ไหปีศาจ - บทที่ 715 ฆ่า
บทที่ 715 ฆ่า
บทที่ 715
ฆ่า
อย่างที่ผู้บัญชาการหลิงหลงเคยบอกกับลั่วอู๋
การถือกำเนิดของตัวตนระดับจักรพรรดิจะทำให้ทั้งทวีปสั่นคลอน ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่โลกจะไม่รู้เกี่ยวกับตัวตนที่มีมิติวิญญาณระดับจักรพรรดิ
การพัฒนามิติวิญญาณของผู้มีอำนาจในระดับผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชร จะทำให้เกิดคลื่นพลังวิญญาณอันทรงพลัง ซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่มันจะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คน
นี่ทำให้หน่วยข้อมูลของราชวงศ์มังกรเร้นกายได้ทำการบันทึกรายชื่อของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชร แม้กระทั่งผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรของภูเขาแห้งแล้งเองก็ได้ถูกรวบรวมเอาไว้โดยหน่วยข้อมูลเช่นกัน เพื่อรายงานแก่องค์จักรพรรดิ
มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะมีผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรที่ทางจักรวรรดิราชวงศ์มังกรเร้นกายไม่รู้จัก
นอกจากนี้ยังมีเพียงไม่กี่คนที่มีมิติวิญญาณระดับเพชร ที่มีความเชี่ยวชาญในการใช้แก่นแท้แห่งพิษ และเต็มใจที่ศึกษาทำความเข้าใจแก่นแท้ทักษะแห่งพิษ
เนื่องจากในการต่อสู้ของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงนั้น พิษไม่ใช่อะไรที่จะสามารถสร้างความเสียหายกับคู่ต่อสู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเท่าไหร่นัก
มันจึงเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ที่หมอกพิษเหล่านี้กำลังปกคลุมแผ่ออกไปทั่วภูเขาและทุ่งนาทั้งหมดในแถบนี้ แต่แม้กระทั่งเส้นทางถนนด้านหลังก็ถูกยังปิดกั้นไปด้วยหมอกพิษ ก่อตัวเป็นวงล้อมหมอกพิษขนาดใหญ่
มีเพียงผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชร เท่านั้นที่จะสามารถทำเช่นนี้ได้
มันจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย หากเป็นบุคคลระดับนั้นละก็ เขาย่อมสามารถสกัดกั้นกองกำลังหลายพันคนของ เจียหมิงหยูได้
“นี่มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?” เจียหมิงหยูกัดฟัน
“ข้าไม่รู้ขอรับ รู้เพียงแค่ว่าพวกเขาไม่กล้าวิ่งฝ่าหมอกพิษจึงวิ่งกลับมาที่ค่ายขอรับ”
ทหารของกองทัพหมาป่านั้นมีความกล้าหาญมาก พวกเขาจะไม่มีทางสูญเสียความกล้า แม้ต้องเผชิญกับศัตรูอันน่ากลัว
แต่เมื่อต้องเผชิญกับพิษร้าย
มันเป็นคนล่ะเรื่องกัน พวกเขาย่อมเกรงกลัวต่อความตายที่เข้ามาอย่างฉับพลัน
การตายของหน่วยสอดแนมได้พิสูจน์แล้วว่าหมอกพิษนี้มีความรุนแรงถึงตาย ชนิดที่ไม่มีอะไรเทียบได้ สำหรับคนทั่วไปแล้วพวกเขาย่อมไม่อยากตาย
ไม่ว่ากองทัพหมาป่าจะทรงพลังแค่ไหน ยังไง ๆ ทหารชั้นผู้น้อยก็ยังเป็นเพียงคนธรรมดาทั่วไป
“ราชินีแห่งฝันร้าย เจ้ามันชั่วร้าย!” เจียหมิงหยูคำราม “ถ้าเจ้าแน่จริง ก็อย่าใช้วิธีที่ร้ายกาจเช่นการลอบสังหารและยาพิษสิ”
เขาแทบจะเป็นบ้าด้วยสถานการณ์ในตอนนี้
น่าเสียดายที่ไม่มีใครตอบรับคำพูดของเขา
ไม่มีใครรู้ว่าเงาของราชินีแห่งฝันร้ายหายไปไหน
นางหนีออกไปแล้วงั้นเหรอ?
