เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1703 ทะลวงขั้นในห้วงมิติ ตอนที่ 1704 หยุดไม่ได้

ตอนที่ 1703 ทะลวงขั้นในห้วงมิติ / ตอนที่ 1704 หยุดไม่ได้

ตอนที่ 1703 ทะลวงขั้นในห้วงมิติ

ผ่านไปวันแล้ววันเล่า เวลาในห้วงมิติคือสามเท่าของเวลาข้างนอก ในช่วงนี้ เฟิ่งจิ่วฝึกวรยุทธ์อยู่ในห้วงมิติตลอด สัตว์คู่พันธมสัญญาของเธอก็ฝึกฝนอยู่ในห้วงมิติด้วยเช่นกัน

นอกจากต้องพัฒนาพลังของเธอแล้ว เธอยังคาดหวังให้พลังของเหล่าสัตว์คู่พันธสัญญาของเธอพัฒนาขึ้นด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้จะต้องสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับเซียนเหิน พวกมันก็จะสามารถช่วยได้แล้ว

พลังของหงส์ไฟคงไม่ต้องพูดถึงแล้ว แต่พลังของเหล่าไป๋กับกลืนเมฆารวมถึงหมีดำ เธอตั้งใจจะทำให้พวกมันพัฒนาไปอีกขั้นหนึ่ง ช่วยให้พวกมันทะลวงขั้น

ด้วยเหตุนี้ นอกจากยาช่วยทะลวงขั้นของเหล่าองครักษ์ สัตว์วิญญาณในห้วงมิติก็มียาช่วยฝึกวิชาด้วยเช่นกัน

วันนี้ เธอที่นั่งขัดสมาธิอยู่ในห้วงมิติรู้สึกได้รางๆ ว่าตนเองใกล้จะทะลวงขั้นเป็นผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินแล้ว เธอลืมตาขึ้น เงยหน้ามองท้องฟ้าในห้วงมิติ

ในห้วงมิติเองก็มีผืนฟ้าและแผ่นดินเช่นกัน มีเพียงกลางวันไม่มีกลางคืน เธอเพียงเคยฝึกวรยุทธ์ที่นี่ กลับไม่เคยถูกสายอัสนีบาตฟาดยามทะลวงขั้นพลัง เธอไม่รู้ว่าที่นี่จะรับเคราะห์กรรมได้หรือไม่?

หากรับสายอัสนีบาตในห้วงมิติได้ เช่นนั้นแม้นางจะทะลวงขั้นเสียงดังเอิกเกริกเพียงใด ก็จะไม่เป็นที่สนใจของคนอื่น เพียงแต่ ข้างในนี้ จะทำได้หรือ?

แต่ก่อนเพราะเม็ดบัวเขียวก่อกำเนิดในท้องทำให้กลืนกินสิ่งมีชีวิตรอบกายยามทะลวงขั้น แต่ผ่านการฝึกฝนควบคุมมานานขาดนี้แล้ว ตอนนี้เธอควบคุมเม็ดบัวเขียวในท้องได้เป็นอย่างดี กลับไม่ต้องกังวลว่าเม็ดบัวเขียวจะดูดกลืนยาทิพย์และกลิ่นอายพลังวิญญาณในห้วงมิติอีก

“ข้างในนี้จะมีสายอัสนีบาตหรือไม่? ผืนฟ้าแผ่นดินในนี้ จะรับไหวไหมนะ?” เธอพึมพำเบาๆ ในใจมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา

ในเมื่อไม่รู้ เหตุใดจึงไม่ลองดูเล่า? หากทำได้ เช่นนั้นภายหน้าหากเธอจะทะลวงขั้น ก็เข้ามาในนี้ได้ ฝึกวรยุทธ์และทะลวงขั้นในนี้ มีประโยชน์ต่อพัฒนาการพลังของเธอมากกว่าไม่ใช่หรือ?

แม้สุดท้ายจะล้มเหลว อย่างมากเธอก็เพียงพลาดโอกาสในการทะลวงขั้นครั้งนี้ไป เวลาผ่านไปอีกสักหน่อยก็ทะลวงขั้นอีกครั้งได้แล้ว ในเมื่อไม่มีอันตรายถึงชีวิต แล้วเหตุใดเธอจะลองไม่ได้?

