เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1025 ทำได้คล่องดั่งใจคิด + ตอนที่ 1026 อย่ามาเล่นลูกไม้

ตอนที่ 1025 ทำได้คล่องดั่งใจคิด + ตอนที่ 1026 อย่ามาเล่นลูกไม้

ตอนที่ 1025 ทำได้คล่องดั่งใจคิด

“เจ้าค่ะ” หญิงสองคนขานรับ บอกพวกของเฟิ่งจิ่วว่า “ไปกันเถอะ!”

พวกเฟิ่งจิ่วเดินตามหญิงทั้งสองออกไป รอจนพวกเขาไปแล้ว คนอื่นๆ ก็ลุกขึ้นถอยไปตามๆ กัน เหลือเพียงสามคนบนตำแหน่งของผู้อาวุโส

“ท่าทางคนพวกนี้ไม่ธรรมดาเลย น่าจะเป็นลูกหลานจากตระกูลใหญ่” ผู้หญิงทางซ้ายกล่าว

“อืม ทั้งสี่คนต่างมีเอกลักษณ์ของตน โดยเฉพาะเด็กหนุ่มชุดแดงคนนั้นยิ่งให้ความรู้สึกว่าน่าทึ่ง”

“ในหมู่สี่คนนั้น เด็กหนุ่มชุดแดงโดดเด่นที่สุดจริงๆ หากรับพวกเขาไว้ใต้อาณัติได้ ต้องมีเรื่องน่าประหลาดใจที่คาดไม่ถึงเป็นแน่”

“แต่สุดท้ายพวกเขาจะตอบรับหรือ”

“นอกจากตกลง พวกเขายังมีทางอื่นอีกหรือ?” ผู้หญิงคนตรงกลางเอ่ยขึ้น ดวงตางามซึ่งมีเสน่ห์เย้ายวนมองไปด้านนอก “รอให้พวกเขาเห็นข้อดีของสำนักร่วมเริงรมย์เรา คงยินยอมสมัครใจอยู่ต่อเอง”

อีกสองคนได้ยินเช่นนี้ก็มองหน้ากันและแย้มยิ้ม เป็นเช่นนั้น สำหรับผู้ชายแล้วสิ่งที่ปลาบปลื้มที่สุดก็คือรังสาวงาม พวกเขามาถึงที่นี่จะปฏิเสธหญิงสาวในนี้ที่ทั้งสวยสดงดงามและน่าหลงใหลดุจดอกไม้บานสะพรั่งได้เช่นไร?

อาจเพราะมั่นใจว่าพวกเฟิ่งจิ่วหนีไปไม่ได้ และจะไม่ยอมจากดินแดนแห่งอิสระในนี้ไป ถึงอย่างไรในความคิดของพวกนาง พวกเขาก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มอายุสิบกว่าปี ด้วยฝีมือของพวกนางหากคิดเก็บไว้จะยากเย็นสักเพียงใดเชียว?

ด้วยเหตุนี้ ภายใต้การนำทางของหญิงสาวทั้งสอง พวกของเฟิ่งจิ่วสี่คนจึงได้ทำความคุ้นเคยกับสถานที่ในนี้ พวกนางพาพวกเขาไปยังที่พักของลูกศิษย์ เพียงเข้าไปในสถานที่พวกนั้น ผู้หญิงที่มองเห็นได้ทั่วไป ไม่ก็บริสุทธิ์ ทรงเสน่ห์ หรืองามเลิศล้วนนั่งเอ้อระเหยอยู่ ครั้นเห็นพวกเขาเข้ามา สายตาแต่ละคนก็จับจ้องพวกเขาดุจหมาป่าดั่งเสือ

ใช่ แม้แต่ในสถานที่เช่นนี้ ผู้ฝึกตนชายยังมีน้อยกว่า ส่วนมากมีแต่ผู้หญิง

“นี่ นี่หรือเด็กหนุ่มที่จะยกให้เหล่าอาจารย์หญิง? หน้าตาหล่อเหลาจริงๆ” หญิงสาวพราวเสน่ห์เข้ามาอิงแอบ มือขาวเรียวยาวทำท่าจะลูบใบหน้าของเฟิ่งจิ่ว

“เก็บกรงเล็บจิ้งจอกของเจ้าไป นี่ไม่ใช่คนที่เจ้าจะแตะต้องได้” หญิงคนหนึ่งในนั้นที่นำทางมากวาดมองด้วยแววตาเย็นเยียบ แล้วปัดมือที่ผู้หญิงคนนั้นยื่นเข้ามาหยอกล้อออกไป