“ท่านผู้บัญชาการ พวกเราควรจะทำอย่างไรกันดี” นายพลบางคนถามอย่างระมัดระวัง เพราะสถานะปัจจุบันของเจียหมิงหยูดูไม่ดีเท่าไหร่นัก
ลมปราณทั่วร่างของเขาดังสนั่น ดวงตากลายเป็นสีแดงเหมือนถูกปีศาจครอบงำ
“หืม?” เจียหมิงหยู มองไปทางนายพลคนนั้นด้วยสายเย็นชา
นายพลแทบเสียหลักยืนไป
จิตสังหารของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรนั้นรุนแรงมาก
โชคดีที่หลังจากนั้นเจียหมิงหยูก็เริ่มสงบลงเล็กน้อย เขามองไปยังหมอกพิษที่กำลังจะกลืนกินค่ายทหารของเขาพร้อมกัดฟันด้วยโทสะ “พวกเจ้าทั้งหมดตามข้ามา ข้าจะพาพวกเจ้าทุกคนออกจากหมอกพิษนี่เอง”
หลังจากนั้น เจียหมิงหยู ก็ออกไปยืนนำหน้าทหารทั้งหมด
เขาเป็นผู้บัญชาการของกองทัพหมาป่า
อีกทั้งยังเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้ด้วยมิติวิญญาณระดับเพชร
ดังนั้นเขาจึงต้องออกมานำหน้า
“ขอรับ” ใบหน้าของเหล่านายพลต่างฮึกเหิมขึ้นมา หากพวกเขาไม่ยอมแพ้ละก็จะต้องช่วยดึงความกล้าของเหล่าทหารให้กลับมาได้อย่างแน่นอน
เจียหมิงหยู ไม่ได้เกรงกลัวหมอกพิษ
ผู้แข็งแกร่งในกองทัพ ซึ่งมีความแข็งแกร่งสูงกว่ามิติวิญญาณระดับทองเองก็เช่นกัน พวกเขาไม่ได้กลัวหมอกพิษนี้
อย่างไรก็ตามเหล่าทหารธรรมดา ๆ ย่อมเกรงกลัวมันมาก
นายพลต่างนั้นไม่สามารถละทิ้งทหารของพวกเขาได้ พวกเขาต้องออกมาปกป้องทหารของตนเอง ดังนั้นการเคลื่อนทัพจากหมอกพิษจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
เจียหมิงหยู หายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็ปลดปล่อยพลังวิญญาณของเขาออกมา เพื่อสร้างโล่ป้องกันขนาดใหญ่สำหรับเดินทัพไปข้างหน้า
หมอกพิษไม่สามารถบุกรุกฝาโล่ป้องกันของเขามาได้เลย มันจึงถูกผลักกระจายออกไป
“นี่คือแผนของเจ้าที่จะทำลายกองทัพหมาป่าทั้งหมดของข้าสินะ ฝันไปเถอะราชินีฝันร้าย ข้าจะฆ่าเจ้าก่อนที่มันจะเกิดขึ้น”
เจียหมิงหยู มองไปทั่วหมอกพิษอย่างเย็นชาผ่านชั้นโล่ป้องกันพลางคิดในใจ
การสร้างโล่วิญญาณขนาดใหญ่เช่นนี้ ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างไรก็ตามเจียหมิงหยูนั้นมีพลังวิญญาณมากเป็นอันดับต้น ๆ และลมปราณของเขาก็มีพลังมากกว่าคนอื่น ๆ ในมิติวิญญาณระดับเดียวกัน
แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากในการปกป้องกองทัพหมาป่าทั้งหมดพร้อม ๆ กัน แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากนี้ผู้แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ในกองทัพหมาป่าเองก็ได้ร่วมมือช่วยกันกับเขาเสริมโล่วิญญาณนี้ และขนส่งผู้บาดเจ็บด้วยทักษะเร่งความเร็ว
