เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 785 เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง + ตอนที่ 786 เข็มทองขยับชีพจร

ตอนที่ 785 เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง + ตอนที่ 786 เข็มทองขยับชีพจร
ตอนที่ 785 เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

“อืม แก่นพลังเจ้าแค่ถูกทำลายไม่ใช่หรือ? คงโดนโจมตีเข้าแก่นพลังทำให้แตกร้าวเสียหายกระมัง? โชคดีแก่นพลังไม่ได้แตกไปทั้งหมด ดังนั้นจึงยังฟื้นฟูได้”

แค่? อะไรเรียกว่าแค่?

แก่นพลังถูกทำลายสำหรับผู้ฝึกตนถือว่าหนึ่งชีวิตถูกทำลายสิ้น สำหรับเขาเป็นเพียงคำว่า ‘แค่’ เบาๆ เท่านั้นหรือ? เด็กหนุ่มคนนี้ไม่รู้อะไรเลย หรือมีฝีมือจริงๆ กันแน่? เขาไม่เข้าใจหรือว่าแก่นพลังเสียหายหมายความเช่นไร?

“ไม่เคยได้ยินว่าแก่นพลังที่เสียหายยังฟื้นฟูได้ ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร?” ยามนี้ฝีเท้าเซี่ยงหวาก้าวไม่ออก ร่างกายตึงเกร็ง มือใต้แขนเสื้อกำหมัดขึ้นแน่น เพื่อยับยั้งความตื่นเต้นในใจ

ข้างๆ กัน ตู้ฝานคนนั้นมองหนุ่มน้อยชุดแดงอย่างตะลึงเช่นกัน มองออกว่าเขาไม่ได้พูดไปสะเปะสะปะ แต่เหมือนตะมีความสามารถจริงๆ และมีวิธีฟื้นฟูแก่นพลังที่เสียหายนั้น

“หึ!”

เฟิ่งจิ่วหลุดหัวเราะ ชายตามองเขา “เวลาสองวัน ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าไม่อยากลองเสียหน่อย” ระหว่างพูดยังหมุนตัวเดินไปยังทิศทางบ้านต้นไม้นั้น

ไป๋เสี่ยวรีบร้อนตามไป ห้วงความคิดกำลังคิด ฟื้นฟูแก่นพลัง? คล้ายว่าจะไม่เคยได้ยินจริงๆ แต่เฟิ่งจิ่วทำได้จริงหรือ?

เห็นหนุ่มน้อยหมุนตัวเดินไป เซี่ยงหวาสาวก้าวตามฝีเท้าเขาไปโดยแทบจะไม่ลังเล ไม่ว่าได้หรือไม่ก็อยากจะลอง ถึงอย่างไรใครก็ไม่หวังจะแห้งเฉาอยู่ในนี้โดยไม่ทำอะไรเช่นนี้ไปตลอดชีวิต

เหล่าชายร่างใหญ่เห็นพวกเขาเดินกลับไป แต่ละคนมองหน้ากัน พูดคุยเสียงเบาว่า “แก่นพลังเสียหายยังฟื้นฟูได้? ทำไมข้าไม่เคยได้ยิน?”

“นั่นสิ จริงหรือเท็จ?”

“ไม่ว่าจริงหรือเท็จ ข้าเพียงสงสัยว่าเจ้าหนูนี่รู้เรื่องยาหรือไม่?”

“ไร้สาระ ไม่รู้เรื่องยาจะพูดออกมาว่าฟื้นฟูแก่นพลังได้ได้อย่างไร?” สิ้นคำพูดคนคนนี้ ทุกคนรอบๆ ก็เงียบไป ราวกับกำลังนึกอะไรบางอย่างได้ แต่ละคนต่างแข็งทื่อ

ใช่! ในเมื่อเขารู้เรื่องยา เช่นนั้นย่อมรู้เรื่องว่าเมื่อคืนพวกเขาวางยาในหมูย่างไม่ใช่หรือ? แต่ทำไมเขาไม่เอ่ยถึง? ตอนนั้นยังหยิบขึ้นมาจะกิน ไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้?

ยามนี้ตู้ฝานที่ตามหลังไปแววตาเป็นประกายเล็กน้อย แค่คิดเพียงเล็กน้อยยังรู้ ว่าเมื่อคืนหนุ่มน้อยน่าจะตั้งใจสบโอกาสหยั่งเชิงเขา!

