ไหปีศาจ - บทที่ 829 แผนที่

บทที่ 829 แผนที่

บทที่ 829

แผนที่

ลั่วอู๋ไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะได้เข้ามายังอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

ท่านรองเจ้าสำนักไม่เต็มใจที่จะเปิดทางให้เข้าสู่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ แต่ท่านหม่าเฉินนั้นได้จากไปแล้ว และลั่วอู๋ก็ได้ตามหาวิธีที่จะเดินทางไปยังอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

ถ้าหากท่านต้องการปลูกดอกไม้ ท่านก็ไม่จำเป็นต้องปลูกดอกไม้ปีศาจ

บางทีสาเหตุที่ท่านหม่าเฉินได้แยกชนเผ่าออกเป็น 8 เผ่า ไม่ใช่เพียงเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาติดต่อกับอาณาจักรภูตเท่านั้น แต่ยังป้องกันไม่ให้ผู้คนของเขาได้เดินทางเข้าสู่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะอีกด้วย

ทำไมถึงไม่ฆ่าพวกเขาให้หมดล่ะ

มันก็เป็นเรื่องที่เข้าใจง่ายเช่นกัน

ไม่มีใครสามารถปิดรูกุญแจประตูบ้านเพื่อป้องกันไม่ให้มิจฉาชีพเข้ามาได้หรอก

ลั่วอู๋ครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ ข้าหวังว่าท่านหม่าเฉินจะไม่ตำหนิพวกเราที่บุกรุกเข้ามายังอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

ท่านรองเจ้าสำนักและท่านหม่าเฉินไม่ต้องการให้ใครเข้ามาในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะได้ เพราะพวกเขานั้นมีแผนการที่สำคัญอย่างมากอยู่

แต่ว่าตอนนี้พวกลั่วอู๋ก็ได้เข้ามาแล้ว

มันอาจจะเกิดการตอบสนองบางอย่างได้

ดังนั้น ลั่วอู๋จึงได้ตัดสินใจอย่างลับ ๆ ว่า เราต้องระมัดระวังในการกระทำเป็นอย่างมาก ต้องไม่เกิดปัญหาใดตามมา

เห็นได้ชัดว่า ทุกคนได้สัมผัสถึงภูต ซึ่งมันทำให้ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ

แน่นอนว่า ฉูจงฉวนนั้นเป็นคนที่ตื่นเต้นมากที่สุด

“อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

ในที่สุด ข้าก็เดินทางมาถึงอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะตามที่บันทึกไว้ในหนังสือ มันเป็นดั่งดินแดนสวรรค์ที่อยู่บนโลก

“ไปกันเถอะ รีบไปตามหาเชียนจีกัน”

“เจ้าหุบปากไปซะ!” หลินยูหลันอุทานออกมาด้วยความไม่พอใจ

ตูม

ฉูจงฉวนที่โดนต่อยจนกระเด็นถอยหลังไปสองสามก้าวจนนั่งลงกับพื้น เขาเจ็บปวดไปทั่วทั้งใบหน้า

ความหลงใหลในใจเขาก็ลดลง ไม่ช้าเขาก็พูดออกมาด้วยความซื่อตรง “นางได้บอกกับข้าว่า สภาพแวดล้อมของสถานที่แห่งนี้มันแปลกประหลาด พวกเราควรที่จะสงบเงียบไม่ตื่นตระหนก”

หลินยูหลันโกรธมากแต่ก็รู้สึกดีที่ทำให้เขาหลุดออกมาจากความหลงมัวเมาได้

ทุกคนต่างหัวเราะ หลี่หยินได้ถามขึ้น “แล้วองค์หญิง เจียโรวหายไปไหนกัน?”

จากนั้น ทุกคนก็จำได้ว่าการกระทำของแดนสวรรค์นั้นดูแปลก ๆ ไป เพราะเหตุการณ์ประหลาดที่ถ้ำในเวลานั้น

ลั่วอู๋ตอบว่า “ข้าได้นำองค์หญิงเจียโรวเข้าไปในมิติไห ไม่ต้องกังวลไป อย่างไรก็ตามสถานการณ์ในตอนนี้มันช่างซับซ้อน องค์หญิงเจียโรวจึงไม่สามารถเดินทางไปกับเราได้”

“ทำไมกันล่ะ?” ทุกคนไม่เข้าใจ

“ข้าไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน”

