เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1185 ภูตหมอมาแล้ว + ตอนที่ 1186 เครื่องประดับผมหนึ่งชุด

ตอนที่ 1185 ภูตหมอมาแล้ว + ตอนที่ 1186 เครื่องประดับผมหนึ่งชุด

ตอนที่ 1185 ภูตหมอมาแล้ว

ผู้นำตระกูลซั่งกวนได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสสามก็ขมวดคิ้วและเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไร

ใช่ เดิมทีตระกูลซั่งกวนของพวกเขาเป็นตระกูลนักเล่นแร่แปรธาตุที่ทุกแคว้นใหญ่ยอมรับ ฐานะโดดเด่นและได้รับความเคารพนับถือ ทว่าตั้งแต่หนุ่มน้อยลึกลับนามภูตหมอโผล่มา ความสนใจพลันบดบังตระกูลซั่งกวนที่เก่าแก่เป็นร้อยปีของพวกเขา ถึงขั้นว่ายาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ดหรือน้ำยาหนึ่งขวดที่เขานำออกมาตามใจ ล้วนทำให้ทุกแคว้นบ้าคลั่งได้ เหล่าผู้แข็งแกร่งเข้าแย่งชิง

ราคาถูกยกขึ้นเสียจนเทียมฟ้า สิ่งที่น่ารังเกียจยิ่งกว่าคือปล่อยจำนวนหนึ่งมาประมูลบ่อยๆ จากนั้นก็ไม่มีข่าวไปสองสามเดือนถึงขั้นนานกว่านั้น กลุ่มอำนาจต่างๆ กลับสอบถามถึงยาอายุวัฒนะและยาของเขาไปทั่วเหมือนเป็นของวิเศษ

ตั้งแต่ภูตหมอคนนี้ปรากฏตัว คนที่แต่ก่อนมาร้องขอยาถึงบ้านตระกูลซั่งกวนของพวกเขาก็น้อยลงเยอะ จะให้เขาไม่แค้นใจได้อย่างไร? ต้องไปเชิญภูตหมอมาตระกูลซั่งกวนและปฏิบัติต่อเขาเช่นแขก? เหอะ เขาไม่ค่อยสมัครใจหรือเต็มใจสักเท่าไร

“ในเมื่อท่านผู้อาวุโสสามกล่าวเช่นนี้ ก็ยกเรื่องให้ท่านจัดการแล้วกัน!” ผู้นำตระกูลซั่งกวนลุกขึ้นมา ทำเพียงสะบัดแขนเสื้อและเดินออกไป เห็นได้ชัดว่าไม่อยากสนใจเรื่องนี้

ผู้อาวุโสสามได้ยินเช่นนี้ก็ส่ายหน้าถอนใจเบาๆ ถึงจะมองทหารอารักขาที่ถอยไปตรงประตู ถามว่า “ภูตหมอไปไหน?”

“เรียนท่านผู้อาวุโสสาม ตอนข้าน้อยกลับมารายงาน พวกเขากำลังไปโรงเตี๊ยม เวลานี้อาจอยู่ในโรงเตี๊ยม พวกเรามีคนตามไปแล้วขอรับ”

“อืม นำทางไป!” เขาส่งสัญญาณให้ทหารอารักขานำทางข้างหน้า

“ขอรับ” ทหารอารักขาขานรับ แล้วออกไปนอกจวนพร้อมเขา

เวลาเดียวกันนี้พวกของเฟิ่งจิ่วสองคนจองห้องและเดินออกจากโรงเตี๊ยม ปี้ซานกดเสียงเบาลงเอ่ยว่า “นายท่าน เหมือนจะมีคนตามพวกเรามาตลอด หนำซ้ำยังไม่ใช่แค่คนกลุ่มเดียว”

“เช่นนี้ก็สลัดทิ้งสิ!” เธอกล่าวอย่างไม่สนใจ พร้อมสาวก้าวพาเขาเดินไปตามถนนใหญ่

เดี๋ยวเร็วเดี๋ยวช้าเดี๋ยวหยุดทองสิ่งของข้างทางเสียหน่อย กลุ่มคนที่ตามมาด้านหลังกังวลเล็กน้อยกลัวจะคลาดกันและกลัวว่าตามติดเกินไปจะโดนพบ กระทั่งเวลาประมาณหนึ่งก้านธูป

“เอ๊? คนล่ะ? ทำไมไม่เห็นแล้ว?” ผู้ชายสองคนเดินออกมาจากมุมมืด เห็นสองคนข้างหน้าที่ดูสิ่งของตรงร้านหาบเร่ไม่รู้หายไปเมื่อไร

ไม่เพียงพวกเขา คนอื่นๆ เห็นว่าคลาดกันก็ตามหารอบๆ คนมากมายเพียงนี้คอยมอง นึกไม่ถึงว่าจะคลาดกันเสียแล้ว? เช่นนี้จะอธิบายเบื้องบนอย่างไร?

