เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1663 ลูกสาวเจ้าตายไปนานแล้ว ตอนที่ 1664 นางถูกยึดร่าง

ตอนที่ 1663 ลูกสาวเจ้าตายไปนานแล้ว / ตอนที่ 1664 นางถูกยึดร่าง

ตอนที่ 1663 ลูกสาวเจ้าตายไปนานแล้ว

ต้องบอกก่อนว่าผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์เฟิ่งหวง หรือแคว้นอื่นๆ รวมถึงกลุ่มอำนาจต่างๆ ในแปดจักรวรรดิใหญ่ ล้วนสามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งอีกฝ่ายสะท้านสะเทือนได้แล้ว

ทว่า ผู้แข็งแกร่งมากมายขนาดนี้ กลับมาเพียงเพื่อสังหารเฟิ่งจิ่วเพียงคนเดียว

สายตาของเฟิ่งจิ่วกวาดมองผ่านคนพวกนั้น ผู้แข็งแกร่งระดับเซียนเหินมากมายขนาดนี้ มาจากกลุ่มอำนาจใดกันแน่? เธอไปมีเรื่องบาดหมางกับคนเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?

“ลงมือ!”

ผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินขั้นสูงสุดคนหนึ่งในกลุ่มตะโกนสั่ง สิ้นเสียงของเขาก็เห็นคนอื่นๆ พุ่งโจมตีเข้ามาที่ทั้งสอง เห็นอย่างนั้น กวนสีหลิ่นรีบดึงดาบใหญ่ออกมา ตวัดดาบแล้วพุ่งปะทะเข้าไป ส่วนเฟิ่งจิ่วก็เอากระบี่คมพยับออกมาสู้กับศัตรู

ชั่วขณะหนึ่ง กระแสอากาศพลันแข็งกระด้างเพราะจิตวิญญาณการต่อสู้อันพลุ่งพล่าน แรงกดดันอันแข็งแกร่งและกระแสอากาศอันเกรี้ยวกราดป่วนพล่านอยู่กลางอากาศ กระแสอากาศอันเกรี้ยวกราดเหล่านั้นดุจกระบี่คม เฉียดผ่านร่างกาย กรีดเสื้อผ้าขาดวิ่น

เสียงกระทบกันของดาบและกระบี่ดังสนั่น ตามมาด้วยกลิ่นคาวเลือดที่กระจายทั่วอากาศ เห็นเพียงบนตัวกวนสีหลิ่นแม้ไม่ได้บาดเจ็บหนัก แต่หลังมือและแก้มกลับถูกกระแสอากาศบาดจนเป็นรอยแผลเล็กๆ เลือดไหลซึม ดูสะบักสะบอมเล็กน้อย

ผู้แข็งแกร่งระดับเซียนเหินหลายคนร่วมมือกัน อีกทั้งเป้าหมายหลักในการโจมตีก็ยังเป็นเฟิ่งจิ่วอีกด้วย แม้เธอจะมีพลังต่อสู้น่าทึ่งเหนือคนมากมาย ก็ไม่อาจต้านทานคนหมู่มากจากทั้งแปดทิศด้วยตัวคนเดียวได้

“ชิ้ง!”

ใบมีดลมเส้นหนึ่งเฉือนผ่าน เฟิ่งจิ่วสูดหายใจ เห็นแผลบนแขนที่ถูกอีกฝ่ายใช้กระบี่ยาวฟันก็กัดฟันกรอด ตวัดสายตาเย็นชามองไปที่คนพวกนั้น

“อึก!”

อีกหนึ่งดาบฟันไปที่แข้งของเธอ ทำให้เธอเสียหลักยืนเซ เพราะแผลที่แข้งทำให้เธอสะดุดไปข้างหน้าครึ่งก้าว เธอต้านรับการโจมตีจากคนข้างหน้าได้ แต่กลับมิอาจต้านทานการโจมตีจากทั่วทิศได้ หนำซ้ำคนพวกนี้ เห็นชัดว่าสามารถโจมตีจุดตายของเธอได้ แต่กลับทำเพียงฟันแขนขาเธอ ไม่ได้ปลิดชีพเธอโดยตรง ทำให้เธอรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง

“เสี่ยวจิ่ว!”

เห็นเฟิ่งจิ่วที่ถูกล้อมโจมตีจากทั่วทิศต้านทานศัตรูไม่ไหวถูกฟันจนแผลเต็มตัว เลือดสดๆ ซึมผ่านเสื้อผ้าสีแดงของเธอไหลหยดลงพื้น มองดูจนเขาปวดใจ โดยเฉพาะเมื่อเห็นผู้แข็งแกร่งระดับเซียนเหินคนหนึ่งถือดาบแทงทะลุหัวไหล่ของเธอ เขารีบพุ่งตัวเข้าไป

“อึก!”

