ไหปีศาจ - บทที่ 842 สงคราม

บทที่ 842 สงคราม

บทที่ 842

สงคราม

ข้อมูลทั่วไปของภูตแสงศักดิ์สิทธิ์

พวกเขาเกิดในพื้นที่ใจกลางที่สุดของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ พวกเขาเกิดจากจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ที่สุดของภูต ปกป้องอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

แสงศักดิ์สิทธิ์มาจากแสงสว่าง แต่มันถูกทิ้งไว้ในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะและค่อย ๆ กลายเป็นอีกแขนงหนึ่งของพลังเพื่อปกป้องอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ

แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาสามารถแสดงเจตจำนงของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะได้ในระดับหนึ่ง

ความคิดนับไม่ถ้วนแล่นผ่านในหัวของลั่วอู๋

รวมถึงนึกถึงราชินีภูตในตำนาน

ถ้าเจ้าต้องการที่จะล้อมทะเลแห่งดาบจริง ๆ ด้วยความแข็งแกร่งของสิ่งมีชีวิตระดับจักรพรรดิ ทะเลแห่งดาบจะอยู่มานานขนาดนี้ได้อย่างไร

“ไปดูกันก่อน” ลั่วอู๋กล่าวหลังจากไตร่ตรองเป็นเวลานาน

ฝูงชนพยักหน้า

เนื่องจากมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องไปดู

ลั่วอู๋ดึงพลังวิญญาณของเขากลับคืนมาและปลดปล่อยวิญญาณของดาบเหล็กแห่งความมืด “เจ้าไปซะ”

วิญญาณของดาบกลายเป็นแสงสีดำ และพุ่งออกไปผ่านเงาดำในความว่างเปล่า

“มาเถอะ ตามไปดูกัน” ลั่วอู๋กล่าว

พวกเขาตามไป

วิญญาณดาบเหล็กแห่งความมืดคิดว่าความเร็วของเขาเร็วมาก แต่เขาไม่รู้ว่าเขาถูกคนหกคนตามมาด้วย

ระหว่างทางทุกคนเห็นวิญญาณดาบมากมาย พวกเขามีพลังที่แตกต่างกัน พวกเขามีทุกระดับตั้งแต่เงินไปจนถึงทองขั้นสูง มีรูปทรงหลายพันแบบและจำนวนหลายพันเล่ม

นอกจากนี้ยังมีวิญญาณดาบที่ทรงพลังหลายเล่มที่ไปถึงระดับเพชร

คลื่นดาบที่พลุ่งพล่านก็เป็นภาพอันงดงามที่ทำให้ลั่วอู๋ตกใจ

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงอีกฝั่งหนึ่งของทะเลแห่งดาบ

แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องลงมาที่นี่และภูตก็หนาแน่น

ท่ามกลางแสงศักดิ์สิทธิ์มีแสงสีขาว สิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์มากกว่าครึ่งเป็นภูตประจำอาณาเขต แน่นอนว่ายังมีภูตอื่น ๆ ด้วย

ในหมู่พวกเขามีสิ่งมีชีวิตที่คุ้นเคยมากมายในสายตาของลั่วอู๋ เช่นภูตสงคราม ภูตสวรรค์แห่งการเกิดใหม่และการทำลายล้าง ภูตแห่งปัญญา ภูตปีกแสงรวมถึงอัศวินแสง ผู้พิพากษา แสงรับใช้พระเจ้า และอื่น ๆ มีแม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตบางชนิดที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

มันน่าตื่นเต้นมากที่ได้เห็นภูตหายากที่นี่

และสิ่งมีชีวิตภูตเป็นสิ่งมีชีวิตที่ลั่วอู๋ไม่เคยเห็น

ส่วนใหญ่เป็นมนุษย์รูปร่างสง่าผ่าเผย เต็มไปด้วยพลังภูต สูงศักดิ์และไม่แยแส ซึ่งค่อนข้างคล้ายกับทหารสวรรค์และนายพลในเทพนิยาย

ลั่วอู๋เข้าใจทั้งหมดในทันที

ภูตเหล่านี้ล้วนเป็นนายพลภูต

ไม่ใช่เรื่องไร้เหตุผลที่คนไทกูเชื่อในภูต

ผู้คนในเวลานั้นไม่ได้เชื่อในภูตทั้งหมด

แต่มันคือสิ่งมีชีวิตเหล่านี้

ชุดเกราะและอาวุธของคนรุ่นหลังยังคงทำตามรูปร่างของ “เทพเจ้า” ดังนั้นนายพลติเหล่านี้จึงดูเป็นที่พอใจต่อสายตามาก

