ไหปีศาจ - บทที่ 725 น้องชายและพี่สาว
บทที่ 725 น้องชายและพี่สาว
บทที่ 725
น้องชายและพี่สาว
“เลือดและอารมณ์เชิงลบของปีศาจสามารถยับยั้งผนึกมนตราได้หรือไม่?” ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะถาม
ถ้าง่ายอย่างนั้นผนึกมนตราคงพังไปนานแล้ว
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะคิดเกี่ยวกับมัน
ต้องรู้ว่าปีศาจในนรกมนตรานั้นไม่บริสุทธิ์และมันมีอารมณ์เชิงลบจำนวนมากดังนั้นสิ่งมีชีวิตในนรกมนตราจึงมีอารมณ์ที่ชอบหงุดหงิด
สัตว์ร้ายกระหายเลือดส่ายหัว แน่นอนว่าไม่ใช่แค่นั้น ท่านเคยเห็นดวงดาวทั้งเก้าบนท้องฟ้าไหม?
ลั่วอู๋ได้เงยหน้าขึ้น
ในนรกมนตราไม่มีวันไหนเลยที่จะมีแสงสว่างสาดส่องลงมา
และดวงดาวของปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าแห่งนรกมนตราได้ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืนทำให้เกิดแสงสลัวและนำพาแสงเหล่านี้เข้ามาสู่นรกมนตราที่มีแต่ความมืดมิด
ดวงดาวของปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าแห่งนรกมนตราซึ่งลั่วอู๋นั้นรู้จักเป็นอย่างดี แต่เพราะเขารู้ว่าเขาไม่เคยให้ความสนใจกับมัน
ตอนนี้ถ้าลองมองไปใกล้ ๆ ก็จะเห็นการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง แสงของดวงดาราทั้งเก้าหรี่ลงและกะพริบถี่ด้วยความถี่แปลกๆ
“เกิดอะไรขึ้น?” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ
สัตว์ร้ายกระหายเลือดตอบ ปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าแห่งนรกมนตราได้ร่วมมือกันเพื่อปราบปรามผนึกมนตรา
ดวงตาของลั่วอู๋เบิกกว้างจ้องมองดวงดาวทั้งเก้าบนท้องฟ้า ตามธรรมชาติแล้วเขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ด้วยพลังของเขา แต่ที่จริงแล้วมีพลังพิเศษได้ร่วงหล่นลงมา
“มันเป็นไปไม่ได้ถ้าปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าแห่งนรกมนตราสามารถทำลายผนึกมนตราผนึกเข้าด้วยกันก็ไม่จำเป็นต้องรอนานขนาดนี้” ลั่วอู๋พูดอย่างใจเย็น
สัตว์ร้ายกระหายเลือดกล่าวต่อว่า “ปรมาจารย์ปีศาจแห่งนรกมนตราทั้งเก้าได้ระงับผนึกมนตราชั่วคราวและเราต้องรับผิดชอบในการทำให้พลังของผนึกมนตราปนเปื้อนด้วยเลือดของสัตว์ปีศาจและอารมณ์เชิงลบซึ่งจะเป็นการตัดพลังของมันจากโลกภายนอก”
“ตัดการติดต่อ” ลั่วอู๋คิดฟุ้งซ่าน
“ใช่” สัตว์ร้ายกระหายเลือดพูดต่อ “ข้าไม่รู้ว่าที่มาของพลังคืออะไร แต่นั่นคือสิ่งที่ราชาปีศาจอมตะกล่าว”
ลั่วอู๋เงียบไปชั่วขณะ
สัตว์ร้ายกระหายเลือดไม่ทราบแต่ทว่าเขานั้นทราบดี
ผนึกมนตราได้รวมตัวกันเป็นตัวของเจ้าสำนัก แหล่งที่มาของอำนาจแน่นอนว่าเป็นร่างแก่นวิญญาณ แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นเพียงแค่ร่างแก่นวิญญาณเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพลังแห่งการผนึกอีกด้วย อำนาจส่วนนี้มาจากผู้มีอำนาจมากว่า 8000 ปี
แม้ว่าจะไม่เคยมีใครบอกว่ามันไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในหนังสือ แต่ลั่วอู๋ก็สามารถเดาอะไรบางอย่างได้คร่าวๆ
