เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1653 จะรอดไปได้เช่นไร ตอนที่ 1654 ไอสังหารท่วมฟ้า

ตอนที่ 1653 จะรอดไปได้เช่นไร / ตอนที่ 1654 ไอสังหารท่วมฟ้า

ตอนที่ 1653 จะรอดไปได้เช่นไร

นางกลัวว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าความตาย บางคนจะหักหลังพวกเขาเพื่อรักษาชีวิตไว้ นางกลัวว่าหากพวกเขาไปหาคนรู้จักในเมือง เพราะเห็นว่าตระกูลเฟิ่งยากหลุดพ้นจากเคราะห์กรรมครั้งนี้ คนพวกนั้นอาจโยนหินลงในบ่อด้วยการมอบตัวพวกเขาออกไป ด้วยเหตุนี้ จึงกำชับเขาว่าต้องตามหาเฟิ่งจิ่วกับเฟิ่งเซียวให้พบ และเชื่อได้เพียงสองคนนี้เท่านั้น

ช่วยไม่ได้ที่นางจะใจแคบระแวงผู้อื่น แต่นี่คือลูกของนาง ลูกของนางกับซานหยวน นางไม่กล้าเสี่ยง

“ท่านไม่ไปกับพวกเราหรือขอรับ?” เจ้าหยางถามนาง ดวงหน้าเล็กๆ ดูเหมือนไม่เข้าใจ เหตุใดนางจึงไม่หนีไปกับพวกเขา? มีนางอยู่ จะยิ่งดีกว่าไม่ใช่หรือ?

ซู่ซีส่ายหน้า “ข้าไปไม่ได้ ในวังมีเพียงซานหยวน ข้าแล้วก็เสี่ยวเย่เอ๋อร์เพียงสามคนเท่านั้นที่เป็นคนของตระกูลเฟิ่ง ในเมื่อคนพวกนั้นมาเพื่อกำจัดพวกข้า พวกเขาจะต้องตามหาพวกข้าและสังหารพวกข้าจนได้ หากข้าไปกับพวกเจ้า แม้จะฆ่าซานหยวนแล้วก็ไม่มีทางหยุดแค่นี้แน่ พวกเขาจะต้องพลิกแผ่นดินตามหาทั้งวังหลวง พอถึงตอนนั้น เกรงว่าเย่เอ๋อร์จะเอาชีวิตรอดก็คงยาก”

นางลูบใบหน้าเล็กๆ ของลูกชายด้วยความรัก เด็กน้อยต้องมาเจอเหตุการณ์เช่นนี้ ศพและเลือดเนื้อเหล่านั้น คงทำให้เขาตกใจกลัวมาก แต่เขากลับอดทนอดกลั้นไว้ตลอด ทำให้นางปวดใจนัก

“คนพวกนั้นแกร่งเกินไป มีเพียงข้าออกไปถึงจะเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขาได้ พวกเจ้าจะได้มีโอกาสรอดชีวิตมากขึ้นอีกหน่อย”

นางข่มกลั้นความอาลัยอาวรณ์ในใจ ส่งลูกชายให้เจ้าหยาง “หยางหยาง แม้เจ้าจะเป็นเด็กที่อายุเพียงเจ็ดแปดขวบ แต่เจ้าก็โตกว่าเย่เอ๋อร์ พวกเจ้าใช้ชีวิตและเติบโตมาด้วยกัน สนิทกันดุจพี่น้องแท้ๆ ยามนี้ข้าเองก็หมดหนทาง ข้าไม่มีใครให้ไหว้วานแล้ว ทำได้เพียงฝากเย่เอ๋อร์ไว้กับเจ้า ขอให้เจ้าปกป้องเขา ขอเพียงอดทนผ่านช่วงนี้ไปได้ คนพวกนั้นจากไปเมื่อใด พวกเฟิ่งจิ่วกลับมา ก็จะไม่เป็นไรแล้ว”

ได้ยินอย่างนั้น เจ้าหยางพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ “ขอรับ ข้าจะพานายท่านหนีไป แล้วตามหาองค์หญิงกับผู้ครองแคว้นให้เจอ” เขาก้มลงแล้วแบกเย่เอ๋อร์ที่หมดสติขึ้นหลัง

เขามองนาง เหมือนอยากพูดบางอย่าง แต่สุดท้ายกลับไม่พูดอะไร เพียงแบกเสี่ยวเฟิ่งเย่เดินจากไปตามเส้นทางลับ…

เห็นพวกเขาจากไปแล้ว ซู่ซีละสายตากลับมา นางพันแผลบนแขนใหม่อีกครั้ง แล้วจึงค่อยเดินออกไปข้างนอก ทำลายกลไกเส้นทางลับ ทำให้คนข้างนอกไม่อาจเข้าไปข้างในได้อีก