หมอกพิษตรงหน้าพวกเขานั้นหนาแน่นมาก ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะกระจายไปทั่วทั้งเทือกเขาหยู่ซงแล้วด้วยซ้ำ แต่นั่นก็ทำให้เจียหมิงหยูรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหมอกพิษตรงทิศทางอื่นนั้นเบาบางกว่ามาก
หึ
มันก็แค่นี้แหละ
หมอกที่เป็นพิษมากที่สุดนั้นอยู่ด้านหน้า กลับกันแล้วยิ่งผ่านมันไปได้หมอกพิษก็จะบางลงเรื่อยๆและความเป็นพิษก็จะยิ่งลดลง
ครึ่งชั่วโมงต่อมาในที่สุดกองทัพหมาป่าทั้งหมดก็สามารถหลบหนีออกจากอาณาเขตของหมอกพิษมาได้
ทันใดนั้นแพทย์สนามก็วิ่งมาหาเขาด้วยความตื่นเต้น “ท่านผู้บัญชาการ ข้าพัฒนายาแก้พิษสำหรับหมอกพิษสำเร็จแล้วขอรับ”
“จริงรึ?” เจียหมิงหยูมีความสุขมาก
แพทย์สนามพยักหน้าอย่างหนัก “ใช่แล้วขอรับ แม้ว่าทหารของเราจะถูกพิษเล่นงาน ข้าก็สามารถช่วยให้พวกเขาฟื้นขึ้นมาได้ ถึงแม้ยาแก้พิษจะยังมีไม่มากนักในขณะนี้ก็ตามที”
“อืม ข้าเข้าใจ” เจียหมิงหยูพยักหน้าอย่างเข้าใจ “เจ้าจงพยายามทำยาแก้พิษมาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ น่าจะมีทหารหลายคนที่เผลอสูดดมหมอกพิษเขาไปไม่มากก็น้อย”
“ขอรับ” แพทย์สนามก้มหัวรับคำสั่ง
แม้ว่าจะมียาแก้พิษ แต่เขาก็ยังไม่สามารถลดโล่วิญญาณนี้ลงไปได้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็จะถูกวางยาพิษไป พร้อม ๆ กันจนช่วยได้ไม่ทัน
ตอนนี้เจียหมิงหยู เหลือพลังวิญญาณในร่างกายอยู่ราว ๆ เพียงแค่ 1 ใน 3 ซึ่งก็เพียงพอแล้วที่จะรับมือกับราชินีแห่งฝันร้าย
แต่ทันใดนั้นจู่ ๆ แพทย์สนามก็เงยหน้าขึ้น บนใบหน้าของเขามีร่องรอยแห่งความเกลียดชังปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาจากนั้นร่างของเขาก็บิดเบี้ยวเปลี่ยนเป็นลิงเผือกที่ถือดาบไว้ในมือ
ดาบในมือของมันเป็นสีเทาและเลือนรางเหมือนหมอก แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ปล่อยพลังวิญญาณแห่งดาบอันน่ากลัวออกมา
โจมตีด้วยดาบ
ดาบนี้มีจิตสังหารอยู่อย่างแน่นอน
เจียหมิงหยู รู้สึกได้ถึงจิตสังหารจากทางด้านหลังของเขา เขาตกใจมากแต่เขาก็ไม่มีเวลามากพอที่จะป้องกันตัวเอง เพราะสมาธิส่วนใหญ่ของเขาถูกใช้เพื่อรักษาสถานะของโล่วิญญาณ
“ฉวบ”
เสียงดาบแทงทะลุร่างดังขึ้น
ดาบสีเทาได้แทงทะลุด้านหลังของเจียหมิงหยูไป
“เจ้าเป็นใครกัน?” เจียหมิงหยูตกตะลึงกับดาบที่เสียบทะลุร่างเขา
แผ่นหลังของเขาเต็มไปด้วยเลือดไหลทะลัก แม้ว่าเขาจะสามารถหยุดบาดแผลได้อย่างรวดเร็วด้วยพลังวิญญาณ แต่พลังวิญญาณของดาบนั้นก็ยังวิ่งแล่นไปทั่วร่างกายของเขา
ลิงเผือกที่ถือแปรเปลี่ยนรูปร่างของมันอีกครั้งกลายเป็นกระต่ายแห่งแดนสาบสูญตัวใหญ่กระโดดขึ้นไปในอากาศแล้วหายตัวไป
ใบหน้าของ เจียหมิงหยู จมลง
นั่นมันอะไรกัน?