กระบี่คมแทงทะลุหัวไหล่ของเขาไปข้างหลัง เลือดสดๆ ไหลตามแนวกระบี่ยาวหยดลงพื้น ชวนให้หัวใจสั่นสะท้าน

“พี่สีหลิ่น!”

เฟิ่งจิ่วหัวใจบีบรัด พอเห็นเขารับกระบี่นั้นแทนเธอ ความโกรธเกรี้ยวปะทุในใจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกอับจนหนทางด้วย เธอคิดมาตลอดว่าตนเองมีพลังแข็งแกร่งมาก แต่พอถูกเหล่าผู้แข็งแกร่งล้อมโจมตีถึงได้รู้ ว่าแม้คนคนหนึ่งจะแข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไม่อาจต้านทานศัตรูหมู่มากได้

นาทีนี้เธอทั้งเจ็บใจและขึ้งเคียด สู้ศัตรูหมู่มากไม่ได้ พลังก็ยังแข็งแกร่งไม่พอที่จะปกป้องทุกอย่างได้ เรื่องนี้เธอรู้นานแล้ว

ทว่า การทะลวงขั้นพลัง ก็มิใช่เรื่องที่จะสามารถทำได้ภายในวันสองวัน แม้เธอจะมีใจอยากทะลวงขั้นอีกเพียงใด หากพื้นฐานไม่มั่นคง จังหวะไม่เหมาะสม แม้มียาเป็นตัวช่วย ก็ไม่อาจทำให้ระดับวรยุทธ์ของเธอทะลวงขั้นได้ในเวลาอันสั้น

ขณะเดียวกัน ในอีกด้านหนึ่ง เฟิ่งเซียวกับคนชุดดำผู้นั้นสู้กันอยู่พักหนึ่ง พลังของทั้งสองสูสีกัน เมื่อประมือกันอยู่พักหนึ่ง ทั้งสองก็ต่างได้รับบาดเจ็บ

“อั่ก!”

ชายชุดดำกระอักเลือดออกมา รู้สึกถึงกลิ่นอายในร่างกายป่วนพล่าน รวมถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก ก็อดแค่นหัวเราะแล้วยกมือขึ้นเช็ดคราบเลือดที่มุมปากไม่ได้ เห็นเฟิ่งเซียวยังคิดจะสู้ต่อ เขาเผยรอยยิ้มประหลาดออกมา

“เฟิ่งเซียว เจ้าคงไม่รู้กระมัง! ลูกสาวของเจ้าตายไปนานแล้ว”

………………………………….

ตอนที่ 1664 นางถูกยึดร่าง

ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งเซียวขมวดคิ้ว ตวาดเสียงดัง “เจ้าพูดจาเหลวไหลอันใด!”

“เหลวไหล? หึๆๆ ข้าถึงได้บอกว่าเจ้านั้นเลอะเลือนอย่างไรเล่า แม้แต่คนข้างกายใช่ลูกสาวเจ้าหรือไม่ เจ้าก็ยังแยกไม่ออก” คนคนนั้นแค่นหัวเราะเสียงต่ำ แววตาชั่วร้ายเหลือบมองไปที่เขา “ก็จริง เรื่องที่จำลูกสาวตนเองไม่ได้ เหมือนจะไม่ใช่ครั้งแรกของเจ้าแล้ว”

ได้ยินอย่างนั้น หัวใจของเฟิ่งเซียวกระตุกสั่น คนคนนี้รู้เรื่องของพวกเขาดีขนาดนี้ได้อย่างไร? เรื่องที่เขาจำลูกสาวตนเองไม่ได้? หมายถึงเรื่องของซูรั่วอวิ๋นเมื่อหลายปีก่อนงั้นหรือ?

ตอนนี้ยังบอกว่าเขาแยกลูกสาวตนเองไม่ออกอีก? หรือเขาจะบอกว่าลูกสาวที่อยู่ข้างกายเขาตอนนี้เป็นตัวปลอม? เป็นไปไม่ได้!

เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้!

“เจ้าอย่าได้พูดจาเหลวไหลส่งเดช! เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้! ลูกสาวของข้าเอง ข้าจะจำผิดได้อย่างไร!” เขาตวาดเสียงเกรี้ยว หัวใจขึ้งเคียด ปีนั้นเขาจำลูกสาวตนเองไม่ได้จริงๆ ทำให้นางต้องเร่ร่อนลำบากอยู่ข้างนอก ความผิดเช่นนี้ เขามิอาจทำผิดซ้ำได้อีกแล้ว!

“พูดจาเหลวไหลส่งเดชงั้นหรือ? ฮ่าๆๆๆๆ!”

