เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1697 ไม่มีปัญหา ตอนที่ 1698 เข้าตลาดมืดตอนกลางคืน

ตอนที่ 1697 ไม่มีปัญหา / ตอนที่ 1698 เข้าตลาดมืดตอนกลางคืน

ตอนที่ 1697 ไม่มีปัญหา

ในฐานะผู้อาวุโสแห่งตลาดมืด แม้จะเป็นเพียงตลาดมืดสาขาย่อย แต่ก็รู้จักชื่อเสียงของภูตหมอว่าเขาเป็นคนยอดเยี่ยมขนาดไหน แม้แต่คนอายุมากเช่นเขา ก็ยังไม่เคยผ่านประสบการณ์และการผจญภัยมากมายเท่านางมาก่อน

ได้ยินมาว่าแม้กระทั่งแปดจักรวรรดิใหญ่นางก็ไปมาแล้ว เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง แล้วยังได้พบนางที่นี่อีก เห็นนางอยู่ที่นี่ เช่นนั้น เขาก็พอจะเดาได้แล้ว ว่าเรื่องที่ราชวงศ์เฟิ่งหวงถูกเปลวไฟเผาทำลาย น่าจะมีส่วนเกี่ยวกับนาง

หากไม่ใช่ความตั้งใจจริงของนาง นางก็คงจะใช้แผนหนามยอกเอาหนามบ่งมาสลัดศัตรูออกไป เพียงแต่ ราชวงศ์หนึ่งบอกว่าจะล้มก็ล้มเลย จิตใจเช่นนี้ ความกล้าหาญเช่นนี้ ช่างชวนให้ละอายใจนัก

มองดูคนที่เฝ้าประตูอยู่ข้างนอก เฟิ่งจิ่วนัยน์ตาไหวระริก ถามว่า “ตลาดมืดที่นี่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสงบนักนะ! ในเมื่อผู้อาวุโสเหอไม่รู้ว่าข้ามา เช่นนั้นก็คงจะไม่รู้ด้วยว่าป้ายคำสั่งตลาดมืดของข้าถูกผู้ดูแลซุนของพวกท่านยึดไปแล้วกระมัง?”

“อะไรนะ?” ผู้อาวุโสเหอตกใจ ลุกขึ้นอย่างไม่คาดคิด “คนแซ่ซุนผุ้นั้นกล้ายึดป้ายคำสั่งตลาดมืดของคุณชายเฟิ่งงั้นหรือ? เขากินดีเสือขาวมากระมัง!”

“เดิมทีข้าตั้งใจจะซื้อยาจากตลาดมืด แต่พอแสดงป้ายคำสั่งตลาดมืดก็ถูกเขายึดไว้เสียแล้ว ยังส่งคนมาตามฆ่าข้าอีก หึๆ ข้าเองก็คิดว่าเขาใจกล้าไม่เบาจริงๆ!” เธอหมุนควงถ้วยชาในมือ แล้วกล่าวเสียงแช่มช้า

“คุณชายเฟิ่ง ต้องขออภัยท่านจริงๆ การต่อสู้ภายในนี้เชื่อว่าท่านก็คงได้ยินมาบ้าง แต่ท่านวางใจได้ เรื่องนี้ข้าจะรายงานให้เบื้องบนรู้ ให้คนเบื้องบนมาสั่งสอนเขาแน่นอน!” ขอเพียงรายงานเรื่องนี้ขึ้นไป เช่นนั้นหัวหน้าตลาดมืดก็ต้องเปลี่ยนคนแล้ว! สวรรค์เข้าข้างเขาจริงๆ!

เจ้าแซ่ซุนนั่นก็ช่างมีตาหามีแววไม่ กลับคิดจะเล่นงานภูตหมอ หึ! กล้ากล้าหมายหัวภูตหมอ เขากลับอยากรู้นักสุดท้ายเขาจะตายอย่างไร!

เฟิ่งจิ่วเพียงยิ้มๆ ไม่พูดอะไร

เห็นอย่างนี้ ผู้อาวุโสเหอชะงัก ถามว่า “ไม่ทราบว่าคุณชายเฟิ่งต้องการยาชนิดใด? ข้าจะให้คนเตรียมไว้ให้คุณชาย”

“ไม่ต้องแล้ว ข้าให้ผู้ดูแลซุนไปจัดการแล้ว เรื่องนี้ปล่อยให้เขาทำก็ดีแล้ว” เธอหมุนถ้วยชาในมือ บอกว่า “แต่ว่า กลับมีเรื่องหนึ่งที่อยากให้ท่านช่วย”