ลั่วอู๋ได้ระลึกถึงข้อตกลงของเขากับองค์จักรพรรดิองค์เก่า

เขาได้สัญญากับองค์จักรพรรดิคนเก่าว่า องค์หญิง เจียโรวจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

เดิมทีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์นั้นตั้งอยู่บนภูเขาแห้งแล้ง และมันก็ถูกท่านหม่าเฉินกลั่นเพื่อนำพลังวิญญาณออกไป เหลือเพียงแต่พลังงานบริสุทธิ์ ดังนั้น มันจึงไม่มีปัญหาอะไร

ทุกคนต่างมึนงง

ทำไมคนบางคนถึงไม่สามารถเข้ามายังอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะได้

ลั่วอู๋ส่ายหัว “องค์หญิงเจียโรวดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ แต่ก็ยังดีกว่าถ้ายังไม่ถลำลึกไปมากกว่านี้ เนื่องจากองค์จักรพรรดิคนเก่าได้กล่าวเอาไว้เช่นนั้น มันจะต้องมีเหตุผลของเขาแน่ และเขาก็จะไม่มีวันในบุตรสาวของเขาตกอยู่ในอันตราย”

ทุกคนพยักหน้า

ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลอะไรก็ตาม มันก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไร

ลั่วอู๋และทุกคนได้เข้าสู่มิติไหพร้อมกัน ในตอนนั้น องค์หญิงเจียโรวก็ดูเหมือนว่ากำลังรอพวกเขาอยู่

นางไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น นางรู้แค่ว่าแสงจากอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะนั้นมันช่างน่าดึงดูด นางก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปใกล้

ด้วยเหตุผลนั้นเองที่ดูเหมือนว่าทำไมสติสัมปชัญญะของนางจึงหายไป และมีพลังงานบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ผลักดันนางเข้าไปใกล้

“ข้าหวังว่าพวกเจ้าทุกคนจะสบายดีนะ” องค์หญิงเจียโรวหลับตาลง และอธิษฐาน

ถ้าหากว่ามันเกิดสถานการณ์อะไรที่เกิดขึ้นเพราะนาง จนทำให้ทุกคนต้องบาดเจ็บหรือตายลง นางจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่

เมื่อนางได้เห็นว่าทุกคนที่ปรากฏยังสบายดี องค์หญิง เจียโรวก็โล่งใจทันที “พวกเจ้าไม่เป็นอะไรกันนะ”

ทุกคนมองไปที่องค์หญิงเจียโรวอย่างประหลาดใจ

หลี่หยินถามด้วยความประหม่า “องค์หญิงเจียโรว ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหมเจ้าคะ?”

องค์หญิงเจียโรวได้มองไปที่ร่างกายของนางอย่างน่าประหลาด นางกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับเปลี่ยนแปลงของร่างกายของนางเอง

ขณะนั้น ร่างกายขององค์หญิงเจียโรวก็ได้ถูกปกคลุมไปด้วยแสงที่อบอุ่น

แสงนั้นมีความนุ่มนวลมาก ซึ่งมันทำให้องค์หญิงเจียโรวดูเหมือนกับภูต ราวกับว่านางสามารถโฉบและบินหนีออกไปได้ทุกเมื่อ

“มันเกิดอะไรขึ้นกับข้ากัน?” องค์หญิงเจียโรวเสียสติ

ลั่วอู๋ที่เป็นผู้นำได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับมือขององค์หญิงเจียโรว จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “มันไม่มีอะไรทั้งนั้นหรอก มันเป็นเพียงแค่ภูตแสงที่ติดตามเจ้าอยู่ ไม่นานมันก็จะหายไปเอง”

“งั้นเหรอ?”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

คำตอบที่มั่นใจของลั่วอู๋นั้น ทำให้องค์หญิงเจียโรวค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

องค์หญิงเจียโรวสงบลง และถามว่า “ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”

“ตอนนี้พวกเราอยู่ในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ” ลั่วอู๋กล่าว

องค์หญิงเจียโรวรู้สึกประหลาดใจ

ทำไมพวกเราถึงได้เข้ามาที่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะกัน?

