เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1093 ผลไม้ประหลาดในป่า + ตอนที่ 1094 รังงู

ตอนที่ 1093 ผลไม้ประหลาดในป่า + ตอนที่ 1094 รังงู

ตอนที่ 1093 ผลไม้ประหลาดในป่า

หนิงหลางพยักหน้า “ข้าก็คิดว่าจับกลุ่มสองคนดีกว่า เช่นนี้จะดูแลกันได้ หนำซ้ำแยกกันฆ่าของแต่ละคนไป จะได้ไม่ขัดแย้งกันเรื่องผลึกอสูรที่ได้มา ตรงกันข้าม หากพบอันตรายอะไรที่จัดการไม่ไหวจริงๆ อยู่ด้วยกันสองคนยังปกป้องกันได้ด้วย”

ต้วนเยี่ยพยักหน้า “ได้ เช่นนั้นก็ยึดตามกลุ่มเดิมที่เฟิ่งจิ่วแบ่งให้พวกเราแล้วกัน! ข้ากับลั่วเฟยเป็นหนึ่งกลุ่ม พวกเจ้าสองคนเป็นอีกหนึ่งกลุ่ม”

ลั่วเฟยยักไหล่ “เอาเถอะ! หนึ่งหรือสองคนข้าก็ได้ทั้งนั้น”

“ในเมื่อเฟิ่งจิ่วไปแล้ว พวกเราอย่ารอถึงวันรุ่งขึ้นเลย ไปกันเถอะ!”

หนิงหลางให้สัญญาณ วางแผนว่าจะตามออกจากเขตอาคมเข้าไปในป่าเช่นกัน ถึงแม้ช่วงนี้ฝึกฝนเพียงกำลังกาย แต่ยามนี้เขาก็อยากลองทดสอบกำลังต่อสู้ของตนเองเสียหน่อย

“ได้ ไปกันเลย!”

พวกเขาบอกว่าจะไปก็ไป ออกไปพร้อมกันจริงๆ อสูรกลืนเมฆาทางด้านหลังเห็นเช่นนี้ก็ครุ่นคิด แล้วตามหลังพวกเขาไปทำหน้าที่คุ้มกัน

เฟิ่งจิ่วที่ออกจากเขตอาคมไปหยิบแผนที่ขึ้นมาอ่าน มีพื้นที่หนึ่งในนั้นจัดเป็นเขตอันตราย อันตรายกว่าที่นี่ในตอนนี้หลายเท่า ด้านบนระบุว่าเป็นสถานที่ที่สัตว์ร้ายมารวมตัวกันเป็นประจำ นอกจากนี้ยังมียาทิพย์ล้ำค่าไม่น้อย

ด้วยเหตุนี้ หลังจากเก็บแผนที่เฟิ่งจิ่วจึงมุ่งหน้าไปยังพื้นที่นั้น ด้วยพละกำลังของเธอ เธอมั่นใจว่าจะเดินไปมาในนี้ได้อย่างอิสระ

หลังเดินผ่านเขตนั้นไปประมาณสองชั่วยาม เนื่องจากเดินไปเรื่อยๆ ระหว่างทางเห็นงูพิษโผล่มาบ่อยครั้ง หนำซ้ำงูพิษพวกนั้นยังจงใจหยุดไม่ให้เธอเข้าไป จึงอดแปลกใจไม่ได้

เมื่อรู้สึกว่างูพิษพวกนั้นต้องการขวางไม่ให้เธอไปต่อ เฟิ่งจิ่วยิ่งอยากรู้ ตลอดทางที่มุ่งหน้าไปจึงยิ่งเดินยิ่งเฉียงออกไป จนกระทั่งเดินทะลุผ่านหมอกถึงจะได้ยินเสียงขู่ฟ่อๆ เธอเลิกคิ้วอย่างอดไม่ได้ ดวงจิตกวาดมองไป และหยุดบนต้นผลไม้ป่ารูปร่างประหลาดที่อยู่เบื้องหน้าไม่ไกล ในดวงตาเผยความไม่คาดคิด

ต้นผลไม้นั้นสูงประมาณหนึ่งถึงสองจั้ง สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือเมื่อมองไปไกลๆ ต้นผลไม้เหมือนจะไม่ได้เติบโตบนพื้นแต่ปักอยู่ในแจกัน เพราะรูปร่างของต้นไม้มีรูปทรงเช่นแจกัน พอมองขึ้นไป บนต้นไม้ก็งอกงามสมบูรณ์ เห็นเช่นนี้ก็ช่างน่าแปลกยิ่งนัก

