ไหปีศาจ - บทที่ 755 อาจารย์หญิง
บทที่ 755 อาจารย์หญิง
บทที่ 755
อาจารย์หญิง
นารุตั้งใจว่าจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับอาจารย์
แต่เขาพบว่าคนเหล่านี้ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับอาจารย์เป็นอย่างดี
เขารู้ว่าอาจารย์มีเพื่อนคนสำคัญอยู่ที่นี่ นอกจากนี้พวกเขายังพูดถึงเขาสองสามคำในตอนต้น แต่ไม่ได้พูดมากเกินไป
จากการสนทนาของคนเหล่านี้อย่างน้อยนารุก็มั่นใจได้ว่าคนเหล่านี้ไม่เป็นอันตรายต่ออาจารย์อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะบอกสิ่งที่เขารู้
“ อาจารย์ของข้าชื่อลั่วอู๋ ” นารุกล่าว
ดวงตาของฉูจงฉวนเบิกกว้าง ” อะไรนะ ข้าจะไม่รู้ได้ยังไงว่าลั่วอู๋ได้รับศิษย์ เจ้ารู้เรื่องนี้ไหมองค์หญิงเจียโรว? ”
“ ไม่รู้ ” องค์หญิงเจียโรวส่ายหัว
เสี่ยวกงเกาหูและเกาแก้ม เพราะมันเพิ่งทำพลาดจึงไม่กล้าขัดจังหวะ มันกระโดดขึ้นไปด้านข้างและส่งเสียงลิงออกมาเล็กน้อย
ทั้งสามคนจ้องมองไปที่นารุราวกับว่าจะเห็นอะไรบางอย่างจากการแสดงออกของเขา
นารุดูเหมือนจะมีปฏิกิริยาบางอย่าง เขามองไปที่เสี่ยวกง เสี่ยวกงยิ้มให้เขา
” เจ้าเป็นสัตว์วิญญาณของอาจารย์ของข้าหรือไม่ ” นารุถาม ดูเหมือนเสี่ยวกงจะไม่รู้สึกประทับใจนารุ แต่มันก็ยังคงแสดงท่าทางของมันและพยักหน้าด้วยความคุกคาม
นารุรู้สึกโล่งใจ
ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้จะเป็นเพื่อนของอาจารย์จริงๆ
เขาจึงตัดสินใจบอกความจริงว่า “ข้ามาจากนรกมนตรา”
ประโยคแรกนี้ทำให้ทุกคนตกใจ
นรกมนตรา?
ฉูจงฉวนดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง ” งั้นเจ้าคงเป็นชาวแซ็ค! ”
มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับชาวแซค เมื่อลั่วอู๋เข้าพบชาวแซค ฉูจงฉวนและเหวินเสี่ยวก็อยู่กับเขาเช่นกัน
ฉูจงฉวนจึงรู้เกี่ยวกับชาวแซค
แต่องค์หญิงเจียโรวและหลินยูหลันไม่รู้
” ใช่แล้ว ” นารุพยักหน้าและหัวเราะอย่างมีความสุข
“ ดูเหมือนว่าท่านจะเป็นเพื่อนของอาจารย์จริงๆ ”
เขาซ่อนตัวตนของเขามาหลายปีแล้ว
มันเจ็บปวดเกินไปสำหรับเด็ก
ในที่สุดก็สามารถยอมรับที่มาของเขาได้ ทำให้นารุรู้สึกมีความสุขอย่างสุดซึ้ง
ฉูจงฉวนไม่มีท่าทางที่ดี “เรื่องไร้สาระ ข้าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา !”