ฉวยโอกาสตอนที่ยังมืด นางเดินเลี้ยวไปอีกทางหนึ่งเงียบๆ พยายามออกห่างจากเส้นทางลับนั้นให้ได้มากที่สุด กระทั้งมาถึงบริเวณภูเขาจำลองลูกหนึ่ง เห็นเฟิ่งซานหยวนที่ถูกเหล่าผู้ฝึกตนไล่สังหารจนเลือดท่วมตัว หัวใจนางบีบรัด โดยเฉพาะเมื่อเห็นหนึ่งในผู้ฝึกตนถือกระบี่พุ่งแทงไปที่แผ่นหลังของเขา นางกรีดร้องออกไปอย่างทนไม่ได้

“สามีข้า!”

นางตะโกนด้วยเสียงสั่นเทา เหาะไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว แม้อยู่ไกลระยะหนึ่ง แต่กลับเห็นว่ากระบี่เล่มนั้นถูกปัดป้องได้อย่างไรไม่รู้ เมื่อเพ่งมองดีๆ ก็เห็นว่า ที่แท้ก็เป็นครอบครัวของหยางๆ วิญญาณผู้ฝึกตนพวกนั้นกำลังปกป้องเขา

“หนีไปเร็ว!” ปู่ของเจ้าหยางตะโกนเสียงทุ้ม ขณะเดียวกับที่ปัดป้องกระบี่ของผู้ฝึกตนคนนั้น เขาก็สั่งให้ลูกชายกับลูกสะใภ้รีบพาเฟิ่งซานหยวนหนีไป

เฟิ่งซานหยวนกัดฟัน ทำได้เพียงกุมแผลแล้วรีบหนีต่อไป ทว่าเมื่อเสียงตะโกนเรียกว่าสามีข้าดังเข้ามาในโสตประสาท ใจเขาสะท้านไปทั้งดวง รีบหันไปทางต้นเสียง แล้วถามเสียงสั่นๆ “ซู่ซี? จะ เจ้าอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!”

นางไม่ใช่ว่าควรหนีไปแล้วหรือ? ไม่ใช่ว่าควรปกป้องลูกของพวกเขาหนีไปแล้วหรือ? เหตุใดยังอยู่ที่นี่? นางอยู่ที่นี่ แล้วลูกของพวกเขาเล่า? ลูกยังอยู่ดีหรือไม่?

“ระวัง!”

………………………………….

ตอนที่ 1654 ไอสังหารท่วมฟ้า

เฟิ่งซานหยวนตะโกนด้วยความตกใจ หัวใจแตกตื่น เขาเห็นผู้ฝึกตนคนหนึ่งถือกระบี่พุ่งแทงไปที่ข้างหลังซู่ซี เห็นกระบี่พุ่งแทงเข้าไปพร้อมกับไอสังหาร เขาเหาะเข้าไปหานางอย่างรวดเร็ว

ครั้นสัมผัสได้ถึงไอสังหารจากข้างหลัง ซู่ซีหันกลับไปมอง ก็เห็นผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินคนหนึ่งถือกระบี่ยาวโจมตีเข้ามา แรงกดดันแข็งแกร่งแผ่ปกคลุมลงมา มีใจอยากหลบ แต่เพราะตื่นกลัวในความแข็งแกร่งและแรงกดดันจากอีกฝ่าย นางอึ้งค้างอยู่กับที่ ไม่อาจขยับตัว ทำได้เพียงมองดูกระบี่ยาวแทงมาที่นาง

“พลั่ก!”

ทันใดนั้น นางถูกพุ่งชนจนล้ม กลิ้งไปกับพื้น กระแทกกับเศษหิน ยังไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกพาตัวไปอีกด้านหนึ่ง เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นที่ข้างหู

“ไปเร็ว!”

เฟิ่งซานหยวนผลักนาง ให้นางรีบหนีไป “รีบไป!”

