เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1701 ผลกรรม ตอนที่ 1702 ไม่รอด

ตอนที่ 1701 ผลกรรม / ตอนที่ 1702 ไม่รอด

ตอนที่ 1701 ผลกรรม

ทหารคนนั้นก้มหน้า “ทหารเฝ้ายามหมดสติไปหมดแล้วขอรับ”

ได้ยินอย่างนั้น ผู้อาวุโสสองคนก็รีบออกไปข้างนอก ครั้นมาถึงหอเก็บยา ก็เห็นยาส่วนใหญ่ล้วนอยู่ เสียหายไปเพียงยาทิพย์ที่เพิ่งเข้ามาในวันนี้ เมื่อเห็นดังนั้นทั้งสองก็รู้ทันทีว่าเป็นฝีมือใคร

ในเวลานี้เอง ทหารนายหนึ่งเข้ามารายงานอย่างรีบร้อน “แย่แล้วขอรับผู้อาวุโส ผู้ดูแลซุน ผู้ดูแลซุนเขา…”

ทั้งสองไม่ได้ถาม เพียงสาวเดินไปยังเรือนของผู้ดูแลซุนโดยตรง เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าไปในลานบ้าน ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวดังออกมาจากข้างใน อดชะงักเท้าไม่ได้ พวกเขาลังเลครู่หนึ่ง แล้วค่อยเดินเข้าไป

“ไม่ ไม่นะ! เร็วเข้า! รีบไปเรียกหมอมาให้ข้า! ไปเรียกหมอมา!” เสียงหวาดกลัวของผู้ดูแลซุนดังออกมาจากในห้อง ไม่รู้ว่าพูดอะไรอยู่ จับใจความได้เพียงว่าเขาเอาแต่สั่งให้คนไปพาหมอมา

ครั้นเข้าไปในห้องก็ได้กลิ่นคาวเลือดแรงมาก สองผู้อาวุโสขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น? ผู้ดูแลซุนเป็นอะไรไป?”

ทหารนายหนึ่งก้าวเข้ามารายงาน “ผู้อาวุโส ผู้ดูแลซุนซ่อนตัวอยู่บนเตียงไม่ยอมให้เราเข้าใกล้ แล้วก็ไม่ยอมให้เราดู พวกข้าเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร แต่ในห้องมีกลิ่นคาวเลือดฉุนมาก เกรงว่า…”

ได้ยินอย่างนั้น ผู้อาวุโสทั้งสองสาวเท้ายาวๆ ก้าวไปข้างหน้า แล้วเปิดมุ้งขึ้น พอเห็นคนที่หดตัวอยู่ที่มุมเตียง ก็อดตกใจไม่ได้ สีหน้าตะลึงพรึงเพริด ปล่อยมุ้งแล้วผงะถอยหลังไปสามก้าว

ทั้งสองราวกับมีคลื่นลมแรงซัดสาดในใจ ภาพแรกที่สะท้อนในครรลองสายตา ทำให้หัวใจเย็นเฉียบและเต็มไปด้วยความไม่คาดคิด

คนที่เมื่อกลางวันยังดีๆ อยู่ พอมาตอนนี้ กลับมีสภาพเหมือนคนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง นาทีที่เลิกมุ้งขึ้น สิ่งที่ทั้งสองเห็นคือผู้ดูแลซุนที่ขดตัวอยู่ตรงมุมเตียง เขาสวมเสื้อข้างในสีขาว แต่กลับเปียกชุ่มไปด้วยเลือด เนื้อตัวราวกับหลุดลอกออกมา ร่วงอยู่บนเตียงชิ้นแล้วชิ้นเล่า มองดูน่าพรั่นพรึง

“หมอมาแล้ว หมอมาแล้วขอรับ!”

ทหารพาตัวหมอเข้ามา แล้วยังมีพวกนักเล่นแร่แปรธาตุในตลาดมืดตามมาด้วย เพราะได้ยินว่าทางนี้เกิดเรื่อง พวกเขาจึงตามมาดูด้วย

“เปิดมุ้งออก แล้วเชิญผู้ดูแลซุนออกมา” หมอคนนั้นสั่ง ได้กลิ่นคาวเลือดฉุนๆ ในนี้ จึงสั่งให้คนเปิดหน้าต่างกับประตู เพื่อระบายอากาศ

