เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1261 โดดเด่นเหนือธรรมดา + ตอนที่ 1262 คารวะองค์หญิงสาม

ตอนที่ 1261 โดดเด่นเหนือธรรมดา + ตอนที่ 1262 คารวะองค์หญิงสาม

ตอนที่ 1261 โดดเด่นเหนือธรรมดา

“องค์รัชทายาทมาแต่ไกลต้องเหนื่อยล้าเป็นแน่ วันนี้พักผ่อนเสียก่อนเถิด รุ่งขึ้นนายท่านของกระหม่อมจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับทั้งสองท่านในจวน ถึงเวลานั้นจะได้พบนายท่านอย่างแน่นอน”

หยางหย่งกล่าวจบก็ย่อตัวเล็กน้อย “กระหม่อมขอตัวลาก่อน”

เมื่อเห็นหยางหย่งหมุนตัวออกไป องค์หญิงสามที่ไม่ปริปากมาตลอดมาถึงจะเอ่ยขึ้นว่า “เสด็จพี่รัชทายาท ใต้อาณัติของรัชทายาทเซวียนหยวนก็มีคนมีความสามารถมากมาย ไม่นึกว่าคนเช่นนั้นจะเป็นแค่พ่อบ้านของเขา”

“เจ้าไม่รู้หรอก เดิมทีหยางหย่งเป็นลูกชายคนรองของตระกูลใหญ่ในราชวงศ์เซวียนหยวน เพียงแต่ติดตามข้างกายเซวียนหยวนโม่เจ๋อมาตั้งแต่เล็ก ความสามารถและฝีมือของเขาล้วนไม่ธรรมดา ซ้ำยังซื่อสัตย์ภักดี เซวียนหยวนโม่เจ๋อไว้วางใจเป็นที่สุด”

“รัชทายาทเซวียนหยวนถูกเรียกว่าเป็นยอดรัชทายาทของแปดจักรวรรดิใหญ่ เสด็จพี่รัชทายาท คนคนนั้นจะโดดเด่นเทียบเสด็จพี่ได้จริงหรือเพคะ?” สาวน้อยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

ในใจของนาง เสด็จพี่เป็นคนโดดเด่นที่สุด แต่กลับได้ยินว่ารัชทายาทของราชวงศ์เซวียนหยวนถูกยกเป็นยอดรัชทายาทของแปดจักรวรรดิใหญ่ แม้แต่จักรพรรดิของจักรวรรดิใหญ่ทั้งแปดก็ไม่กล้าดูแคลนคนผู้นี้

ครั้งนี้ เสด็จพ่อบอกนางว่าต้องการจะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับราชวงศ์เซวียนหยวน และคนที่ว่าก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากนางกับเขา การเดินทางครั้งนี้นอกจากนางจะติดตามพี่ชายมาเยี่ยมเยียน ก็ยังอยากเจอเซวียนหยวนโม่เจ๋อรัชทายาทแห่งเซวียนหยวนที่ทำให้คนชื่นชมและไม่กล้าดูถูกคนนี้ด้วย

คนคนนั้นโดดเด่นปานนั้นเลยหรือ คู่ควรกับนางจริงหรือ?

รัชทายาทชื่อสุ่ยได้ยินสีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ในดวงตาฉายประกายรางๆ “ข้าก็อยากเห็นมากเช่นกัน รัชทายาทเซวียนหยวนผู้นี้ ดูซิว่าเขาจะเลิศเลอเช่นนั้นจริงหรือไม่!”

อีกด้านหนึ่ง หยางหย่งจัดการเรื่องสองคนทางเรือนทิศเหนือเรียบร้อยก็มาที่เรือนหลัก เข้าไปในเรือนและมาขานเรียกข้างโต๊ะ “นายท่าน”

“อืม จัดการเรื่องเรียบร้อยแล้วหรือ?” เซวียนหยวนโม่เจ๋อกับเฟิ่งจิ่วกำลังเดินหมาก สายตาจึงจ้องมองกระดานหมากโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น

“ขอรับ จัดการเรียบร้อย พวกเขาอยากพบนายท่าน ข้าบอกว่าพรุ่งนี้นายท่านจะจัดการเลี้ยงต้อนรับให้พวกเขาในจวน พรุ่งนี้ถึงจะได้พบหน้า” หยางหย่งบอกเรื่องที่จัดการไปกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อ

“สองคนนี้สร้างภาพประทับใจอย่างไรแก่เจ้า?” เขาวางหมาก จากนั้นเงยหน้ามองหยางหย่งพลางถาม