นอกจากนั้นแล้ว ละแวกนี้ก็ไม่เห็นไม้ผลจำพวกต้นผลไม้ป่าปรากฏ มีเพียงตรงนี้ต้นเดียว ซ้ำยังหน้าตาแปลกๆ บริเวณโดยรอบต้นไม้ประหลาดมีหมอกลอยกระจาย ประหนึ่งกำลังเก็บซ่อนต้นไม้ต้นนี้ไว้

เพราะการกระจายของหมอกพวกนี้รวมถึงความห่างไกลของที่นี่ หากเธอไม่รู้สึกว่างูพวกนั้นพยายามห้ามไม่ให้ตนเองเข้าใกล้จึงยิ่งอยากรู้อยากเห็นและเข้ามาดู คงไม่พบจริงๆ ว่ามีต้นไม้ประหลาดแบบนี้อยู่ที่นี่ด้วย

สิ่งที่ทำให้เธอตะลึงยิ่งกว่าคือ ด้านล่างของต้นไม้มีงูพิษหลากสีสันรังหนึ่งขดอยู่ตรงนั้น เป็นงูตัวเล็กตัวใหญ่อย่างน้อยๆ หลายร้อยตัว ยามนี้บางตัวกำลังชะโงกหัวส่งเสียงฟ่อ บางตัวเห็นเธอและกำลังพุ่งมาทางนี้

เห็นเช่นนี้นัยน์ตาเธอฉายแววแปลกใจเล็กน้อย พินิจมองต้นไม้ที่ก่อนหน้านี้คิดว่าเป็นไม้ผลป่าอีกครั้ง เห็นรางๆ เพียงว่ามีผลสีเขียวครามขนาดเท่ากำปั้นสองสามลูกห้อยแกว่งอยู่บนกิ่งไม้ท่ามกลางใบไม้ที่เจริญงอกงาม ช่างสะดุดตายิ่งนัก

และเพราะยังมีระยะห่าง อีกทั้งใบไม้บดบังไว้ เฟิ่งจิ่วจึงเห็นผลขนาดเท่ากำมือพวกนั้นเท่านั้น สิ่งที่เห็นได้อย่างเลือนรางคือผลไม้ซึ่งรูปร่างไม่ค่อยเหมือนผลไม้ทั่วไป และบนผลนั้นคล้ายจะมีกลิ่นอายพลังวิญญาณที่เบาบางกระจายห่อหุ้มอยู่

………………………………………….

ตอนที่ 1094 รังงู

“นี่คือผลไม้วิญญาณ?” เฟิ่งจิ่วดวงตาเป็นประกาย มิน่างูพิษมากมายถึงได้เฝ้าต้นไม้ทรงแจกันนี้ไว้ ที่แท้เป็นผลไม้วิญญาณนี่เอง! แต่นี่เป็นผลไม้วิญญาณชนิดใดกัน ทำไมไม่เคยเห็นเลย?

ในใจนึกสงสัย ยามกำลังจะก้าวเข้าไปตรวจดูก็ได้ยินเสียงขู่ฟ่อ งูพิษสองสามตัวพุ่งออกมา เฟิ่งจิ่วเพียงยกมือขึ้น ใบมีดลมก็จู่โจมฟันไปหางูสองตัวนั้น

ใบมีดลมที่รวดเร็วรุนแรงแหลมคมปานดาบ เดิมทีนึกว่าจะตัดงูพิษที่พุ่งเข้ามาให้กลายเป็นส่วนๆ เฉกเช่นตอนเดินมาก่อนหน้านี้ ใครจะรู้ว่าเมื่อใบมีดลมตัดลงบนร่างงูพิษพวกนั้นกลับเกิดเสียงดังแกร๊ง งูพิษสองตัวแค่โดนใบมีดลมปะทะตกลงบนพื้น ทว่าบนตัวไม่มีรอยแผลสักนิด ซ้ำยังพุ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว

เธอเห็นเช่นนี้ก็ตกใจเล็กน้อย ถอยหลังไปโดยเร็ว รู้สึกว่าแปลกยิ่งนัก เหตุใดใบมีดลมที่ส่งไปโจมตีถึงสังหารงูพิษไม่ตาย ทั้งยังเกิดเสียงดังแกร๊งคล้ายเสียงโลหะ

ระหว่างถอยหลังไป เธอมองสำรวจงูพิษพวกนั้น เห็นว่าตัวที่เข้ามาโจมตีเธอเป็นเพียงงูขนาดเล็กและขนาดกลาง ส่วนงูพิษตัวค่อนข้างใหญ่ขดอยู่ใต้ต้นไม้ ในนั้นมีงูยักษ์ตัวหนึ่งเหมือนเป็นราชาของฝูงงู ขนาดตัวประมาณแขนของผู้ชาย ยาวประมาณหนึ่งจั้ง เวลานี้กำลังขดบนต้นไม้ทรงแจกันพลางชะโงกหัวแลบลิ้นจ้องมองเธอ

“จะขู่ข้าหรือ?”

