ไหปีศาจ - บทที่ 688 ศพนั้นสำคัญ
บทที่ 688 ศพนั้นสำคัญ
บทที่ 688
ศพนั้นสำคัญ
ด้วยประกายแสง ลั่วอู๋หลุดออกจากมิติ
เขากัดฟันคุกเข่าลงกับพื้น ตาของเขาแดงและน้ำตาไหล เขาทำให้เสื้อเปียกทันที
ลั่วไป่เหา!
มิติบิดเบี้ยวและแตกทำให้ลั่วอู๋มองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขายังได้ยินการสนทนาของพวกเขา
เผาแก่นพลังวิญญาณ
ท่านบอกว่าจะไม่ถูกฆ่า
แต่ท่านกลับเลือกที่จะตายด้วยตัวเอง?
ลั่วอู๋รู้สึกทุกข์ใจอย่างมาก แต่เขารู้ดีว่าเขาจะอยู่แบบนี้นานไม่ได้ เมื่อหากเซียวอวี้และท่านหญิงเฟิงจับตัวเขาได้ปู่ของเขาก็จะตายอย่างไร้ประโยชน์
“ที่นี่ที่ไหน?” เมื่อมองไปรอบ ๆ ลั่วอู๋พบว่าตัวเองอยู่ใกล้กับค่ายของหน่วยสยบมังกร
เป็นที่ชัดเจนว่าทั้งคู่ไม่ได้ตามเขามาในทันที
ขอบคุณท่านมาก
ถ้าครั้งนี้ข้ารอดไปได้ ข้าสัญญาว่าตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ตระกูลลั่วจะไม่มีวันล่มสลาย
ในไม่ช้าลั่วอู๋ก็สงบอารมณ์ของเขาและวิ่งไปที่ค่ายของหน่วยสยบมังกร
ลั่วไป่เหายังเป็นเพื่อนที่ดี
ท้ายที่สุดในฐานะปรมาจารย์หลายคนเป็นหนี้เขา
เขาสามารถชวนเพื่อนมาด้วยก็ได้ แต่มันสายเกินไปสำหรับเหตุฉุกเฉิน
เนื่องจากหลี่ซวนซงต้องการจับกุมลั่วอู๋จึงต้องเก็บเป็นความลับ
เขาขึ้นครองบัลลังก์และเป็นจักรพรรดิ ในความเป็นจริงผู้คนและกองกำลังที่ขัดขวางแผนการกบฏของเขาในอดีตไม่ได้ถูกประหารและไม่แม้กระทั่งตกเป็นเป้าหมาย
ในตอนแรกมันก็ไม่ใช่ความผิดที่แต่ละคนจะทำตามหน้าที่
ตอนนี้เป็นแผ่นดินของหลี่ซวนซงแล้ว เป็นไปได้หรือที่ราชาและขุนนางของเขาที่ล้วนเป็นคนของราชวงศ์มังกรเร้นกายและความใจกว้างโดยธรรมชาติของจักรพรรดิจะให้อภัยทุกสิ่งได้
ลั่วไป่เหาไม่คิดว่าหลี่ซวนซงจะเล็งเป้าไปที่ลั่วอู๋เพียงคนเดียว
ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงคำรามของลั่วอู๋ในเมืองหลวงของจักรวรรดิลั่วไป่เหาจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจึงรีบมาและไม่ได้เรียกเพื่อนมาช่วยเขา
เขาคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องยากที่จะช่วยลั่วอู๋แต่เขาประเมินความมุ่งมั่นของหลี่ซวนซงในการจับตัวลั่วอู๋ต่ำไป
ลั่วอู๋วิ่งหนีไป
เขาใกล้จะถึงค่ายของหน่วยสยบมังกรแล้ว
ตราบใดที่เขาซ่อนตัวอยู่ในค่ายของหน่วยสยบมังกรก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรที่จะช่วยชีวิตเล็ก ๆ อย่างน้อยหนึ่งชีวิตนี้ไว้นี้
แม้ว่าผู้บัญชาการหลิงหลงจะใช้หนี้เขาหมดแล้ว แต่หลงเซี่ยก็ยังคงเป็นหนี้เขาอยู่ ในฐานะคนรักเก่าต้องออกรับแทนใช่ไหม?