ภูตจะถือกำเนิดในพื้นที่ใจกลางของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเท่านั้น

และแสงศักดิ์สิทธิ์ก็มีอยู่ในโลกภายนอกเช่นกัน ลั่วอู๋จึงได้เห็นสิ่งมีชีวิตแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์มากมาย แต่เขาแปลกจริง ๆ สำหรับนายพลภูตเหล่านี้

ทะเลแห่งดาบสั่นคลอน และดาบจำนวนนับไม่ถ้วนปลดปล่อยพลังวิญญาณดาบที่น่ากลัว ซึ่งพันกันและห่อหุ้มอยู่นอกทะเลแห่งดาบ

ลั่วอู๋และคนอื่น ๆ ยังพบว่าไม่เพียง แต่มีวิญญาณดาบในทะเลแห่งดาบเท่านั้น แต่ยังมีสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติอื่น ๆ อีกมากมาย

ตัวอย่างเช่นนกทองปีกม่วง เป็นนกตัวใหญ่เหนือธรรมชาติที่ปากพ่นดาบวิญญาณออกมา

ตัวอย่างเช่นงูแห่งความมืดที่มีดาบเป็นปีกและครึ่งหนึ่งของร่างกายปกคลุมไปด้วยกระดูก

นอกจากนี้ยังมีสิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์ที่ผอมมาก พวกเขาเหยียบขึ้นไปบนเมฆและชูดาบของพวกเขา ดาบจะกระจายออกและกลายเป็นสายฝนดาบสูงตระหง่านในทันที

สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในทะเลแห่งดาบเกี่ยวข้องกับดาบโดยไม่มีข้อยกเว้น

บรรยากาศเริ่มกดดัน

สงครามดูเหมือนจะใกล้จะเริ่มแล้ว

“เราจะทำอย่างไรดี?” ฉูจงฉวนพูดด้วยเสียงต่ำ ตาของเขามองไปที่แสงศักดิ์สิทธิ์และภูตแสงศักดิ์สิทธิ์ มันน่าตื่นตามาก

มันมีภูตรูปร่างมนุษย์จำนวนมากเกินไป ซึ่งในนั้นมีภูตจำนวนมากที่มีร่างเป็นมนุษย์ผู้หญิง

“ดูสถานการณ์ก่อน” ลั่วอู๋กระซิบ

ลั่วอู๋ไม่ได้เป็นศัตรูกับทั้งสามฝ่ายมากนัก แม้ว่าภูตลาดตระเวนจะเล็งเป้ามาที่พวกเขาเช่นนี้ ลั่วอู๋ก็ไม่คิดว่ามีอะไรผิดปกติ

พวกเขาแค่ทำงานของพวกเขา

ดังนั้นมาดูการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์สงครามกันก่อนดีกว่า พวกเขาทำตัวเป็นเพียงรูปปั้นวิญญาณเพียงหกรูปและไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้

ในแสงศักดิ์สิทธิ์ ทาว์นค่อย ๆ เดินออกมา

เขาเป็นทูตสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดในสนามรบและขึ้นตรงต่อราชินีภูต แม้ว่าเขาจะไม่แข็งแรงพอ แต่เขาก็ยังมีสิทธิ์มีเสียงสูง

ออกมาคู่กับภูตระดับเพชร ลั่วอู๋ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย

“เจ้าทะเลแห่งดาบทำเกินไปแล้ว แม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตบางตัวก็ทำผิดข้อตกลง ปล่อยให้ทะเลแห่งดาบฆ่าสัตว์วิญญาณอื่น ๆ อย่างป่าเถื่อน” ทาว์นคำราม

ทะเลแห่งดาบสั่นสะเทือนและดาบนับไม่ถ้วนก็ส่องแสง

ร่างสูงและน่ากลัวปรากฏขึ้นอย่างช้า ๆ มันสูงหลายร้อยเมตรราวกับดาบไร้เทียมทาน ร่างนั้นกำลังยืนอยู่บนเนินใหญ่

น่าเสียดายที่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงร่างนี้ได้อย่างชัดเจน และจิตวิญญาณแห่งดาบที่พลุ่งพล่านบนร่างกายของเขาก็รู้สึกได้อย่างคลุมเครือ

มันสุดระทึก

“ไปให้พ้น” เสียงทื่อ ๆ ดังมา

เพียงคำที่เรียบง่ายเช่นนี้ก็ทำให้เกิดคลื่นจำนวนนับไม่ถ้วนและทะเลเมฆก็แทบจะสลายไปอย่างอธิบายไม่ได้