เฟิ่งจิ่วเลิกคิ้ว มองราชางูที่ส่งเสียงขู่พร้อมแลบลิ้นและใช้ดวงตาดุร้ายกระหายเลือดจับจ้องเธอ ในใจกำลังคิดวางแผน

งูพวกนี้น่าจะเป็นธาตุโลหะ ดาบและกระบี่ฆ่าไม่ได้ เช่นนั้นหากเปลี่ยนเป็นกำมะถันแดง[1]ที่งูกลัวเล่า? นึกถึงตรงนี้เธอก็หยิบกำมะถันแดงขวดหนึ่งจากในห้วงมิติออกมาเปิดฝาโยนไปทางฝูงงู

ทว่าเมื่อกำมะถันแดงสาดลงในฝูงงู เธอก็อดกะพริบตาปริบๆ ไม่ได้ นึกไม่ถึงว่าจะไม่ได้ผลสักนิด งูพวกนั้นยังขดอยู่ตรงนั้นไม่หนีไปแม้แต่น้อย ประหนึ่งว่าไม่รู้สึกอะไรต่อกลิ่นของกำมะถันแดงแล้ว

เธอเห็นเช่นนี้ก็ลูบๆ คาง แววตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย กำมะถันแดงใช้ไม่ได้? ทำไมกันล่ะ ถ้าว่ากันตามปกติแล้ว ไม่ว่าเป็นงูพิษเช่นไรก็ล้วนทนกลิ่นของกำมะถันแดงไม่ไหว กำมะถันแดงเป็นศัตรูโดยธรรมชาติของงู แต่สถานการณ์ในตอนนี้กลับทำให้เธอต้องใช้ความคิด

เฟิ่งจิ่วกลอกตาขบคิด สายตาหยุดลงบนต้นไม้ทรงแจกัน งูพิษพวกนี้ไม่กลัวดาบกระบี่ ไม่กลัวกำมะถันแดง และอยู่บนต้นไม้ประหลาดทรงแจกันนี้มาตลอด

ดูท่าทางเธอต้องรู้ให้ได้ว่านี่เป็นต้นไม้วิเศษอะไรกันแน่ ถึงขั้นทำให้งูพวกนี้ขดอยู่ตรงนี้ตลอดไม่ยอมไปไหน ในเมื่อกำมะถันแดงและดาบกระบี่ทำร้ายพวกมันไม่ได้ เช่นนั้น…พิษล่ะ?

เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมา เธอเรียกพลังกระโดดมาตรงจุดที่ค่อนข้างไกลจากต้นไม้ทรงแจกันแล้ววางเขตอาคมไว้ เผื่อว่างูพวกนั้นเข้ามา จากนั้นจึงหยิบเตาปรุงยาออกมาจากห้วงมิติ เลือกสมุนไพรมาผสมกัน รอจนผสมสมุนไพรและยาทิพย์ยี่สิบกว่าอย่างเตรียมไว้เรียบร้อย ถึงจะพลิกฝ่ามือจุดไฟของเตาปรุงยา

เปลวไฟพุ่งขึ้นจากใต้เตาปรุงยา เมื่ออุณหภูมิในเตาใช้ได้ประมาณหนึ่งแล้ว เธอถึงใส่ยาที่เตรียมไว้ลงไป ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ยาทิพย์ยี่สิบกว่าอย่างหลอมรวมกัน เมื่อกลิ่นหอมยาอ่อนๆ กระจายออกมา เธอก็อดคิดไม่ได้

เพราะไม้ผลวิเศษที่ไม่รู้ชื่อ งูพวกนั้นจึงเปลี่ยนไปไม่ธรรมดา หลังจากยาอายุวัฒนะเตานี้เป็นรูปเป็นร่าง จะได้ผลอย่างที่เธอต้องการหรือไม่?

ครั้นนึกถึงตรงนี้ แววตาของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะหยิบยาทิพย์สามอย่างจากในห้วงมิติมาเติมลงไปในเตาอีก

………………………………………………….

[1] กำมะถันแดง ชื่อจีนสยงหวง เป็นแร่ที่ประกอบด้วยกำมะถันและสารหนู จะมีพิษรุนแรงเมื่อได้รับความร้อน เมื่อใช้เป็นยาจะมีฤทธิ์ขับเสมหะ ถอนพิษงูและแมลงต่างๆ อีกทั้งฆ่าเชื้อโรคได้