสิ่งนี้เหมือนได้มาฟรี ๆ ยังไม่นับความสามารถในการป้องกันของชุดเกราะ อย่าประมาทสิบเปอร์เซ็นต์เชียว นั่นมันเพียงพอแล้ว
ลั่วอู๋มองไปที่ชุดเกราะนรกสองร้อยชิ้นแล้วสงบสติอารมณ์ของเขาและถามว่า “เราเพิ่มการผลิตได้ไหม? สองร้อยชิ้นมันไม่เพียงพอน่ะ”
“มันมีข้าคนเดียวที่ทำได้” หยางเฉารู้สึกลำบากใจ “และแร่ฮานซินหมิงก็หมดแล้วด้วย”
หากมีคนที่หลอมได้คนเดียวความเร็วในการผลิตก็จะช้าลง
แต่แค่สามเดือนก็ถือว่าค่อนข้างดีที่สามารถหลอมชุดเกราะได้ 200 ชิ้น
ลั่วอู๋กล่าว “ข้าคิดไม่ดีเองจริง ๆ เจ้าทำอะไรก็ได้ไปก่อน ข้าจะพยายามส่งคนมาให้เจ้าเพิ่ม ส่วนแร่ฮานซินหมิงข้าจะหาคนส่งมาให้”
หยางเฉารู้สึกโล่งใจ
โชคดีที่ข้าได้พบกับนายน้อยที่มีเหตุผล
“ข้าจะให้ไป่ฉีส่งคนมารับชุดเกราะในภายหลัง” ลั่วอู๋หยิบแร่วิญญาณที่ชาวแซคส่งมาให้ “ลองดูในนี้ เจ้าต้องการอะไรบ้าง?”
หยางเฉาเปิดคลังและตะลึงกับแร่วิญญาณที่หายากกองเป็นภูเขา
มันมีจำนวนมหาศาล
และมีแร่วิญญาณระดับสูงซึ่งมีมูลค่าหลายร้อยล้าน
หยางเฉาสงบอารมณ์ลงอย่างยากลำบาก ดูเหมือนกังวลเล็กน้อย แร่วิญญาณที่มีประโยชน์เช่นนี้เขาไม่กล้าเอามาใช้มากเกินไป
“เจ้าต้องการอะไรล่ะ? อย่าเอาไปแค่นิดหน่อย เอามันไปให้หมดเลย” ลั่วอู๋พูด
“นั่นมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่” หยางเฉารู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย
ลั่วอู๋ พูดอย่างสบาย ๆ “อะไรไม่ดีล่ะ? เอาไปทั้งหมดเลย ไม่งั้นก็มีแต่ต้องขาย แต่ว่าข้าไม่ได้ขาดเงินน่ะสิ”
เมื่อได้ยินคำพูดของลั่วอู๋หยางเฉาก็มีความมั่นใจ
ทันใดนั้น 90% ของเหมืองวิญญาณจะถูกเอาออกมา
ลั่วอู๋ค่อนข้างพอใจกับเรื่องนี้
สิ่งนี้ทำให้หยางเฉารู้สึกว่าเขาถูกให้ค่าไว้สูงมาก เขาเคยรู้สึกขอบคุณลั่วอู๋ในใจเท่านั้น แต่ตอนนี้เขารู้สึกขอบคุณมากขึ้น
หยางเฉาแอบคิด ห้องหลอมที่สมบูรณ์แบบ วัสดุมากมาย และหนังสือการหลอมที่จักรพรรดิดาบทิ้งไว้ ถ้าข้าไม่สามารถสร้างสิ่งที่ทำให้แผ่นดินใหญ่ตกใจได้ข้าก็ควรไปฆ่าตัวตายเสีย
จากนั้นลั่วอู๋ก็ออกจากห้องหลอมอีกครั้ง
จากนั้นเขาก็ไปที่หอคอยสีขาว
ในการฝึกครั้งนี้แม้ว่าเขาจะไม่ได้เก็บเกี่ยวดอกไม้วิญญาณและสมุนไพรจากอาณาจักรภูเขาแห้งแล้งมามากมาย แต่เขาก็ได้สัตว์วิญญาณมาเป็นจำนวนมาก
ถึงเวลาปรับแต่งอีกครั้ง
ไหน ๆ ก็หาแต้มเซียนด้วย
มิติวิญญาณของตวนซีอยู่ในระดับทองขั้นสูงมาโดยตลอด มันไม่ได้รับการปรับแต่งมาเป็นเวลานานแล้ว มันต้องการแต้มเซียนมากมายเพื่อที่จะพัฒนามิติวิญญาณของมันต่อไป