เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 923 อยู่เป็นอาจารย์ + ตอนที่ 924 ตัวแสบพวกนั้น
ตอนที่ 923 อยู่เป็นอาจารย์ + ตอนที่ 924 ตัวแสบพวกนั้น
ตอนที่ 923 อยู่เป็นอาจารย์
“เข้าร่วมไม่ได้?” เฟิ่งจิ่วอึ้งไปพักหนึ่ง ถามว่า “หมายความว่าข้าเข้าร่วมการแข่งขันของสำนักศึกษาไม่ได้แล้ว?”
“ถูกต้อง วรยุทธ์ระดับหลอมแก่นพลังเป็นพลังของอาจารย์แล้ว แน่นอนว่าไปประลองกับนักเรียนระดับสร้างรากฐานและยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณไม่ได้ เพราะนั่นเทียบกันไม่ได้มาแต่ไหนแต่ไร” เจ้าสำนักตรงที่นั่งตำแหน่งประธานกล่าวพลางหรี่ตาจ้องมองเฟิ่งจิ่ว
“หนำซ้ำด้วยเหตุนี้ หลังจากข้ากับทั้งสองท่านปรึกษาหารือกันก็ตัดสินใจแล้ว เจ้าต้องอยู่เป็นอาจารย์ในสำนักศึกษาสองดาราของเราหนึ่งปี และสอนให้นักเรียนของเราฝึกบำเพ็ญ เพื่อชดเชยความผิดที่เจ้าใช้พลังวิญญาณเกินขีดจำกัด”
“อะ อะไรนะ?” เธอตกตะลึง “ให้ข้าเป็นอาจารย์? ซ้ำยังต้องอยู่ที่นี่สามปี?”
“ทำไม เจ้าไม่ยินยอมหรือ?”
ผู้อาวุโสทั้งสองสีหน้าทะมึนลง “เจ้าดูดซับทรัพยากรพลังวิญญาณมากมายเพียงนั้น ให้เจ้าชดเชยเป็นอาจารย์สามปีนับเป็นคำตัดสินที่เมตตาที่สุดแล้ว”
เมื่อได้ยินเจ้าสำนักศึกษาสองดาราบอกว่าพละกำลังของเฟิ่งจิ่วเป็นพลังระดับอาจารย์ กวนเหล่าก็รู้ว่าไม่ดีแล้ว ไม่ผิดคาด ความคิดนี้เพิ่งปรากฏเจ้าสำนักก็กล่าวออกมาแล้ว ดังนั้นเขาจึงยิ้มๆ เอ่ยว่า “ท่านเจ้าสำนัก คำตัดสินเช่นนี้สะเพร่าเกินไปหรือไม่? อาจารย์สำนักศึกษาสองดาราล้วนต้องผ่านการคัดเลือกอย่างดี เด็กน้อยเช่นเขาจะเป็นอาจารย์ได้อย่างไร?”
“พวกเราบอกว่าได้ เขาก็ต้องเป็นได้ ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังอายุสิบเจ็ดสิบแปด แม้แต่สำนักศึกษาหนึ่งดารายังไม่มีเลย ให้เขามาเป็นอาจารย์ คำตัดสินนี้พวกเราไม่ได้ทำอย่างสะเพร่าแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น รองเจ้าสำนักกวนคิดว่าเขาทำให้พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ฝึกบำเพ็ญของสำนักศึกษาเรากลายเป็นเช่นนี้ จะแค่ตีก้นแล้วปล่อยไปได้จริงๆ หรือ?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งแค่นเสียงหยัน ไม่ชอบใจอย่างชัดเจน
“แต่นี่…”
“ตกลงตามนี้ เรื่องนี้จัดการเช่นนี้เป็นพอ ข้าจะส่งจดหมายให้เจ้าสำนักพวกเจ้าด้วยตัวเอง แจ้งเขาเสียหน่อย ไม่ว่าอย่างไรเฟิ่งจิ่วก็ต้องอยู่กับพวกเราที่นี่สามปี” เจ้าสำนักเอ่ย ชัดเจนว่าอยากจะเก็บเฟิ่งจิ่วไว้
เฟิ่งจิ่วที่อยู่ข้างๆ เห็นพวกเขากำลังคุยกันตรงนั้น และตัดสินใจทันทีโดยไม่แม้แต่จะถามเธอ มุมปากก็กระตุกอย่างอดไม่ได้ “ข้ายังไม่ได้ตกลงเลย! จะมาดีอะไรกันเล่า?”
“เจ้ามีเหตุผลอะไรถึงจะไม่ตกลง?”