“ท่านหมอๆ ท่านต้องช่วยข้านะ ท่านต้องช่วยข้า!” ผู้ดูแลซุนพุ่งตัวออกมา คว้าตัวชายชราตรงหน้า “ท่านรีบดูเร็ว ดูว่าข้าเป็นอะไรไป? ข้าเป็นอะไร? ข้าจะตายหรือไม่? จะตายหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นผู้ดูแลซุนที่พุ่งตัวออกมาจากมุ้ง นอกจากผู้อาวุโสทั้งสองที่เห็นสภาพของเขาก่อนหน้านี้แล้ว คนอื่นล้วนตกตะลึง ผงะถอยหลังไปตามๆ กัน

แม้แต่หมอคนนั้นก็ตกใจหน้าซีดเพราะถูกมือที่โชกไปด้วยเลือดของผู้ดูแลซุนคว้าไว้ เขาตะโกนด้วยความกลัว “ทะ ทะ ท่านปล่อยมือแล้วนั่งก่อน ข้าจะดูให้”

“ท่านต้องช่วยข้า ต้องช่วยข้านะ หากไม่ช่วยข้าต้องตายแน่ ต้องอยู่เหมือนตายทั้งเป็นแน่” เขาพึมพำไม่หยุด ไม่รู้ว่าตกใจจนขาดสติหรืออย่างไร เนื้อหนังยังคงหลุดลอกอย่างต่อเนื่อง เลือดย้อมเสื้อข้างในจนแดงฉาน เขากลับเหมือนไม่รับรู้ ท่าทางเหมือนเสียสติไปแล้ว

นักเล่นแร่แปรธาตุสองคนและหมอในตลาดมืดที่อยู่ข้างหลังเห็นภาพนี้ก็อดขนลุกไม่ได้ มองเขาด้วยความกลัว ถามว่า “ปะ เป็นอย่างนี่ไปได้อย่างไร?”

“นางให้ข้าเกินยาแปลกๆ สีเขียวดำเม็ดหนึ่ง บอกว่า จะทำให้ข้าอยู่เหมือนตายทั้งเป็น…” ผู้ดูแลซุนพึมพำ แล้วอยู่ๆ ก็ร้องไห้

………………………………….

ตอนที่ 1702 ไม่รอด

“ข้าสำนึกผิดแล้ว…ข้าสำนึกผิดแล้วจริงๆ…ฮือ…ข้าไม่กล้าแล้ว ข้าไม่กล้าแล้วจริงๆ…”

ผู้ดูแลซุนร้องไห้คร่ำครวญ ชายชราตรวจอาการเสร็จ ก็ส่ายหน้าอย่างหนักใจ “ผู้เฒ่าไร้ความสามารถ อย่างไรก็เชิญยอดฝีมือท่านอื่นเถิด!” สิ้นเสียง ก็หมุนตัวเดินจากไป

เห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสเหอกำชับ “คอยดูแลผู้ดูแลซุนไว้ให้ดี” จากนั้นก็จากไปพร้อมกับทุกคน ทิ้งผู้ดูแลซุนที่พึมพำกับตนเองไว้ข้างหลัง

มาถึงข้างนอก คนอื่นต่างตกใจกลัวเพราะภาพที่เห็น อดเดินเข้ามารายล้อมสองผู้อาวุโสไม่ได้ แล้วถามว่า “ผู้อาวุโสทั้งสองท่าน รู้หรือไม่ว่าผู้ดูแลซุนเป็นอะไรไป? เหตุใดอยู่ดีๆ ก็กลายเป็นเช่นนี้ไปได้? ได้ยินว่าคืนนี้ยังมีคนไปขโมยยาทิพย์ที่หอเก็บยาอีกด้วย?”

“เหอะ!” ผู้อาวุโสเหอแค่นเสียง ตอบว่า “เขาหาเรื่องใส่ตัวจนอยู่ไม่ได้เอง!”

ได้ยินอย่างนั้น ทุกคนอดมองหน้ากันไม่ได้ แล้วประสานมือคารวะผู้อาวุโสเหอ “ผู้อาวุโสเหอโปรดไขความกระจ่าง” หรือว่าไปมีเรื่องบาดหมางกับคนที่ไม่ควรยุ่งด้วยคนใดเข้า? ไม่เช่นนั้นอยู่ดีๆ คนคนหนึ่งจะมีสภาพเช่นนี้ไปได้อย่างไรกัน?