หยางหย่งได้ยินเช่นนี้ก็มองเฟิ่งจิ่ว เสียงพูดหยุดไป ก่อนจะกล่าวว่า “โดดเด่นยิ่งขอรับ โดดเด่นเกินความคาดหมาย”

เฟิ่งจิ่วเห็นว่าก่อนจะพูดเขามองมาหาเธอ จึงหัวเราะอย่างกลั้นไม่ไหว ทว่ากลับไม่พูดอะไร

กลับเป็นฮุยหลางที่อยู่อีกด้านสงสัยเล็กน้อย ถามขึ้นว่า “เหล่าหยาง เจ้าจะพูดก็พูดไปสิ จะมองเสี่ยวหลีจื่อทำไม ไม่เกี่ยวอะไรกับเขากระมัง?”

อิ่งอีข้างๆ กันลอบถอนหายใจ คิดว่าทำไมจนถึงตอนนี้เจ้าโง่นี่ยังมองไม่ออกว่าคนที่นั่งตรงนี้ไม่ใช่เสี่ยวหลีจื่ออะไรทั้งนั้น แต่เป็นภูตหมอเฟิ่งจิ่ว?

เซวียนหยวนโม่เจ๋อเหลือบมองเขา ไม่พูดอะไร แต่บอกหยางหย่งว่า “อืม เจ้าสั่งคนจัดการเถอะ! พรุ่งนี้ข้าจะไปพบพวกเขาเสียหน่อย”

“ขอรับ” หยางหย่งขานรับก่อนขอตัวลา

“พวกเจ้าสองคนก็ออกไปด้วย” เซวียนหยวนโม่เจ๋อส่งสัญญาณให้ฮุยหลางกับอิ่งอีข้างๆ ถอยออกไป

“ขอรับ”

อิ่งอีขานรับ มีเพียงฮุยหลางยืนจ้องเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงนั้น จากนั้นจึงถามว่า “นายท่าน จะให้เสี่ยวหลีจื่อไปด้วยหรือไม่ เจ้าเด็กคนนี้ตามติดท่านทั้งวันไม่ทำอะไรเลย ข้าว่าให้เขาไปกวาดพื้น รดน้ำดอกไม้ ถอนหญ้าสักหน่อยดีกว่ามาเอ้อระเหยอยู่ที่นี่”

อิ่งอีได้ยินก็รีบร้อนหายตัวออกไป ไม่กล้าอยู่ต่ออีก

เฟิ่งจิ่วได้ฟังแล้วกลับส่งเสียงหัวเราะเบาๆ อย่างกลั้นไม่ไหว…

………………………………………………….

ตอนที่ 1262 คารวะองค์หญิงสาม

เซวียนหยวนโม่เจ๋อได้ยินคำพูดนี้แล้ว สายตากวาดมองไปทางเขาอย่างเย็นชา

ฮุยหลางยังไม่เห็น เขาได้ยินเด็กหนุ่มกำลังหัวเราะจึงไม่พอใจ ถลึงมองพลางถามว่า “เจ้าหนูหัวเราะอะไร หมายถึงเจ้านั่นแหละ! เจ้าหัวเราะอะไร?”

เฟิ่งจิ่วเห็นว่าเซวียนหยวนโม่เจ๋อไม่ปริปากจึงลุกขึ้นมา ส่งสัญญาณไม่ให้เขาเคลื่อนไหว ก่อนจะยิ้มบอกฮุยหลาง “ไม่เลย ท่านหัวหน้าองครักษ์ ข้าคิดว่าท่านพูดได้ถูกต้องนัก ดังนั้นเลยลุกให้ท่านนั่ง มาๆๆ ท่านนั่งสิ นั่งตรงนี้เลย”

เธอเข้าไปลากและผลักเขาไปตรงที่เธอนั่งเมื่อครู่ นั่นคือฝั่งตรงข้ามกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อ จากนั้นยิ้มแย้มกล่าว “เจ้าคุยเป็นเพื่อนนายท่านตรงนี้ ข้าจะไปกวาดพื้น รดน้ำดอกไม้ และถอนหญ้า”

“ไม่ใช่ นี่เจ้า…”

ฮุยหลางนั่งไม่ติดเล็กน้อย เพราะนายท่านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกำลังจ้องเขาอย่างเย็นยะเยือก แม้ไม่พูดอะไรก็ทำให้เขากดดันจนอกสั่นขวัญแขวน และทำให้เขานั่งตัวตรงลนลานอยากจะหนีออกไปเสีย ทว่าเด็กหนุ่มยังพยายามจะให้เขานั่งอยู่ตลอด

