เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 595 เหมือนกันทุกประการ + ตอนที่ 596 ยาของภูตหมอ

ตอนที่ 595 เหมือนกันทุกประการ

“เปิด” ผู้เฒ่าให้สัญญาณ

หลังจากหลินป๋อเหิงเปิดตราประทับ ทุกคนก็เห็นขวดที่จัดวางไว้ในกล่องชั้นบนห้าสิบขวด ขวดนั้นประณีตอย่างยิ่ง เหมือนว่าทุกขวดทำขึ้นอย่างบรรจง

ผู้เฒ่าเข้าไปหยิบขึ้นมาดูขวดหนึ่ง ดวงตาเฉียบคมเห็นว่าตรงใต้ขวดสลักลวดลายพิเศษไว้ จึงตกใจไปนิดอย่างอดไม่ได้ กวักมือบอกว่า “เจ้ารอง มาดูลวดลายบนขวดนี้สิ คุ้นตาอยู่บ้างใช่หรือไม่?”

ได้ยินดังนี้ หลินเหล่าคนรองก็เดินเข้ามารับไปดู นอกจากเห็นว่าขวดใบนี้งดงามยิ่ง ยังค่อนข้างคุ้นตากับลวดลายตรงใต้ขวด จึงขมวดคิ้วครุ่นคิดทันใด “คล้ายจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”

ขณะเขากล่าว ความคิดพลันแวบผ่านในหัว ตบฉาดเข้าที่ต้นขา “จริงด้วย!” เขารีบหยิบกระดาษภาพแผ่นหนึ่งออกมา บนนั้นวาดรูปขวดใบหนึ่งที่งามประณีตไว้ รวมถึงลวดลายที่ประทับไว้ข้างใต้ขวด

สองอย่างเทียบกัน เห็นเช่นนี้สองพ่อลูกก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ในดวงตาต่างฉายแววเหลือเชื่อ

คนอื่นข้างๆ เห็นพวกเขาเป็นเช่นนี้ ในใจนึกสงสัยจึงเอ่ยถาม “คุ้นตาอะไร? พวกท่านเคยเห็นขวดใบนี้หรือ?”

ทว่าสองพ่อลูกไม่ได้พูดอะไร แล้วหยิบขึ้นมาตรวจดูอีกสองสามขวด ล้วนเห็นว่าด้านล่างขวดมีลวดลายที่เหมือนๆ กัน จึงนิ่งอึ้งไปโดยฉับพลัน เอ่ยอย่างเหลือเชื่อว่า “นะ นี่คงไม่ได้ฝันไปกระมัง?”

“พี่ใหญ่ ยากล่องนี้ราชวงศ์เฟิ่งหวงเป็นคนส่งมาจริงๆ หรือ?” หลินเหล่าคนรองเก็บความตกตะลึงในใจไว้ และอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

“ใช่สิ เป็นอะไร? ยานี้มีปัญหาหรือ?” เห็นท่าทีทั้งสอง ทำไมถึงแปลกๆ เช่นนั้น?

หลินเหล่าคนรองกลืนน้ำลาย พยายามใช้เสียงสงบนิ่งเอ่ยถาม “พี่ใหญ่ ท่านทั้งหลาย พวกท่านเคยได้ยินเรื่องนักปรุงยานามว่าภูตหมอหรือไม่?”

ผู้อาวุโสท่านหนึ่งในนั้นกล่าวว่า “เคยได้ยินสิ ว่ากันว่ายาที่คนคนนี้ปรุงกลั่นล้ำค่ายิ่งนัก เป็นของมีราคาที่ไม่อาจซื้อได้ในทุกแคว้นใหญ่ คนคนนี้จึงถูกร่ำลือกันว่าเป็นตำนาน”

“ยิ่งกว่าตำนานอีก! ยาที่เขาปรุงออกมามีน้อยนัก แต่ทุกขวดล้วนล้ำค่าไร้สิ่งใดเทียบ ตัวประหลาดเฒ่าที่วรยุทธ์หยุดชะงักตั้งกี่คน แค่ใช้ยาบรรลุขั้นของเขาล้วนสามารถข้ามผ่านธรณีประตูและบรรลุขั้นได้อย่างราบรื่น ยาของเขาทุกๆ ขวดต่างมีราคาล้ำค่า แม้มีคนเสนอราคาสูงเทียมฟ้ายังไม่แน่ว่าจะซื้อได้” เขาเอ่ยอย่างเร้าอารมณ์พลางมองท่าทางทุกคน เพียงรู้สึกตื่นเต้นไม่อาจสงบ

