ไหปีศาจ - บทที่ 860 ภูตพระโพธิสัตว์

บทที่ 860 ภูตพระโพธิสัตว์

บทที่ 860

ภูตพระโพธิสัตว์

ต่อหน้าเหตุที่เกิดอย่างกะทันหัน ทำให้พวกลั่วอู๋ประหลาดใจมาก

แสงสีเหลืองอบอุ่นสดใสนี้แปลกมาก แต่มันเหมือนกับในหนังสือโบราณหลายเล่ม มันคือแสงพระโพธิสัตว์ เป็นพลังจากภายนอกชนิดหนึ่ง

สำหรับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้น พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

แม้กระทั่งทาว์นก็ไม่รู้จัก

ทาว์นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีแสงพระโพธิสัตว์อยู่ในดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศ

เขาเกิดเมื่อไม่กี่ร้อยปีก่อนซึ่งแสดงให้เห็นว่าแสงพระโพธิสัตว์มีในดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศมานานแล้ว

“มันเป็นสัตว์วิญญาณที่ประหลาดมาก เห็นได้ชัดว่ามิติวิญญาณไม่สูง แต่ปราบสัตว์วิญญาณชั่วร้ายที่ทรงพลังทั้งสองได้อย่างง่ายดาย” ฉูจงฉวนทำหน้าประหลาดใจ

มิติวิญญาณของสิ่งมีชีวิตตัวน้อยนี้ไม่สูงนัก มันเป็นแค่ระดับทองขั้นสูงสี่หรือห้าเท่านั้น

สัตว์วิญญาณชั่วทั้งสองนี้มีระดับสูงกว่ามันมาก

ให้เรียกสัตว์วิญญาณที่ใช้แสงพระโพธิสัตว์ได้นี้ว่าภูตพระโพธิสัตว์ไปก่อน แม้ว่ามันจะหน้าตาประหลาดแต่ลมปราณของมันทำให้อุ่นใจมาก

สัตว์ประหลาดตัวน้อยนี้พนมมือและแสดงความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจบนใบหน้าของมัน

แต่สัตว์วิญญาณชั่วทั้งสองก็โกรธจัด

แสงของพระโพธิสัตว์ที่งดงามและเที่ยงตรงทำให้พลังของพวกมันอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว พวกมันจึงไม่สามารถฆ่ากันได้โดยตรง พวกมันระงับความเกลียดชังและคำรามอย่างโกรธเคือง

มีเสียงแหลมดังขึ้น

จากสัตว์วิญญาณร้ายทั้งสอง

สัตว์วิญญาณน้อยยื่นมือออกมาแล้วพูดว่า “แสงแห่งพระโพธิสัตว์นั้นส่องสว่างทุกหนทุกแห่ง”

ส่งผลให้แสงแห่งพระโพธิสัตว์เบ่งบาน

ท้องฟ้าทั้งหมดดูเหมือนจะถูกแสงพระโพธิสัตว์ปกคลุม จะเห็นได้ว่าเทวดาและพระโพธิสัตว์หลับตาและสวดพระสูตรซึ่งเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และขัดขืนไม่ได้ รัศมีนั้นหลั่งไหลและเหล่าวิญญาณชั่วร้ายก็ถูกกวาดล้างออกไป

แน่นอนว่ามันไม่ใช่ของจริง แต่เป็นพลังอันยิ่งใหญ่ของแสงพระโพธิสัตว์ได้สร้างนิมิตนี้ขึ้น

แสงสว่างของพระโพธิสัตว์

ความขุ่นเคืองในสัตว์วิญญาณชั่วร้ายทั้งสองก็ค่อย ๆ หายไป

ในขณะเดียวกัน ร่างของพวกมันก็ค่อย ๆ สลายไป

ชีวิตกำลังจะตาย

ใช้เพียงทักษะเดียวก็สามารถจัดการสัตว์วิญญาณชั่วร้ายที่มิติวิญญาณสูงกว่าตัวเองพร้อมกันสองตัวได้

เป็นความแข็งแกร่งน่าทึ่งมาก

“จงหลับอย่างสงบเถิด” สัตว์วิญญาณตัวน้อยอาบแสงของพระโพธิสัตว์ แต่มีแสงสีดำแวบผ่านใบหน้าของมันซึ่งทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ จากนั้นมันก็หลับตาและยืนอยู่ที่เดิมเป็นเวลานานก่อนที่จะลืมตา