สามเสียงเอ่ยถามพร้อมกันโดยไม่นัดหมาย สายตาของเจ้าสำนักรวมถึงผู้อาวุโสทั้งสองหยุดลงบนร่างเฟิ่งจิ่ว
เธอมองพวกเขาอย่างประหลาด “นี่เป็นเรื่องของข้า ทำไมข้าจะไม่ตกลงไม่ได้?”
ทั้งสามได้ยินก็พลันพูดอะไรไม่ออก ใช่แล้ว! อย่างไรก็ต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าตัว! มิเช่นนั้นจะเก็บเขาไว้ได้อย่างไร? ดังนั้นสามคนหกตาจึงจับจ้องเฟิ่งจิ่วไม่วางตา
เฟิ่งจิ่วเห็นเช่นนี้ก็รู้แล้ว เดิมทีพวกเขาไม่ได้ต้องการลงโทษเธอ แต่อยากจะเก็บเธอไว้
สำหรับเธอแล้ว สำนักศึกษาหกดารากับสองดาราไม่ได้แตกต่างอะไรกัน สิ่งที่ต่างเพียงอย่างเดียวคือฐานะอาจารย์ที่พวกเขากล่าวถึง ให้ตนเองผันตัวไปเป็นอาจารย์ของนักเรียนสำนักศึกษาสองดาราพวกนั้น เอาเถอะ! คิดๆ ไปก็น่าตื่นเต้นนัก
“อะแฮ่ม!”
เธอกระแอม ก่อนกล่าวว่า “ให้ข้าอยู่เป็นอาจารย์ก็ได้ แต่สามปีนานเกินไป หนึ่งปี ข้าตกลงอยู่แค่หนึ่งปี” เธอยกนิ้วหนึ่งส่ายไปมา หยีตายิ้มเอ่ย
“หนึ่งปี? หนึ่งปีสั้นเกินไป อย่างไรก็ต้องสองปี” ผู้อาวุโสสองคนเอ่ยขึ้น
“ไม่ได้ หนึ่งปี ข้าตกลงแค่ปีเดียว”
เธอส่ายหน้า บอกว่า “หนึ่งปีเป็นขีดจำกัดของข้าแล้ว พวกท่านต้องรู้ไว้ เวลาที่ข้าอยู่ในสำนักศึกษาหกดาราเพิ่งประมาณหนึ่งปี หากพวกท่านไม่ตกลงก็ช่างเถอะ ข้าจะกลับไปกับท่านรองเจ้าสำนัก”
………………………………………………….
ตอนที่ 924 ตัวแสบพวกนั้น
“ดีๆ พวกเรากลับไปก็ดี เรื่องนี้กลับไปปรึกษาท่านเจ้าสำนักก่อนค่อยว่ากันยังดีกว่า”
รองเจ้าสำนักกล่าวพลางยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดๆ เหงื่อ หากพานักเรียนสิบคนมา ยามถึงเวลากลับไป คนผู้นั้นที่โดดเด่นที่สุดกลับถูกคนสำนักศึกษาสองดารารั้งไว้จริงๆ เช่นนั้นจะอธิบายกับเจ้าสำนักอย่างไร?
คนสำนักศึกษาสองดาราได้ยินคำพูดนี้ก็ไม่ลังเลอีก เอ่ยทันทีว่า “ได้! หนึ่งปีก็หนึ่งปี!”
รองเจ้าสำนักได้ยินก็มองไปทางเฟิ่งจิ่วตามสัญชาตญาณ จะอยู่ต่อจริงหรือ? เขาไม่นึกว่าพานักเรียนสิบคนมา แต่พากลับไปแค่เก้าคน!
