เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1571 ตวัดดาบโผทะยาน + ตอนที่ 1572 พลังต่อสู้อันแข็งแกร่ง

ตอนที่ 1571 ตวัดดาบโผทะยาน + ตอนที่ 1572 พลังต่อสู้อันแข็งแกร่ง

ตอนที่ 1571 ตวัดดาบโผทะยาน

“ไปไม่ได้!”

เสียงตวาดหนึ่งดังขึ้น ปราชญ์โอสถสองคนขวางทางไว้ เหล่านักเล่นแร่แปรธาตุและนักปรุงยาหลายคนที่อยู่รอบๆ เห็นว่าเรื่องราวยังไม่เอิกเกริกมากพอพากันไปยืนขวางรถม้า เหมือนไม่อยากให้คนในรถม้าจากไปง่ายๆ ทั้งอย่างนี้

เจ้าเมืองต้วนเห็นว่าเรื่องราวเลยเถิดไปมากกว่าที่คิด สีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ คิ้วขมวดเข้าหากัน สายตาคมปลาบของเขาตวัดมองทุกคน แล้วตะโกนเสียงกร้าว “พวกท่านทำอะไรอยู่กันแน่? ยังไม่รีบถอยออกไปอีก!”

แน่นอน เขากล้าตะคอกใส่นักเล่นแร่แปรธาตุและนักปรุงยาพวกนั้นเท่านั้น แต่กลับไม่กล้าตะคอกใส่ปราชญ์โอสถสองคนนั้น เพราะถึงอย่างไร ฐานะของปราชญ์โอสถก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเจ้าเมืองอย่างเขาเลย

“ท่านเจ้าเมือง มีความเป็นไปได้สูงว่าคนผู้นี้อาจเป็นตัวปลอม หากเป็นเช่นนี้จริง พวกข้าก็ไม่อาจนิ่งดูดายได้!” ปราชญ์โอสถสองคนนั้นมองเจ้าเมือง แล้วกล่าวเสียงเครียด “ท่านเจ้าเมืองโปรดอภัยด้วย”

ทว่าในตอนนี้เอง กวนสีหลิ่นได้บังคับรถม้าให้เคลื่อนตัวไปข้างหน้าแล้ว เขามองเหล่าคนที่ยืนขวางทาง แล้วคำรามเสียงต่ำ แส้ม้าในมือตวัดไปข้างหน้า ส่งเสียงดัง “วืด” กลางอากาศ ก่อนจะชักกลับมา แล้วตวัดไปทางซ้ายทีขวาที

“เพียะ! เพียะ!”

เสียงแส้แหวกอากาศดังเพียะสองครั้ง นักเล่นแร่แปรธาตุเหล่านั้นเห็น ต่างพากันถอยหลังไม่กล้าขวางทางอีก แม้พวกเขาจะเจ็บใจ แต่กลับไม่อยากโดนเฆี่ยนโดยไร้เหตุผล

แต่ทว่า ในขณะที่รถม้าเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ปราชญ์โอสถสองคนนั้นกลับหน้าเครียดขึ้นมา ไม่เคยมีใครหักหน้าพวกเขาขนาดนี้ ทั้งสองพลันตวาด “ขวางทางพวกเขาไว้!”

เมื่อสิ้นเสียง ไม่รู้ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนเหาะมาจากที่ใดมาขวางทางไว้ เห็นผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนปรากฏตัว นักเล่นแร่แปรธาตุที่อยู่รอบๆ รีบถอยหลัง ในใจลอบลิงโลด

คราวนี้ดูสิพวกเขาจะไปได้อย่างไร!

เด็กหนุ่มคนหนึ่งมีเหรียญตราปราชโอสถสองเหรียญ? พวกเขาย่อมมีเหตุผลให้เชื่อว่าเหรียญตรานั่นเป็นของปลอม!

“ลากตัวเด็กหนุ่มที่อยู่ในรถม้าออกมา!” ปราชญ์โอสถหนึ่งในสองคนนั้นตะโกนสั่งเสียงเข้ม สายตาคมปลาบจับจ้องไปที่รถม้าคันนั้น เจ้าเด็กสามหาว! ต่อหน้าปราชญ์โอสถอย่างพวกเขาสองคนกลับหลบอยู่ข้างใน ไม่ยอมออกมาเจอหน้า!

