ไหปีศาจ - บทที่ 800 วิธีแก้ปัญหา
บทที่ 800 วิธีแก้ปัญหา
บทที่ 800
วิธีแก้ปัญหา
ในความเป็นจริงหลี่หวู่หยวนก็อยากรู้เกี่ยวกับอาการป่วยของหลี่หยิน
ตอนที่ลั่วอู๋ยังไม่กลับมา แม้แต่นักฆ่าลัทธิเต๋าก็ไม่สามารถระงับจิตสังหารของนางได้และนางก็ไม่สามารถหยุดการจุติเป็นราชินีแห่งฝันร้ายของนางได้
แต่ตอนนี้นางกลับเปลี่ยนไปอย่างลึกลับ
ยากที่จะเข้าใจว่ามันเกิดการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วและฉับพลันที่ทำให้กลายเป็นผู้หญิงที่ไม่เป็นอันตรายต่อใคร ๆ ได้อย่างไร
“ไม่ต้องกลัว ผ่อนคลายเถอะ” หลี่หวู่หยวนกล่าวเบา ๆ
หลี่หยินก็ไม่ขัดขืนเช่นกันเพราะนางรู้ว่าลั่วอู๋อยู่ข้างหลังนาง
หลี่หวู่หยวนใช้พลังวิญญาณของเขาสำรวจร่างกายของหลี่หยินทันทีและตรวจสอบสภาพร่างกายของนาง แต่ก็ไม่พบปัญหาใด ๆ
“ทะเลแก่นวิญญาณมีความเสียหายเล็กน้อยซึ่งน่าจะเป็นเพียงร่องรอยที่หลงเหลือหลังจากการต่อสู้เท่านั้นเป็น การดีที่จะฝึกฝนสักพัก” หลี่หวู่หยวนกล่าว
ลั่วอู๋พยักหน้า
เขาก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน
ทั้งหมดมันไม่เกี่ยวข้องกัน
หลี่หวู่หยวนยังคงตรวจสอบต่อไป หลังจากผ่านไปนานเขาก็ส่ายหัว “ไม่มีอะไรผิดปกติในร่างกายเลย พลังของฝันร้ายก็สงบมากเช่นกัน”
มีประโยคหนึ่งที่เขาไม่ได้พูด แต่ลั่วอู๋เข้าใจมัน
ไม่มีจิตสังหารที่ยิ่งใหญ่เลย
ลั่วอู๋กระซิบกับหลี่หวู่หยวนและแอบบอกอีกฝ่ายเกี่ยวกับอาการของหลี่หยิน
หลี่หวู่หยวนมองไปที่หลี่หยินด้วยความประหลาดใจ
ทะเลแก่นวิญญาณไม่ได้เปลี่ยนกลับไปอย่างสมบูรณ์ หลังจากแยกกับลั่วอู๋ หลี่หยินไม่สามารถระงับจิตสังหารที่ขึ้น ๆ ลง ๆ ได้เป็นเวลานาน
“นั่นแปลกจริง ๆ”
หลี่หวู่หยวนบ่นพึมพำจากนั้นดวงตาของเขาก็หรี่ลงและดวงตาของเขาก็เริ่มมีแสงสีทองที่อ่อนโยนราวกับดวงดาวไหลออกมา
ระดับ SS [เทียนหยันตง]
ทักษะนี้สามารถมองทะลุวิญญาณได้โดยตรง มันเป็นทักษะที่น่ากลัวในระดับเดียวกับนัยน์ตาปีศาจ ไม่เพียงแต่สามารถมองทะลุวิญญาณได้เท่านั้น แต่ยังสามารถเจาะเข้าไปในจิตวิญญาณได้โดยตรงอีกด้วย แน่นอนหลี่หวู่หยวนใช้เพื่อตรวจสอบทะเลแก่นวิญญาณของหลี่หยินเท่านั้น
หลังจากนั้นครู่หนึ่งแสงสีทองในดวงตาของเขาก็มาบรรจบกันหลี่หวู่หยวนขมวดคิ้ว “มันแปลกที่วิญญาณไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย มันไม่ได้เกี่ยวพันกับพลังแห่งฝันร้ายด้วยซ้ำ”
ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “มันเป็นเพราะอะไร?”
