เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1451 คลื่นฝูงสัตว์ร้าย หนีเร็ว + ตอนที่ 1452 ทำคุณบูชาโทษ

ตอนที่ 1451 คลื่นฝูงสัตว์ร้าย หนีเร็ว + ตอนที่ 1452 ทำคุณบูชาโทษ

ตอนที่ 1451 คลื่นฝูงสัตว์ร้าย หนีเร็ว

“อื้ม สามอย่างนี้แหละ จะว่าไปแล้วข้าหลอมยามานานมาก แต่เพิ่งเคยเห็นยาสามชนิดนี้เป็นครั้งแรก หากไม่ใช่ว่าท่านอาจารย์ของข้าอธิบายลักษณะการเติบโตของยาพวกนี้ไว้ คิดจะหายาสามชนิดนี้ในเขาหมื่นโอสถอันกว้างใหญ่ไพศาลลูกนี้คงเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ”

พูดมาถึงตรงนี้ นางก็ยิ้ม “แต่ก็ยังดี อย่างไรก็หาเจอชนิดหนึ่งได้แล้ว”

“เช่นนั้นอาจารย์อารู้สรรพคุณของดอกอายุยืนกับหญ้าเจ็ดใบกลายพันธุ์หรือไม่ขอรับ?” เฟิ่งจิ่วมองนางแล้วถาม

“ข้าเคยได้ยินมาว่าท่านอาจารย์ซานหยางจื่อเคยบาดเจ็บภายในเจียนตาย ผ่านมาหลายปีอาการบาดเจ็บภายในของเขาแย่ลง อายุขัยเหลือไม่มาก แล้วชบาป่าหินเหล็กนี่ก็เป็นสิ่งจำเป็นในการหลอมยาเพิ่มอายุขัย ข้าเดาว่ายาอีกสองชนิดก็น่าจะเป็นยาที่ใช้ในการหลอมยาเพิ่มอายุขัยเช่นกัน เขาน่าจะใช้ยาพวกนี้เพื่อหลอมยาที่จะรักษาอาการบาดเจ็บภายในและยืดอายุขัยได้”

เสียงพูดของนางหยุดไป แลดูลังเลเล็กน้อย “เพียงแต่ อย่างไรการฝึกตนในวิถีนักเล่นแร่แปรธาตุของข้าก็เทียบเขาไม่ได้ แม้รู้ว่าเป็นยาสามชนิดนี้ ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเขาจะหลอมยาเพิ่มอายุขัยแบบใด”

“อาจารย์อาต้วนบอกว่าไม่ให้ท่านเด็ดยาสามชนิดนี้ ไม่เช่นนั้นท่านอาจตายได้ ท่านไม่เคยคิดเลยหรือขอรับ บางทีนอกจากยาพวกนี้แล้ว ท่านเจ้าสำนักอาจต้องการชีวิตของท่านด้วยก็ได้?”

เฟิ่งจิ่วพูดถึงประเด็นสำคัญตรงๆ เพียงแต่ แม้แต่เธอก็ยังไม่รู้ ว่าเหตุใดต้องเป็นท่านแม่ของเธอ? หรือว่าในตัวท่านแม่ของเธอมีสิ่งใดที่ซานหยางจื่อหมายตาอยู่?

การที่ซานหยางจื่อรับนางเป็นศิษย์ปิดสำนัก และพาเธอเข้าสำนักแต่กลับไม่จัดพิธีกราบอาจารย์ให้นาง และยังไม่อนุญาตให้นางลงจากเขา เธอมักรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ชอบมาพากล

ราวกับว่ากลัวนางจะหนีไปอย่างไรอย่างนั้น

ซั่งกวนหวั่นหรงนัยน์ตาไหวระริก ยิ้มบอกว่า “เจ้าไม่ต้องกังวล เรื่องนี้ข้าจะระวัง ทั้งหมดนี้อยู่ที่นี่ก็หาคำตอบไม่ได้ อย่างไรก็ต้องกลับสำนักถึงจะรู้”

“ขอรับ”

เฟิ่งจิ่วรับคำ จากนั้นก็ไปตามหายาอีกสองชนิดกับนาง แต่ในใจกลับครุ่นคิด หากนำยาสามชนิดนี้มาปรุงร่วมกัน จะกลายเป็นยาแบบใดกันแน่?

