ไหปีศาจ - บทที่ 797 คนตาย
บทที่ 797 คนตาย
บทที่ 797
คนตาย
แม้ว่าพลังของราชาผีเฮนเทียนจะแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาราชาผีทั้งหมด แต่ก็ไม่ถึงระดับยอดจักรพรรดิวิญญาณ
มิฉะนั้นผู้บัญชาการหลิงหลงคงไม่สามารถปราบราชาผีด้วยพลังของตัวเองได้
ลั่วอู๋มีพลังผนึกในร่างกายเพียง 30% แต่เขาก็ยังมีความแข็งแกร่งระดับเพชร มิติ 7 ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวอีกฝ่าย
ดาบเทพพิทักษ์บินผ่านความว่างเปล่าและเบ่งบานด้วยประกายแสงที่ไม่มีที่สิ้นสุด
จากนั้นม่านดาบก็ร่วงลงมาปกป้องร่างของลั่วอู๋ มันง่ายมากที่จะสกัดกั้นกรงเล็บผีที่น่ากลัวนั่นได้
“นั่นคือสิ่งที่เจ้าทำได้รึ? ช่างธรรมดาเสียจริง” ลั่วอู๋หัวเราะเยาะ
ราชาผีโกรธเกรี้ยว
แต่เขาก็ประหลาดใจเช่นกัน
มันผ่านไปนานขนาดไหนกัน? ทำไมจู่ ๆ มนุษย์คนนี้ถึงได้ทรงพลังเช่นนี้? นี่เป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลเสียเลย
เขาพ่นกลิ่นเหม็นจากปากของเขาและโบกกรงเล็บของเขา มีเปลวไฟสีดำที่น่ากลัวอยู่รอบตัวเขาซึ่งมีพลังที่น่ากลัวแห่งการเผาไหม้ทุกสิ่ง
“ตายซะ!” เสียงของราชาผีเฮนเทียนเหมือนกับผีที่น่ากลัวที่จิ่วหยู่เคยปราบ ซึ่งไร้ที่สิ้นสุดและมืดมน
ไฟนรกปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ลั่วอู๋เหลือบมอง
ต่อหน้าเปลวไฟแบบนี้เขาค่อนข้างกลัว เขาสามารถหลอมไฟเวทในมิติได้โดยตรง ซึ่งไม่เป็นรองกับไฟในแง่ของพลังทำลายล้าง
แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ลั่วอู๋ถอยหลังลง
เขากระตุ้นพลังในร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่งและพลังงานที่น่ากลัวก็ส่งให้กับดาบเทพพิทักษ์จากนั้นดาบก็คำราม
ถ้าดาบเทพพิทักษ์ไม่ใช่อาวุธมนตราก็เกรงว่าจะไม่สามารถรับพลังอันสูงส่งนี้ได้
แสงของดาบเหมือนหมึก ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าและแก่นแท้แห่งการทำลายล้างก็มอบพลังให้มัน ภายใต้แสงของดาบ เปลวไฟสีดำที่พลุ่งพล่านเหมือนแม่น้ำและคลื่นทะเลก็ถูกตัดขาดทันที
ดาบทำลายทะเลเพลิง
ลั่วอู๋ดูเหมือนจะกลายร่างเป็นดาบ เขาพุ่งออกไป เขาไม่ได้พุ่งเข้าหาราชาผีเฮนเทียน แต่พุ่งเข้าไปในส่วนลึกของสุสานของราชาผี
เขารู้ตัวว่าเขามาที่นี่เพื่ออะไร
นั่นคือการส่งวิญญาณของฮวงเสี่ยวหยวนไปยังตะเกียงไฟวิญญาณนิรันดร์
แม้ว่าพลังการต่อสู้ของลั่วอู๋จะไม่ด้อยไปกว่าราชาผีเฮนเทียน แต่พลังนี้ไม่ได้เป็นของเขาและจะถูกใช้หมดไปอย่างช้า ๆ
เมื่อความแข็งแกร่งของเขาลดลงนานเกินไปมันจะเป็นปัญหาใหญ่
เขาจึงต้องรีบไป
“ไอ้หนูขี้กลัว อย่าหนีสิ!” ราชาผีเฮนเทียนคำรามและพยายามจะไล่ตามเขา แต่เขาจะตามลั่วอู๋ที่บินด้วยดาบจักรพรรดิทันได้อย่างไร
ราชาผีอีก 22 ตนไม่ได้ตั้งใจที่จะต่อสู้ พวกเขาคิดว่าราชาผีเฮนเทียนสามารถแก้ปัญหาเองได้ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่ามนุษย์คนนี้จะมีความแข็งแกร่งเช่นนี้
ถ้าเขาลึกเข้าไปในสุสานของราชาผีได้ เขาจะไม่มาเล่นพวกเขาหรือ? นอกจากนี้ยังมีหินแก่นวิญญาณที่สำคัญมากในส่วนลึกของสุสานราชาแห่งผี ซึ่งไม่อาจให้บุคคลภายนอกแตะต้องได้
ดังนั้น ตอนนี้ราชาผีตนอื่น ๆ ก็เคลื่อนไหวเช่นกัน
ลั่วอู๋เห็นการเคลื่อนไหวแล้ว แต่ไม่มีอาการตื่นตระหนก
“อาณาจักรแห่งแสงสว่าง!”