ยามนี้แม้แต่ผู้เฒ่ายังตื่นเต้นเสียจนร่างกายสั่นเทิ้มเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำ สองตาฉายประกายเร่าร้อน “ตอนนี้พวกเราเห็นว่ามียาบรรลุขั้นของภูตหมอขวดหนึ่งถูกปล่อยประมูลในงานประมูลตลาดมืด ข้าไปดูมาแล้ว ที่นั่นตัวประหลาดเฒ่าจากแต่ละตระกูลและกลุ่มอำนาจต่างออกมาเคลื่อนไหว เพื่อแย่งชิงยาบรรลุขั้นขวดนั้น สุดท้ายราคาที่ประมูลยาขวดนั้นออกไปยิ่งสูงเสียจนน่าตกใจ…”

หลินเหล่าคนรองกล่าวต่อไปว่า “เดิมท่านพ่ออยากเสนอราคา แต่ทำอย่างไรได้ราคานั้นสูงเกินไปจริงๆ จึงประมูลมาไม่ได้ แต่ภายหลังข้ายังหาทางได้ลวดลายเอกลักษณ์ของภูตหมอมา พวกท่านดูสิ เจ้านี่แหละคือสิ่งที่ข้าหากลับมาอย่างยากเย็น”

ทุกคนต่างนิ่งงัน ไม่ได้โต้ตอบกลับมาทันที “จากนั้นเล่า? เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับยาพวกนี้?”

มีเพียงสองพ่อลูกหลินป๋อเหิงกับหลินเฉิงจื้อที่หัวใจสั่นสะท้าน พลันก้าวยาวเข้าไปหยิบยาขวดหนึ่งขึ้นมาเทียบกับลวดลายบนกระดาษภาพแผ่นนั้น เทียบกันแล้วลวดที่เหมือนกันทุกประการทำให้สองคนมองเสียจนจิตใจต่างสั่นไหว แล้วเบิกตาโตอย่างเหลือเชื่อ

“ละ ลวดลายสองอย่างนี้เหมือนกันทุกประการ!”

………………………………………………….

ตอนที่ 596 ยาของภูตหมอ

“อะไรนะ!”

ผู้อาวุโสและคนอื่นข้างๆ ได้ยินคำพูดนี้ต่างล้อมเข้ามา แต่ไม่รอให้พวกเขาเข้ามาใกล้ก็โดนผู้เฒ่าตะคอกห้ามไว้

“ยืนให้เรียบร้อย อย่าขยับ!”

สิ้นเสียงผู้เฒ่า ทุกคนพลันยืนนิ่ง แต่ละคนร่างกายแข็งทื่อ มองผู้เฒ่าแล้วมองขวดในมือหลินเหล่ารวมถึงกระดาษภาพแผ่นนั้น อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ภายใต้สายตาผู้เฒ่า ใครก็ไม่กล้าเอ่ยปากหรือขยับเขยื้อน ทั้งห้องโถงใหญ่จึงเงียบลงทันที

“เอะอะโวยวายจนเหมือนอะไรกันไปแล้ว? หากชนยาตกพื้นจะทำอย่างไร?” ผู้เฒ่าเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ พร้อมทั้งจ้องมองพวกเขา บอกว่า “กลับไปนั่งที่ให้หมด”

“ขอรับ”

ทุกคนใบหน้าร้อนฉ่า รู้สึกว่าตนเองลืมตัวจึงก้มหน้าลงอย่างอับอาย หลังจากพากันขานรับก็กลับไปนั่งประจำตำแหน่ง ดวงตาแต่ละคนต่างหยุดลงบนร่างผู้เฒ่า

หลังจากเห็นทุกคนกลับไปนั่งกันเรียบร้อย ผู้เฒ่าถึงจะกระแอมไอ กล่าวว่า “ยาขวดนี้แม้จะเหมือนกับขวดที่เป็นเอกลักษณ์ของภูตหมอ แต่ยาด้านในนี้ยังไม่ชัดเจนนัก ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นยากว่าร้อยขวด หากเป็นยาภูตหมอจริง เช่นนั้นก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้ว”