“คุณชายเฟิ่งโปรดว่ามา” ผู้อาวุโสเหอรีบบอก

นัยน์ตาของเธอลึกล้ำ บอกว่า “ช่วยข้าส่งจดหมายไปทางแปดจักรวรรดิใหญ่ ให้พวกเขาส่งให้นายท่านของพวกท่าน”

“ได้” ผู้อาวุโสเหอรับคำ เข้าไปข้างในหยิบพู่กัน กระดาษและหมึกออกมา จากนั้นก็ถอยออกไปนั่งด้านหนึ่ง

เฟิ่งจิ่วหยิบพู่กันขึ้นมาเขียนจดหมาย เนื้อความส่วนใหญ่ก็คือให้ทางตลาดมืดช่วยตรวจสอบกลุ่มอำนาจนี้ ทำงานร่วมกันมานานขนาดนี้แม่ไม่เคยพบนายท่านแห่งตลาดมืด แต่เธอเชื่อว่านายท่านแห่งตลาดมืดจะช่วยเธอ

อีกทั้ง กลุ่มอำนาจที่แม้แต่เธอกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อยังตรวจสอบไม่ได้ เดาว่าคงมีแต่นายท่านแห่งตลาดมืดเท่านั้นที่ตรวจสอบได้

ผู้อาวุโสเหอรับจดหมายที่เฟิ่งจิ่วยื่นให้ แล้วบอกว่า “คุณชายเฟิ่งวางใจได้ ข้าจะให้คนส่งจดหมายออกไปโดยเร็วที่สุด รับรองว่าส่งถึงทางนั้นแน่”

“ได้ ช่วยคิดเงินที่ข้าชนะการประลองให้ด้วย ข้าจะไปแล้ว” เธอบอก

“ได้ คุณชายเฟิ่งนั่งรอสักครู่” เขาเดินออกไป ให้คนคำนวณเงินที่เธอชนะการประลองสิบครั้งรวดแล้วมอบให้เธอ จากนั้นก็ออกไปส่งเธอด้วยตนเอง ในเวลานี้เอง ก็เห็นผู้ดูแลซุนที่รออยู่ข้างนอก

“ผู้อาวุโสเหอ ลมอะไรหอบท่านมาข้างหน้านี้กัน? หนำซ้ำยังต้อนรับแขกของข้าด้วย?” ผู้ดูแลซุนยิ้มเดินเข้ามา สายตากวาดผ่านผู้อาวุโสเหอ แล้วมาหยุดที่เฟิ่งจิ่ว

………………………………….

ตอนที่ 1698 เข้าตลาดมืดตอนกลางคืน

“อะไรเรียกว่าต้อนรับแขกของเจ้ากัน?” ผู้อาวุโสเหอแค่นเสียง “แขกในนี้ล้วนเป็นแขกของตลาดมืด ผู้เฒ่ามีเวลาว่างพอดี เห็นคุณชายท่านนี้ท่าร่างไม่ธรรมดา จึงดื่มชาและพูดคุยกับเขาไม่กี่ประโยค ทำไมเล่า? หรือยังต้องให้เจ้าอนุญาตก่อน?”

“ฮะๆๆ มิกล้า ท่านเป็นถึงผู้อาวุโสแห่งตลาดมืด ข้าเป็นเพียงผู้ดูแลตัวเล็กๆ มีหรือจะกล้าตั้งข้อสงสัย” เขาพูดจาเสียดสี จากนั้นก็หันไปพูดกับเฟิ่งจิ่วที่ยืนเอามือไพล่หลังด้วยท่าทางผ่อนคลาย “คุณชาย ได้ยินว่าท่านชนะการประลองสิบครั้งรวด ข้าตั้งใจมาแสดงความยินดีกับท่าน ไม่ทราบว่าพวกเขาคิดเงินที่คุณชายชนะการประลองสิบครั้งหรือยัง?”

“คิดเสร็จแล้ว” เฟิ่งจิ่วบอก แล้วมองผู้ดูแลซุน “ผู้ดูแลซุน ของที่ข้าต้องการจัดเตรียมให้เสร็จโดยเร็วที่สุด หวังว่าพรุ่งนี้ข้าจะมาไม่เสียเที่ยว”

“ไม่แน่นอนๆ คืนนี้ก็จะเตรียมให้คุณชายแล้ว” เขาตอบ แล้วไปส่งเฟิ่งจิ่วด้วยคนเอง หางตาเหลือบเห็นว่าผู้อาวุโสเหอไม่ได้ตามมา จึงเอ่ยปากถาม “คุณชาย เราก็ทำธุรกิจครั้งใหญ่กันขนาดนี้แล้ว แต่คุณชายชื่อแซ่อะไรข้ายังไม่รู้เลย นี่ออกจะ…”