กระบวนท่านี้เป็นทักษะเฉพาะของเหวินเสี่ยวและลั่วอู๋เลือกที่จะยืมมันมาใช้ในตอนนี้
ตวนซีอวตารเป็นภูตปีกแสง ม่านแสงแห่งความศักดิ์สิทธิ์ร่วงลงมาทีละชั้นจากนั้นก็มาบรรจบกันเป็นเมืองใหญ่
แสงศักดิ์สิทธิ์รวมตัวกันเป็นผู้คนตัวเล็กจำนวนน้อยนับไม่ถ้วน เสียงสวดมนต์ที่เคร่งขรึมกระจายออกไป สว่างและยิ่งใหญ่เพื่อให้ราชาผีเหล่านั้นรู้สึกลำบาก
แม้ว่าพลังนี้จะไม่ทรงพลังเท่าของเหวินเสี่ยวเอง เพราะท้ายที่สุดเหวินเสี่ยวเป็นผู้เชี่ยวชาญของแก่นแท้แห่งแสง แต่ผลยังคงดีอยู่
อย่างน้อยแสงนี้ก็สกัดกั้นการเคลื่อนไหวของราชาผีเหล่านี้ได้
“ลองทำลายข้าสิ!” ราชาผีคำรามด้วยความโกรธจากนั้นก็ใช้วิธีการของตัวเองสร้างพลังวิญญาณที่ปั่นป่วนฉีกอาณาจักรแห่งแสงในทันที
ความโกรธของพวกเขาเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผลแล้ว
เพราะแสงเป็นที่น่ารังเกียจสำหรับพวกเขา เหมือนกับการโยนก้อนมูลใส่ ใครจะทนมันได้
แต่ก็บรรลุเป้าหมายของลั่วอู๋แล้ว
เพราะราชาผีถูกสกัดกั้นไปชั่วขณะ
ในการต่อสู้ระดับนี้ เวลาเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอที่จะทำสิ่งต่าง ๆ มากมายแล้ว ลั่วอู๋มาที่ห้องโถงที่ท่านหญิงหยู่เคยอยู่
ไฟวิญญาณนิรันดร์ทั้งสี่สิบเก้าดวงยังคงลุกโชนอยู่ แผ่นหินสีฟ้ายังคงอยู่ด้านบนของผนังทั้งหมด ห้องโถงดูเคร่งขรึม แต่ก็ดูเงียบเหงาเกินไป
แม้ว่าท่านหญิงหยู่จะจากไปแล้ว แต่ที่นี่ก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ใจกลางห้องโถงยังคงมีร่องรอยของความมีชีวิตชีวาที่ไม่อาจพรรณนาได้
ลั่วอู๋ดึงเงาดาบของดาบผ่าสวรรค์ออกมาและเข้าไปในห้องโถงได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็ปล่อยผีของฮวงเสี่ยวหยวนออกมา
ร่างของผีนั้นเหมือนกับของฮวงเสี่ยวหยวน
เหมือนหุ่นเชิด
ลั่วอู๋ถอนหายใจ “เจ้าต้องอยู่ที่นี่เพื่อพักฟื้น”
หลังจากนั้นลั่วอู๋ได้นำวิธีฝึกฝนผีที่สร้างโดยสัตว์ประหลาดแห่งหุบเขามรณะมาวางไว้ตรงกลางห้องโถง
พลังวิญญาณแห่งสุสานราชาผีสามารถทำให้มั่นใจได้ว่าร่างผีของฮวงเสี่ยวหยวนจะไม่สลายไปและตะเกียงวิญญาณ นิรันดร์ทั้ง 49 ดวงสามารถปกป้องวิญญาณได้
สำหรับวิธีการดำเนินการฝึกฝน ลั่วอู๋ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรดี
บางทีมันอาจจะขึ้นอยู่กับเขาต่อจากนี้
หากเจ้าโชคดีผีอาจให้กำเนิดร่องรอยของภูมิปัญญาเพื่อที่จะเริ่มต้นบนเส้นทางแห่งการฝึกฝน และด้วยความช่วยเหลือของการฝึกฝนผี
ก็จะค่อย ๆ ตื่นขึ้นมาและมีความทรงจำ
“ข้าจะไปแล้ว” ลั่วอู๋มองไปที่ฮวงเสี่ยวหยวนและพูดว่า “ข้าขอโทษที่ต้องปล่อยให้เจ้าอยู่ที่นี่คนเดียว ข้าสัญญาข้าจะมารับเจ้า”