“ไป? หึๆ พวกเจ้าหนีไม่รอดหรอก” ผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินสองคนค่อยๆ บีบเข้ามาจากด้านหน้าและด้านหลัง สายตากระหายเลือดจ้องพวกเขาสองคน ส่วนปู่ของเจ้าหยางที่เมื่อครู่ปัดป้องกระบี่แทนเฟิ่งซานหยวน ได้ถูกสังหารโดยกระบี่คมไปแล้ว

ยามนี้ ข้างกายเฟิ่งซานหยวนและซู่ซี เหลือเพียงพ่อแม่ของเจ้าหยางเพียงสองคนเท่านั้น เหล่าองครักษ์วังหลวงและองครักษ์ประจำตระกูลเฟิ่งที่เดิมทีคอยปกป้องพวกเขา ล้มตายไประหว่างปกป้องพวกเขาแล้ว ไม่มีใครรอดแม้แต่คนเดียว…

“เราหนีไม่รอดแล้ว เขตอาคมขังเราไว้ในนี้ แม้จะไม่มีเขตอาคม ก็ไม่อาจหนีไปจากเงื้อมมือของคนพวกนี้ได้” ซู่ซีไม่หนีไป แต่ยืนอยู่ข้างกายเฟิ่งซานหยวน “แม้ตาย ข้าก็จะตายอยู่กับเจ้า!”

ผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินสองคนนั้นมองพวกเขาอย่างนึกสนุก ห่างออกไปไม่ไกลยังมีพวกเขาอีกหลายคนห้อมล้อมอยู่กลางอากาศ คนพวกนั้นไม่ได้เข้ามา เพราะในสายตาพวกเขา คนพวกนี้อ่อนแอเกินไป พวกเขาอ่อนแอจนพวกเขาสามารถใช้นิ้วเดียวบี้ให้แบนได้ ให้พวกเขามากันมากมายขนาดนี้เพียงเพื่อล้มล้างราชวงศ์เล็กๆ อย่างนี้ เปลืองแรงเกินไปแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาเหนือความคาดหมายก็ยังมีอยู่บ้าง คนที่นี่แต่ละคนทุ่มเทชีวิตเพื่อปกป้องเจ้านายของพวกเขา ความภักดีนี้ กลับทำให้พวกเขาต้องมองคนพวกนี้ใหม่

สามีภรรยาเดิมก็เป็นเหมือนนกในป่าเดียวกันอยู่แล้ว เมื่อเคราะห์กรรมมาเยือนต่างก็บินหนีแยกย้าย โดยเฉพาะในโลกของผู้ฝึกบำเพ็ญเซียน สามีภรรยาที่ร่วมเป็นร่วมตายยิ่งหาได้ยาก ด้วยเหตุนี้ พอเห็นสามีภรรยาคู่นี้ พวกเขาจึงรู้สึกผิดคาดอยู่บ้าง

ในอีกด้าน ผู้เฒ่าเกิ่งหลังจากตามหาพวกหลัวหนิงองครักษ์ทั้งแปดประจำตระกูลเฟิ่งจนเจอ ก็ตามพวกเขาเข้ามาในเส้นทางลับ แฝงตัวเข้ามาในวังหลวง เข้าทางประตูใหญ่ไม่ได้ บนฟ้าบินผ่านไม่ได้ แต่โชคดีที่ยังมีเส้นทางลับให้แฝงตัวเข้ามาได้

“เส้นทางลับเส้นนี้ไปสิ้นสุดที่ใด? เข้าวังได้จริงใช่หรือไม่?” ผู้เฒ่าเกิ่งถามองครักษ์ตระกูลเฟิ่งที่อยู่ข้างหน้า

“ได้ พวกเราเคยใช้เส้นทางนี้ครั้งหนึ่งแล้ว” หลัวหนิงตอบ น้ำเสียงเคร่งเครียดเล็กน้อย “เพียงแต่ไม่รู้ว่า องค์จักรพรรดิหลวงกับคนอื่นๆ ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่” นึกได้ว่าพวกเขาอาจถูกสังหารไปแล้ว ก็อดใจสั่นไม่ได้

หากพวกองค์จักรพรรดิหลวงสิ้นแล้ว พวกเขาจะมีหน้าไปพบนายท่านได้อย่างไร? แต่หากรอดชีวิตมาได้ พลังของคนพวกนั้นแข็งแกร่งถึงเพียงนั้น เพียงปรากฏตัวก็ทำให้สั่นสะท้านไปแทบทั้งราชวัง พลังแข็งแกร่งถึงเพียงนั้น จะมีใครในที่นี้ต่อต้านได้อีก?

“ไม่ว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ เราก็ต้องช่วยลูกของพวกเขาออกมาให้ได้!” ผู้เฒ่าเกิ่งบอก แล้วพูดอย่างหมายมั่นว่า “ไม่ว่าอย่างไร พวกเขาก็ต้องปกป้องลูกไว้ก่อนแน่นอน!”

คนเป็นพ่อแม่ แม้ตัวเองจะตกอยู่ในอันตราย อย่างไรก็ต้องห่วงความปลอดภัยของลูกก่อน เพียงแต่ไม่รู้ว่าอยู่ใต้เปลือกตาคนพวกนั้น เด็กจะยังปลอดภัยหรือไม่?

………………………………….