ครั้นตัดสินใจ เธอก็สูดหายใจลึกๆ แล้วหลับตาช้าๆ การทะลวงขั้นครั้งนี้ เธอไม่คิดจะกินยาช่วย เธอรู้ว่ายิ่งพลังสูงก็จะยิ่งทะลวงขั้นได้ยากขึ้น โดยเฉพาะ ผู้ฝึกตนส่วนมากที่ถึงระดับเซียนเหินแล้วล้วนเป็นผู้เฒ่าอายุร้อยปีขึ้นไป จากอายุของเธอ หากสามารถทะลวงขึ้นถึงระดับเซียนเหินได้ เช่นนั้นก็ต้องมีโอกาสทะลวงขั้นสูงขึ้นอีกแน่นอน!

สองมือของเธอวางลงบนตัก ฝ่ามือหงายขึ้น ค่อยๆ ผ่อนคลายร่างกาย ในใจตั้งมั่นในความเชื่อ เธอลบความคิดฟุ้งซ่านออกไป สงบจิตใจและหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับท้องฟ้าและผืนดิน…

กลิ่นอายพลังวิญญาณบริสุทธิ์ขุมหนึ่งกระจายรอบตัวเธอ ดุจวิญญาณพิสุทธิ์ล้อมรอบตัวเธอ ร่ายระบำอยู่กลางอากาศ ดวงแสงน้อยๆ มีหลากสีสัน ระยิบระยับราวกับดวงดาวเจิดจรัส

คนที่มีธาตุเดียวจะมีดวงแสงเพียงอย่างเดียว แต่เธอมีห้าธาตุในตัว ธาตุที่เด่นที่สุดคือธาตุไฟ ด้วยเหตุนี้ ท่ามกลางดวงแสงมากมายที่รายล้อมรอบตัวเธอ ธาตุไฟจึงแข็งแกร่งที่สุด

กลิ่นอายพลังวิญญาณอันบริสุทธิ์บนตัวเธอค่อยๆ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับอากาศบริสุทธิ์ของท้องฟ้าและแผ่นดินผืนนี้ กลิ่นอายพลังวิญญาณรอบตัวถูกดูดเข้ามา บางส่วนก็หมุนรอบตัวเธอ บางส่วนก็พุ่งหายเข้าไปในตัวเธอ

เห็นเพียงเมื่อกลิ่นอายพลังวิญญาณเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ รอบกายเธอ ค่อยๆ กลายเป็นพายุหมุน…

………………………………….

ตอนที่ 1704 หยุดไม่ได้

บนท้องฟ้า ชั้นเมฆปั่นป่วน ขณะเดียวกับที่สายฟ้าแลบแปลบปลาบ สายอัสนีบาตเส้นหนึ่งฟาดลงมาจากฟ้า พุ่งมาที่เฟิ่งจิ่ว ชั่วพริบตา ได้ยินเพียงเสียงเปรี้ยง ฝุ่นดินคละคลุ้ง พายุพลังวิญญาณบ้าคลั่ง

เฟิ่งจิ่วที่นั่งขัดสมาธิอยู่รู้สึกเพียงกลิ่นอายพลังวิญญาณไหลเข้าสู่ร่างของเธออย่างบ้าคลั่ง ความแรงเช่นนั้น ดุจน้ำที่ทะลักเขื่อน พุ่งเข้าไปในตัวเธออย่างไม่อาจหยุดยั้ง

เธอรีบนำทางพลัง ด้านหนึ่งนำทางกลิ่นอายพลังวิญญาณไปยังเม็ดบัวเขียวก่อกำเนิด ให้เม็ดบัวเขียวดูดพลังเข้าไป อีกด้านก็ขยายชีพจรในร่างกาย ปล่อยให้กลิ่นอายพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งขยายชีพจรเดิมของนางให้กว้างขึ้นสองเท่า

ขณะที่พลังวิญญาณทั่วร่างกำลังปั่นป่วน ร่างกายของเธอถูกพายุพลังวิญญาณม้วนตัวขึ้น ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ กระทั่งสายอัสนีบาตเส้นที่สองตวัดลงมา เสียงเปรี้ยงดังขึ้นอีกครั้ง สายฟ้าฟาดลงบนตัวของเธออย่างแรง สายอัสนีบาตอันแข็งแกร่งหลอมฝึกชีพจรและร่างกายของเธอ ทำให้ชีพจรและร่างกายของเธอพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

“เปรี้ยง!”

