ไหปีศาจ - บทที่ 830 ภูตดอกไม้

บทที่ 830 ภูตดอกไม้

บทที่ 830

ภูตดอกไม้

แผนที่ได้มีการระบุถึงสถานที่ทั้งหมด 17 แห่ง ซึ่งแต่ละที่นั้นตั้งอยู่ในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะทั้งหมด แต่มันก็ไม่สามารถระบุระยะห่างระหว่างสถานที่ได้

ยกตัวอย่างเช่น ฉิงเฟิงหยวน, เมืองฮัวหวู่, ทะเลสาบ หลิงจิ่ว, กูโป, ไป๋ซูเฟิง ฯลฯ

นอกจากนี้ ยังมีการติดป้ายชื่อกำกับไว้เพื่อบ่งบอกถึงสถานที่นั้น ซึ่งมันจะบอกถึงสถานที่ตั้ง และภูตที่อาศัยอยู่ด้วย

สถานที่บางแห่งตรงตามที่บันทึกเอาไว้ในหนังสือโบราณ ส่วนสถานที่บางแห่งนั้นฉูจงฉวนก็ได้ตั้งชื่อขึ้นตามเบาะแสที่เขาได้ศึกษามา

ฉูจงฉวนไม่แน่ใจว่ามิติว่างเปล่าที่มืดมิดนั้นมีอยู่จำนวนเท่าไหร่กันแน่ เขาจึงได้ทดแทนสถานที่บางแห่งด้วยมิติว่างเปล่าลงไป แผนที่นี้อาจมีข้อผิดพลาดในเรื่องมาตราส่วน ทั้งทิศทางและข้อมูล แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งนี้มันจะทำให้เรามีความมั่นใจในการเดินทางเป็นอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้น เราไม่มีแผนที่ที่ละเอียดมากไปกว่าแผนที่ที่ฉูจงฉวนวาดมันมาขึ้นมา

แผนที่นี้ได้ถูกวาดขึ้นด้วยมือของฉูจงฉวน

“นี่มันมีประโยชน์มาก” หยู่เฮามองไปที่ฉูจงฉวนอย่างน่ารังเกียจ “แต่เจ้าต้องอธิบายสิ่งที่เจ้าบันทึกเอาไว้บนนี้ด้วยว่าสัตว์วิญญาณพวกภูตต่าง ๆ ทำไมพวกมันถึงมีรูปร่างคล้ายมนุษย์กันล่ะ?”

ฉูจงฉวนไม่มีวิธีตอบที่ดีมากนัก “หุบปากไปเลย เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”

“หืม”

หยู่เฮาตะคอกไปถึง 2 ครั้ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรไปมากนัก

แต่สุดท้าย ฉูจงฉวนก็ได้กลายเป็นผู้นำการเดินทาง

เรื่องที่เราต้องการทุกคนต้องการจะรู้ แต่เราก็ไม่ได้ถามกลับไป มีเพียงหยู่เฮาเท่านั้นที่มีความหลังจากที่ได้ดูถูกฉูจงฉวน

“ตอนนี่พวกเรากำลังอยู่ที่ไหนกัน?” หลินยูหลันถามด้วยความสงสัย

ฉูจงฉวนกางมือออก “ที่รัก นั่นเป็นปัญหาที่สำหรับข้าเลย ข้ามีเพียงแค่แผนที่ ยิ่งไปกว่านั้น สถานที่ที่งดงามเช่นนี้ก็เต็มไปด้วยภูตโบราณอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก มันไม่มีอะไรที่ชัดเจนเลย ข้าจึงไม่สามารถรู้ได้ว่าเราอยู่ที่ไหน”

“แล้วที่นี่มันที่ไหนกันล่ะ?”

“ลองมองดูรอบ ๆ สิ” ฉูจงฉวนมองไปทุกทิศทุกทางโดยรอบ “ตรงนั้นมันมีภูเขาลูกใหญ่ตั้งอยู่ ดังนั้น พวกเราจะไปที่นั่นกันก่อน”

ทุกคนได้เตรียมออกเดินทางไปยังสถานที่ตามที่ฉูจงฉวนได้แนะนำ ทุกคนก็เลือกจะเดินทางไปยังภูเขาลูกใหญ่ที่มีก้อนเมฆปกคลุม

หลังจากที่เดินทางไปข้างหน้าตามเส้นทางที่เต็มไปด้วยหญ้าและดอกไม้ จากนั้นทุกคนก็ได้พบกับภูเขาลูกใหญ่

“พวกเราทุกคนควรที่จะควบคุมลมปราณเอาไว้ และอำพรางพลังวิญญาณของตัวเองเอาไว้ด้วย เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเราถูกเหล่าภูตพบเจอ” ลั่วอู๋ได้เตือนทุกคน

ทุกคนนั้นล้วนเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณ และการทำเช่นนี้มันไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร

ถ้าหากท่านได้พบเจอกับภูตที่ทรงพลังมากกว่าท่านล่ะก็ คนอื่นก็จะไม่สามารถเจอท่านได้อีกเลย