คนคนนั้นแหงนหน้าหัวเราะ พลันนั้นเขาหยุดหัวเราะ แล้วบอกว่า “คนของพวกข้าตรวจสอบมาแล้ว ก่อนจะลงมือกับตระกูลเฟิ่งของพวกเจ้า ก็ได้ตรวจสอบเรื่องราวตั้งแต่เด็กจนโตของพวกเจ้าแต่ละคนอย่างละเอียด เพียงแต่พวกข้าเจอเรื่องน่าสนุกเข้า ตระกูลเฟิ่งของพวกเจ้าแต่ก่อนอย่างมากก็เป็นจวนตระกูลแม่ทัพ สามารถแย่งชิงราชวงศ์ของตระกูลมู่หรงมาได้ และก่อตั้งเป็นราชวงศ์เฟิ่งหวงได้ ล้วนต้องยกความดีความชอบให้คนคนเดียวจริงๆ”

คนคนนั้นจ้องเขาด้วยสายตาคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “คนคนนั้นเป็นใครไม่ต้องให้ข้าบอก ท่านผู้ครองแคว้นเฟิ่งก็คงรู้ดีแก่ใจ? ใช่แล้ว ก็ลูกสาวสุดที่รักของเจ้า เฟิ่งจิ่วอย่างไรเล่า หึๆ แต่จากที่ข้ารู้มา ลูกสาวของเจ้าเดิมไม่ได้ชื่อเฟิ่งจิ่ว แต่ชื่อเฟิ่งชิงเกอ?”

“ลูกสาวของข้าชอบชื่อเฟิ่งจิ่ว แล้วอย่างไรเล่า หรือเพียงแค่ชื่อชื่อเดียวก็จะบอกว่านางไม่ใช่ลุกสาวข้า? ช่างเลอะเลือนยิ่งนัก!” เฟิ่งเซียวแค่นเสียงต่ำ “นางเป็นลูกสาวของข้า อย่างไรก็เป็นลูกสาวของข้า ลูกสาวข้าไม่ว่าทำอะไร ข้าก็ไม่มีวันสงสัย เจ้าหยุดคิดยุแยงตะแคงรั่วได้เลย อย่าได้หวังว่าพวกข้าพ่อลูกจะแตกแยก!”

สิ้นเสียง เขากระชับกระบี่ในมือ ไอแค้นและพลังกลิ่นอายวิญญาณผสมผสาน โจมตีไปยังคนที่อยู่ข้างหน้า “มีเวลาพูดจาเหลวไหล ก็รับกระบี่ข้าไปกินอีกสักครั้งแล้วกัน!”

กระบี่ที่แฝงพลังเกรี้ยวกราดและกลิ่นอายพลังเร้นลับจู่โจมออกไป ตัวกระบี่ส่งเสียงหึ่งๆ พลังเร้นลับกลายเป็นกระแสอากาศอันรุนแรงโจมตีคนชุดดำ ไอสังหารพลุ่งพล่าน จิตวิญญาณการต่อสู้แข็งกร้าว! เมื่อเขาเขย่งปลายเท้าพุ่งตัวขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง พื้นดินราวกับสั่นสะท้านไปทั่วผืน

คนชุดดำเห็นเช่นนั้นก็ถอยหลัง “เฟิ่งเซียว เจ้าช่างไม่สมกับเป็นพ่อคน ขนาดลูกสาสแท้ๆ ของตนเองถูกคนอื่นแย่งร่างไปเจ้าก็ยังไม่รู้ แล้วยังเห็นตัวประหลาดจากไหนไม่รู้ที่แย่งร่างลูกสาวเจ้าไปเป็นลูกสาวของเจ้าอีก ช่างน่าขัน น่าขันนัก ฮ่าๆๆๆ”

“แย่ง แย่งร่าง?”

เฟิ่งเซียวตะลึงงัน หยุดการโจมตีกลางอากาศ ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนั้นแล้วมองคนชุดดำด้วยความตกตะลึง “เจ้าว่าแย่งร่างงั้นหรือ?”

เห็นเขาชะงักงัน ประกายมืดมนพาดผ่านดวงตาของชายชุดดำ เขาบอกว่า “เหตุใดจะเป็นไปไม่ได้? ข้าบอกแล้ว คนของเราตรวจสอบมาแล้ว ลูกสาวเจ้าถูกหญิงที่ชื่อซูรั่วอวิ๋นวางแผนทำร้าย ถูกทำให้เสียโฉมแล้วก็นำตัวไปขายที่หอนางโลม ตอนนั้นแหละที่นางถูกชิงร่าง”

“หากบอกว่าหญิงที่ชื่อซูรั่วอวิ๋นนั่นเป็นคนทำลายโฉมของลูกสาวเจ้า ทำให้นางกลับบ้านไม่ได้ เช่นนั้นลูกสาวของเจ้าในตอนนี้ ก็เป็นคนร้ายตัวจริงที่ฆ่าลูกสาวเจ้า แย่งร่างของลูกสาวเจ้า เข้ามาอยู่ในร่างของลูกสาวเจ้า”

………………………………….

———————————