เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 763 ของขวัญขอบคุณเล็กๆ น้อยๆ + ตอนที่ 764 นี่สิถึงจะเป็นของขวัญขอบคุณ

ตอนที่ 763 ของขวัญขอบคุณเล็กๆ น้อยๆ + ตอนที่ 764 นี่สิถึงจะเป็นของขวัญขอบคุณ
ตอนที่ 763 ของขวัญขอบคุณเล็กๆ น้อยๆ

“ใช่ หัวหน้ากับผู้อาวุโสกงยังดี เสี่ยวหลิวน่ะแย่กว่า ถึงตอนนี้ยังนอนอยู่บนเตียง ได้ยินว่าบาดแผลภายในไม่ได้เบา แค่ขยับยังเจ็บเลย รักษามาสามวันยังลงจากเตียงไม่ได้”

“เขาแค่โง่ หัวหน้าเรียกก็ไป ไม่เห็นหรือไรว่าทุกคนไม่ไปกัน? ผู้อาวุโสกงไปเป็นเรื่องปกติ ถึงอย่างไรก็เป็นอาของหัวหน้า หัวหน้าไปเขาจะไม่ไปได้หรือ เจ้าคิดว่าผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นเริ่มต้นอย่างเสี่ยวหลิวจะไปร่วมสู้ทำไม หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ ไม่ใช่หรือ”

ขณะพวกเขากำลังพูด ผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณอีกคนของตลาดมืดได้ยินก็เดินเข้ามา “มาคุยอะไรกันตรงนี้? ไม่ต้องทำงานหรือไร?”

ครั้นเห็นผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้น พวกเขาก้มหน้าลงไปทันที ตอนกำลังจะออกไปก็เห็นผู้ดูแลตลาดมืดวิ่งเข้ามาอย่างลนลาน ตรงไปยังเรือนหัวหน้า

“ผู้ดูแลคนนั้นอยู่ด้านหน้าตลาดมืดไม่ใช่หรือ ทำไมถึงวิ่งมาข้างใน?”

“ดูท่าทางรีบร้อน ไม่รู้มีเรื่องอะไร?”

“ข้าจะไปสอบถามเสียหน่อย” ผู้ฝึกตนคนหนึ่งกล่าวแล้วเดินนำไปก่อน

ไม่นานนัก ผู้ดูแลที่เข้าไปก่อนหน้านี้ก็เร่งฝีเท้าเดินออกมาก่อนจะไปยังด้านหน้า ครั้งนี้นำทางกวนสีหลิ่นไปห้องโถงใหญ่ ส่วนหัวหน้ากับผู้อาวุโสก็มายังห้องโถงใหญ่ในเวลานี้

ผู้ฝึกตนที่จะไปสอบถามคนนั้นเร่งฝีเท้ากลับมา บอกคนอื่นว่า “คล้ายจะบอกว่าภูตหมอส่งคนมา บอกว่ามาขอบคุณ กำลังอยู่ในห้องโถง! หัวหน้ากับผู้อาวุโสกงไปกันหมดแล้ว ว่ากันว่าชายคนนี้เป็นพี่ชายร่วมสาบานของภูตหมอ”

ทุกคนได้ยินคำพูดนี้ต่างมีสีหน้าท่าทางแปลกใจ โดยเฉพาะผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นที่ยืนไม่อยู่ และอดไม่ได้ที่จะก้าวไปยังห้องโถงใหญ่ คนอื่นด้านหลังเห็นดังนั้นก็ตามไปด้วย

ภายในห้องโถงใหญ่ หัวหน้าสั่งคนยกชากับขนมมา ยิ้มกล่าวกับกวนสีหลิ่นว่า “ไม่ทราบว่าภูตหมอตอนนี้อาการบาดเจ็บเป็นอย่างไร ดีขึ้นบ้างหรือไม่?”

“แผลนางหายดีมากแล้ว สองวันก่อนลงมาเดินได้ เพราะนึกถึงความช่วยเหลือจากสามท่านในวันนั้น วันนี้มีชีวิตชีวาขึ้นบ้างพอดี จึงให้ข้าเดินทางเข้ามา จริงด้วย ท่านนั้นเล่า?”

กวนสีหลิ่นมองทั้งสอง ถามถึงผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังคนนั้น “หรือว่าเขาบาดเจ็บหนักมาก?”