ยามนี้เขาอดไม่ได้ที่จะคิด หากตอนนั้นไม่หยิบเนื้อย่างที่วางยาไว้ไปแต่ปล่อยให้เขากิน ผลที่ตามมานั้นจะเป็นอย่างไร?

เดินไปประมาณหนึ่งชั่วยาม กลับถึงบ้านต้นไม้ เฟิ่งจิ่วหันกลับไปมองทุกคน สุดท้ายสายตาก็หยุดลงบนร่างตู้ฝานคนนั้น “ตู้ฝาน วางเขตอาคมไว้ตรงนี้ คอยดูลูกน้องเจ้าพวกนั้นด้วย ไม่มีคำสั่งข้า ใครก็ไม่อนุญาตให้เข้ามา”

ตู้ฝานมองเขา ก่อนจะขานรับ “ขอรับ” หันไปเรียกทุกคนออกไป แล้ววางเขตอาคมบริเวณรอบๆ เสียใหม่ ป้องกันคนบุกรุกเข้าไป

ด้านใน ไป๋เสี่ยวถามว่า “เช่นนั้นข้าเล่า? ต้องทำอะไรบ้าง? ข้าช่วยอะไรได้หรือเปล่า?”

“เจ้าไปอยู่ข้างๆ” เฟิ่งจิ่วให้สัญญาณ จากนั้นค่อยบอกเซี่ยงหวาว่า “นั่งลง ยื่นมือออกมา”

เซี่ยงหวามองเขา มานั่งลงตรงโต๊ะและยื่นข้อมือออกมา เห็นเด็กหนุ่มหลังจากยื่นมือให้เขาจับชีพจร ยังหยิบกระดาษพู่กันมาเขียนข้างๆ จนสุดท้ายก็หยิบสมุนไพรไม่น้อยจากห้วงมิติ แล้วเริ่มผสมยาบนโต๊ะ

เห็นท่าทางหนุ่มน้อยคล่องแคล่ว แววตาเขาสั่นไหวเล็กน้อย อยากจะเอ่ยปากหลายครั้ง กลับอดกลั้นไม่ถามออกมา

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม เธอปรุงผสมน้ำยาขวดหนึ่งออกมา และยื่นยาให้เขา “ดื่มสิ”

………………………………………………….

ตอนที่ 786 เข็มทองขยับชีพจร

เซี่ยงหวามองน้ำยาสีดำเขียวขวดนั้น แววตาสั่นไหวเล็กน้อย กลับยังคงไม่พูดอะไร ก่อนจะหยิบมาดื่มรวดเดียว

“ไปนอนบนเตียงเล็กข้างในบ้านต้นไม้” เฟิ่งจิ่วสั่งโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้า พลางเก็บพวกสมุนไพรพร้อมหยิบเตายาใบเล็กจากห้วงมิติยื่นให้ไป๋เสี่ยว “เอานี่ไปต้ม ใช้น้ำสองชามต้มเหลือครึ่งชาม”

“อ้อ” ไป๋เสี่ยวขานรับ แล้วรีบร้อนไปต้มยา

เซี่ยงหวาขึ้นไปบ้านต้นไม้ ไม่นานนักก็รู้สึกมึนหัวนิดหน่อย จึงค้ำเตียงพลางนอนลงไป สักพักถึงจะหมดสติ

ตรงโต๊ะใต้ต้นไม้ เฟิ่งจิ่วเริ่มปรุงยาฟื้นฟู โชคดีที่สมุนไพรในห้วงมิติเติมไว้อย่างเพียงพอยิ่ง สมุนไพรที่ต้องใช้ฟื้นฟูมีอยู่แทบทั้งหมด แต่ยาฟื้นฟูแก่นพลังกลับไม่ได้ปรุงกลั่นง่ายดายเพียงนั้น นี่เป็นการทดลองครั้งแรก

เมื่อเวลาผ่านไป เซี่ยงหวาบนบ้านต้นไม้ยังคงหลับสนิท เฟิ่งจิ่วปรุงยาอยู่ทางนั้น ส่วนไป๋เสี่ยวก็ต้มยาเรียบร้อยและเทออกมา

“ยาต้มเรียบร้อยแล้ว จะให้เขาดื่มหรือไม่?”