เฟิ่งจิ่วทีเดินออกมาถึงนอกประตูตลาดมืดชะงักเท่า แล้วเหลือบมองเขาด้วยรอยยิ้มมุมปาก แล้วพูดอย่างมีเลศนัย “ผู้ดูแลซุนจะรีบร้อนไปทำไม? หากพวกเราพบกันอีกครั้ง ท่านต้องได้รู้แน่ว่าข้าเป็นใคร”

ได้ยินอย่างนั้น ผู้ดูแลซุนชะงักเล็กน้อย ครั้นจะถามอีก กลับเห็นคุณชายชุดขาวเดินหายเข้าไปในกลุ่มคนแล้ว เห็นอย่างนั้น เขาหันไปส่งสายตาให้ทหารที่อยู่ข้างหลัง เป็นเชิงบอกให้พวกเขาสองคนตามไปจับตาดูคุณชายชุดขาว

เฟิ่งจิ่วที่ออกจากตลาดมืดไม่ได้กลับไป แต่กลับเดินเล่นในเมืองครู่หนึ่ง จากนั้นก็หาหอสุราแห่งหนึ่ง สั่งอาหารและสุรามาหนึ่งโต๊ะ ท่าทางผ่อนคลายเหมือนคุณชายผู้ดีที่ออกมาเที่ยวนอกจวน ราวกับไม่รู้ว่ามีคนแอบจับตาดูเธออยู่

วันนี้ เธอเดินเที่ยวไปทั่ว บางครั้งก็แวะกินเนื้อดื่มสุราในหอสุรา บางครั้งก็แวะจิบชาในโรงน้ำชา บางครั้งก็กินของว่างร้านแผงลอยข้างถนน ใช้เวลาทั้งวันไปกับการเดินเที่ยวตลาด

ครั้นยามราตรีมาเยือน เธอเข้าไปในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง หลังจากแช่อ่างน้ำอย่างผ่อนคลาย ก็สวมชุดตัวในงีบหลับบนเตียงครู่หนึ่ง กระทั่ง กลางดึกสงัดร้างไร้ผู้คน เธอที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาแล้วลุกขึ้น หยิบเสื้อคลุมสีแดงสะดุดตาออกจากห้วงมิติมาสวมใส่ เปิดหน้าต่าง แล้วกระโดดออกไป

ในตอนที่เธอกระโดดออกจากหน้าต่างแล้วลอยตัวขึ้น สองคนที่ทำหน้าที่จับตาดูเธอแบ่งกันเฝ้าข้างหน้าและข้างหลัง คนที่เฝ้าข้างหลังรู้สึกเพียงสายลมเย็นพัดผ่าน รู้สึกราวถูกเข็มทิ่มที่ต้นคอ ก่อนจะล้มลงไป

ส่วนคนที่เฝ้าข้างหน้าได้ยินเสียง ก็รีบมาดูข้างหลัง เห็นเพียงคนคนนั้นล้มพับอยู่ตรงมุมกำแพง จึงรีบเข้าไปดู ทว่าเขายังไม่ทันก้าวขา ก็ล้มตามลงไป

“ฝีมือเช่นนี้ยังกล้าสะกดรอยตามข้า?” เธอแค่นเสียง เสื้อสีแดงพลิ้วไหว เหยียบสายลมมุ่งหน้าไปยังตลาดมืด

กลางวันเคยเข้ามาแล้ว จึงคุ้นเคยกับเส้นทางในนี้ หลังจากย่องเข้ามา เธอมุ่งหน้าไปยังหอเก็บยา เวลาหนึ่งวัน มากพอที่ผู้ดูแลซุนนั่นจะเคลื่อนย้ายยามาแล้ว

หลังจากเห็นคนที่เฝ้าหอเก็บยา นัยน์ตาของเธอไหวระริก จับทิศทางลม ก่อนจะควักผงยาขึ้นมากำหนึ่งแล้วแบมือ ปล่อยให้ยากระจายไปในอากาศตามสายลม

ลานด้านหลังในตลาดมืด ผู้อาวุโสเหอกำลังเล่าเรื่องที่พบภูตหมอให้ผู้อาวุโสอีกคนฟัง

ฟังผู้อาวุโสเหอเล่าจบ ผู้อาวุโสอีกคนครุ่นคิดครู่หนึ่ง “นิสัยของภูตหมอผู้นี้ประหลาดและเอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่ไม่ใช่คนที่จะยอมเสียเปรียบแน่ ผู้ดูแลซุนนั่นยึดป้ายคำสั่งตลาดมืดของนาง เดาว่า…”

………………………………….