เมื่อหลายพันปีก่อนตราประทับของนรกมนตราอ่อนลง
เกิดสงครามครั้งใหญ่
ในท้ายที่สุด มนุษย์โลกก็ขับไล่นรกมนตราและเจ้าสำนักได้ใช้ร่างแยกเป็นผนึกมนตราเพื่อป้องกันนรกมนตราและเพื่อเสริมผนึกนรกมนตรา
ในสงครามครั้งนั้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ครอบครัวและกองกำลังที่มีส่วนร่วมอย่างมากพวกเขาจะได้รับการปกป้องคุ้มครองจากสำนักเฉียนหลง
ตระกูลลั่วก็เป็นหนึ่งในตระกูลที่ต่อสู้
” แล้วไง ” ลั่วอู๋ขมวดคิ้วและถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม
” ทำไมเจ้าถึงทำแบบนั้นล่ะ? เจ้าควรมีผู้หนุนหลังอื่นอีกนี่”
ถ้ามันง่ายอย่างนั้นจริงๆ ปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าแห่งนรกมนตราควรจะนำมันไปใช้ ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่าจะไม่มีที่สำหรับสัตว์ร้ายกระหายเลือดในแผนนี้
ลั่วอู๋ยังคงเชื่อมั่นในวิธีการของเจ้าสำนัก ดังนั้นเขาควรคำนึงถึงปัจจัยหลาย ๆ อย่าง
ว่าเขาต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างถึงต้องไปต่างมิติ
สัตว์ร้ายกระหายเลือดลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “พลังของมลพิษจำเป็นต้องได้รับคำแนะนำจากเรายิ่งไปกว่านั้นสัตว์ร้ายกระหายเลือดเรายังมีพลังวิเศษที่มีพรสวรรค์ชนิดหนึ่ง”
พลังเหนือธรรมชาติโดยกำเนิดโดยทั่วไปเรียกว่า “ทักษะพิเศษ” หมายความว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่สิ่งมีชีวิตอื่นจะควบคุมมันได้
ตัวอย่างเช่น ฝันร้ายนั้นมีการเปลี่ยนรูปร่างมากมายซึ่งเป็นทักษะเฉพาะตัว
“ตัดมิติ” สัตว์ร้ายกระหายเลือดตอบอย่างตรงไปตรงมา “ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่จับต้องได้หรือไม่มีตัวตนมันก็สามารถตัดได้ งานของเราคือทำลายผนึกมนตราเพื่อให้มันสูญเสียพลัง”
ลั่วอู๋ฟังแล้วตกใจ
ผนึกมนตราไม่สามารถทำลายได้ แม้แต่ปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้า
ไม่คาดเลยคิดว่าสัตว์ร้ายกระหายเลือดนั้นจะสามารถทำลายผนึกมนตราได้
เมื่อผนึกมนตราถูกทำลายผนึกจะคลายออกอีกครั้งในตอนนั้นกลัวว่าปีศาจจะบุกแผ่นดินใหญ่และยุคมืดจะกลับมาอีกครั้ง
“ มันกลายเป็นแผนเช่นนั้น” ใบหน้าของลั่วอู๋ได้มืดลง
ถ้าสำเร็จจริงๆแล้วผู้คนจะประสบพบกับความสูญเสียอีกครั้ง
ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะมองไปที่สัตว์ร้ายกระหายเลือดและสงสัยว่า “เจ้าไม่ใช่ปีศาจ ทำไมถึงต้องไปฟังคำสั่งของปรมาจารย์ปีศาจด้วย เหตุใดยังคงเผาต้นกำเนิดของตัวเองอยู่”
เมื่อได้ยินคำถามนี้ ดวงตาของมันขยับเล็กน้อยราวกับว่าไม่เต็มใจที่จะตอบ
“พูดมา” ลั่วอู๋สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างและได้วางดาบเทพพิทักษ์ตกลงบนคอของสัตว์ร้ายกระหายเลือด “เจ้าไม่ควรที่จะปิดบังอะไรกับข้า”
สัตว์ร้ายกระหายเลือดเงียบไปชั่วขณะและตอบว่า “ท่านแม่ของพวกเราอยู่ในกำมือของราชาปีศาจอมตะยังไงล่ะ”
ลั่วอู๋ถึงกับผงะ
แน่นอนว่าการใช้มารดามาบีบบังคับเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ
อย่างไรก็ตามปีศาจไม่ใช่สิ่งที่ดีซึ่งไม่น่าแปลกใจ
ด้วยความประหลาดใจของลั่วอู๋ สัตว์ร้ายกำลังพูดเกี่ยวกับตัวตนของพวกมัน
“เป็นพี่น้องกันหรือ” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ
“ข้าเกิดก่อน”
ลั่วอู๋มองร่างเล็กๆของอีกฝ่าย และอดไม่ได้ที่จะเอามือมากุมหน้าผาก
สัตว์ร้ายกระหายเลือดตนนี้เป็นเพศเมีย
กล่าวอีกนัยหนึ่งสัตว์ทั้งสองนี้ไม่เพียง แต่เป็นคู่สมรส แต่ยังเป็นพี่น้องกันด้วย อย่างไรก็ตามสามารถเข้าใจได้ว่าจำนวนสัตว์ร้ายกระหายเลือดนั้นหายากมาก การผสมพันธุ์ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมไม่ใช่เรื่องแปลกและก็มีข้อเสียเช่นกัน เนื่องจากสัตว์ร้ายกระหายเลือดเป็นสัตว์ในตำนานจึงสามารถแพร่พันธุ์ได้ในจำนวนที่น้อยมาก จนถึงขณะนี้ไม่น่าจะมีปัญหากับการผสมพันธุ์กับญาติสนิท
ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือลั่วอู๋รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงช่วยนรกมนตรา
กลับกลายเป็นว่ามารดาของพวกมันได้ตกอยู่ในเงื้อมมือของราชาปีศาจอมตะ
นี่เป็นเรื่องยุ่งยาก
“ถ้าผนึกนรกมนตราได้พังทลายลงอาจทำให้เกิดหายนะครั้งใหญ่ได้” ลั่วอู๋พูดอย่างจริงจัง “เจ้าทราบเรื่องนี้ไหม”
สัตว์ร้ายกระหายเลือดกล่าว “แล้วหายนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดล่ะสถานการณ์จะเลวร้ายกว่านี้ไหม ดีกว่าอยู่ในนรกมนตราไหม”
ลั่วอู๋แทบจะกลายเป็นใบ้
อืม
สำหรับสิ่งมีชีวิตในนรกมนตรา สถานการณ์จะเลวร้ายลงได้อย่างไร?
“ข้าปล่อยให้เจ้าทำแบบนี้ไม่ได้”ลั่วอู๋ถือดาบไว้ในมือ
สัตว์ร้ายกระหายเลือดพยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถหนีได้
แต่ทันใดนั้นลั่วอู๋ก็เอาดาบของเขาออกไป
“เจ้า … ”สัตว์ร้ายกระหายเลือดนั้นได้ตกใจ
ลั่วอู๋หายใจเข้าและพูดช้าๆ “มาร่วมมือกัน”
เขาไม่ต้องการฆ่าสัตว์ร้ายกระหายเลือดสองตัวนี้
หากสัตว์ร้ายกระหายเลือดได้ตายลงไปแล้วปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าก็ยังคงมีหนทางอื่น เป็นเรื่องง่ายที่จะดึงดูดความสนใจของปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้า
หากปรมาจารย์ปีศาจทั้งเก้าสังเกตเห็น ลั่วอู๋จะต้องตายอย่างแน่นอน
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมปีศาจถึงเกลียดชังมนุษย์ ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องออกไป หากต้องการที่จะออก ก็ต้องขอความช่วยเหลือจากท่านเจ้าสำนักให้ได้
ถ้าปล่อยสัตว์ร้ายกระหายเลือดไป ร่างแยกของท่านเจ้าสำนักจะไม่มีวันตื่นอีกเลย เห็นได้ชัดว่าความร่วมมือเป็นวิธีที่ดีที่สุด
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” สัตว์ร้ายกระหายเลือดรู้สึกมึนงง
ลั่วอู๋พูดอย่างใจเย็น “ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าและเจ้าต้องไม่ฟังคำสั่งของราชาปีศาจอมตะ ข้าจะหาทางช่วยมารดาของพวกเจ้าให้ได้ แล้วพาพวกเจ้าไปด้วยเพราะข้าไม่ใช่ปีศาจในนรกมนตราแห่งนี้ ถ้าสามารถมาที่นี่ได้ก็สามารถออกจากที่นี่ได้เหมือนกัน”