“ตอนนี่เรากำลังตามหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ ข้าเห็นว่าเจ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย ข้าจึงไปนำเจ้าเข้ามายังมิติไหก่อนที่พวกเราจะเดินทางเข้ามาในที่แห่งนี้” ลั่วอู๋พูดอย่างช่วยไม่ได้

องค์หญิงเจียโรวนั้นไม่ได้โง่ นางนั้นรู้ดีว่าบิดาของนางไม่มีวันให้นางได้เข้าไปใกล้กับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

เมื่อนางได้รับข่าวสาร นางก็เริ่มแสดงอารมณ์ร้อนกับลั่วอู๋ แต่ว่าตอนนี้นางไม่ใช่องค์หญิงจอมซนอีกแล้ว

กว่า 6 ปีที่นางได้ฝึกฝนมา นางก็มีความใจเย็นลงเหมือนกับคนทั่วไปมากขึ้น

แม้ว่านางจะโหยหาอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ แต่นางก็ยังคงพยักหน้าตอบไป

เห็นได้ชัดว่า มันไม่ใช่เรื่องปกติที่จะรวบรวมจุดประกายไฟของร่างกายได้ แต่ก็จะดีกว่านี้ถ้าไม่ได้เข้าไปท้าทายคนที่ไม่สมัครใจ

“แต่…” องค์หญิงเจียโรวครุ่นคิด และพูดว่า “ถ้าเราได้พบน้ำพุศักดิ์สิทธิ์แล้ว พวกเราจะกลับไปได้อย่างไร?”

ทุกคนต่างตกตะลึง

นี่ดูเหมือนว่าจะเป็นปัญหาที่ใหญ่มาก

พวกเราไม่สามารถถอยกลับไปได้แล้ว

เมื่อท่านได้เข้ามายังที่แห่งนี้ ท่านไม่มีทางมองเห็นหนทางกลับได้เลย

“ไปตามหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์กันก่อน บางทีเราอาจจะหาทางกลับในระหว่างทางก็ได้” ลั่วอู๋กล่าว

มันน่าจะเป็นหนทางเดียว

นอกจากองค์หญิงเจียโรวแล้ว ทุกคนก็ได้ออกจากมิติไห

“เราจะไปทางไหนกันดี” ลั่วอู๋กังวล “ดูเหมือนว่าพวกเราไม่คุ้นเคยกับดินแดนที่อุดมไปด้วยชีวิตแห่งนี้ นอกจากนั้น ตามที่ท่านรองเจ้าสำนักได้บอกเอาไว้ว่าอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะนั้นมันอันตรายอย่างมาก”

อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะนั้นแตกต่างจากนรกมนตรา

นรกมนตรามีแต่ความวุ่นวายและไร้ซึ่งกฎระเบียบ และปรมาจารย์ปีศาจแห่งนรกมนตราทั้งเก้ายังคงหลับใหลอยู่ อย่างไรก็ตาม อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะนั้นมีขอบเขตของตนเองกับอาณาจักรของมนุษย์

ขณะนั้น ฉูจงฉวนได้อาสา “ข้าจะเป็นผู้นำทางเอง”

“เจ้ารู้ทางงั้นเหรอ?”

“ข้าไม่รู้ แต่ข้าก็รู้จักอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะดีกว่าพวกเจ้าทุกคนก็แล้วกัน” ฉูจงฉวนได้หยิบม้วนคำภีร์หนังแกะที่ทรุดโทรมออกมาด้วยความภาคภูมิใจ

ที่กระดาษหนังนั้นมีสีเหลืองอ่อน ดูเหมือนว่ามันจะของเก่าแก่มานานหลายปี

“นี่คือแผนที่ที่ข้าได้รวบรวมไว้ตามคำอธิบายเกี่ยวกับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะจากหนังสือโบราณ ถึงแม้มันอาจจะมีความผิดพลาดก็ตาม แต่มันก็ยังสามารถระบุตำแหน่งทั่วไปได้”

เมื่อฉูจงฉวนได้พูดแบบนั้น เขาก็ฮึกเหิมมากขึ้น

ตลอดหลายปีที่เขาทำงานมาอย่างหนัก มันไม่ได้เปล่าประโยชน์เลย

แผนที่มีแต่ความหยาบกระด้าง ถึงมันจะดูเรียบง่ายแต่มันก็ยังไม่สมบูรณ์มากนัก และมันยังต้องแก้ไขเพิ่มสถานที่เข้าไปอีกเป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม เราก็ต้องยอมรับว่ามีข้อมูลจำนวนอยู่บนแผนที่นี้แน่นอน

แต่สำหรับผู้คนในปัจจุบัน แผนที่ดังกล่าวชิ้นมันมีประโยชน์อย่างมาก