“ภูตนั้นเป็นศัตรูกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ด้วยงั้นหรือ? ที่นี่มันไม่ใช่นรกมนตราสักหน่อย” หลินยูหลันถาม

ลั่วอู๋ตอบกลับ “มันเป็นเรื่องที่พูดยาก ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ศัตรูกัน แต่เราก็ควรที่จะระวังตัวเอาไว้ก่อน”

อันที่จริงแล้ว เผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นเคยบูชาภูตในฐานะเทพเจ้า และก็เต็มใจที่จะเป็นทาสรับใช้ให้กับพวกมัน แต่ภูตที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะแห่งนี้อาจจะเป็นภูตที่มีเจตนาดีต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ได้

อย่างไรก็ตาม จากข้อเท็จจริงที่ว่าอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะนั้นได้ตัดขาดจากไปโลกเมื่อหลายพันปีก่อน และได้ย้ายถิ่นฐานออกไป

เรื่องทั้งหมดนี้มันอาจจะไม่เป็นความจริงเสมอไป

พวกเขาไม่สามารถจดจำภูตรูปร่างมนุษย์ทั้งหมดได้

พวกมันได้เข้ามาพูดคุยทักทายตลอดการเดินทาง

ระหว่างทางพวกเขาได้พบเจอกับภูตมากมายตามธรรมชาติ ไม่ใช่ว่าภูตทุกตนนั้นจะเป็นภูตที่สูงส่งหรือหาได้ยาก แต่มันเป็นเพียงแค่ภูตธรรมดาเท่านั้น

ตัวอย่างเช่น ภูตหญ้าที่หลบซ่อนตัวอยู่ตามผืนหญ้า พวกมันคอยกินน้ำค้างในยามเช้า มักอยู่กันเป็นกลุ่ม พวกมันทั้งเชื่องและอ่อนแออย่างมาก

พวกมันมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับเดียวกันกับกระต่ายแห่งแดนสาบสูญ

นี่นคือภูตที่เกิดขึ้นตามพงหญ้า

ยกตัวอย่างอีกชนิดหนึ่งก็คือ ภูตสายลมที่ถือกำเนิดมาจากสายลมอันเบาบาง พวกมันมีขนาดประมาณฝ่ามือ และมีปีกขนาดเล็กเหมือนจักจั่น 3 คู่ พวกมันอ่อนแอมาก แต่พวกมันก็สามารถโบยบินขึ้นไปบนท้องฟ้าได้

อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะดูเหมือนว่าจะเป็นดินแดนที่สวยงาม และอุดมสมบูรณ์ มันไม่ได้มีความลึกลับเหมือนที่ได้บันทึกเอาไว้

“จี๊ด! จี๊ด!”

เมื่อพวกเขาเดินผ่านพุ่มไม้ที่เต็มไปด้วยน้ำค้าง ภูตที่แสนซุกซนได้กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ พวกมันมีความสูงไม่ถึง 3 นิ้ว และพวกมันก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาว

“ภูตดอกไม้!” ทุกคนต่างประหลาดใจ

ใช่แล้ว นั่นคือภูตดอกไม้

ภูตดอกไม้มองมาที่ทุกคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยดวงตาที่ส่องแสงออกมา บางทีมันอาจจะกำลังสงสัย เพราะสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าของมันก็คือสิ่งที่มันไม่เคยเห็นมาก่อน

ภูตดอกไม้ตนนี้ดูเหมือนว่าจะแตกต่างจากภูตดอกไม้ขององค์หญิงเจียโรว

แต่มันก็เป็นเรื่องปกติ

ภูตทุกตนนั้นมีความแตกต่างที่ไม่เหมือนกัน

แต่มันเป็นเรื่องปกติ

ภูตดอกไม้ที่ถือกำเนิดขึ้นจากป่าดอกไม้จะมีความแตกต่างกันเสมอ ไม่เพียงแค่รูปร่าง แต่ทักษะที่มีก็ยังแตกต่างด้วย

“เจ้าตัวเล็ก เจ้าสนใจมากับพวกเราไหม?” ลั่วอู๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม

ภูตดอกไม้กะพริบตา จากนั้นก็หันหน้าหนีไปด้วยความตกใจ และได้ปล่อยละอองสีขาวไปตามทาง

ทุกคนต่างหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้คิดจะไล่ตามไป

เราไม่ควรที่จะมารบกวนชีวิตในสถานที่แห่งนี้

แต่เพียงเพราะพวกเขาไม่ต้องการรบกวน มันก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขานั้นจะปลอดภัยดี

แสงสีขาวได้รวมตัวกันอย่างรวดเร็วในดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้า จากนั้น สัตว์วิญญาณร้ายสีขาวขนาดเล็กก็ได้ปรากฏตัวขึ้นจากดอกไม้

ขนาดที่เล็กของมันนั้นมีขนาดใกล้เคียงกับแมว แต่มันมีลมปราณที่รุนแรงมาก เส้นขนบนร่างกายของมันประกอบไปด้วยกลีบดอกไม้ที่มีน้ำค้างเกาะอยู่ด้วย