อีกด้านหนึ่งเฟิ่งจิ่วพาปี้ซานมานั่งในมุมของร้านหาบเร่ที่ลับตาคน รอบๆ ร้านวางผ้าปิดไว้ อีกทั้งพวกเขานั่งอยู่มุมหลืบ กันคนข้างนอกไว้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีคนเห็น

เฟิ่งจิ่วสั่งพวกอาหารว่างรวมถึงน้ำแกงหวานหนึ่งชาม แล้วนั่งกินตรงนั้นอย่างใจเย็น

“นายท่าน คนพวกนั้นผ่านไปแล้วขอรับ” ปี้ซานสังเกตว่าคนที่ตามพวกเขามาในมุมมืดตามหากันเสียทั่ว ก่อนจะเดินผ่านไปจากถนนด้านนอก

“อืม ไม่ต้องไปสนใจพวกเขาหรอก” เธอซดน้ำแกงหวาน รู้และเดาว่าคงเป็นคนจากตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง

เธอมาถึงที่นี่โดยไม่ปลอมตัวและไม่ปกปิดตัวตน ในเมื่อคนของตระกูลในแคว้นระดับหนึ่งมีภาพเหมือนของเธอในมือคงเตรียมตัวบ้างเป็นเรื่องธรรมดา จะรู้ว่าเธอมาที่นี่ก็ไม่แปลก

ขณะเฟิ่งจิ่วกินของว่างท้องถิ่นในร้านหาบเร่อย่างสบายใจ คนที่ได้ข่าวและเร่งไปโรงเตี๊ยมกลับกระโจนไปหาความว่างเปล่า ใครก็ไม่เห็นพวกของเฟิ่งจิ่ว เรียกคนใต้อาณัติมาถามถึงจะรู้ว่าคลาดกัน

………………………………………………….

ตอนที่ 1186 เครื่องประดับผมหนึ่งชุด

“ทำอย่างไรดี? คนยังดีๆ ไม่นึกว่าจะคลาดกัน?”

“สั่งพวกเจ้าเห็นเขาก็อย่าตามใกล้ไปไม่ใช่หรือ? พวกเจ้าถูกเขาพบแน่ๆ มิเช่นนั้นทำไมเขาถึงสลักพวกเจ้าทิ้ง?”

“คลาดกันยังไม่รีบไปตามหาอีก? นิ่งอยู่ตรงนั้นทำไม? ไปตามหาสิ!”

ข้างหน้าโรงเตี๊ยมผู้นำตระกูลสองสามท่านสั่งสอนคนใต้อาณัติ ทันใดนั้นเพราะเห็นผู้นำตระกูลใหญ่ในเมืองล้วนมายังโรงเตี๊ยมที่นี่ด้วยตนเอง คนตามท้องถนนนึกว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไร แต่ละคนจึงมุงดูรอบๆ

แม้แต่เจ้าของโรงเตี๊ยมก็ออกมาสอบถามด้วยตนเอง ถึงจะรู้ว่าที่แท้มีแขกสูงศักดิ์มาที่นี่ ผู้นำตระกูลสองสามท่านในเมืองคิดเชิญคนกลับไป กลับไม่คิดว่าจะไม่ได้เชิญ

“เหอะๆๆ ผู้นำตระกูลทุกท่านไม่ต้องร้อนใจ เมื่อครู่เจ้าของโรงเตี๊ยมบอกข้าว่าคุณชายจองไว้สองห้อง น่าจะมาพักที่นี่ ผู้นำตระกูลทุกท่านเข้าโรงเตี๊ยมไปรอก่อนได้ขอรับ เขาอาจไปเดินเล่นในเมือง สักพักจะกลับมา”

ทุกคนได้ยินเช่นนี้ก็ไม่พูดอะไรอีก ไม่เห็นคนแน่นอนว่าต้องรอที่นี่ แม้ไม่รู้ว่าภูตหมอรู้ว่าคนของพวกเขาคอยจับตามอง จะกลับมาโรงเตี๊ยมที่นี่อีกหรือไม่?