สายอัสนีบาตเส้นที่สามฟาดลงมา ราวกับหลอมพลังทั้งหมดไว้ด้วยกัน ท้องฟ้าและแผ่นดินสั่นสะท้านไปทั้งผืน ทำให้พวกหงส์ไฟที่กำลังฝึกวิชาอยู่ไม่กล้าเข้าใกล้

แรงกดดันและกลิ่นอายพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งในอากาศหลอมรวมเข้าด้วยกัน แต่กลับค่อยๆ จางหายไปหลังจากสายฟ้าเส้นที่สามฟาดลงมา กลิ่นอายบนท้องฟ้าเริ่มเลือนหาย ค่อยๆ กลับไปเป็นท้องฟ้าสีครามยามกลางวันอีกครั้ง

ทว่า ขณะที่กระแสอากาศรอบข้างหยุดปั่นป่วน พลังวิญญาณบนท้องฟ้าและในอากาศกลับไปเป็นปกติ ทันใดนั้น พลังพสุธาขุมหนึ่งพุ่งขึ้นมาจากพื้นเข้าสู่ร่างกายของเธอ กลิ่นอายพลังวิญญาณรอบๆ ถูกกระตุ้นให้ป่วนพล่านอีกครั้งยามกลิ่นอายใต้พื้นพุ่งขึ้นมา

หงส์ไฟกับกลืนเมฆารวมถึงเหล่าไป๋และเสี่ยวเฮยทำท่าจะเข้ามา แต่กลับอึ้งค้างเมื่อเห็นภาพนี้ เห็นกลิ่นอายพลังวิญญาณรอบกายนายท่านที่ป่วนพล่านขึ้นมาอีกครั้ง เหล่าสัตว์วิญญาณต่างอดสูดหายใจไม่ได้

“สวรรค์! นี่นายท่านจะทะลวงขั้นอีกครั้งหรือ? นางทะลวงขั้นสำเร็จแล้วไม่ใช่หรือ?” เหล่าไป๋ตกตะลึง ยืนข้างกายหงส์ไฟมองดูนายท่านที่ถูกพายุม้วนตัวลอยอยู่กลางอากาศ และพลังพสุธาที่พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินนั่น

“กลิ่นอายพลังวิญญาณขุมนั้นพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินได้อย่างไร? เหมือนจะต่างจากพลังก่อนหน้านั้นอยู่เล็กน้อย”

กลืนเมฆาพึมพำด้วยความสงสัย สำหรับผู้ฝึกตนที่เข้าสู่ระดับเซียนเหิน นางสามารถทะลวงขั้นจากผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณขั้นสูงสุดไปถึงระดับเซียนเหินขั้นสูงสุดในรวดเดียว ความต่างของพลังสองระดับนี้ ผู้ฝึกตนบางคนใช้เวลานับร้อยปีก็ยังก้าวข้ามไม่ได้ แต่นาง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เสี่ยวเฮยนั่งอึ้งอยู่ตรงนั้น ได้แต่มองนายท่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าตกตะลึง เรื่องที่แม้แต่กลืนเมฆากับเหล่าไป๋ยังไม่เข้าใจ มันยิ่งไม่เข้าใจ

หงส์ไฟครุ่งคิด มองดูภาพตรงหน้าพลางบอกว่า “ปกติแล้ว ทะลวงขั้นจากผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณเป็นผู้ฝึกตนระดับเซียนเหิน ก็ทำได้เพียงเข้าสู่ระดับเซียนเหินขั้นต้น เพราะอย่างไรยิ่งวรยุทธ์สูงก็จะยิ่งทะลวงขั้นได้ยากขึ้น แค่นางทะลวงขั้นจากผู้ฝึกตนระดับขั้นสูงสุดไปถึงระดับเซียนเหินขั้นสูงสุดในก้าวเดียวก็น่าเหลือเชื่อแล้ว แต่สถานการณ์ตรงหน้า เหมือนกับว่านางกำลังจะทะลวงขั้นอีก”

แม้มันจะเป็นหงส์ไฟสัตว์เทวะโบราณ ก็ไม่เคยพบเจอเรื่องเช่นนี้มาก่อน หากเป็นระดับหลอมแก่นพลังลงไปก็ยังอธิบายได้ แต่นี่เธอทะลวงขั้นจากระดับไประดับเซียนเหินขั้นสูงสุดแล้ว จะทะลวงขั้นอีกได้อย่างไรกัน? แล้วโอกาสในการทะลวงขั้นในครั้งนี้คืออะไร?

หงส์ไฟครุ่นคิด มองเฟิ่งจิ่วที่ถูกพายุม้วนตัวลอยอยู่กลางอากาศ พลันนั้น ประสายแสงเส้นหนึ่งพุ่งออกมา มันสั่นสะท้านไปทั้งใจ!

………………………………….