ไหปีศาจ - บทที่ 678 ซุ่มโจมตี

บทที่ 678 ซุ่มโจมตี

บทที่ 678

ซุ่มโจมตี

ทุกคนต่างมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

เมฆฝนฟ้าร้องเมื่อครู่ได้หายไปแล้วราวกับมันเป็นเพียงภาพลวงตา

อย่างไรก็ตามกลิ่นอายของการต่อสู้ยังไม่ได้ลดลงโดยสมบูรณ์ ทำให้ผู้คนยังรู้ตัวว่าสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่ใช่ของปลอม

นี่เป็นความจริงที่ยากจะรับได้

ฝูงชนต่างหวาดผวา

ทักษะการกลืนกินของลั่วอู๋ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ เพราะว่าเขาเคยใช้ทักษะกลืนกินนี้ที่สำนักเฉียนหลงมาก่อนแล้ว

แต่ไม่มีใครคิดว่า ตอนนี้เขาจะสามารถใช้ทักษะการกลืนได้อย่างรุนแรงถึงขนาดที่กลืนกินทักษะ สายฟ้าผ่าพิภพ ของ หนิงฮัวโดยสมบูรณ์ได้

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อมองไปยังใบหน้าอันผ่อนคลายของลั่วอู๋ เขาดูเหมือนจะไม่รู้สึกหนักใจเลยแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่ามันไม่ยากสำหรับเขาที่จะทำเช่นนี้

หนิงฮัวล้มลงคุกเข่ากับพื้น ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้พลังวิญญาณของเขาถูกใช้ไปอย่างมาก มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะปล่อยทักษะโจมตีเช่นนั้นออกมาได้

แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้ ลั่วอู๋ เดือดร้อน แต่อย่างใด

มันยากที่เขาจะยอมรับความจริงนี้

“แค่นั้นก็น่าจะเพียงพอแล้วนะ” ลั่วอู๋พูดด้วยเสียงแผ่ว

ทักษะกลืนกินสวรรค์นั้นไม่จำเป็นจะต้องอ้าปากเพื่อใช้ โดยพื้นฐานแล้วเขาเพียงแค่ต้องปลดปล่อยพลังแห่งการกลืนและสร้างกระแสพลังวิญญาณน้ำวนออกมากลืนกินสรรพสิ่งเหมือนหลุมดำ

พลังนี้สามารถใช้ในการเสริมพลังวิญญาณให้ตัวเองได้ด้วย

ทักษะกลืนกินของสัตว์วิญญาณบางชนิดมักอาศัยการกัดและกลืน เพราะมันเป็นทักษะที่มีความสามารถในดูดซับพลังวิญญาณที่แข็งแรง พวกมันจึงสามารถย่อยสารอาหารโดยตรงได้ดีขึ้น

มือของหนิงฮัวสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด เพราะการฝืนใช้กระแสฟ้ามากเกินไป เขาเข้าใจถึงความหมายในคำพูดของอีกฝ่าย

เนื่องจากการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาได้ถูกทำลายลงแล้ว หากสู้ต่อไปเกรงว่ามันจะทำให้เขาอับอาย นี่เหมือนการดูถูกตัวเขา

หนิงฮัวกัดฟันพร้อมคำราม “ไม่ มันยังไม่จบ”

เขายอมแพ้ไม่ได้ แม้ว่าตอนนี้จะมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพวกเขา

การกลืนกินทักษะสายฟ้าผ่าพิภพเข้าไปลั่วอู๋จะต้องรับภาระมากแน่ ๆ บางทีลั่วอู๋อาจจะแค่แอบใช้การสนับสนุนอันแข็งแกร่งช่วยเหลือ แต่ไม่ได้แสดงให้ใครเห็น

ทักษะกลืนกินนั้นไม่ได้ไร้เทียมทาน มันน่าจะมีขีดจำกัดที่สูงอยู่เช่นกัน!

หนิงฮัวลอยขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง ปีกสายฟ้าคู่หนึ่งปรากฏขึ้นมาข้างหลังเขา เห็นได้ชัดว่าเขาพร้อมที่จะต่อสู้ด้วยพลังสายฟ้าอีกครั้ง

ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว

การต่อสู้ครั้งนี้เริ่มทำให้เขารู้สึกรำคาญ มือของลั่วอู๋เปล่งแสงพราวออกมา พลังวิญญาณก่อตัวขึ้นในมือของเขาอย่างรวดเร็วตามด้วยดาวหกแฉกสีขาวน้ำนมที่ปรากฏขึ้นบนพื้น

เสาแสงขนาดใหญ่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า

ทักษะระดับ SS [รวมพลเทวดา]