วาจานี้ ช่างเป็นการใส่ความเฟิ่งจิ่วยิ่งนัก พวกเขาสองคนออกจากจวนตระกูลเมิ่ง รถม้าจอดอยู่ตรงหน้าประตูจวนตระกูลเมิ่ง เธอขึ้นรถม้าโดยตรง คนขับรถม้าถูกกวนสีหลิ่นไล่ลงมา เพราะเขาจะเป็นคนขับเอง ทั้งสองเพิ่งจะนั่งรถม้าออกมาได้ระยะหนึ่ง ก็ถูกคนพวกนั้นล้อมไว้แล้ว

จะว่าไปแล้ว เรื่องตรงหน้าก็เป็นพวกเขาที่สร้างปัญหาขึ้นมาเอง อีกอย่าง พวกเขาก็ถอยแล้วถอยอีก ยอมแล้วยอมอีก นึกไม่ถึงคนพวกนี้ยังคงตามราวีไม่เลิก แต่ละคนนึกว่าพวกเขาเป็นคนอ่อนแอจึงบีบคั้นไม่เลิก

กวนสีหลิ่นที่มือดึงบังเหียนม้าอยู่ถูกคนพวกนี้กระตุ้นโทสะ เขาหันไปพูดกับน้องสาวที่อยู่ในรถม้าเสียงขรึม “คนพวกนี้ให้เป็นหน้าที่ข้า เจ้าพักเถิด!”

สิ้นเสียง กอปรกับเห็นผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนรวบรวมพลังพุ่งโจมตีเข้ามาที่รถม้า สายตาเขาเย็นชา เอื้อมมือไปข้างหน้า ประกายแสงเส้นหนึ่งพาดผ่าน ดาบเล่มใหญ่ของเขาพลันปรากฏอยู่ในมือเขา

“ข้าจะให้พวกเจ้าได้ลิ้มลองรสชาติดาบของข้า!”

พวกเขาเชี่ยวชาญการหลอมยาและปรุงยา แต่กลับไม่ชำนาญการต่อสู้ การต่อสู้เช่นคนพวกนี้ หากพวกเขาเลี่ยงได้ก็จะเลี่ยงให้ไกลที่สุด หากไม่ระวังเจ็บตัวเมื่อใด จะร้องให้ก็ร้องไม่ออกแล้ว

“ฟิ้ว! ฟู่ว!”

ดาบใหญ่ตวัดออกไป คมดาบพลังเร้นลับขุมหนึ่งฟาดฟันใส่คนทั้งสองอย่างรุนแรง…

………………………………….

ตอนที่ 1572 พลังต่อสู้อันแข็งแกร่ง

ได้ยินเสียงปะทะกันข้างนอก เฟิ่งจิ่วเลิกม่านขึ้นทัดไว้ที่ด้านหนึ่ง นั่งพิงอยู่บนรถม้ามองดูพี่ชายของเธอประมือกับสองคนนั้น ยามนี้เขาเป็นผู้ฝึกตนระดับปราชญ์นักรบขั้นสูงสุดแล้ว กอปรกับผ่านการสู้รบจริงๆ มาแล้ว พลังต่อสู้น่าจะแข็งแกร่งกว่าท่านปู่ของเธอเสียอีก

นานแล้วที่ไม่เห็นเขาสู้กับใคร ตอนนี้กลับอยากเห็นสักหน่อย ว่าเขาคนเดียว จะสู้กับผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนได้หรือไม่?

มองออกไปข้างนอก เห็นเพียงผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคน หนึ่งคนโรมรันพันตีกับเขา อีกคนเอื้อมมือคว้ามาทางเธอ เหมือนต้องการจะกระชากเธอลงจากรถม้า เธอที่เห็นภาพนั้นกระตุกมุมปาก ชำเลืองมองนักเล่นแร่แปรธาตุและนักปรุงยาระดับปราชญ์โอสถสองคนนั้นแวบหนึ่ง

ดาบใหญ่ในมือกวนสีหลิ่นตวัดไหว ฟาดฟันผ่านร่างของผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนหนึ่ง คมดาบที่พุ่งออกไปพร้อมกับพลังดาบทะยานออกไป ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นไม่ทันตั้งตัว เสื้อคลุมถูกฟันขาด เลือดซึมออกจากด้านข้างเอว

“สมควรตาย! เจ้ากล้าทำร้ายข้าหรือ!”

เป็นถึงผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณขั้นสูงสุด หนำซ้ำยังเป็นสถานการณ์สองต่อหนึ่ง แต่กลับถูกอีกฝ่ายทำร้าย นั่นทำให้เขาอับอายกลายเป็นโกรธจนเกิดจิตสังหาร กระบี่คมกระตุกสั่น ควบเอาไอสังหารอันดุดันพุ่งแทงไปที่กวนสีหลิ่น

ทว่า กวนสีหลิ่นตวัดดาบออกไปหนึ่งครั้งก็รีบถอยหลังตั้งดาบพาดขวาง หยุดมือของผู้ฝึกตนอีกคนที่เอื้อมไปทางรถม้า คนคนนั้นรู้สึกเพียงดาบอันคมกริบเงื้อขึ้นแล้วฟาดฟันลงมา ไอสังหารที่พวยพุ่งออกมาในชั่วพริบตา กับกลิ่นอายกระหายเลือดทำให้เขาตกตะลึง หากเขาไม่ได้ดึงมือกลับมาอย่างรวดเร็วตามสัญชาตญาณ เกรงว่าดาบนี้คงทำให้แขนของเขาร่วงลงพื้นไปแล้ว!