หัวหน้ากำลังจะพูด ก็เห็นคนอื่นๆ ด้านนอกเดินเข้ามาโดยมีผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณนำทาง เห็นเช่นนี้ก็ยิ้มๆ บอกทุกคนว่า “ท่านนี้คือผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณอีกท่านของตลาดมืดเรา แซ่หลี่”

กวนสีหลิ่นได้ยินเช่นนี้ก็ลุกขึ้นประสานมือคารวะผู้อาวุโสคนนั้น “เป็นเกียรติที่ได้พบ”

“เหอะๆ คุณชายกวนเชิญนั่ง” ผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณให้สัญญาณและนั่งลงข้างๆ เช่นกัน สายตาลอบพินิจมองกวนสีหลิ่น เดาว่าเขาคงมาขอบคุณแทนภูตหมอ เช่นนั้นจะนำของขวัญขอบคุณเช่นไรมา?

หัวหน้ามองอย่างมีนัยลึกล้ำที่ผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณแซ่หลี่คนนั้นแล้ว ถึงจะเอ่ยกับกวนสีหลิ่นว่า “ท่านนั้นแซ่หลิว พวกเราเรียกเขาว่าเสี่ยวหลิว เพราะเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นเริ่มต้น บาดเจ็บค่อนข้างหนัก แม้จะกินยาไป แต่ตอนนี้ยังลงจากเตียงไม่ได้”

“ที่แท้เป็นเช่นนี้”

กวนสีหลิ่นพยักหน้า กล่าวว่า “ไม่เป็นไร น้องสาวข้าเดาได้ว่าสามท่านได้รับบาดเจ็บภายในไม่น้อย ด้วยเหตุนี้จึงให้ข้านำยารักษาแผลภายในโดยเฉพาะมา”

“เหอะๆ ภูตหมอช่างมีน้ำใจจริงๆ ข้าคิดว่าหัวหน้า ผู้อาวุโสกง รวมถึงเสี่ยวหลิวต้องซาบซึ้งอย่างยิ่งเป็นแน่” ผู้อาวุโสแซ่หลี่คนนั้นพูดกลั้วหัวเราะ แต่ท่าทางกลับมีความเยาะเย้ยและยินดีในความโชคร้ายอยู่บ้าง

ท่าทางนั้นเหมือนกำลังบอกว่า ดูสิ พวกเจ้าเข้าไปช่วยสุดชีวิต ยังได้เพียงของขวัญเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้เท่านั้นเอง

………………………………………………….

ตอนที่ 764 นี่สิถึงจะเป็นของขวัญขอบคุณ

กวนสีหลิ่นได้ยินคำพูดนี้ก็มองทางผู้อาวุโสหลี่คนนั้น ในใจรู้แจ้งดี

หัวหน้ากับผู้อาวุโสกงเหลือบมองผู้อาวุโสหลี่ ก่อนเอ่ยกับกวนสีหลิ่นด้วยใบหน้าเผยรอยยิ้ม “ทำให้ภูตหมอเป็นห่วงแล้ว นึกไม่ถึงว่าร่างกายภูตหมอยังพักฟื้นไม่หายดีก็นึกถึงพวกเรา พวกเราซึ้งใจมากจริงๆ”

แม้คำพูดสองคนนี้จะตอบตามมารยาท แต่ก็เป็นความคิดในใจจริงๆ พวกเขาไปช่วยภูตหมอ หนึ่งคือเพราะนางเป็นผู้ถือครองป้ายประจำตลาดมืด ซ้ำยังอยู่ในอาณาเขตตลาดมืดพวกเขา ในเมื่อรู้ว่านางมีอันตราย แน่นอนว่าไม่ลงมือช่วยไม่ได้

สองคือเพราะพวกเขาหวังจะได้สานสัมพันธ์อันดีกับภูตหมอ ถึงอย่างไรบุคคลเช่นนั้น หากเป็นยามปกติคงไม่ค่อยสนใจพวกเขาแน่ แต่หากพวกเขาเข้าไปช่วยได้ในยามที่นางเป็นอันตราย ไม่ว่าอย่างไรนางก็จะมีความประทับใจดีๆ ต่อพวกเขา

โดยเฉพาะหลังจากเห็นนางสังหารผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณด้วยกำลังตัวคนเดียว พวกเขายิ่งมั่นใจว่าวิธีของตนในวันนี้ถูกต้องแล้ว