หลายคนคุ้นเคยกับแสงนี้เนื่องจากการทักษะรวมพลเทวดาเป็นทักษะที่ลั่วอู๋มักจะใช้ในการต่อสู้ เขาได้อัญเชิญภูตสงคราม ภูตแห่งปัญญา และ ภูตสวรรค์แห่งการเกิดใหม่และการทำลายล้าง ต่อหน้าผู้คนมากมาย

การปลดปล่อยทักษะนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนต้องตกใจอีกครั้ง

เมื่อลำแสงมาบรรจบกัน ภูตสวรรค์ที่สง่างามและสงบนิ่งในมือถือหนังสือทองคำก็ปรากฏขึ้นมา

มันคือภูตแห่งปัญญา

แต่คราวนี้ภูตแห่งปัญญาดูเหมือนจะแตกต่างจากตัวก่อน ๆ ที่พวกเขาเคยเห็นเล็กน้อย ดวงตาอันลึกล้ำของมันกลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์ มีสายรุ้งเหมือนสะพานแสงอยู่ใต้เท้าของมัน ที่น่าตกใจที่สุดก็คือหนังสือทองคำในมือของมันห่อหุ้มไปด้วยไฟศักดิ์สิทธิ์

ใช่แล้ว ด้วยการพัฒนาปรับปรุงทักษะจนสมบูรณ์ ภูตสวรรค์ที่ลั่วอู๋อัญเชิญออกมาจะได้รับการเสริมพลังที่แตกต่างไปจากเดิม

ภูตมหาสงครามมีดาบแห่งการพิพากษาสองเล่ม

ส่วนภูตแห่งปัญญาก็ได้ไฟศักดิ์สิทธิ์อันโหมกระหน่ำที่หนังสือของมัน

“ช่วยข้าจัดการเขาที” ลั่วอู๋สั่งเบา ๆ

ภูตแห่งปัญญาคำนับแล้วพยักหน้าอย่างสง่างาม

จากนั้น ลั่วอู๋ ก็เดินจากไป

วันนี้เป็นวันที่ประตูของสำนักเฉียนหลงเปิด เขาต้องกลับไปที่เมืองหลวงของจักรวรรดิ เขามีเวลามาเล่นกับหนิงฮัวได้ที่ไหน ต่อให้หนิงฮัวไม่อยากกลับบ้าน แต่เขาต้องกลับบ้าน

หนิงฮัวที่เห็นสิ่งนี้ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ “เจ้าส่งสัตว์วิญญาณอัญเชิญมาสู้กับข้างั้นเหรอ เจ้าดูถูกข้ามากเกินไปแล้ว!”

“ถ้าเจ้าชนะมันได้ล่ะนะ” ลั่วอู๋ตอบอย่างเฉื่อยชา

ตอนนี้ภูตสวรรค์ที่ถูกเรียกออกมาอย่างน้อย ๆ ความแข็งแกร่งก็น่าจะอยู่ในระดับทองขั้นสูง อีกทั้งยังมีทักษะที่สูงมาก พลังของภูตสวรรค์เหล่านี้นั้นน่าสะพรึงกลัวมากและน่าตื่นตาอย่างยิ่ง

หากลั่วอู๋ ไม่ได้จำกัดมิติวิญญาณของพวกมัน และไม่ได้ใช้ทักษะที่ทรงพลัง แม้แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกได้ว่า เขาไม่สามารถเอาชนะภูตแห่งปัญญาในตอนนี้ได้

“ อย่าเพิ่งไป!” หนิงฮัวตะโกน

ทว่าภูตแห่งปัญญาได้เข้ามาหาเขาเสียก่อน

ทักษะ ระดับ S [บทกลอนของพระเจ้า]

แสงสว่างพุ่งเข้าไปหาหนิงฮัวด้วยพลังแห่งพันธนาการ ทำให้หนิงฮัวที่ไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับสัตว์วิญญาณอัญเชิญ ต้องใช้พลังสายฟ้ายิงไปเพื่อทำลายภูตแห่งปัญญา

ทว่าภูตแห่งปัญญากลับยิ้มและส่ายหัว

แสงศักดิ์สิทธิของมันกลายเป็นโล่ปกคลุมร่างกายปิดกั้นสายฟ้าอันน่ากลัว

หนิงฮัวรู้สึกประหลาดใจ

ไม่มีทางที่สัตว์วิญญาณอัญเชิญจะทรงพลังได้มากขนาดนี้

พลังวิญญาณแห่งการพันธนาการได้เข้าผนึกหนิงฮัวได้สำเร็จ เขารู้สึกได้ถึงการกระทำของตัวเขาว่ามันช้าลงเรื่อย ๆ ความรู้สึกเริ่มแข็งทื่อไปเรื่อย ๆ

“ทำลายมันซะ!” หนิงฮัวส่งเสียงคำรามต่ำ จากนั้นปีกสายฟ้าของเขาก็เบ่งบานบังคับให้เล่กุยในร่างทำลายพลังของพันธนาการนี้