หลายวันต่อมา พวกเฉินเต้าที่อยู่ในป่าหลังจากหลอมยาเสร็จหนึ่งเตาแล้ว ก็เริ่มออกตามหายาทิพย์อีกครั้ง

“ความจริงพวกเราควรไปที่เขาหมื่นโอสถกันนะ ที่นั่นมีแต่ยาทิพย์ล้ำค่า แต่น่าเสียดาย…” นักเล่นแร่แปรธาตุคนหนึ่งพูดขึ้นมา แววตาคาดหวัง แต่ก็แฝงไปด้วยความกลัว

ที่แห่งนั้นมียาทิพย์เยอะก็จริง แต่ก็มีอันตรายอยู่ไม่น้อย สำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุอย่างพวกเขาที่ฝึกบำเพ็ญแค่เพียงพลังวิญญาณไม่ฝึกพลังต่อสู้ พลังของผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังอย่างพวกเขายังสู้พลังต่อสู้ของผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานไม่ได้ด้วยซ้ำ

พลังต่อสู้อย่างนี้หากเข้าไปที่นั่น ไม่แน่อาจตายอยู่ที่นั่นได้ทุกเมื่อ แต่พอนึกถึงยาทิพย์บนเขาหมื่นโอสถนั้นแล้ว ก็ยากจะอดใจได้

“เรื่องพวกนั้นพวกเจ้าแค่คิดก็พอแล้ว จะทำอะไรก็ต้องประเมินกำลังตนเอง อย่าไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเขา เราไม่มีความสามารถนั้นเสียหน่อย” เฉินเต้าเหลือบมองพวกเขาแวบหนึ่งแล้วบอก เขานั่งพักใต้ต้นไม้แล้วดื่มน้ำดับกระหาย ขณะกำลังคิดจะหลับตาพักผ่อนสักครู่ ก็สัมผัสได้ว่าพื้นกำลังสั่นสะเทือน คล้ายมีบางอย่างกำลังวิ่งมาทางนี้

“เสียงอะไรน่ะ?”

มีคนถามขึ้นด้วยความตกใจ รีบหมอบกับพื้นเพื่อฟังเสียง ครั้นเงี่ยหูฟัง เสียงที่ดังเหมือนฝูงม้านับหมื่นทำให้เขาหน้าเปลี่ยนสีไปทันที “มะ เหมือนจะเป็นคลื่น คลื่นฝูงสัตว์ร้าย!”

“อะไรนะ! คลื่นฝูงสัตว์ร้าย?”

เมื่อทุกคนได้ยิน ก็ลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าซีดขาว แม้แต่เฉินเต้ากับลั่วเหิงก็มีใบหน้าตื่นตะลึง เห็นทุกคนยังยืนอึ้งอยู่กับที่ เฉินเต้ารีบตะโกนสั่ง “รีบวิ่งหนีสิ! มัวยืนอึ้งอะไรอยู่!”

“หนีเร็ว! วิ่งหนีออกไปนอกป่า!” เขาตะโกนเสียงดัง สิ้นเสียง เขาก็สาวเท้าออกวิ่งไปยังป่ารอบนอก…

………………………………….

ตอนที่ 1452 ทำคุณบูชาโทษ

ทุกคนได้สติก็รีบวิ่งหนีเอาชีวิตรอดไปพร้อมกับเฉินเต้า ทว่า ด้านหลังพวกเขา เสียงอึกทึกวุ่นวายดุจฝูงม้านับหมื่นดังมา เสียงตึงตังดังสนั่นปะปนกับเสียงต้นไม้หัก และเสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวของสัตว์ร้ายและสัตว์วิญญาณดังก้องไปทั่วผืนป่า…

“อ๊าก…”

นักเล่นแร่แปรธาตุคนหนึ่งที่วิ่งค่อนข้างช้าถูกสัตว์ร้ายตัวหนึ่งที่ตามมาติดๆ ไล่ตามจนทัน ตัวเขาลอยละลิ่วกลางอากาศและตกลงมา จากนั้นก็จมหายไปภายใต้กีบเท้าของฝูงสัตว์ร้ายนั้นในพริบตา

“ซี๊ด!”

หันไปเห็นภาพนั้น พวกเฉินเต้าที่อยู่ข้างหน้าตกตะลึง สูดหายใจด้วยความกลัวแต่กลับไม่กล้าช้าแม้แต่น้อย “รีบหนี! หนีเร็ว! ขี่กระบี่บินหนี!”

เห็นคลื่นฝูงสัตว์ร้ายกำลังซัดสาดเข้ามา พวกเขาต่างเปลี่ยนไปหนีด้วยการกระโดดขึ้นไปบนกระบี่บิน ทว่า ในป่ามีต้นไม้รกรุงรัง อากาศบนที่สูงก็มีข้อจำกัด ระดับความสูงที่พวกเขาบินได้ก็มีจำกัดเช่นกัน ภายใต้สถานการณ์ที่ต้องหลบหลีกต้นไม้ข้างหน้า แล้วยังต้องหนีเอาชีวิตรอด สำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุพวกนี้ก็ถือว่าสติแตกมากพอแล้ว

“อ๊าก!”