หากไม่กลับมา พวกเขาจะไปตามหาที่ไหน?

“โอ้? ผู้นำตระกูลทุกท่านมากันแล้ว?” ผู้อาวุโสสามตระกูลซั่งกวนพามาแค่ทหารอารักขาคนเดียวเดินเข้ามา เห็นทุกคนอยู่กันหมด ยิ้มอย่างเข้าใจแจ่มแจ้ง “ทุกท่านมาหาคุณชายเฟิ่งหรือ?”

“ผู้อาวุโสสามรู้แล้วจะถามทำไมเล่า?” ผู้นำตระกูลคนหนึ่งเอ่ยขึ้น พร้อมมองเขาแวบหนึ่ง กล่าวอย่างแสร้งยิ้ม “ทำไมผู้นำตระกูลซั่งกวนไม่มา กลับเป็นท่านผู้อาวุโสสามมา? ดูท่าทางคงไม่เห็นคุณชายเฟิ่งในสายตาเท่าไรกระมัง?”

“เหอะๆ ท่านทั้งหลายไม่รู้ ข้ากับคุณชายเฟิ่งมีวาสนาพบหน้ากันมาก่อน นับว่าเป็นสหายเก่า รู้ว่าเขามาเมืองหลวง ข้าไม่กล้าละเลยมิตรสหายจึงเข้ามาพบ”

คนอื่นๆ ได้ยินคำพูดนี้สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ภูตหมอรู้จักคนตระกูลซั่งกวน? เป็นไปได้อย่างไร? เมื่อก่อนไม่เคยได้ยิน

“เกรงว่าท่านผู้อาวุโสสามจะมาเสียเที่ยว คุณชายเฟิ่งออกไปยังไม่กลับมาเลย!”

“ไม่เป็นไร ข้าว่างๆ ไม่มีธุระ รอที่นี่เสียหน่อยก็ได้” เขากล่าวจบก็ยิ้มๆ ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปข้างในโรงเตี๊ยม

เจ้าของโรงเตี๊ยมเห็นผู้นำกลุ่มอำนาจทุกฝ่ายในเมืองมากันหมดแล้ว แม้แต่ผู้อาวุโสสามตระกูลซั่งกวนก็มาเช่นกัน ขณะในใจตกตะลึง ก็รีบสั่งคนยกน้ำชากับของว่างมารับรองพวกเขา

ด้วยเหตุนี้คนในโรงเตี๊ยมจึงออกมาดูอย่างสงสัย พลางพูดคุยเสียงเบา นึกว่าเกิดเรื่องอะไร

อีกด้านหนึ่งหลังจากกินอาหารกับน้ำแกงหวานของร้านหาบเร่ เฟิ่งจิ่วก็เดินเล่นต่อ เห็นว่าในเมืองมีร้านเครื่องประดับที่ตกแต่งหน้าร้านเสียจนหรูหรามีระดับยิ่ง จึงบอกปี้ซานว่า “ข้าจะเข้าไปดูเสียหน่อย เจ้ารอข้าตรงประตูเป็นพอ”

“ขอรับ” ปี้ซานขานรับ ก่อนจะรอตรงประตู

เดินเข้าไปด้านในเจ้าของร้านก็มาต้อนรับ เอ่ยถามอย่างยิ้มแย้มว่า “คุณชาย เชิญดูได้ตามใจ ถูกใจแบบไหนบอกข้าน้อยได้ขอรับ”

“อืม” เฟิ่งจิ่วขานรับ แล้วเดินนวยนาดไปข้างใน พลางมองเครื่องประดับที่วางเรียงไว้

พวกนี้เป็นเพียงเครื่องประดับ มีทั้งทอง หยก หินแร่และอัญมณี เธอมองผ่านไปทีละชิ้นๆ สายตาก็มาหยุดบนเครื่องประดับผมชุดหนึ่ง

นั่นเป็นอัญมณีสีม่วงทั้งชุด สร้อยคอกับต่างหูรวมถึงปิ่นปักผมชุดสามชิ้น เครื่องประดับผมชุดนี้เรียบง่ายกลับไม่เสียความงามสง่า อัญมณีสีม่วงส่องประกายลึกลับน่าหลงใหล เธอเห็นเครื่องประดับผมชุดนี้ก็อยากซื้อกลับไปให้เหลิ่งซวง

………………………………………………….