ฮวงเสี่ยวหยวนสำหรับเขาเป็นเหมือนลูกหลานที่ควรค่าแก่การดูแล
ในความคิดของลั่วอู๋ฮวงเสี่ยวหยวนมีความสำคัญมากกว่า นารุ ตัวน้อยเสียอีก
การอยู่ในห้องโถงนี้โดยไม่สามารถเข้าออกได้และต้องอยู่คนเดียว แม้ว่าฮวงเสี่ยวหยวนจะไม่ฉลาด แต่ก็ยังทำให้รู้สึกแย่มาก
แต่ไม่มีทางเลือก
นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เขากลับมาได้
ขณะที่ลั่วอู๋หันกลับมาและพร้อมที่จะจากไปผีก็ดูเหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างและลอยไปหาลั่วอู๋อย่างเงียบ ๆ
ลั่วอู๋สับสน “มีอะไรเหรอ?”
ผียังคงดูเศร้าหมอง แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงยื่นมือที่จับต้องไม่ได้ออกมาและกอดลั่วอู๋ราวกับจะแสดงความผูกพัน
หัวใจของลั่วอู๋ขมขื่น
เขาควรจะมีอนาคตที่สดใสแท้ ๆ
“ข้าจะกลับมาในภายหลัง” ลั่วอู๋หายใจเข้าลึก ๆ ลูบหัวผีแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “เจ้าต้องรอข้า”
จากนั้นลั่วอู๋ก็หันกลับไปและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
“มันจะมีประโยชน์กับผีหรือ?”
“ปรากฏว่ามีสุสานราชาผีมากมาย”
“เจ้ารอข้าก่อน จะคว้าบางส่วนมาให้เจ้า”
ลั่วอู๋เดินออกจากห้องโถงที่ล้อมรอบไปด้วยตะเกียงไฟวิญญาณนิรันดร์ ด้านนอกห้องโถงมีราชาผี 23 ตนกำลังจับตาดูเขาอยู่
พวกเขาไม่สามารถเข้าไปในห้องโถงได้ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรอข้างนอก
“เจ้ามนุษย์ ในที่สุดเจ้าก็ออกมาแล้วสินะ วันนี้อย่าพยายามคิดว่าจะ…” ราชาผีเฮนเทียนคำรามทั้งสุสานราชาผีก็สั่นสะท้าน
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบลั่วอู๋ก็ขัดจังหวะเขา “ข้าไม่มีเวลาจะต่อปากต่อคำกับเจ้า ข้าต้องการหินแก่นวิญญาณ พวกเจ้าแต่ละตนพอจะแบ่งให้หน่อยได้ไหม”
หินแก่นวิญญาณอยู่ในการควบคุมของราชาผีทั้งหลาย ซึ่งมีประโยชน์มากสำหรับพวกเขา
“บังอาจ!”
“ช่างกล้า!”
“เจ้าอยากตายรึ!”
ราชาผีตัวใหญ่ต่างก็โกรธเกรี้ยวในทันที
หินแก่นวิญญาณมีความสำคัญต่อพวกเขามาก เป็นสิ่งที่รักษาจิตใจให้อยู่ในสภาวะที่มั่นคง จึงไม่เต็มใจที่จะมอบมันเป็นธรรมดา
ในตอนแรกท่านหญิงหยู่เป็นที่เกลียดชังของราชาผีมากเพราะเธอครอบครองส่วนหนึ่งของหินแก่นวิญญาณอยู่
“ในเมื่อเจ้าไม่อยากเอามันเอามันออกมาก็อย่าโทษข้าแล้วกัน” ลั่วอู๋พูดอย่างเย็นชา
ราชาผียี่สิบสามตน หินแก่นวิญญาณจึงถูกแบ่งออกเป็น 23 ส่วน
เนื่องจากไม่มีส่วนเกินก็ต้องฆ่าราชาผี
ถึงจะไม่สบาย ถึงจะปวดหัว ถึงจะพยายามขัดขืน แต่ข้าก็ต้องขอโทษทุกตนด้วย
—————————–