เสียงร้องด้วยความตกใจดังขึ้น เห็นเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุคนหนึ่งที่ขี่กระบี่บินชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ ร่วงตกจากกระบี่และกลิ้งไปกับพื้นร้องขอความช่วยเหลือ “ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย!”

คนอื่นแค่ตัวเองก็เอาไม่รอดแล้ว มีหรือจะไปช่วยเขา? พวกเขาเพียงแตกตื่นและมองข้างล่างแวบหนึ่ง จากนั้นก็ทิ้งเขาไว้ข้างหลังแล้วหนีไป

เฉินเต้าเห็นอย่างนั้นก็กัดฟัน หักเลี้ยวกลับไปหาคนคนนั้น

“ศิษย์พี่เฉิน ท่านอยากตายหรืออย่างไร!” ลั่วเหิงเห็นอย่างนั้นก็ตะโกน เห็นเขาย้อนกลับไปช่วยคน ก็รู้สึกเหลือเชื่อ

“เจ้าไปก่อนเลย!” เฉินเต้าตะโกนบอกโดยไม่หันหลัง หักเลี้ยวกระบี่บินโฉบไป ยื่นมือไปดึงนักเล่นแร่แปรธาตุที่แตกตื่นจนลุกไม่ไหว “รีบลุกขึ้นมา!”

แต่นักเล่นแร่แปรธาตุคนนั้นหน้าซีดเผือด ร่างกายของเขาสั่นเทาเพราะความหวาดกลัวอย่างรุนแรง สองขาพยายามหยัดยืนขึ้น กระทั่งเฉินเต้าพยายามดึงเขาขึ้นไปบนกระบี่บิน เขาก็ยังล้มลงไปอีกครั้งอย่างไม่อาจลุกขึ้นยืนได้

“รีบลุกขึ้นยืน! เร็ว!” เฉินเต้าตะโกน แล้วดึงคนขึ้นมาอีกครั้ง

ลั่วเหิงที่เห็นภาพนั้น เขาต่อสู้กับตนเองในใจ แล้วกัดฟัน “ตายเป็นตาย!” เขาเองก็หักเลี้ยวกลับไปด้วย หยิบกระบี่ที่คมกริบถ่ายเทกลิ่นอายพลังวิญญาณเข้าไปแล้วโจมตีสัตว์ร้ายที่กำลังพุ่งเข้ามา เพื่อพยายามถ่วงเวลาให้เฉินเต้าช่วยชีวิตคน

ไม่กี่อึดใจต่อมา ในที่สุดเฉินเต้าก็พานักเล่นแร่แปรธาตุคนนั้นขึ้นมาบนกระบี่บินได้ เขาหันไปตะโกนบอกลั่วเหิง “รีบไปเร็ว!”

ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองจึงรีบขี่กระบี่บินตามคนข้างหน้าไปอย่างรวดเร็ว ด้านหลังเฉินเต้ายังมีนักเล่นแร่แปรธาตุที่ถูกเขาช่วยชีวิตยืนอยู่ด้วย ทว่า ฝูงสัตว์ร้ายไม่ได้มีเพียงสัตว์ที่วิ่งด้วยเท้า ยังมีสัตว์ร้ายและสัตว์วิญญาณที่ปรากฏตัวกลางอากาศบินพุ่งเข้ามาด้วย ราวกับมีบางสิ่งกำลังไล่ตามหลังพวกมันอยู่

“ระวัง! นั่นเหยี่ยวโลหิตปากแดง!”

เฉินเต้าเห็นฝูงเหยี่ยวโลหิตปากแดงที่อยู่ข้างหน้าก็หมายจะชะลอความเร็วเพื่อหลบหลีก นึกไม่ถึงว่าเหยี่ยวโลหิตปากแดงที่แตกฝูงตัวหนึ่งกลับจู่โจมเข้ามาจากข้างหลัง พุ่งมาทางพวกเขา

ลั่วเหิงตะโกนบอกให้หลบ ทว่าขณะที่เฉินเต้ากำลังจะหลบ จู่ๆ กลับรู้สึกว่าข้างหลังมีคนดึงเสื้อคลุมของเขาไว้แล้วผลักเขาไปทางเหยี่ยวโลหิตปากแดงที่กำลังพุ่งเข้ามา

“อ๊าก! อย่าเข้ามานะ ข้ายังไม่อยากตาย!”

ในช่วงเวลาคับขัน สิ่งที่นักเล่นแร่แปรธาตุที่เฉินเต้าช่วยชีวิตไว้ทำกลับไม่ใช่การต่อสู้ และไม่ใช่การเผชิญหน้ากับอันตรายไปพร้อมกับพวกเขา แต่เป็นการผลักเฉินเต้าออกไปด้วยมือตัวเอง…

………………………………….