“ไม่เป็นไร เจ้าคุยเป็นเพื่อนนายท่านที่นี่นั่นแหละ ข้าว่าเจ้าต้องมีเรื่องอยากบอกนายท่านเยอะมากแน่ นั่งตรงนี้ไปเถอะ! ข้าจะไปรดน้ำดอกไม้ก่อน” เธอกล่าวจบก็กลั้นหัวเราะเดินออกไป

“ไม่นะ เจ้าอย่าเพิ่งไป!” ครั้งนี้เขารู้จักกลัวแล้ว ให้เขานั่งประชันหน้าคุยกับนายท่านหรือ? ความกดดันเท่าภูเขาใหญ่เช่นนี้ เขาทำไม่ได้หรอก! ตอนฮุยหลางคิดๆ แล้วจะลุกขึ้นจากไป ไม่นึกว่าจะได้ยินเสียงของนายท่านดังมา

“จะไปไหน ไม่นั่งหรือ?” เซวียนหยวนโม่เจ๋อกวาดตามองเขาอย่างเย็นเยียบ

“แฮะๆ นายท่าน ขะ ข้าจะไปกวาดพื้น รดน้ำดอกไม้ และถอนหญ้าหน่อยขอรับ ให้เสี่ยวหลีจื่อกลับมาคุยเล่น ดื่มชา เดินหมากเป็นเพื่อนท่านแทน” เขายิ้มเจื่อนๆ พลางมองเจ้านายที่มีสีหน้าเคร่งเครียด

“เจ้าบอกว่าเขามาเอ้อระเหยอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือ”

“เหอะๆ ได้อย่างไรเล่า! เป็นเพื่อนฆ่าเวลาของนายท่านไม่ใช่ว่าใครๆ ก็ทำได้ ข้าจะไปตามเขากลับมา จะไปตามกลับมาเดี๋ยวนี้ขอรับ” กล่าวจบก็รีบลุกออกไป

“หึ”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อมองคนที่ออกไปพลางแค่นเสียงหยันหนักๆ เจ้าโง่คนนี้ คนข้างกายล้วนมองตัวตนของเฟิ่งจิ่วออก เจ้านี่ยังโง่เขลาเบาปัญญา เสียแรงที่เมื่อก่อนคบหาพูดคุยกับเฟิ่งจิ่วมาไม่น้อย นางเอ้อระเหยอยู่ตรงหน้าทั้งวันก็จำกันไม่ได้

อีกด้านหนึ่ง เฟิ่งจิ่วออกจากเรือนไปเดินเล่นรอบๆ ล้วงผลไม้จากในห้วงมิติมากินระหว่างเดิน ขณะผ่านข้างภูเขาจำลองก็ได้ยินเสียงหนึ่งลอยมา

“เด็กรับใช้ตรงนั้น เข้ามาที”

เธอมองไปตามเสียง เห็นหญิงงามสวมชุดกระโปรงหรูหรายืนอยู่ตรงสวนดอกไม้ข้างภูเขาจำลอง ยังมีหนุ่มหน้าหวานสวมชุดคลุมสีม่วงนั่งอยู่ในศาลาด้านหลัง ครั้นเห็นคนทั้งสองก็เดาตัวตนของพวกเขาออก เธอไม่อยากสนใจสักเท่าไร แต่คนเรียกชื่อเจาะจงมาที่เธอ จะไม่เข้าไปก็ไม่ดี

หลังจากกินผลไม้ในมือเธอจึงเดินอ้อมภูเขาจำลองเข้าไปหา ประสานมือคารวะเล็กน้อย “องค์หญิงสามเรียกข้าน้อยหรือขอรับ?” เธอยิ้มตาหยีถาม พลางพินิจมองสาวงามล้ำตรงหน้าอย่างสงบ

เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ เธอถึงเข้าใจว่าทำไมหยางหย่งถึงบอกว่าโดดเด่นยิ่ง

เพราะที่แท้ก็โดดเด่นมากจริงๆ ไม่ว่าจะท่าทาง รูปโฉม หรือวรยุทธ์ล้วนเป็นที่หนึ่ง อีกอย่างอายุเพิ่งสิบเจ็ดสิบแปด งดงามอ่อนหวานปานบุปผา นางยืนอยู่ตรงนี้ยังงามกว่าดอกไม้หลากหลายสีสันในสวนดอกไม้เสียอีก แค่คิดก็รู้ได้ว่าความงามของนางโดดเด่นเช่นไร

………………………………………………….