“ได้ เช่นนั้นข้าจะอยู่ต่อหนึ่งปี” เธอหยีตายิ้ม บอกรองเจ้าสำนักที่มีสีหน้าตะลึงว่า “ข้ายังไม่เคยเป็นอาจารย์เลย! ไม่เป็นไรขอรับ ถึงเวลานั้นพวกท่านกลับไปก่อน ข้าจะอยู่เล่นที่นี่สักหน่อย และเป็นอาจารย์ให้สมใจอยาก”
“แต่…นี่…”
รองเจ้าสำนักอยากจะห้ามปราม ก็เห็นผู้อาวุโสคนหนึ่งในนั้นยิ้มเดินลงมา มือหนึ่งโอบไหล่เขาเดินออกไปข้างนอก “ไปๆๆ พวกเราไปคุยกันข้างนอกเถอะ เรื่องนี้น่ะหรือ! ก็ต้องจัดการเช่นนี้แหละ เจ้าคิดว่าใช้พลังวิญญาณในพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของเราเกินขีดจำกัดจนกลายเป็นเช่นนี้ จะแค่ตีก้นเฟิ่งจิ่ก็ปล่อยไปได้หรือ? แน่นอนว่าไม่ได้ ดังนั้น…”
เมื่อเห็นผู้อาวุโสคนนั้นพารองเจ้าสำนักออกไป เจ้าสำนักศึกษาสองดารากับผู้อาวุโสอีกคนถึงยิ้มตาหยี เผยท่าทางเป็นมิตรขณะมองเฟิ่งจิ่ว
“เฟิ่งจิ่ว นั่งลงๆ อย่าเอาแต่ยืน เจ้าบอกพวกเราหน่อยซิ เจ้าเข้าไปในค่ายกลรวมพลังวิญญาณอย่างไร ในนั้นมีค่ายกลไม่น้อยเรียงกันด่านต่อด่าน แม้อาจารย์สำนักศึกษาอยากเข้าไปยังทำไม่ได้ เจ้าทำได้อย่างไร? วิชาค่ายกลของเจ้าไปเรียนจากใครมา คงไม่ใช่คนสำนักศึกษาหกดารากระมัง? ทางพวกเขายังไม่มียอดฝีมือค่ายกลเช่นนี้”
“ท่านเจ้าสำนัก พวกท่านให้ข้าเป็นอาจารย์ คิดจะให้ข้าสอนนักเรียนกลุ่มไหนขอรับ? นักเรียนสำนักศึกษาสองดารามีมากมายเพียงนั้น ข้าแค่เลือกส่วนหนึ่งมาสอนใช่หรือไม่? อีกอย่าง พวกท่านเชิญข้ามาเป็นอาจารย์ที่สำนักศึกษาสองดารา เรื่องนี้…หากอาจารย์คนอื่นรู้จะไม่เห็นด้วยหรือไม่?” เธอสอบถาม เริ่มนึกถึงเรื่องหลังเป็นอาจารย์แล้ว
“เหอะๆ เรื่องนี้เจ้าวางใจเถอะ แน่นอนว่าไม่ให้เจ้ามาสอนนักเรียนทั้งหมด พวกเรารู้เรื่องหลังจากเจ้ามาถึงสำนักศึกษานี้แล้ว วันแรกก็พาคนไปซ้อมนักเรียนสำนักศึกษาสามดารา ข้าจะไม่ปิดบังเจ้า ภายในสำนักศึกษาสองดาราเรามีนักเรียนตัวแสบเช่นกัน แต่ละคนล้วนไม่มีระเบียบ ซ้ำยังสั่งสอนยากยิ่งเพราะหากพวกเขาไม่ใช่พวกลูกเชื้อพระวงศ์ก็เป็นสายเลือดตระกูลใหญ่ หนำซ้ำพวกเขายังไม่ฝึกบำเพ็ญ เอาแต่เที่ยวเล่นก่อเรื่องไปวันๆ อาจารย์หลายคนไม่กล้ารับพวกเขาไป พวกเราคิดว่าเจ้าอายุไล่เลี่ยพวกเขา หากให้เจ้ามาสอนสั่งก็อาจได้ผลลัพธ์ที่ดียิ่ง”
เจ้าสำนักศึกษายิ้มมองเฟิ่งจิ่วราวกับมอบหมายเรื่องสำคัญให้ ท่าทางเหมือนคิดว่าเจ้าทำได้ เฟิ่งจิ่วมองแล้วในใจพูดอะไรไม่ออก คงไม่ใช่กระมัง? ให้เธอมาสอนตัวแสบพวกนั้น? หาเรื่องให้กันชัดๆ เลยไม่ใช่หรือ
“ส่วนค่าตอบแทนของอาจารย์ เจ้าไม่ต้องกังวลไป ทุกอย่างจะเป็นไปตามค่าตอบแทนพวกอาจารย์ ไม่ให้เจ้าน้อยกว่าแม้สักครึ่ง แต่ผ่านไปหนึ่งปี ข้าหวังว่าจะเห็นนักเรียนตัวแสบพวกนั้นมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง เจ้าทำได้หรือไม่?”
“เรื่องนี้พูดยากจริงๆ เพราะข้าคิดว่าปัญหาตอนนี้ก็มากมาย หนำซ้ำข้าก็ไม่แน่ใจ ข้าไม่รับประกันว่าจะสั่งสอนพวกเขาได้ดี” เธอกล่าวอย่างตรงไปตรงมานัก ถึงอย่างไรก็ยังไม่เห็นนักเรียนพวกนั้น อีกทั้งเขาบอกว่าเป็นลูกหลานตระกูลใหญ่และเชื้อพระวงศ์ เดาว่าความใจกล้าคงเทียบกับคนทั่วไปไม่ได้ จะสอนสั่งได้ง่ายดายเพียงนั้นจริงหรือ?
………………………………………………….