“ข้าเกรงว่าข้าคงจะไม่สามารถสรุปเองได้” หลี่หวู่หยวนมองไปที่หลี่หยินอย่างเป็นมิตรและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ข้าจะเชิญอาจารย์ของเจ้ามาที่นี่”
หลี่หยินแค่พยักหน้าไม่พูดอะไร
นางรู้สึกว่านางไม่มีปัญหาดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวล
หลี่หวู่หยวนส่งกระแสจิตออกไปและในไม่ช้านักฆ่า ลัทธิเต๋าก็รีบมาหา
พลังชีวิตของเขาดูมีความปั่นป่วนมาก ดวงตาของเขาขุ่นมัวและแม้จะดูไร้เรี่ยวแรงเล็กน้อย แต่เพราะมันเกี่ยวข้องกับ หลี่หยินเขาจึงมาเร็วมาก
“ศิษย์รักของข้าในที่สุดเจ้าก็เปลี่ยนกลับมาแล้ว” เมื่อนักฆ่าลัทธิเต๋าเห็นหลี่หยินตอนนี้เขาก็ค่อนข้างวางใจ
หลี่หยินส่งเสียงเรียก “อาจารย์” ด้วยเสียงต่ำ
นักฆ่าลัทธิเต๋าดูเหมือนจะพอใจมาก
หลี่หวู่หยวนรีบเล่าสถานการณ์ให้นักฆ่าลัทธิเต๋าฟัง
นักฆ่าลัทธิเต๋าดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจ “เจ้าเปลี่ยนกลับมาก็ถือว่าดีแล้ว และจะไม่มีปัญหาอีกต่อไป”
ดูเหมือนเขาจะยืนกราน ลั่วอู๋ก็สงสัย “จริงรึ?”
“จริงแท้แน่นอน” นักฆ่าลัทธิเต๋าไม่พอใจ “เจ้าสงสัยข้างั้นหรือ?”
ลั่วอู๋ตอบ “เปล่า”
นักฆ่าลัทธิเต๋าตัดสินใจทำการทดสอบ
ลั่วอู๋เดินออกจากห้องโถงหลิงหยานและหลี่หยินถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง
หลังจากนั้นครู่หนึ่งหลี่หยินก็เริ่มเปลี่ยนไป หมอกสีดำเริ่มปรากฏขึ้นบนร่างโดยไม่สามารถอธิบายได้ จิตสังหารแพร่กระจายอย่างไม่อาจต้านทานได้
หลี่หวู่หยวนดุ “นี่คือไม่เป็นไรของเจ้างั้นหรือ?”
“นี่มัน…” นักฆ่าลัทธิเต๋าสับสนเล็กน้อย “มันไม่ควรเป็นแบบนี้ ปัญหาจิตใจถูกครอบงำก็ได้รับการแก้ไขแล้ว เจ้าเข้าสู่สภาวะฝันร้ายที่ควบคุมไม่ได้ได้ยังไง”
เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้
ไม่ได้การ เพื่อป้องกันไม่ให้สถานการณ์เลวร้ายลงพวกเขารีบเรียกให้ลั่วอู๋เข้ามา
หลังจากลั่วอู๋เข้ามาหลี่หยินก็เปลี่ยนกลับไปเป็นรูปลักษณ์เดิม แต่นางดูอ่อนแอและไม่มั่นคงเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่ามันยังคงเป็นภาระสำหรับนาง
“หลี่หยินเจ้าเป็นอะไรไหม?” ลั่วอู๋ตกใจมาก
หลี่หยินยิ้มและส่ายหัว “ข้าไม่เป็นไร”
ลั่วอู๋มองไปที่นักฆ่าลัทธิเต๋าด้วยความไม่พอใจ “อาจารย์ ข้าจำได้ว่าเจ้าเพิ่งบอกว่าจะไม่มีปัญหานี่”
นักฆ่าลัทธิเต๋ารู้สึกอายและรีบเปลี่ยนเรื่อง “สถานการณ์ของหลี่หยินออกจะพิเศษเล็กน้อย ข้าต้องการคุยกับหลี่หวู่หยวน”
หลังจากนั้นเขาก็พาหลี่หวู่หยวนและหายตัวไปในห้องห้องโถงหลิงหยาน
หัวของลั่วอู๋ปกคลุมไปด้วยเส้นสีดำ แต่ไม่มีทางเลือก เขาได้แต่กระซิบคุยกับหลี่หยิน จากนั้นจึงใส่พลังวิญญาณเพื่อซ่อมแซมอาการบาดเจ็บที่เกิดจากพลังวิญญาณของนาง
“นายน้อย ท่านกับอาจารย์ดูแปลก ๆ นะ” หลี่หยินไม่สบายใจเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรหรอก”
“มีอะไรผิดปกติกับข้าหรือเปล่า?” หลี่หยินกำชายกระโปรงของนางและกลัว “ข้าจะตายไหม?”