เมื่อมันลืมตาขึ้น ทุกอย่างดูเหมือนจะกลับมาปกติแล้ว

พวกลั่วอู๋ที่อยู่ไม่ไกลนักต่างก็ให้ความสนใจกับมัน

“นี่มันเป็นคนหรือว่าภูตกันแน่?” ฉูจงฉวนถามด้วยเสียงต่ำ

ลั่วอู๋เดา “น่าจะเป็นภูต”

เขาพยายามตรวจสอบข้อมูลของอีกฝ่ายด้วยไหปีศาจ

เผ่าพันธุ์ : ภูตพระโพธิสัตว์

คุณสมบัติ : เพชร

มิติวิญญาณ : ระดับทองขั้นสูงสี่

ทักษะ : แสงแห่งพระโพธิสัตว์ (ระดับ SS), ชำระล้างวิญญาณชั่วร้าย (ระดับ SS), ทะเลแห่งความขมขื่นอันไร้ขอบเขต (ระดับ SS), หวนสู่พระโพธิสัตว์ (ระดับ SS), ลงมีดชำแหละ (ระดับ S), การชำระล้างแห่งพระโพธิสัตว์ (ระดับ S), ดินแดนพระโพธิสัตว์ (ระดับ A), การขับไล่ (ระดับ A), ฯลฯ

ความเป็นมา: สิ่งมีชีวิตที่เกิดในแสงของพระโพธิสัตว์ อ่อนโยนและไม่ชอบการต่อสู้

มีคำแนะนำเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตประเภทนี้ แต่เห็นได้ชัดว่าภูตพระโพธิสัตว์ตัวน้อยนี้เป็นภูตด้วย แต่รูปร่างหน้าตาของมันไม่สอดคล้องกับสุนทรียภาพของมนุษย์เลย

ภูตพระโพธิสัตว์ตัวน้อยหยิบร่างของสัตว์วิญญาณชั่วร้ายทั้งสองขึ้นมาและกำลังจะออกจากที่นี่ ในเวลานี้ มันก็พบว่าพวกลั่วอู๋แอบดูอยู่ไกล ๆ

เห็นได้ชัดว่ามันไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้และไม่สนใจสภาพแวดล้อมโดยรอบเลย

เมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตประหลาด สัตว์วิญญาณตัวเล็ก ๆ นี้ก็สะดุ้ง

เมื่อเห็นแบบนี้ ลั่วอู๋ก็ไม่ซ่อนตัว เขาออกมาอย่างกล้าหาญ สื่อสารทางจิตกับเขาและพูดว่า “อย่ากังวลไป เราไม่ทำร้ายเจ้าหรอก”

แต่ภูตพระโพธิสัตว์ตัวน้อยไม่ได้ลดความระมัดระวังลงเลย มันก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วกลายเป็นแสงสว่างและหายตัวไปจากตรงนั้น

มันหนีไป

ไม่ได้ความคิดที่จะสื่อสารกันเลย

“สวัสดี” ลั่วอู๋ยื่นมือออกและไล่ตาม แต่ความเร็วของภูตพระโพธิสัตว์นั้นเร็วกว่าปกติและมันก็หายตัวไป

“อย่าไล่ตามไป” เหวินเสี่ยวด้านสว่างหยุดลั่วอู๋และพูดอย่างจริงจังว่า “อย่าเคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้าในดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศมันจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ได้นะ”

หลังจากฟังแล้ว ลั่วอู๋ก็เลิกคิดที่จะไล่ตาม

ไม่ใช่เรื่องดีที่จะบุกสำรวจดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศตามใจชอบ และนำไปสู่บางสิ่งที่ไม่อาจรับมือได้ เพราะภูตที่ดุร้ายที่สุดก็อยู่ในดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศเช่นกัน

“ก็ได้” ลั่วอู๋พยักหน้า

แม้จะอยากรู้เรื่องภูตพระโพธิสัตว์ตัวน้อย แต่ก็ยังอยากเน้นเรื่องความปลอดภัยด้วย

จุดประสงค์ที่แท้จริงของการมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อมาหาสัตว์วิญญาณ แต่เพื่อตามหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ผ่านดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศ

ลั่วอู๋นำร่างของสัตว์วิญญาณร้ายทั้งสองไปเพราะทิ้งไว้ก็เสียของเปล่า ๆ จากนั้นพวกเขาก็เดินทางต่อไปอย่างระมัดระวังเข้าไปยังส่วนลึกของดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศ

ระหว่างทางพวกเขาได้พบกับสัตว์วิญญาณร้ายเพียงไม่กี่ตัวเป็นระยะ ๆ

แต่จู่ ๆ

พลังความแค้นรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จากระยะไกลและบรรยากาศสูญเสียความมีชีวิตชีวา

มีสัมผัสแห่งความตายอยู่ทุกที่

“มันดูไม่เห็นจะอันตรายเลย” หยู่เฮาถามด้วยความสงสัย “เป็นเพราะภูตชั่วเหล่านั้นถูกเนรเทศและพวกภูตกลัวแทบตายกันไปเองรึ?”