ในขณะที่ลั่วอู๋กำลังบินไปคิดไปเขาก็ได้ยินเสียงมังกรร้องอยู่บนท้องฟ้า
“โฮก!”
เสียงมังกรอึกทึก
ร่างกายของลั่วอู๋แข็งทื่อและกัดปากของเขา
อย่าบอกนะว่า!
ร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา เขามีรูปร่างสูงสง่าและสันโดษ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาสวมเสื้อคลุมมังกรและสีหน้าของเขาก็ดูไม่แยแส ในสายตาของเขามีจิตวิญญาณแห่งมังกรว่ายวนอยู่ราวกับเป็นราชาของโลกนี้
เขาคือหลี่ซวนซงผู้ศักดิ์สิทธิ์ในปัจจุบัน
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” หลี่ซวนซงได้ปลดบุคลิก ปลอม ๆ ในอดีตของเขาออก และรอยยิ้มของเขาก็ไม่อ่อนโยนอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความเฉยเมยของผู้บังคับบัญชา
ลั่วอู๋กำหมัดแน่น แต่ก็ค่อย ๆ คลายมือ
เวลาเจอหน้ากันพวกเขาต่างอารมณ์ร้อนใส่กัน
แต่ตอนนี้พวกเขาค่อนข้างสงบ
หลี่ซวนซงมีทุกสิ่งที่ต้องการแล้วดังนั้นเขาจึงสงบ
แต่ที่ลั่วอู๋สงบนั้นเป็นเพราะเขาไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นต้นเหตุการณ์ตายของปู่ของเขา เขาก็ทำได้เพียงแต่สงบสติอารมณ์เท่านั้น
“เจ้าต้องการอะไร?” ลั่วอู๋กัดฟัน
หลี่ซวนซงไม่สนใจอารมณ์อีกฝ่าย “เจ้ามีความสัมพันธ์อะไรกับภูตไห?”
ลั่วอู๋ตะลึง
เขาไม่คาดคิดว่าจะถูกถามอย่างนั้น
หลี่ซวนซงพูดช้า ๆ “ข้ารู้ว่าเจ้ามีบางอย่างที่เจ้าสนใจมากในมือของเจ้า ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะรู้เรื่องภูตไหมากทีเดียว”
“แล้วไง?” ลั่วอู๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ในแง่ของความเข้าใจในภูตไห เขาเป็นที่หนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย
“บอกจุดอ่อนของภูตไหมา” หลี่ซวนซงกล่าว “แล้วก็ส่งไหมาให้ข้า แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”
ความคิดนับพันแวบผ่านความคิดของลั่วอู๋
เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าหลี่ซวนซงและภูตไหจะร่วมมือกัน แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อใจซึ่งกันและกันอย่างสมบูรณ์
หลี่ซวนซงต้องการกำจัดการควบคุมของภูตไห
ใช่แล้ว!