แต่ภูตแห่งปัญญาไม่ได้ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย

ใช้งานทักษะระดับ A

ทักษะระดับ A [ถ้อยคำศักดิ์สิทธิ์]

ทักษะระดับ A [เส้นแบ่งแห่งพลังชีวิต]

……

ทักษะมากกว่าหนึ่งโหลถูกปลดปล่อยออกมาติดต่อกัน ทำให้หนิงฮัวที่รีบร้อนได้แต่พยายามหลบตัวออกจากระยะของทักษะเหล่านี้ และไม่มีเวลาเข้าไปหาลั่วอู๋

ทุกคนต่างตกตะลึง

สัตว์วิญญาณอัญเชิญตัวนี้สามารถต่อสู้กับ หนิงฮัว ได้อย่างสูสี

อีกทั้งสัตว์วิญญาณอัญเชิญตัวนี้ยังคงอยู่ได้นานเกินไปแล้วด้วย

ลั่วอู๋ได้เดินไปถึงประตูสำนักเฉียนหลง

ที่นี่หลี่หยิน และ ฉูจงฉวนได้มารอเขาอยู่ก่อนแล้ว

“ ทำไมมาช้าจัง” ฉูจงฉวน บ่น

ลั่วอู๋หัวเราะ “มีบางอย่างทำให้ข้าต้องล่าช้าไปสักพัก เอาล่ะไปกันเถอะ”

“กลับบ้านกัน” ฉูจงฉวนเหยียดแขนยาวแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ครั้งนี้ปู่ข้าต้องประหลาดใจแน่”

หลินยูหลันกลอกตาสีขาว “ใช่สิ พ่อคนเก่ง”

“ฮ่า ๆ ๆ ข้าจะไปแสดงให้เขาเห็นว่าข้าได้รับการเลื่อนขั้นมิติวิญญาณเป็นทองขั้นสูงแล้ว” “ ข้าน่าจะเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองขั้นสูงที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของตระกูลฉูแล้วล่ะ” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม

พวกเขาเดินไปที่ประตูสำนักเฉียนหลงพร้อมกับเสียงหัวเราะ

เข้าถึงประตูห้วงมิติที่กำลังเปิดอยู่

ในไม่ช้าพวกเขาก็กลับไปถึงเมืองหลวงของจักรวรรดิ

ไม่มีความแตกต่างใด ๆ จากสถานการณ์ปกติ นักเรียนที่ต้องการจะกลับมาที่นี่คนอื่น ๆ เองก็เดินทางกลับมาด้วยเช่นกัน แต่บรรยากาศกลับค่อนข้างบอบบาง

ทางเดินห้วงมิติถูกสร้างขึ้นบนลานจัตุรัสของจักรวรรดิ

เดิมทีลานจัตุรัสนี้ค่อนข้างมีชีวิตชีวา แต่ในวันนี้มันกลับค่อนข้างเงียบเหงา

“ เกิดอะไรขึ้นกับเมืองหลวงของจักรวรรดิเนี่ย?” ลั่วอู๋ถามทูตเฉียนหลง

ทุกครั้งที่ประตูของสำนักเฉียนหลงถูกเปิดและปิด ทูตเฉียนหลงจะเป็นผู้รับผิดชอบ

ทูตเฉียนหลงส่ายหัว “ข้าก็ไม่แน่ใจ ข้าเองก็อยู่ที่สำนักเฉียนหลง”

ลั่วอู๋อยากจะพูดขัด แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ใส่ใจ

ทันใดนั้นช่องว่างห้วงมิติเดิมก็ถูกปกคลุมไปด้วยระลอกคลื่นและพลังงานห้วงมิติอันไม่เป็นระเบียบ

ทูตเฉียนหลงสะดุ้ง “ใครบังอาจมายุ่งกับห้วงมิติของข้ากัน?”

จู่ ๆ ในขณะนี้การเข้าใช้ประตูห้วงมิติก็กลับมาเป็นในสภาพที่ไม่พร้อมใช้งาน

พรรคพวกลั่วอู๋ตื่นตัวในทันที สถานการณ์แบบนี้แปลกมาก ไม่น่ามีใครกล้าเข้ามายุ่งกับทางเดินห้วงมิติของสำนักเฉียนหลงกันได้ง่าย ๆ

ทันใดนั้นที่ลานจัตุรัสลมปราณอันรุนแรงหลายสิบครั้งก็ปะทุขึ้น

อย่างน้อยก็เหนือกว่ามิติวิญญาณระดับทองขั้นสูง

ใบหน้าของลั่วอู๋จมลง เพราะเขารู้สึกว่าลมปราณหลายสิบครั้งนั้นมุ่งเป้ามาที่เขาโดยตรง