ลั่วอู๋คิด “มันเป็นไปไม่ได้”

ต้องให้ทาว์นเป็นคนตอบ

แต่เองทาว์นก็หาข้อสรุปไม่ได้

ดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศคือคุก ไม่ว่านักโทษจะตายหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา แน่นอนว่าเขาไม่เคยสนใจมันเลย

“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง พวกเราก็สบายใจและผ่านมันไปได้น่ะสิ” ฉูจงฉวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

โชคไม่ดี เก้าในสิบของเรื่องต่าง ๆ ในชีวิตมักไปได้ไม่สวย

ในไม่ช้าพวกลั่วอู๋ก็ประสบปัญหา

สัตว์ประหลาดสองตัวที่มีรูปร่างเหมือนตั๊กแตนตำข้าวกระพือปีกบินมาจากระยะไกล ตาโตของพวกมันล่อกแล่กไปมา มีปีกบางสามคู่ที่มีขนปุยสีเข้มอยู่

เผ่าพันธุ์ : แมลงกินวิญญาณ

ว่ากันว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดในรังแมลงที่ล่มสลาย อาจเกิดเมื่อนางพญาตายและรังตกลงสู่ความล่มสลาย

ความหมายของการเกิดของมันคือช่วยให้รังล่มสลายอย่างรวดเร็วและหลีกเลี่ยงความวิตกกังวลและการล่มสลายของสัญชาตญาณ

แมลงกินวิญญาณนี้ไม่ใช่สัตว์วิญญาณชั่วร้าย

แต่พวกมันก็ยังอยู่ในดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศ

“มีผู้ถูกเนรเทศมาใหม่” “ความแข็งแกร่งไม่เลวเลย น่าจะผ่านเกณฑ์ได้ ปล่อยพวกมันไปเลย” แมลงกินวิญญาณที่ตัวใหญ่กว่าเล็กน้อยกล่าว

ลั่วอู๋และคนอื่น ๆ พร้อมที่จะต่อสู้แล้ว แต่เมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ก็สับสน (ใช้จิตสื่อสารให้รู้สิ่งที่มันคุยกัน)

เกณฑ์อะไร?

ปล่อยพวกมันไป?

แมลงกินวิญญาณอีกตัวมองมาที่ลั่วอู๋และพูดว่า “มันดูไม่เหมือนภูตเลย มันดูคล้ายกับมนุษย์นิดหน่อย”

“จริง หลายพันปีแล้วที่ไม่มีมนุษย์มา พวกเขาคือพวกที่ลอบเข้ามาอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะแน่นอน” แต่พวกมันก็แค่แปลกใจเล็กน้อยเท่านั้น

ลั่วอู๋จ้องมองพวกมัน “เจ้าคิดจะทำอะไร”

“อย่าพูดเหลวไหลเลย รีบเข้ามาสิ เดี๋ยวมีจะมีคนมาอธิบาย” แมลงกินวิญญาณเร่งลั่วอู๋

ลั่วอู๋ถูกพาตัวไปด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่า

แล้วพวกเขาก็ลึกเข้าไปในดินแดนแห่งผู้ถูกเนรเทศ

ท้องฟ้ามืดครึ้ม แต่ผู้คนต่างตกใจกับภาพตรงหน้า

ตรงหน้าเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ มีสิ่งมีชีวิตหลายหมื่นตัว พวกมันเต็มไปด้วยพลังที่น่ากลัว มันน่ากลัวและน่าเกรงขาม ทำให้ผู้คนไม่สบายใจอย่างยิ่ง

มีสัตว์ประหลาดที่คำรามและทะยานขึ้นไปท้องฟ้า

มีถ้ำพิลึกพิสดารที่มีกระดูกสีขาวและดุร้าย

นอกจากนี้ยังมีสัตว์ประหลาดที่ร่างกายผุพังและเหี่ยวแห้ง แต่มีพละกำลังมหาศาล

แต่น่าแปลกใจที่พบว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้อาศัยอยู่อย่างกลมกลืนโดยไม่มีความขัดแย้ง

ลั่วอู๋รู้สึกว่าภาพมันนี้ไม่ใช่ความจริง

มันเหมือนกับความฝัน