ไหปีศาจ - บทที่ 808 การแก้แค้นให้ผีเสื้อปีกมายา

บทที่ 808 การแก้แค้นให้ผีเสื้อปีกมายา

บทที่ 808

การแก้แค้นให้ผีเสื้อปีกมายา

ครั้งนี้ลั่วอู๋ตัดสินใจที่จะไม่ใช้ช่องมิติของสำนักเฉียนหลง แต่เดินทางข้ามป่าหวงชา

ที่ป้ายแรกลั่วอู๋มาที่เมืองแห่งความพินาศซึ่งเป็นหนึ่งใน 23 เมืองในทีมหวงชา

นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว

มีสำนักโล่พิทักษ์เล็ก ๆ บนถนนของเมืองแห่งความพินาศและยังไม่ได้ขยาย มันยังคงความเป็นร้านเล็ก ๆ ของตัวเอง

ชื่อเสียงดี คุณภาพดีและราคาถูก

เจ้าของร้านเคยเป็นชายชรา เขาตื่นเต้นมากที่เห็นลั่วอู๋เข้ามา

สำนักโล่พิทักษ์ไม่สามารถขยายได้ หากต้องการก็สามารถยึดธุรกิจทั้งหมดใน 23 เมืองของทีมหวงชาได้อย่างง่ายดาย

แต่ลั่วอู๋สั่งไม่ให้ทำเช่นนั้น

ร้านนี้ใช้เพื่อระลึกถึงเจ้าของร้านเก่ามากกว่า และนี่ก็เพียงพอสำหรับการทำธุรกิจขนาดเล็กแล้ว ไม่จำเป็นต้องแข่งกับทีมหวงชา

ลั่วอู๋ให้กำลังใจและชมเชยชายชราจากนั้นก็จากไปอีกครั้ง

ระหว่างทางมีสายลับจากทีมหวงชาแอบตามอยู่ข้างหลังราวกับเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ ในตอนแรกพวกเขาสามารถเล่นงานพวกลั่วอู๋ได้สบาย ๆ ซึ่งนั่นกลายเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถทำได้อีกแล้ว

ลั่วอู๋สามารถลบทีมหวงชาทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

กงซิน ผู้นำคนปัจจุบันของทีมหวงชาไม่พอใจกับลั่วอู๋ในตอนแรก เขากลัวแค่พลังของหลงเซี่ยเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ได้หมายหัวลั่วอู๋

แต่ตอนนี้ลั่วอู๋เติบโตขึ้นจนเกินเอื้อมแล้ว กงซินก็ตื่นตระหนกเป็นธรรมดา

ลั่วอู๋หันกลับมาและพูดแผ่วเบาว่า “อย่าตามข้ามา ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาให้เจ้า แต่ถ้ายังตามมาอีกข้าก็ไม่รังเกียจที่จะมีเรื่องหรอกนะ”

สายลับที่คิดว่าพวกเขาซ่อนตัวอย่างดีเหล่านั้นก็ตัวสั่นด้วยความกลัวและรีบถอนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่มองย้อนกลับไปสักพัก ลั่วอู๋ก็เดินต่ออีกครั้ง

“ฉูจงฉวนเจ้าอยากไปที่เมืองแห่งการเต้นรำและระลึกถึงวัยเยาว์ของเจ้าไหม?” ลั่วอู๋ถามด้วยรอยยิ้ม

สีหน้าของฉูจงฉวนดูจริงจัง “ข้าไม่เคยได้ยินชื่อโรงระบำราตรีเลยนะ ข้าว่าเราควรจะรีบเดินทางไปโดยเร็ว ๆ และอย่าเสียเวลาเลย”

“แค่ก ๆ วันนี้อากาศดีนะ” ฉูจงฉวนพูดกับตัวเอง

พวกลั่วอู๋กลั้นยิ้ม

บรรยากาศก็สดใสขึ้นทันที

ในไม่ช้าผู้คนก็เข้าสู่ส่วนลึกของป่าหวงชา สภาพแวดล้อมก็เลวร้ายในทันที สิ่งแวดล้อมในภูมิภาคต่าง ๆ ดูเละเทะมาก