มันสามารถเปลี่ยนแปลงร่างกายได้ตามต้องการ แม้กระทั่งแพทย์ทหารที่เป็นร่างจำแลงก็ไม่ได้มีข้อพิรุธบกพร่อง ใด ๆ
เจียหมิงหยู ไม่สามารถไล่ตามมันไปได้เพราะต้องรักษาโล่วิญญาณเอาไว้ เขาจึงทำได้เพียงแค่เฝ้าดูมันหนีไป
ทำได้เพียงแค่กัดฟันแน่นด้วยความเกลียดชัง
ท้ายที่สุดเมื่อเวลาผ่านไป
หมอกพิษรอบ ๆ ก็เริ่มจางหายไป
พวกเขาทั้งหมดหนีออกมาจากอาณาเขตหมอกพิษได้จริง ๆ แล้ว
“ เยี่ยมมาก!”
“พวกเรารอดแล้ว” เหล่าทหารต่างโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น
อย่างไรก็ตาม เจียหมิงหยู นั้นเหนื่อยมากจนต้องนั่งลงบนพื้น เขาเกือบจะหมดสิ้นพลังวิญญาณทั้งหมดในร่าง อีกทั้งยังได้รับบาดเจ็บ และพลังวิญญาณของดาบในร่างกายเขาก็ยังคงอยู่
ทันใดนั้นเงาปริศนาก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง
“ตายซะ” เงานั้นปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของเจียหมิงหยู เพียงชั่วพริบตากรงเล็บอันแหลมคมก็ได้แทงเข้าไปในร่างของเขาอย่างเยือกเย็น
เจียหมิงหยู ได้แต่ตกตะลึง
ราชินีแห่งฝันร้ายที่น่าจะหายตัวหนีไปแล้ว
แท้จริงแล้วนั้นนางแอบซ่อนตัวอยู่ในกองทัพ
สิ่งที่นางทำมาตลอดจนถึงตอนนี้ ก็ลดทอนกำลังของเขา
ที่ทำให้เขาโกรธก็เพื่อที่เจียหมิงหยูจะได้เสียพลังวิญญาณไปอย่างสิ้นเปลือง ควบคู่ไปกับการที่เขาต้องสร้างโล่พลังวิญญาณขนาดใหญ่ และการลอบโจมตีของสัตว์วิญญาณปริศนา
ตัวแปรทั้งหมดนี้ทำให้พลังวิญญาณของเจียหมิงหยู ลดลงไปมากจนเกือบหมด
ในเวลาที่ทุกคนกำลังผ่อนคลาย จังหวะที่กองทัพหมาป่าทั้งหมดเพิ่งรอดพ้นจากหมอกพิษ ราชินีแห่งฝันร้ายก็ได้สร้างแรงระเบิดครั้งสุดท้ายขึ้น
หากสามารถกำจัดเจียหมิงหยูผู้แข็งแกร่งได้ กองทัพหมาป่าทั้งหมดก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
ทว่ามันยากเกินไปที่จะฆ่าผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรที่มีเจตจำนงอันแข็งแกร่ง เต็มไปด้วยทักษะอันยอดเยี่ยม ในสภาพสมบูรณ์พร้อม
นางจึงต้องใช้วิธีอ้อมเช่นนี้
กรงเล็บแทงเข้าไปที่หน้าอกของ เจียหมิงหยู ทำให้เขาได้แต่เฝ้าดูอย่างหมดหนทาง เขาไม่มีแรงมากพอที่จะสามารถหยุดมันลงได้
อากาศเย็น ๆ พุ่งออกมาในทันทีราวกับจะตัดพลังชีวิตทั้งหมดของเขาออกไป
ฉวบ!
เจียหมิงหยู จ้องมองไปยังหญิงสาวชุดกระโปรงสีดำตรงหน้าเขา
“เป็นเจ้าจริง ๆ ด้วย”
เขาจำนางได้
ราชินีแห่งฝันร้ายนั้นแท้จริงแล้วเป็นสาวใช้ผู้ต่ำต้อยของลั่วอู๋อย่างที่เขาลือกันจริงๆ
จากนั้นเขาก็หมดสิ้นลมหายใจแล้วล้มลงอย่างช้าๆ
หลี่หยินมองไปที่เขา นางสูดลมหายใจอย่างไม่แยแส ไม่มีสีหน้าแห่งความสุขหลังจากการแก้แค้นทั้งนั้น นางเพียงแต่กลายเป็นเงาอีกครั้งและหายไปตรงนั้น
แม้แต่ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรอันแข็งแกร่ง
ท้ายที่สุดก็ต้องล้มลงด้วยคมมีดของนาง