เห็นว่าตรงนี้มีแต่คนของตลาดมืด ผู้อาวุโสเหอจึงบอกว่า “เจ้าแซ่ซุนคนนี้แอบยึดป้ายคำสั่งตลาดมืดของภูตหมอ แล้วยังสั่งให้คนไปสังหารภูตหมออีก เหอะ! ช่างต่ำช้านัก ไม่ดูบ้างเลยว่าภูตหมอเป็นใคร กล้าฉวยโอกาสจับปลาตอนน้ำขุ่น! ภูตหมอไม่สั่งสอนเขา แล้วใครจะสั่งสอนเขา?”

ได้ยินอย่างนั้น ทุกคนตกตะลึง อดสูดหายใจไม่ได้ “ภูตหมอ? เขากลับกล้ายึดป้ายคำสั่งตลาดมืดของภูตหมอ?”

ภูตหมอเฟิ่งจิ่ว นั่นเป็นถึงใครกัน? ใช่คนที่พวกเขาจะมีเรื่องด้วยได้หรือ? แม้ตอนนี้สถานการณ์ของนางจะไม่ดีเหมือนแต่ก่อน แต่นางก็ยังคงเป็นคนที่พวกเขาไม่อาจบาดหมางด้วยได้ ผู้ดูแลซุนคนนี้กินหัวใจหมีดีเสือขาวเข้าไปหรืออย่างไรนะ!

คิดมาถึงตรงนี้ พวกเขาอดถามไม่ได้ “แล้วตอนนี้จะทำเช่นไร?”

“ทำอย่างไรดีอะไร? ให้คนเฝ้าเจ้าแซ่ซุนไว้ แล้วรายงานเรื่องนี้ให้เบื้องบนรู้เสีย!” ผู้อาวุโสเหอกล่าว สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินออกไปพร้อมกับผู้อาวุโสอีกคน

ทุกคนชะงักครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินจากไปด้วย เรื่องนี้ พวกเขาอย่าเข้าไปยุ่งจะดีกว่า

พลบค่ำวันต่อมา เฟิ่งจิ่วกลับถึงหุบเขา ซั่งกวนหวั่นหรงกับคนอื่นที่เห็นเธอกลับมาอย่างปลอดภัยก็คลายใจ

“เสี่ยวจิ่ว ในครัวต้มข้าวต้มไว้ แม่อุ่นไว้ตลอด เจ้ากินก่อนสักหน่อยเถิด!” ซั่งกวนหวั่นหรงมองเธอ แล้วถามว่า “ไม่ได้บาดเจ็บใช่หรือไม่?”

“ไม่เจ้าค่ะ ราบรื่นดีมาก ครั้งนี้วัตถุดิบมีมากพอที่จะให้ข้าหลอมยาได้จำนวนมากแล้ว” แน่นอน ขาดป้ายคำสั่งตลาดมืดที่เธอไม่ได้เอากลับมาด้วย แต่ไม่ได้เอาป้ายคำสั่งตลาดมืดกลับมาด้วยก็ไม่เป็นไร สักวันมันก็ต้องกลับมาอยู่ในมือเธออยู่ดี

ได้ยินอย่างนั้น ซั่งกวนหวั่นหรงยิ้มจางๆ “ไม่บาดเจ็บก็ดีแล้ว กินข้าวแล้วก็พักผ่อนสักหน่อย พ่อเจ้าเมื่อวานยังพูดอยู่ว่าไม่วางใจที่เจ้าออกไปคนเดียว!”

“ท่านพ่อเล่า?” เฟิ่งจิ่วถาม

“เขาไปดูพวกองครักษ์ฝึกซ้อม ไปกับสีหลิ่นแล้ว”

เฟิ่งจิ่วพยักหน้า ตามแม่ของเธอไปทางครัว แล้วนั่งลงที่โต๊ะด้านนอก หลังกินเสร็จก็กลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อน

ตอนค่ำ เธอคุยกับพ่อแม่ของเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะกำชับเรื่องบางอย่าง จากนั้นก็เตรียมตัวหลอมยา…

ช่วงเวลาหลังจากนั้น เธอหลอมยาที่จะช่วยให้เหล่าองครักษ์ทะลวงขั้นได้เร็วขึ้นจำนวนมาก จากนั้นก็เก็บตัวฝึกวรยุทธ์

เธอจะทะลวงขั้นกลายเป็นผู้ฝึกตนระดับเซียนเหิน! และจะทะลวงขั้นในเวลาอันสั้นที่สุด ยังมีเรื่องที่รอให้เธอไปทำอีกมากมาย เธอจะต้องทะลวงขั้นให้เร็วที่สุด! ทำให้พลังพัฒนาขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง!

………………………………….