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่กล้าตั้งตารอว่าภูตหมอจะส่งของขวัญขอบคุณมาให้ เพราะไม่ได้เฝ้ารอจึงพูดว่าผิดหวังไม่ได้แน่นอน ยามนี้กลับได้ยินกวนสีหลิ่นบอกว่าภูตหมอนึกถึงบาดแผลพวกเขา ซ้ำยังนำยาอายุวัฒนะรักษาแผลภายในมาให้ จึงซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง

ยาของภูตหมอ แม้เป็นเพียงพวกยาเล็กน้อยก็ล้วนมีราคาเทียมเท่าเมือง ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นยารักษาแผลภายใน? พวกเขาตลาดมืดถึงแม้มียารักษาแผลภายในมากมาย แต่เทียบกับยาของภูตหมอไม่ได้เลย

“หัวหน้า ไม่ทราบว่าจะพาข้าไปเยี่ยมผู้อาวุโสหลิวท่านนั้นได้หรือไม่?” หลังกวนสีหลิ่นจิบชาเบาๆ ก็ยิ้มถาม

“แน่นอน เขาอยู่ในเรือนด้านหลัง” หัวหน้ากับผู้อาวุโสกงลุกขึ้นมาพร้อมกัน แล้วทำมือเชื้อเชิญให้กวนสีหลิ่น “เชิญ”

กวนสีหลิ่นลุกขึ้น พยักหน้าไปทางคนอื่นๆ เล็กน้อย จากนั้นถึงจะตามพวกเขาสองคนออกไป

เห็นพวกเขาออกไปแล้ว ผู้อาวุโสหลี่คนนั้นไม่ได้ตามไปอีก คนอื่นๆ ก็เช่นกัน แต่ละคนต่างเยาะเย้ยในใจ ทว่าแยกย้ายออกไปโดยไม่พูดจาอะไร

กวนสีหลิ่นมาถึงเรือนหลังแห่งหนึ่งด้านหลัง เห็นคนคนนั้นนอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าซีดเซียว เป็นผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังที่ไปวันนั้นนั่นเอง ยามนี้หลังจากประคองเขาขึ้นมา ก็หยิบยาออกมาจากในห้วงมิติ

“กินยารักษาแผลภายในพิเศษของน้องสาวข้า เพียงครึ่งวันจะฟื้นตัวได้ถึงครึ่ง พรุ่งนี้ก็ฟื้นสภาพโดยสมบูรณ์แล้ว”

ผู้ฝึกตนคนนั้นจำกวนสีหลิ่นได้ ซ้ำยังเห็นหัวหน้ากับผู้อาวุโสพยักหน้า จึงกินยาไป จากนั้นบอกกวนสีหลิ่นว่า “ขอบคุณมาก”

“ข้าต่างหากควรจะขอบคุณ ขอบคุณพวกท่านมากที่ยังยื่นมือช่วยน้องสาวข้าภายใต้สถานการณ์ที่รู้แจ้งว่ามีผู้ฝึกตนระดับหลอมพลังแปดคนกับผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณสี่คน”

เขากล่าวยิ้มๆ แล้วลุกขึ้นคารวะไปทางหัวหน้ากับผู้อาวุโสกงรวมถึงคนที่นั่งพิงตรงเตียง “ขอบคุณท่านทั้งสามที่ช่วยเหลือ”

“อันที่จริงพวกเราก็ไม่ได้ช่วยอะไร” ผู้อาวุโสกงหัวเราะเอ่ย

กวนสีหลิ่นได้ยินเช่นนี้ก็ไม่พูดอะไรมาก เพียงยื่นยารักษาแผลภายในในมือให้ทั้งสอง “ทั้งสองท่านเก็บสิ่งนี้ไว้ เผื่อภายหน้าจำเป็นต้องใช้ ยานี้จะช่วยชีวิตได้ในยามหน้าสิ่วหน้าขวาน”

“ได้ โปรดขอบคุณภูตหมอแทนพวกเราด้วย” สองคนยิ้มบอก ทว่ากล่าวจบกลับเห็นอีกฝ่ายเผยรอยยิ้มแปลกๆ ทำให้ตกใจในทันที

“ยารักษาแผลภายในไม่ใช่ของขวัญขอบคุณที่น้องสาวข้ามอบให้ท่านทั้งสามหรอก ของขวัญขอบคุณของพวกท่านอยู่ที่นี่” กวนสีหลิ่นกล่าวยิ้มๆ พร้อมหยิบยาสามขวดออกมา

ทั้งสามคนเห็นแล้วก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรในทันที เพียงมองยาสามขวดนั้นและถามว่า “นี่คือ…”

………………………………………………….