มันจะต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน
“แล้วข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร?” ลั่วอู๋หัวเราะเยาะ
“เพราะเจ้าไม่มีทางเลือก” หลี่ซวนซงค่อย ๆ ยื่นมือออกมาโดยมีเงาของมังกรทองหมุนวนอยู่ในมือของเขาซึ่งเต็มไปด้วยพลังที่น่ากลัว
พลังนี้สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย
“เดี๋ยวก่อน ข้าขอเวลาคิด” ลั่วอู๋ตะโกน
หลี่ซวนซงส่ายหัวและก้าวเข้ามาใกล้ “ไม่มีทาง”
และจากนั้นความกดดันของความหวาดกลัวปกคลุมลั่วอู๋
เขาไม่ให้โอกาสลั่วอู๋เล่นตุกติกดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจัดการเขาก่อน
“หลี่ซวนซง เจ้ามันหมาลอบกัด” ลั่วอู๋รู้สึกถึงแรงกดดันจากการโจมตีที่ไร้เหตุผล เขาตะโกน “ผู้บัญชาการหลิงหลงช่วยข้าด้วย ข้ารู้ว่าหลงเซี่ยอยู่ที่ไหน”
ตอนนี้เขาใกล้กับค่ายหน่วยสยบมังกรมาก
เสียงตะโกนนี้เพียงพอที่จะไปถึงหูของผู้บัญชาการ หลิงหลง
เขาอยากตาย แต่ก็ไม่สามารถยอมรับเงื่อนไขของ หลีซวนซงได้ เหตุผลข้อแรกคือเขาไม่รู้จุดอ่อนของภูตไห เหตุผลข้อที่คือสองเขาไม่สามารถมอบไหให้ได้
การให้ไหไปนั้นเทียบเท่ากับการยกความเป็นความตายของทุกคนในไหให้กับหลี่ซวนซง ซึ่งเขาไม่สามารถยอมรับได้
พลังดาบทองที่น่าตกใจระเบิดออกมาจากค่ายของหน่วยสยบมังกร
ผู้บัญชาการหลิงหลงหน้าเสีย นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และนางไม่รู้แม้กระทั่งว่าใครเป็นคนตะโกน
แต่นางได้ยินชื่อหลงเซี่ยนางจึงรีบออกมา
หลี่ซวนซงขมวดคิ้ว
ผู้บัญชาการหลิงหลงและลั่วอู๋สนิทกันขนาดนี้
มันช่างเป็นปัญหา
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ต้องตาย” หลี่ซวนซงส่ายหัวและโจมตีลั่วอู๋โดยตรง วิญญาณมังกรที่น่ากลัวพุ่งไปข้างหน้า
ลั่วอู๋ไม่มีแผนสำรองอีกแล้ว เขาทำได้เพียงดูพลังมังกรอันยิ่งใหญ่พุ่งสู่ร่างกายของเขา
ตู้ม
ชีวิตของลั่วอู๋ถูกตัดขาด
เมื่อผู้บัญชาการหลิงหลงมาถึงลั่วอู๋ก็ถูกระเบิดเป็นชิ้น ๆ ร่วงลงสู่พื้น ขณะที่หลี่ซวนซงยืนอยู่อย่างสบาย ๆ
นางเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
ลั่วอู๋ตาย?
ผู้บัญชาการหลิงหลงได้เห็นเลือดและการฆ่ากันมามากมาย
แต่ความสัมพันธ์ระหว่างลั่วอู๋และนางยังคงแน่นแฟ้น ตอนนี้ลั่วอู๋ตายไปแล้วหัวใจของนางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า
“ผู้บัญชาการอย่าเศร้าไปเลย” หลี่ซวนซงพูดช้า ๆ “ตั้งแต่ข้าขึ้นครองบัลลังก์ก็ดูเหมือนเจ้าจะไม่ออกจากกองทัพสยบมังกรเลย”
นัยน์ตาผู้บัญชาการหลิงหลงส่องประกายแสงที่ดุร้าย รู้สึกถึงพลังมังกรบริสุทธิ์บนตัวของอีกฝ่าย “แล้วยังไง?”
“ไม่มีอะไร ข้าแค่หวังว่าผู้บัญชาการจะเข้าใจอย่างหนึ่ง หน่วยสยบมังกรก็คือหน่วยสยบมังกรของอาณาจักรมังกรเร้นกาย” หลี่ซวนซงกล่าวเบา ๆ
เมื่อจักรพรรดิองค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ หน่วยสยบมังกรก็ควรออกมาถวายตัว แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้น
“ไปให้พ้น!” ผู้บัญชาการหลิงหลงคำราม
ถ้าเจ้าไม่ใช่จักรพรรดิข้าจะฆ่าเจ้าด้วยดาบไปแล้ว
เจ้าต้องการให้ข้าไปพบเจ้า?