“อสูรดอกไม้!” ลั่วอู๋ประหลาดใจ

อสูรดอกไม้นั้นไม่ได้เป็นมิตรเหมือนกับภูตดอกไม้

ตัวอย่างเช่น สัตว์วิญญาณที่มีพิษทั้ง 5 นั้นมักจะมีรูปร่างที่น่ากลัว มีทั้งความกระหายเลือดและความดุร้าย แต่เนื่องจากพวกมันถือกำเนิดในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ พวกมันจึงถือได้ว่าเป็นภูตด้วยเช่นกัน

ในบรรดาเหล่าภูตที่เป็นมิตร มันก็มักจะมีภูตที่ดุร้ายด้วยเช่นกัน

อสูรดอกไม้ก็เป็นหนึ่งในนั้น อสูรดอกไม้ถือกำเนิดขึ้นในป่าดอกไม้ มันเป็นสิ่งมีชีวิตพลังงานด้านลบของดอกไม้หลอมรวมกัน

เมื่ออสูรดอกไม้ถือกำเนิด พวกมันจะอยู่ในระดับทองขั้นสูง มันเป็นสิ่งที่ดุร้ายตามธรรมชาติ มันมักจะโจมตีสิ่งมีชีวิตโดยรอบโดยไม่มีเหตุผล ยกเว้นแต่เพียงภูตดอกไม้

ดังนั้น ภูตดอกไม้จึงมักจะได้รับปกป้องจากอสูรดอกไม้เสมอ

ยิ่งไปกว่านั้น มีเพียงแค่ภูตดอกไม้เท่านั้น ที่สามารถทำลายอสูรดอกไม้ได้ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่ามันคือพึ่งพากัน

อย่างไรก็ตาม อสูรดอกไม้นั้นหายากมากกว่าภูตดอกไม้

ดังนั้น อสูรดอกไม้ทุกตนจะมีภูตดอกไม้ที่ตนคอยปกป้องอยู่เสมอ แต่ทางฝ่ายของภูตดอกไม้นั้นไม่จำเป็นจะต้องมีอสูรดอกไม้คอยปกป้องเสมอไป

“จี๊ด!”

อสูรดอกไม้กัดฟัน มันจ้องมองไปที่ลั่วอู๋ ด้วยสายตาอันดุร้าย มันอาจเป็นเพราะการปรากฏตัวของสิ่งที่ตนไม่เคยเห็นมาก่อน มันจึงแสดงความโกรธออกมา

มันบินไปรอบ ๆ ตัวของภูตดอกไม้สีขาวนั้น

ลั่วอู๋จ้องไปที่หน้าของมัน

“จะทำอย่างไรดี?” ฉูจงฉวนถาม

ลั่วอู๋ไม่มีเลือกนอกจากยิ้ม “เราไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหา แต่เป็นปัญหาต่างหากที่จะเข้ามาเราเอง”

แม้ว่า อสูรดอกไม้จะมีความแข็งแกร่งมาก แต่มันก็ยังห่างชั้นไกลเกินกว่าที่จะเป็นคู่ต่อสู้กับลั่วอู๋

“รับไปซะ!” ลั่วอู๋หัวเราะ จากนั้นเขาก็ได้ยกดาบขึ้น และเขาได้เปลี่ยนรูปแบบให้เป็นท่าทองป้องกัน ม่านดาบก็เคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ตัวของอสูรดอกไม้

แม้ว่า ดาบจะไม่มีพลังที่รุนแรงมากนัก แต่มันก็มีพลังการป้องกันที่แข็งแกร่ง

แต่ถ้าท่านสามารถทำลายม่านดาบได้ล่ะก็ ท่านก็สามารถสร้างกรงเพื่อกักขังศัตรูให้มารวมกันได้ตราบที่ท่านต้องการ นอกจากนี้ มันยังสามารถใช้งานได้ง่ายมากด้วย

ลั่วอู๋ใช้เวลาไม่นานมากนักในการเอาชนะอสูรดอกไม้ และได้นำเข้าไปยังมิติไหพร้อมกับภูตดอกไม้สีขาว

พวกมันจะต้องเข้ากับองค์หญิงเจียโรวได้อย่างแน่นอน

ท้ายที่สุด องค์หญิงเจียโรวผู้ที่ควบคุมภูตดอกไม้อยู่แล้วสามารถเป็นมิตรกับพวกมันได้อย่างง่ายดาย

องค์หญิงเจียโรวไม่สามารถออกไปจากมิติไหได้ แต่นางกลับชื่นชอบภูตดอกไม้มาก มันคงจะดีกว่าที่จะฝากภูตดอกไม้เอาไว้กับนาง

หลังจากทุกอย่างจบลง ลั่วอู๋และพรรคของเขาก็เดินทางกันต่อ

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าสิ่งเล็ก ๆ เพียงแค่นี้จะทำให้พวกเขาเดือดร้อนมากในภายภาคหน้า