“ยกเข้ามาเลย ข้าจะเติมอะไรเสียหน่อย” เธอให้สัญญาณเขายกยาที่ต้มเสร็จเข้ามา

ไป๋เสี่ยวยกยาเดินเข้าไป เห็นเฟิ่งจิ่วไม่รู้หยิบผงยาอะไรผสมลงไปในนั้น แล้วยาที่เดิมทีสีดำสนิทก็เหมือนจะมีประกายสีเขียวเป็นจุดๆ ปรากฏ แปลกประหลาดยิ่งนัก

“เขาสลบไป เจ้ากรอกให้เขาไปทีละนิดๆ อย่าให้เสียของ” เธอยื่นชามให้เขา พร้อมทั้งกล่าวเตือน

“ได้ ข้ารู้แล้ว”

ไป๋เสี่ยวยกยาเข้าไป แล้วใช้ช้อนกรอกลงไปให้เขาทีละนิดจริงๆ ป้อนยาชามหนึ่งครึ่งชั่วยามถึงจะดื่มหมด หลังจากนั้นต่อมาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “เฟิ่งจิ่ว ทำไมไม่ให้เขาตื่นมาดื่มเอง?”

“ก่อนหน้านี้ให้เขาดื่มยา ร่างกายอยู่ในสภาวะหลับใหล ยาที่ดื่มลงไปตอนนี้จะตรงไปยังจุดตันเถียนเพื่อฟื้นฟูแก่นพลังโดยตรง มีเพียงยาเช่นนี้ถึงจะไม่ไหลหายไป และได้ผลฟื้นฟูอย่างดียิ่ง”

เขาได้ยินเช่นนี้ ก็พยักหน้าอย่างเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เช่นนี้ถึงจะไม่ถามอะไรอีก

“ช่วยข้าจัดการยาทางนี้ด้วย เช่นนี้ บดไว้รอใช้”

“ได้” ไป๋เสี่ยวมาเป็นผู้ช่วยข้างๆ สองคนต่างคนต่างยุ่งอยู่กับงานของตนเอง เมื่อเวลาผ่านไป คนนอกเขตอาคมก็รอเสียจนหงุดหงิดแล้ว

“พี่ใหญ่ เราจะปล่อยพวกเขาไปเช่นนี้หรือ?” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งเอ่ยถาม

“พี่ใหญ่ ท่านจะตามพวกเขาไปหรือไม่?”

“พี่ใหญ่ หรือพวกเราจะเข้าไปฆ่า และกำจัดพวกเขาทั้งสามคน?”

ตู้ฝานกวาดมองพวกเขาอย่างเย็นชา “เฝ้าไว้ให้เป็นระเบียบ! อย่าเป็นตัวถ่วงข้า” สายตาเขามองผ่านทุกคนอย่างมีกลิ่นอายกระหายเลือด “ใครกล้าคิดอะไรไม่ดี อย่ามาโทษว่าข้าคิดกำจัดเขาก่อน!”

ทุกคนได้ยินคำพูดนี้ แม้ในใจไม่พอใจกลับไม่กล้าพูดเรื่องนั้นอีก พวกเขาบางคนจับกลุ่มสามถึงห้าคนนั่งล้อมวงด้วยกัน บางคนบอกจะออกไปล่าสัตว์กลับมาเสียหน่อย บางคนก็นั่งพิงพักผ่อนใต้ต้นไม้

แต่ละคนต่างกำลังรอ พวกเขาอยากรู้ว่าหนุ่มน้อยชุดแดงคนนั้นจะรักษาแก่นพลังที่เสียหายได้จริงๆ หรือเปล่า?

ตู้ฝานจ้องมองพวกเขา หลังเห็นแต่ละคนนั่งเป็นระเบียบ ถึงจะหรี่ตาลงครึ่งหนึ่งและนั่งพิงใต้ต้นไม้ ห้วงความคิดก็กำลังหมุนกลับอย่างรวดเร็ว

เวลาพ้นผ่าน ท้องฟ้ายามราตรีตกกลายเป็นเมื่อวาน ภายในป่ามีเสียงสัตว์ร้ายคำรามลอยมาแว่วๆ ท่ามกลางท้องฟ้ากลางคืนที่มืดสนิทนี้นำมาซึ่งกลิ่นอายอันตรายแสนสะพรึง…

ยามนี้ ภายในบ้านต้นไม้ หลังจากให้เซี่ยงหวาที่หมดสติดื่มยาที่ปรุงผสมเรียบร้อย เฟิ่งจิ่วก็ใช้เข็มทองขยับจุดชีพจรให้เขา…

………………………………………………….