” ไม่ไม่ มันไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด ”
“ เจ้าเป็นศิษย์ของลั่วอู๋ในนรกมนตรางั้นเหรอ? ”
” ไม่ ชาวแซคออกจากนรกมนตราได้อย่างไรในเมื่อ… ” ทันใดนั้นเสียงของฉูจงฉวนก็หยุดลงและไม่ได้พูดอะไรอีก
หลินยูหลันไม่เข้าใจ “เกิดอะไรขึ้นกับชาวแซค เจ้าพูดต่อเถอะ”
“ มันพูดไม่ได้ ” ฉูจงฉวนยิ้มเจื่อน ๆ แล้วมองไปที่นารุอย่างจริงจัง “บอกทุกอย่างที่เจ้ารู้มา”
นารุไม่รู้อะไรเกี่ยวกับลูกหลานของคนบาป แต่เขาก็รู้ว่าจะมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ชาวแซคไม่สามารถออกจากนรกมนตราได้ เขาจึงไม่ได้ใส่ใจกับมัน
จากนั้นนารุก็บอกความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เขารู้
ลั่วอู๋ตกลงไปในนรกมนตราและได้รับการช่วยเหลือจากชาวแซค แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถหาทางกลับไปได้ ไม่มีใครตอบจดหมาย หลังจากใช้ชีวิตอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง เขาก็รับศิษย์และไปหาทางกลับบ้าน
แต่ในเวลานี้รอยแยกแห่งสวรรค์ได้ปรากฏขึ้น
อย่างไรก็ตามนารุยังเด็กเกินไป เขาไม่รู้รายละเอียดมากนักและรายละเอียดบางอย่างก็ไม่ชัดเจน แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าลั่วอู๋อาศัยอยู่กับชาวแซคในช่วงเริ่มต้น
ฉูจงฉวนพยักหน้า
ฟังดูเหมือนไม่มีปัญหา
และคำพูดของสัตว์ร้ายกระหายเลือดชราก็ไม่เข้ามามีบทบาทในตอนแรก
ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้จะเป็นศิษย์ของลั่วอู๋จริงๆ
“ ทำไมไม่ใส่หน้ากาก ” ฉูจงฉวนถามนารุ
“ มันถูกถอดออกโดยรองเจ้าสำนัก ” นารุกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
” เป็นเช่นนั้น ” ฉูจงฉวนถามอีกครั้ง “เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร เราเคยถามเจ้าสำนักเมื่อมานานแล้ว แต่เราไม่สามารถขอให้เจ้าสำนักเปิดมิติได้ ”
” ข้ามาตามรอยแยกแห่งสวรรค์ ”
ฉูจงฉวนครุ่นคิด
“เป็นความจริงที่เราเคยได้ยินว่ามีปีศาจมาที่แผ่นดินใหญ่มาจากรอยแยกแห่งสวรรค์ พวกปีศาจเข้าใจวิธีเข้าสู่โลกอย่างอิสระหรือไม่”
หากพิสูจน์ได้จะทำให้สะเทือนขวัญอย่างมาก
นารุส่ายหัว “ไม่ รอยแยกแห่งสวรรค์สามารถนำสิ่งมีชีวิตที่ค่อนข้างอ่อนแอมาได้เท่านั้นและอัตราการตายก็สูงมาก สิ่งมีชีวิตมากกว่า 90% จะถูกบีบด้วยแก่นแท้แห่งมิติ มีปีศาจจำนวนมากพยายามที่จะผ่านรอยแยกแห่งสวรรค์ แต่ส่วนใหญ่ตายแล้วมิฉะนั้นพวกท่านจะต้องอยู่ในความสับสนวุ่นวายที่นี่
ฝูงชนรู้สึกประหลาดใจ
เป็นเช่นนั้น
องค์หญิงเจียโรวขมวดคิ้วและพูดว่า “มันอันตรายเกินที่ส่งเจ้ามาที่นี่”
“เพราะข้ามีกลิ่นอายที่ชั่วร้ายน้อยและจากของว่างคือเนื้อและเลือดที่สะอาดบวกกับเจตจำนงของดาบจึงไม่ง่ายที่จะพบว่ามันเป็นปีศาจ ในนรกมนตรา” นารุกระซิบ
ชาวแซคปนเปื้อนด้วยกลิ่นอายชั่วร้ายมากเกินไป แม้ว่าจะไม่ใช่พวกปีศาจ แต่ก็เห็นได้ง่ายว่าปีศาจในนรกมนตรา