“อ้าว ยังปกป้องอยู่หรือ?”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มหวาน ชายตามองคนที่ปัดมือตนเอง มือหนึ่งลูบหน้าอกเบาๆ คล้ายอยากจะดึงดูดสายตาของพวกเขามาหยุดยังทรวงอกอวบอิ่มตามมือของตนเอง ไม่ทันไรยังขยิบดวงตางดงามไปทางเฟิ่งจิ่ว ก่อนจะยิ้มหวาน “พี่ชายน้อย อีกหน่อยก็เป็นคนกันเองทั้งนั้น อย่าลืมมาหาบ่อยๆ เล่า! ข้าจะรอเจ้าที่นี่”

“พี่สาวท่านนี้ไม่เพียงแต่หน้าตางดงาม รูปร่างยังดีที่สุดเท่าที่ข้าเคยเห็นมา ไม่ทราบมีนามว่าอะไร?”

เฟิ่งจิ่วหยีตายิ้ม บนใบหน้างดงามมีรอยยิ้มชั่วร้าย สายตาที่เหิมเกริมและชื่นชมอย่างแทะโลมกำลังวนเวียนบนร่างของนาง เนิ่นนานก็ยังไม่เก็บกลับไป

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ อีกทั้งเห็นสายตาหยาบโลนเช่นคนลามกของเฟิ่งจิ่ว ซ่งหมิงกับต้วนเยี่ยรวมถึงหนิงหลางสามคนก็ล้วนมุมปากกระตุก ละสายตาไปทางอื่นอย่างทนมองไม่ค่อยได้

เฟิ่งจิ่วบอกว่าต้องใช้จุดแข็งและข้อได้เปรียบของตนเองให้เป็นประโยชน์ ที่แท้ก็ใช้การเช่นนี้เอง แผนหนุ่มรูปงามหรือ? เอาเถอะ! ความจริงพวกเขาเพิ่งได้เห็นเป็นครั้งแรก เขาใช้แผนหนุ่มรูปงามล่อลวงหญิงสาวก็ทำได้คล่องดั่งใจคิดเช่นนี้ มองไม่ออกถึงความกระวนกระวายหรือไม่ยินยอมโดยสิ้นเชิง

แม้แต่หญิงทั้งสองคนที่นำทาง เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิ่งจิ่วยังอึ้งไปอย่างอดไม่ได้ สองคนมองหน้ากัน แล้วมองเฟิ่งจิ่วอย่างค่อนข้างตะลึง ตลอดทางมานี้มองไม่ออกเลยว่าเขาเป็นคนหื่นกาม

………………………………………………….

ตอนที่ 1026 อย่ามาเล่นลูกไม้

หญิงสาวพราวเสน่ห์คนนั้นได้ยินคำพูดของเฟิ่งจิ่ว เห็นดวงตายิ้มหยีที่หยุดมองร่างนางโดยไม่ละสายตา ก็ปิดปากยิ้มหวานทันทีพร้อมขึงตามองเขา “ปากเจ้าเนี่ยนะ! ช่างพูดเก่งเสียจริง”

กล่าวพลางชายตามองหญิงสาวสองคนอย่างปลุกปั่น จากนั้นถึงบอกเฟิ่งจิ่วว่า “จากนี้ไปเรียกข้าว่าศิษย์พี่เถาเถอะ!”

“ไปกันเถอะ! ข้าจะพาพวกเจ้าไปดูตรงอื่นสักหน่อย” หญิงสาวสองคนพาพวกเขาตรงไปอีกทางด้วยสีหน้าบึ้งตึง

ตอนจะเดินไป เฟิ่งจิ่วยังส่งยิ้มให้หญิงสาวพราวเสน่ห์ผู้นั้นอีก แล้วถึงจะตามหญิงทั้งสองคนจากไป

ระหว่างเดินอยู่ด้านใน นอกจากพวกผู้หญิงทรงเสน่ห์แล้ว ยังได้เห็นชายหญิงบางคนโอบกอดกันอยู่ ภาพการเกี้ยวพาราสีกันเล่นเอาคนพูดไม่ออก

หลังจากเห็นที่พักรวมถึงกิจวัตรประจำวันของเหล่าลูกศิษย์ พวกเขาถูกพาไปยังสถานที่ของหลูติ่งเหล่านั้น ภายในกรงขังที่นั่นขังเด็กหนุ่มสาวน้อยเอาไว้ส่วนหนึ่ง ดูเหมือนเพิ่งจับกลับมายังไม่ได้อบรมสอนสั่ง มีบางคนเสียสตินั่งนิ่งสวมเสื้อผ้าขาดหลุดรุ่ยอยู่ด้านในด้วยอาการเหม่อลอย