ลั่วอู๋ถอนหายใจ

ที่นี่เคยเป็นป่าเตียนวู แต่เคยถูกทำลายไปแล้วครั้งหนึ่ง

ลึกเข้าไปในป่าหวงชาจะเป็นสถานที่ที่มีผนึกของนรกมนตราอยู่

เหตุผลที่สภาพแวดล้อมส่วนลึกของป่าหวงชาแปลกมากและมีสัตว์วิญญาณแปลก ๆ มากนั้นเกี่ยวข้องกับนรกมนตราอย่างลึกซึ้ง

ตลอดทางมีผีดิบ โครงกระดูก แพะ งู และแมงป่อง คนบ้าและอื่น ๆ มากมาย

ทั้งหมดเป็นสัตว์วิญญาณที่ไม่สามารถหาดูได้จากโลกภายนอก

“เดี๋ยวก่อนข้ามีเรื่องหนึ่งที่ต้องทำ” จู่ ๆ ลั่วอู๋ก็หยุด

ทุกคนไม่เข้าใจ “มีอะไรเหรอ?”

“เจ้าจำตอนที่เราเจอลิงยักษ์ได้ไหม?”

เจียโรว, เหวินเสี่ยว และหลินยูหลันไม่รู้ แต่หลี่หยินและ ฉูจงฉวนจำได้แน่นอนว่าตอนที่ลิงยักษ์ทำลายผีเสื้อมายาทั้งหมดมันน่าฝังใจมาก

ฉูจงฉวนดูเหมือนจะเข้าใจบางอย่าง: “เจ้าต้องการ…”

ลั่วอู๋เรียกผีเสื้อออกมา

มันเรียกว่าผีเสื้อปีกมายาและนั่นคือสิ่งที่ลั่วอู๋ตั้งชื่อมัน

แม่ของมันเป็นราชินีของผีเสื้อปีกมายาและมันได้ปลุกเลือดโบราณและการล้างบาปควันชั่วร้าย เกิดเป็นผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะ

เพื่อปกป้องการเกิดของมัน ผีเสื้อปีกมายาทั้งหมดจึงเสียสละตัวเอง

ความเกลียดชังนี้ไม่มีใครรู้

แต่ลั่วอู๋จำมันได้ดี

ผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะตอนนี้ผีเสื้อตัวโตมาก ปีกของมันกางออกและทำให้มีขนาดใหญ่โตขึ้นไปอีก มันก็ไม่สามารถอยู่บนไหล่ของลั่วอู๋ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป

ปีกของมันมหัศจรรย์มาก ครึ่งหนึ่งเป็นพลังเวทมนตร์ดำที่ไหลเหมือนของเหลวและอีกครึ่งหนึ่งเป็นเปลวไฟฟีนิกซ์ที่ร้อนแรงกำลังเดือดและลุกไหม้ราวกับการรวมกันของแสงและความมืด

และพื้นผิวที่ละเอียดบนปีกราวกับว่ากฎระหว่างสวรรค์และโลกแสดงให้เห็นถึงมิติวิเศษที่ลึกลับมาก

“ข้าเคยบอกว่าแม่ของเจ้าไม่ใช่ผู้นำที่มีคุณสมบัติเหมาะสม แต่นางเป็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกจริง ๆ”

“บางทีเจ้าอาจไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มีสิ่งหนึ่งที่เจ้าต้องทำ” ลั่วอู๋พูดช้า ๆ

ผีเสื้อผีกระพือปีกเพื่อแสดงว่ามันเข้าใจ

ไปกันเถอะ

ลั่วอู๋ก้าวไปยังสถานที่ที่ลิงยักษ์อยู่

ลิงยักษ์ควรเป็นสัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูง แต่ลิงยักษ์ซึ่งอาศัยอยู่ในป่าหวงชาได้ดูดซับพลังเวทบริสุทธิ์จำนวนมากและได้เปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์

กลายเป็นระดับเพชร

แน่นอนว่าภายใต้สถานการณ์ปกติมันเป็นเรื่องดีที่จะจับมัน มันหายากมาก ๆ และคนทั่วไปก็ต้องการสัตว์วิญญาณระดับเพชรด้วย

อาจจะมีใครบางคนวาดฝันถึงลิงยักษ์ตัวนี้

แต่ลั่วอู๋ไม่ได้วางแผนที่จะจับมัน

พวกเขาเข้าป่าดงดิบมีแมลงและดินโคลน

“ลิงภูเขา ออกมาซะ”

ลั่วอู๋คำราม

ผีเสื้อปีกมายารู้สึกถึงเจตจำนงของลั่วอู๋ มันกางปีกกระพือและบินทันที ลำแสงสีดำและสีแดงพาดผ่านท้องฟ้า

แผ่นดินเริ่มสั่น

“โฮก!”