จักรพรรดิมีหลายชายแบบนี้ได้อย่างไร?
ร่องรอยแห่งความโกรธฉายในดวงตาของหลี่ซวนซง “ผู้บัญชาการโปรดใส่ใจกับคำพูดและการกระทำของเจ้าให้ดี ข้าคือจักรพรรดิของอาณาจักรมังกรเร้นกายโดยชอบธรรม ข้ามีสิทธิ์ใช้งานหน่วยสยบมังกร”
“นี่เป็นเรื่องที่หนักหนา ข้าไม่ใช่แม่ทัพของเจ้า จงได้ใจไปเถอะ! ข้าอดกลั้นอย่างที่สุดเจ้าถึงยังได้อยู่เฉย ๆ แบบนี้ได้ เมื่อจักรพรรดิคนเก่ากลับมา ข้าจะเป็นคนแรกที่ฆ่าเจ้า ตอนนี้ข้าอารมณ์ไม่ดี ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย จงไปให้พ้น” ผู้บัญชาการหลิงหลงคำรามทั้งร่างของนางเต็มไปด้วยพลังดาบที่น่ากลัวทำให้ลมและเมฆสั่นไหว
ตอนนี้นางอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ
ไม่ใช่แค่เพราะลั่วอู๋ตาย
แต่เพราะลั่วอู๋บอกว่าเขารู้ว่าหลงเซี่ยอยู่ที่ไหนด้วย
บ้าเอ๊ย!
เขาตายไปแล้ว แล้วข้าจะไปหาหลงเซี่ยได้ที่ไหน
ใบหน้าของหลี่ซวนซงเปลี่ยนไปเล็กน้อยและเขาก็อดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลัง
นี่คือความแข็งแกร่งของยอดฝีมือจักรพรรดิวิญญาณ
ช่างน่ากลัวจริง ๆ
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้จะเปลี่ยนใจได้
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้หลี่ซวนซงก็จ้องมองไปที่จักรพรรดิ หลินหลง จากนั้นก็หันไปทางอื่นและนำร่างของลั่วอู๋ซึ่งถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ เนื่องจากอีกฝ่ายบอกว่าจะอดทนไว้
นั่นก็เพียงพอแล้ว
ตราบเท่าที่เขาไม่ก่อกบฏ สักวันหนึ่งเขาจะสามารถควบคุมหน่วยสยบมังกรได้อย่างสมบูรณ์
เขามีความมั่นใจขนาดนี้
“ช้าก่อน อย่าเพิ่งไป” ผู้บัญชาการหลิงหลงตะโกนออกมา
หลี่ซวนซงกำหมัดแน่นและหันไป เขาพูดอย่างเฉยเมย “มีอะไรรึผู้บัญชาการ?”
“ทิ้งร่างของลั่วอู๋ไว้ที่นี่ อย่างน้อยเขาก็เป็นเพื่อนของข้า จะปล่อยให้เขาตายโดยที่ศพเป็นชิ้น ๆ แบบนี้ไม่ได้” ผู้บัญชาการหลิงหลงกล่าว
หลี่ซวนซงโกรธมากที่เขาทำได้เพียงแต่ต้องทิ้งร่างของลั่วอู๋ไว้อย่างสงบแล้วจากไป
เขาขมวดคิ้วหลังจากที่เขาจากไป
ภูตไหบอกว่าเขามีไหไม่ใช่รึ?
ข้าได้ค้นศพของเขาแล้ว แต่ข้าก็ไม่เจออะไรเลยแม้แต่หินวิญญาณครึ่งก้อนก็ไม่เจอ
นี่มันอะไรกัน?
ผู้บัญชาการหลิงหลงมองไปที่ร่างของลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและถอนหายใจ: ช่างน่าอนาถที่ต้องตายเช่นนี้ มาทำความสะอาดประกอบชิ้นส่วนและฝังเขากันเถอะ