สงครามครั้งใหญ่เริ่มต้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

ทูตสวรรค์และภูตนับไม่ถ้วนที่ยืนอยู่บนเมฆ ตอนนี้พวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยแสงและดิ่งลงทีละคนเพื่อโจมตีทะเลแห่งดาบ

ลั่วอู๋สะดุ้ง

เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่

ทำไมถึงเริ่มต่อสู้กันโดยไม่เจรจากันเลย

ในทางกลับกันทะเลแห่งดาบนั้นแข็งแกร่งกว่า ดาบนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาและกลายเป็นแสงของดาบทั่วท้องฟ้า ทันใดนั้นท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยดาบทันที

ทะเลเมฆกำลังกลิ้งไปมาและหลั่งแรงกดดันออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เหมือนนรกที่เปิดกว้าง กลืนกินชีวิตอย่างบ้าคลั่ง

แสงศักดิ์สิทธิ์สาดลงมาและวิญญาณภูตก็ควบแน่น

พลังศักดิ์สิทธิ์ผสานเข้าด้วยกันและพลังที่น่ากลัวดูเหมือนจะทำลายทะเลแห่งดาบได้ทุกเมื่อ

สัตว์วิญญาณระดับเพชรอย่างน้อยสิบตัวก็เริ่มเคลื่อนไหว

สวรรค์และโลกสั่นสะท้านไปชั่วขณะหนึ่ง

ฝั่งทะเลแห่งดาบก็มีสัตว์วิญญาณระดับเพชรสิบตัว แสงของดาบกำลังบดบังท้องฟ้า และพลังของดาบก็ตัดผ่ามิติ

“มันน่ากลัวเกินไปแล้ว” ลั่วอู๋พึมพำ ตามองไม่เห็นสิ่งใด

แม้ว่าพวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ไกลเพื่อดูสถานการณ์ แต่พวกเขาก็ยังได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะพวกเขาอยู่ในทะเลแห่งดาบ ในขณะนี้ทะเลแห่งดาบทั้งหมดกำลังสั่นสะเทือนเพราะการต่อสู้

“นั่นสิ” ฉูจงฉวนกลืนน้ำลายสักพักแล้วพูดอย่างสงสัย “แปลก ทำไมเงานั่นถึงไม่ทำอะไรเลย?”

สายตาของผู้คนถูกดึงไปยังข้างหลัง

ในทะเลแห่งดาบ ร่างมืดที่น่ากลัวซึ่งสูงหลายร้อยเมตรยังคงอยู่กับที่และไม่คิดจะขยับเลย

ลั่วอู๋งงงวย

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้เป็นกำลังต่อสู้ที่ทรงพลังที่สุดของทะเลแห่งดาบ แค่ปรากฏตัวก็ทำให้ผู้คนหวั่นเกรงได้แล้ว แต่ทำไมเขาถึงไม่ทำอะไรเลย

การต่อสู้กินเวลายาวนานสิบวันเต็ม

และพวกลั่วอู๋ก็ไม่กล้าขยับดังนั้นจึงรอถึงสิบวัน

สงครามดุเดือดมาก ทูตสวรรค์และภูตนับไม่ถ้วนล้มตายและทะเลแห่งดาบก็ได้รับความเสียหายอย่างหนัก วิญญาณดาบจำนวนนับไม่ถ้วนก็สลายไปอย่างสิ้นเชิง

เรียกได้ว่าแพ้ทั้งสองฝ่าย

ทาว์นกำลังจ้องมองไปที่ทะเลแห่งดาบด้วยความเกลียดชังในดวงตาของเขา

สำหรับเขา การมีอยู่ของทะเลแห่งดาบทำให้อาณาจักรภูตเป็นมลทิน มันดูถูกหน้าที่ของเขาและเข่นฆ่าของเพื่อนร่วมชาติจำนวนนับไม่ถ้วนจนเป็นทะเลเลือด

“ไปเถอะ ได้เวลาออกเดินทางแล้ว” ภูตชั้นอาวุโสกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ทาว์นก้มหัวอย่างไม่เต็มใจ “ทำไมจึงเป็นเช่นนั้นกัน?”

“นั่นคือความประสงค์ของราชินีภูต”

เมื่อได้ยินคำว่า “ราชินีภูต” ถึงทาว์นจะไม่เต็มใจเพียงใดก็ทำได้เพียงพยักหน้ารับคำสั่ง

ดังนั้นการต่อสู้จึงสิ้นสุดลง

แสงสว่างและเหล่าภูตเริ่มล่าถอย

ทะเลแห่งดาบยังคงนิ่งเหมือนภูเขาไท่ ที่ตั้งอยู่อย่าง เงียบ ๆ