ลิงสีดำที่ดูเหมือนภูเขาตื่นขึ้นจากพื้นดิน

การนอนหลับถูกรบกวนมันจึงดูโกรธมาก

ร่างกายของมันกำลังลุกไหม้ไปด้วยเปลวไฟสีดำที่น่ากลัว ดวงตาของมันเป็นสีแดงราวกับหินหนืดที่กำลังเดือดและทั้งตัวเต็มไปด้วยความรู้สึกกดดันอย่างมาก

หางหนากวาดออก ทำลายส่วนเล็ก ๆ ของป่าฝนให้กลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย

มันจ้องมองไปที่ลั่วอู๋และคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวราวกับจะตั้งคำถามว่าลั่วอู๋คือใครและทำไมถึงรบกวนการนอนของมัน

ลั่วอู๋หายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร “ข้าคือคนที่จะมาเอาชีวิตเจ้า”

ในตอนแรก ตัวตนที่น่าหวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ดูเหมือนจะไม่สามารถเอาชนะได้เลย

ผีเสื้อบินลงมาจากท้องฟ้าและรวมเข้ากับร่างกายของลั่วอู๋ จากนั้นมันก็กลายเป็นภาพเสมือนขนาดใหญ่ของผีเสื้อซึ่งแสดงอยู่ด้านหลังลั่วอู๋

ที่ด้านหลังลั่วอู๋มีปีกไฟและปีกแห่งความมืดขนาดใหญ่ พลังผนึกที่เหลืออยู่ก็เริ่มเติมเต็มร่างกายเขา

ในสงครามครั้งนี้เขาไม่คิดที่จะยืมพลังของสัตว์วิญญาณอื่น

ต้องใช้เพียงพลังของตัวเขาและผีเสื้อปีกมายา

ท้ายที่สุดมันคือสงครามแห่งการแก้แค้น

“โฮก!”

ลิงยักษ์พุ่งเข้ามาอย่างโกรธเกรี้ยว มันคือเจ้าผู้ครองพื้นที่นี้ ไม่เคยมีใครกล้าที่จะท้าทายมันแบบนี้

หมัดทั้งสองจุดไฟสีดำราวกับจะทุบมิติทั้งหมด

ระดับ SS [หมัดสะท้านฟ้า]

“มาเลย” ดวงตาของลั่วอู๋เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ “ไฟอมตะเริงระบำ!”

เขาก็จุดไฟด้วย แต่เปลวไฟเป็นสีแดงราวกับว่ามีชีวิตอยู่เต็มไปหมด

ลั่วอู๋ชูดาบขึ้นและเงาของจื่อซวน จิตวิญญาณของดาบก็ปรากฏขึ้นจาง ๆ ตัวดาบถูกปกคลุมด้วยชั้นของเปลวไฟทำให้ดูไร้ตัวตนและร้อนมากขึ้น

ระดับ SS

ปีกขนาดใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังเขาเริ่มกระพือ

ลมที่รุนแรงพัดออกไป ลมนี้ไม่ใช่ลมธรรมดา ชั้นในนั้นร้อนระอุราวกับเปลวไฟที่ลุกโชน ส่วนชั้นนอกนั้นก็มืดมนราวกับเปลวไฟมนตราที่สูงตระหง่านฟ้า

แม้ว่าพลังของทักษะนี้จะสูง แต่ก็ไม่ได้มีพลังทำลายมากนัก ส่วนใหญ่จะใช้ในการสร้างคลื่นสึนามิ

อย่างไรก็ตามด้วยความช่วยเหลือจากพลังดั้งเดิมของมัน ผีเสื้อปีกมายามีพลังที่น่ากลัวอย่างคาดไม่ถึง ซึ่งยังคงเป็นเพราะพลังที่แตกต่าง แต่ทรงพลังของมันเอง

ลั่วอู๋อาบลมและพุ่งเข้าไปพร้อมกับดาบของเขา

ตูม!

เกิดการปะทะกันของดาบและหมัด

——————————————————-