“กำราบเขาก่อน!” ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนสบตากันแล้วพูดขึ้น ก่อนจะพุ่งเข้าไปโจมตีกวนสีหลิ่นพร้อมกัน

ส่วนอีกด้านหนึ่ง เจ้าเมืองต้วนกับผู้นำตระกูลเมิ่งได้แต่ยืนมองด้วยความอึ้ง แววตาของพวกเขาบ่งบอกถึงความเหลือเชื่อ ต้องบอกก่อนว่ากวนสีหลิ่นเป็นเพียงปราชญ์นักรบขั้นสูงสุด ถึงแม้ว่าหากวัดจากระดับก็ถือว่ามีพลังที่สูงแล้ว แต่ถึงอย่างไรก็ฝึกฝนพลังเร้นลับ จะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้ฝึกตนที่ฝึกฝนพลังวิญญาณได้อย่างไรกัน?

แต่นี่เขากลับรับมือกับผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสองคนนั้นเพียงลำพัง หนำซ้ำยังบีบคั้นจนสองคนนั้นต้องถอยหลัง พลังต่อสู้เช่นนี้ ทำให้พวกเขาต่างต้องตะลึงพรึงเพริด

“กระบี่น้ำแข็ง!”

ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนหนึ่งตวาดเสียงเข้ม กระบี่ยาวในมือกระตุกสั่น พลังวิญญาณถ่ายเทเข้าไปในกระบี่ เห็นเพียงในขณะที่กระบี่พวยพุ่งออกมากลางอากาศ ได้ก่อตัวเป็นแท่งน้ำแข็งพุ่งโจมตีไปยังเป้าหมายด้วยความเร็วดุจฟ้าผ่า

“เปลวไฟอสูร!”

ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณอีกคนตวาดเสียงเข้มด้วยเช่นกัน กระบี่ยาวในมือเขาถูกชักกลับไปข้างหลัง ในขณะที่มืออีกข้างกลับโจมตีออกมา ได้ยินเพียงเสียง “ฟู่ว” กระแสพลังวิญญาณพุ่งออกจากฝ่ามือเขากลายเป็นอสูรเปลวไฟตัวหนึ่งที่อ้าปากกว้างอยู่กลางอากาศ พวยพุ่งไปทางกวนสีหลิ่น ราวกับต้องการจะกลืนกินเขาทั้งตัว

ผู้ฝึกพลังวิญญาณสามารถใช้ธาตุในร่างกายเพื่อการโจมตีได้ ส่วนผู้ฝึกพลังเร้นลับ กลับทำได้เพียงใช้พลังเร้นลับและวรยุทธ์เท่านั้น ร่างกายของพวกเขาไม่มีการจำแนกธาตุในร่างกาย มีเพียงพละกำลังและความเร็ว

แต่ผู้ฝึกพลังเร้นลับที่สามารถรวมพละกำลังและความเร็วเข้าด้วยกันได้อย่างแท้จริงกลับมีน้อยมาก ด้วยเหตุนี้ พลังต่อสู้ของผู้ฝึกพลังเร้นลับส่วนมากมักด้อยกว่าผู้ฝึกพลังวิญญาณ ทว่า ภาพตรงหน้า กลับทำให้พวกเขาต้องเปลี่ยนความคิดที่มีต่อผู้ฝึกพลังเร้นลับใหม่

เห็นเพียงชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำสวมชุดเสวียนคนนั้นใช้ดาบใหญ่ในมือปัดป้องการโจมตีจากกระบี่น้ำแข็ง จากนั้นก็เงื้อดาบฟันออกไปเต็มแรงเพื่อโจมตีอสูรเปลวไฟตัวนั้น สิ่งที่น่าเหลือเชื่อที่สุด คือเมื่อดาบนั้นฟาดฟันออกไป กลุ่มคนที่อยู่รอบๆ ต่างสูดหายใจ เห็นเพียงผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นกำลังจะถูกฟันร่างขาดเป็นสองท่อน แต่คมดาบกลับหยุดชะงักอยู่ตรงหน้าคนคนนั้น…

………………………………….

————————————–