น้ำเสียงเขาชะงักไป กวาดมองผ่านทุกคนด้วยแววตาเฉียมคม “วันนี้ทุกคนที่นี่ได้ยินกันแล้ว รู้แค่ตนเองพอ แม้แต่ภรรยาหรือลูกชายลูกสาวพวกเจ้าก็อย่าได้เอ่ยถึง หากเป็นยาภูตหมอจริง ยามข่าวแพร่งพรายออกไปจะต้องนำหายนะมาสู่ตระกูลหลินเรา แต่ขอแค่พวกเราใช้มันอย่างดี นี่กลับเป็นโอกาสให้พวกเราพัฒนาขึ้นอีกระดับ” พูดจนถึงท้ายสุด น้ำเสียงเขาสั่นเครือเล็กน้อย

ทุกคนมองหน้ากัน พยักหน้าและตอบรับว่า “ขอรับ พวกเรารู้แล้ว จะไม่รั่วไหลออกไปแน่นอน”

“อืม” ผู้เฒ่าพยักหน้า ถามว่า “เจ้าใหญ่ พวกเขามาส่งสินสอดไม่ได้บอกว่าเป็นยาอะไรใช่หรือไม่?”

หลินป๋อเหิงส่ายหน้าอย่างละอายใจอยู่บ้าง “ข้านึกว่าเป็นแค่ยาทั่วไปขอรับ จึงไม่ได้สนใจและไม่ถามอะไรมาก”

“ยาภูตหมอมีมากมายหลายชนิด ทุกชนิดต่างไม่เหมือนกัน พี่ใหญ่ ทั้งหมดสองชั้นนี้เหมือนกันหมดหรือเปล่า เจ้าเคยเปิดดูหรือไม่?” หลินเหล่าคนรองกล่าว สายตาหยุดลงบนร่างหลินป๋อเหิง

“เช่นนั้นก็เปิดชั้นล่างออกเสีย จริงๆ เลย นึกไม่ถึงว่ามาส่งสินสอดพวกเจ้ากลับไม่ถามเสียหน่อย” ผู้เฒ่าถลึงตาและให้สัญญาณเขาเข้าไปหยิบชั้นบนออก

หลินป๋อเหิงเข้าไปตามคำสั่ง เมื่อเปิดชั้นบนออกและเผยให้เห็นชั้นล่าง ถึงจะเห็นว่าด้านในมีกระดาษแผ่นหนึ่ง จึงหยิบขึ้นมาดู จากนั้นยื่นให้ผู้เฒ่าด้วยอาการตื่นเต้น “ท่านพ่อดูสิ บะ บนนี้เขียนไว้หมดแล้วขอรับ”

ผู้เฒ่ารับมาดูก็มือสั่นเล็กน้อยทันใด สีหน้าแดงก่ำขึ้นมา ตื่นเต้นไม่สิ้นสุด “ดีๆๆ! ดีเหลือเกิน! ดีเหลือเกิน! ฮ่าๆๆๆ…”

“ท่านผู้เฒ่า บนนั้นเขียนอะไรไว้ขอรับ?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งถามขึ้น

“บนนี้เขียนไว้ว่าในกล่องนี้มียาบรรลุขั้นห้าสิบขวด นอกนั้นเป็นพวกยารักษาแผลภายนอกและภายในรวมถึงยาแก้พิษอย่างละสิบขวด รวมเป็นยาทั้งหมดร้อยขวด ล้วนมาจากมือภูตหมอ!”

ผู้เฒ่าเอ่ยด้วยท่าทางตื่นเต้น สีหน้าเหลือเชื่อ “พวกเขามียามากมายเพียงนี้ได้อย่างไรกันแน่? ลำพังแค่ยาร้อยขวดนี้ แม้แต่สินสอดร้อยกล่องนั้นยังไม่มีทางเทียบได้เลย ช่างทำอะไรได้ใหญ่โตเสียจริง ตระกูลหลินเรามีโชคแล้ว! ฮ่าๆๆๆ…”

เห็นท่าทางตื่นเต้นยินดีของท่านปู่ และเห็นพวกผู้อาวุโสกับท่านพ่อรวมถึงท่านอาทั้งหลายพูดคุยกันอย่างตื่นตาตื่นใจยิ่ง หลินเฉิงจื้อคิดๆ ไป ก็มองทุกคนและพูดทำลายบรรยากาศเล็กน้อย “เรื่องนั้น ท่านปู่ นี่เป็นสินสอดให้ท่านน้านะขอรับ”

เมื่อเอ่ยคำพูดนี้ออกไป ห้องโถงใหญ่พลันเงียบลง บรรยากาศแปลกขึ้นทันที…

………………………………………………….