“และกำลังของข้าไม่ได้อ่อนแอ ปู่และลุงของข้าได้ใช้พลังทั้งหมดของครอบครัวในการสร้างดาบซึ่งสามารถปกป้องจากการผ่านรอยแยกแห่งสวรรค์” นารุชี้ไปที่ดาบใหญ่ในมือ
ดาบดูหยาบแต่มีกลิ่นอายเหมือนเทพเจ้า ผู้คนสามารถสังเกตและรู้สึกได้
จู่ๆทุกคนก็รู้สึกเช่นนั้น
“ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับลั่วอู๋? ” ในที่สุดฉูจงฉวนก็ถามคำถามที่เกี่ยวข้องมากที่สุด
นารุดูเศร้าแล้วส่ายหัว ” ข้าไม่ทราบ อาจารย์นั้นหายตัวไปตั้งแต่รอยแยกแห่งสวรรค์ได้ปรากฏขึ้น ”
เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดพวกเขาก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
ทุกคนถอนหายใจอย่างหมดหนทางเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
เมื่อเวลาผ่านไปความหวังที่ลั่วอู๋ยังมีชีวิตอยู่ก็เริ่มมืดมนขึ้นเรื่อย ๆ ทุกคนคิดว่าบางทีเขาอาจจะตายไปแล้ว
มันเป็นเพียงแค่อารมณ์มันยากที่ทุกคนจะยอมรับ
อาจจะแค่หลี่หยินยังคงยืนยันว่าลั่วอู๋นั้นยังไม่ตาย
องค์หญิงเจียโรวถอนหายใจและลูบหัวของนารุ ” ตั้งแต่เจ้ามาที่นี่ เจ้าก็สามารถฝึกฝนได้ หากเจ้ามีปัญหาใด ๆ ก็สามารถมาหาเราโดยตรง เราจะช่วยเอง ”
“ ขอรับพี่นางฟ้า ” นารุกะพริบตา
ฉูจงฉวนรู้สึกไม่พอใจและตบหัวนารุ ” เด็กตัวเหม็น คนตัวเล็กและผีตัวใหญ่เรียกว่าพี่สาวอย่างนี้ได้อย่างไร เรียกอาจารย์หญิงเดี๋ยวนี้ ”
” อาจารย์ อาจารย์หญิง ” นารุตะลึง
องค์หญิงเจียโรวนั้นมีรอยยิ้มราวกับบุปผา มีดวงตาที่สวยงาม นางไม่หักล้างคำพูดของฉูจงฉวน
จู่ๆ นารุก็เปลี่ยนคำพูดและเรียกว่าอาจารย์หญิง
” มาเถอะทุกคนมาที่นี่ ” องค์หญิงเจียโรวกวักมือเรียกทุกคนในมิติวิญญาณให้มาแนะนำพวกเขาและพูดว่า “นี่คือศิษย์ของลั่วอู๋”
ผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะและตวนซีรู้สึกตื่นเต้นและมองไปรอบ ๆ นารุในขณะที่สัตว์วิญญาณอื่น ๆ จำลมปราณของนารุได้
องค์หญิงเจียโรวร้องออกว่า “ต้าหวงเจ้าจะไม่มาหรือ?”
นารุพบว่ามีสุนัขสีเหลืองตัวหนึ่งนอนอยู่ที่ริมฝั่งทะเลสาบ มันขี้เกียจ นอนตากแดดและหางของมันก็ขยับนาน ๆ ครั้ง
เมื่อเทียบกับสัตว์วิญญาณอื่น ๆ แล้วสุนัขสีเหลืองตัวนี้ดูผิดปกติเกินไป
ต้าหวงได้ยินเสียงขององค์หญิงเจียโรว มันเงยหน้าขึ้นสูดอากาศแบบสุ่ม จากนั้นก็ก้มลงอีกครั้งดูเหมือนจะไม่สนใจในตัวของนารุเลย
นารุไม่เข้าใจ ” มัน … ”
“ต้าหวงก็เป็นสัตว์วิญญาณของลั่วอู๋เช่นกัน ไม่ต้องห่วงมันก็เป็นแบบนี้ แต่มันจำลมปราณของเจ้าได้แล้ว” องค์หญิง เจียโรวอธิบาย
นารุอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ต้าหวง
แกยังจำกลิ่นของข้าที่อยู่ไกล ๆ ได้ไหม
“เนื่องจากเป็นศิษย์ของลั่วอู๋ ดังนั้นข้าจะพาเจ้าไปพบอาจารย์หญิงคนอื่น ๆ ของเจ้า ดังนั้นจงจำไว้ว่าต้องสุภาพ เมื่อถึงเวลานั้นอาจารย์คนอื่นจะอารมณ์ไม่ดี ” ฉูจงฉวนกล่าว
นารุตื่นตะลึง
อาจารย์หญิงอีกคน?
หลังจากนั้นฉูจงฉวนก็ไปรับนารุและบินไปที่คฤหาสน์ สุตรา นารุไม่สามารถต้านทานได้ดังนั้นฉูจงฉวนจึงยังคงอุ้มเขาแทน
*************************