บนเรือนร่างที่เผยออกมาของสาวน้อยที่เสียสติพวกนั้นมีบาดแผลรอยแดงต่างๆ พวกของเฟิ่งจิ่วแววตาสั่นไหวเล็กน้อย หลังจากเก็บกดความเกลียดชังไว้แล้วก็เดินผ่านรอบๆ คนพวกนั้นไป เวลานี้เอง ผู้ฝึกตนชายคนหนึ่งมาเลือกเด็กสาวถึงกรงขัง เด็กสาวข้างในนั้นตกใจกลัวเสียจนกอดกันกลมพลางร้องไห้อ้อนวอน

“ร้องไห้อะไรกัน? เจ้า ออกมาเสีย!” ผู้ฝึกตนชายชี้สาวน้อยคนหนึ่งในนั้นพร้อมตะโกนด้วยแววตาดุร้าย

เฟิ่งจิ่วชำเลืองมอง นิ้วมือขยับเบาๆ แล้วยิงเข็มเงินเล่มหนึ่งออกไป

“อ๊ะ!”

คนคนนั้นร้องเสียงอู้อี้ พลันล้มลงชักดิ้นบนพื้น คนรอบข้างตกใจรีบเร่งเข้าไปตรวจดู แม้แต่สองคนที่นำทางให้พวกเฟิ่งจิ่วก็เอ่ยกำชับเมื่อเห็นภาพเช่นนั้น จากนั้นถึงเดินเข้าไปตรวจดู

“กินยาเสีย นี่ให้พวกเจ้า หาตำแหน่งเหนือลมจุดไฟเสียแล้วปล่อยให้กลิ่นกระจายออกไป” ในแขนเสื้อ เฟิ่งจิ่วยัดสิ่งของบางอย่างไปให้ต้วนเยี่ย

“ได้” ต้วนเยี่ยขานรับ อาศัยความวุ่นวายถอยหลังไปพร้อมหนิงหลาง ก่อนจะหมุนตัววิ่งออกไปด้วยความรวดเร็ว

คนบนพื้นดิ้นอยู่สักพักก็ตายไป ตรวจหาสาเหตุไม่ได้ เพราะเข็มเงินของเฟิ่งจิ่วแทงเข้าสู่ร่างกายของเขา เข้าไปทั้งเล่มไม่มีเหลือ ย่อมตรวจสอบไม่ได้เป็นธรรมดา

“พวกเขาสองคนเล่า?” หลังจากหญิงทั้งสองกลับมาเห็นว่าเหลือแค่เฟิ่งจิ่วกับซ่งหมิง ก็ขมวดคิ้วถามทันควัน

“บอกว่าไปห้องน้ำ เจ้าจะไปด้วยหรือ?” เฟิ่งจิ่วมองหญิงสาวคนนั้น ถามอย่างเหมือนยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม

ครั้นได้ยินเช่นนี้ นางถลึงมองเฟิ่งจิ่ว “เจ้าอย่าเล่นลูกไม้จะดีที่สุด มิเช่นนั้นได้ทรมานยิ่งกว่าตายแน่นอน ไป” กล่าวจบก็นำทางไปข้างหน้าอีกครั้ง ส่วนอีกคนไปตามหายังทิศทางที่ต้วนเยี่ยกับหนิงหลางจากไป

“จริงด้วย ตรงนั้นคืออะไร?” เฟิ่งจิ่วชี้ไปยังจุดที่ค่อนข้างห่างไกลพลางถาม

“ไม่ใช่ที่ที่พวกเจ้าจะไปได้ ตามข้ามาเป็นพอ” นางตอบอย่างไม่สบอารมณ์ขณะหันมามองคนทั้งสอง

เฟิ่งจิ่วส่งสัญญาณไปทางซ่งหมิง ให้เขาเข้าไปจัดการผู้หญิงคนนี้ ซ่งหมิงเห็นดังนั้นก็ลำบากใจเล็กน้อย แต่ภายใต้สายตาของเฟิ่งจิ่ว เขายังคงหลับตาสาวก้าวยาวเข้าไปกอดนางไว้

นางตกใจไปพักหนึ่ง ขมวดคิ้วถามว่า “ซ่งหมิง เจ้าทำอะไร?”

“หากเข้าสำนักร่วมเริงรมย์ ข้าอยากฝึกบำเพ็ญเคียงคู่เจ้า” ซ่งหมิงเอ่ยไป แววตามีความคาดหวัง “เจ้าก็รู้ รู้ว่าข้าชอบเจ้า เจ้าก็ชอบข้าเช่นกันใช่หรือไม่?”

เอาเถอะ! เขากล่าวคำพูดนี้จบตัวเองก็แทบจะขนลุกซู่ไปหมดแล้ว

………………………………………………….