ลั่วอู๋หัวเราะและจิ้มจมูกของหลี่หยิน “ถามอะไรโง่ ๆ เจ้าตายได้ยังไง?”
หลี่หยินโล่งใจมาก
นางกลัวว่าจะไม่ได้อยู่กับลั่วอู๋ถ้านางตาย
แต่ในไม่ช้าหลี่หยินก็ลุกลี้ลุกลนเล็กน้อยและถามว่า “นายน้อยถ้าข้าเปลี่ยนกลับไปเป็นแบบนั้นท่านจะเกลียดข้าไหม?”
นางไม่ได้ปฏิเสธสถานะนั้น แต่ก็รู้สึกว่ามันไม่ดีโดยสัญชาตญาณ
“แน่นอนว่าไม่” ลั่วอู๋กอดหลี่หยินและพูดอย่างจริงจัง “ไม่ว่าหลี่หยินจะเป็นอย่างไรข้าก็จะชอบเจ้าเสมอ”
หลี่หยินอบอุ่นใจและอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนของลั่วอู๋ นางสบายไม่อยากขยับ
หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงไอดังขึ้นในห้องโถง
พวกเขาสะดุ้งมาพร้อมกันทันที
“เข้าใจหรอกว่าเหงา แต่เจ้าก็ควรใส่ใจกาลเทศะสักหน่อย” หลี่หวู่หยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม
ลั่วอู๋และหลี่หยินอายมากจนต้องแยกจากกัน
เมื่อพวกเขาพบว่าหลี่หวู่หยวนและนักฆ่าลัทธิเต๋ามาหาพวกเขาแล้ว
“ท่านรองประธาน นักฆ่าลัทธิเต๋า คุยกันสรุปผลได้อย่างไรบ้าง?” ลั่วอู๋ถามอย่างเร่งรีบ
นักฆ่าลัทธิเต๋าเงียบไปครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ถ้าข้าเดาถูกก็คือมันไม่มีปัญหากับร่างกายหรือวิญญาณ”
“เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ
“ในด้านนั้นมันไม่มีปัญหา” นักบวชลัทธิเต๋าเข้าประเด็น “มันเป็นปัญหาเรื่องความทรงจำน่ะ”
ลั่วอู๋ยิ่งสับสน “ความทรงจำ?”
“ใช่ หลี่หยินมีความทรงจำเกี่ยวกับการฆ่ามากเกินไป ความทรงจำสามารถเปลี่ยนคำพูดและการกระทำของคนคนหนึ่งได้เมื่อนางอยู่กับเจ้านางจะลืมความทรงจำเหล่านี้ไปโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อนางจากเจ้าไปความทรงจำเหล่านี้จะไหลออกมาตลอดเวลาก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงของพลัง”
สำหรับคำอธิบายของนักฆ่าลัทธิเต๋าลั่วอู๋ก็เข้าใจอยู่บ้าง แต่มีจุดที่ไม่เข้าใจอะไรมากกว่า
“จะบอกว่าแค่ล้างความจำก็พอรึ?” ลั่วอู๋ถาม
มันไม่ใช่เรื่องยาก
ครั้งหนึ่งฮวงเสี่ยวหยวนเคยเชิญผู้แข็งแกร่งที่มีความเชี่ยวชาญในการโจมตีจิตใจเพื่อล้างความทรงจำบางส่วนของเขา
นักฆ่าลัทธิเต๋าส่ายหัว “มันไม่ง่ายเลย ความทรงจำเหล่านี้ถูกสลักไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของจิตวิญญาณของหลี่หยิน หากเจ้าล้างมันออกอย่างบุ่มบ่ามมันจะเป็นอันตรายอย่างมากต่อนาง”
หัวใจของลั่วอู๋จมลง
ในตอนนี้หลี่หวู่หยวนยังกล่าวเสริมอีกว่า “มันไม่ดีเลยที่จะล้างความทรงจำออกไป สาเหตุและผลระหว่างสวรรค์และโลกได้พัวพันกับหลี่หยินเพราะการฆ่าล้าง แม้ว่ามันจะไม่เกิดผลก็ตาม แต่ก็ยังคงส่งผลกระทบต่อหลี่หยินอยู่ เราต้องหาทางตัดสาเหตุและผลเหล่านี้ออกไป”
“ข้าควรทำอย่างไรดี?” ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว “ท่านช่วยบอกแผนที่เป็นรูปธรรมให้ข้าได้ไหม?”
หลี่หวู่หยวนและนักฆ่าลัทธิเต๋ามองหน้ากันและให้คำตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า น้ำพุศักดิ์สิทธิ์
—————————–