เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1131 นกอินทรีตัวนั้น + ตอนที่ 1132 นกเลือดปากยาว

ตอนที่ 1131 นกอินทรีตัวนั้น + ตอนที่ 1132 นกเลือดปากยาว

ตอนที่ 1131 นกอินทรีตัวนั้น

“อ๊าก! ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย…”

บนท้องฟ้าหนิงหลางโดนนกอินทรีตัวใหญ่ยักษ์จับไว้ขยับไม่ได้ สองแขนสองขาลอยเคว้งในอากาศ หน้ามองลงข้างล่างพลางร้องขอความช่วยเหลือ ถึงตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ตนเองถึงโดนนกอินทรีบินลงจากฟ้าจับเขาขึ้นมา

หนิงหลางเห็นซ่งหมิงด้านล่างท่าทางตะลึงและตื่นตกใจ เห็นเขากำลังร้องขอความช่วยเหลือ พร้อมพยายามร่อนกระบี่ขึ้นมาช่วยตนเอง กลับโดนปีกของนกอินทรีตบ แรงลมมหาศาลพร้อมแรงกดดันจู่โจมไป จึงตกลงไปเสียดื้อๆ

“หนิงหลาง!”

เฟิ่งจิ่วที่ออกมาจากเขตอาคมเพียงเห็นว่ากลางอากาศเหนือต้นไม้ สองอุ้งเล็บของนกอินทรีตัวใหญ่ยักษ์จับคนคนหนึ่งไว้ มองไปโดยละเอียด ร่างที่ลอยไปไกลเรื่อยๆ ยิ่งบินยิ่งสูงขึ้นและร้องขอความช่วยเหลืออย่างตื่นกลัวนั้นคือหนิงหลางที่เจ้าเนื้อขาวเนียน ส่วนบนพื้นบริเวณไม่ไกล ซ่งหมิงที่มุมปากมีเลือดไหลกำลังค้ำต้นไม้ลุกขึ้นมา

“อสูรกลืนเมฆา ความปลอดภัยของพวกเขายกให้เจ้าอารักขา”

ท่ามกลางความร้อนรนเฟิ่งจิ่วทันเพียงทิ้งคำพูดไว้เช่นนี้ แล้วโยนขนนกไล่ตามนกอินทรีไป

“ซ่งหมิง เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? ทำไมหนิงหลางถึงโดนนกอินทรีจับไป?” ต้วนเยี่ยกับลั่วเฟยสองคนรีบเร่งมาประคองข้างกายเขา เห็นสีหน้าเขาซีดเล็กน้อย กลิ่นอายปั่นป่วน เหมือนจะบากเจ็บไม่น้อย

“แค่กๆ”

เขาไอพลางกุมหน้าอกที่เจ็บแปลบ บอกว่า “พวกเราเก็บน้ำตรงแหล่งน้ำ นกอินทรีอาจเห็นพวกเราจากบนฟ้า จึงบินลงมาจากข้างบนและจับหนิงหลางบินขึ้นไป ข้าพยายามไปช่วยกลับโดนปีกนกอินทรีออกแรงตบลงมา”

“นั่นเป็นสัตว์เทวะ เจ้าไม่ตายถือว่าโชคดีแล้ว” อสูรกลืนเมฆาที่นั่งหมอบข้างๆ เอ่ยขึ้น

“สัตว์เทวะ?” พวกเขาตะลึง นกอินทรีตัวนั้นเป็นสัตว์เทวะ?

“อืม นั่นเป็นระดับสัตว์เทวะแล้ว น่าจะเป็นสัตว์ร้ายจากรอบใน รอบนอกไม่เคยมีสัตว์เทวะโผล่มา มากสุดจะเป็นระดับอสูรศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุด แต่ไม่ต้องเป็นห่วงไป นายท่านของข้าไล่ตามไปแล้ว เขาต้องช่วยเจ้าอ้วนกลับมาได้แน่”

พวกเขาได้ยินคำพูดของมัน ในใจเคร่งเครียดเล็กน้อย มีความกระวนกระวายไม่สงบใจ สัตว์เทวะ พวกเขายอมรับว่าไม่สามารถไปต่อกร และยิ่งไม่มีทางสู้ชนะได้ ถึงอย่างไรแม้เป็นผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณเผชิญหน้าสัตว์เทวะ ก็ไม่กล้าบอกว่าจะปลอดภัยหายห่วงได้

“อสูรกลืนเมฆา เจ้าเป็นอสูรพันธสัญญาของเฟิ่งจิ่ว พวกเราไล่ตามไปกันเถอะ! แม้กำลังของพวกเราไม่เท่าไร อาจช่วยอะไรเขาได้บ้าง” ฝึกวิชามาด้วยกันนานเพียงนั้น ยามนี้รู้ชัดว่าพวกเขาสองคนมีอันตรายกลับไม่ไปช่วย พวกเขาทำไม่ได้หรอก

อสูรกลืนเมฆาได้ยินเช่นนี้ก็มองพวกเขา ก่อนจะพยักหน้า “ตามข้ามาแล้วกัน! มีข้าอยู่สัตว์ร้ายทั่วไปจะไม่กล้าเข้ามาใกล้”

ต้องรู้ไว้ว่ามันเป็นสัตว์เทวะ เพียงแต่เก็บแรงกดดันระดับสัตว์เทวะมาตลอด หากไม่ทำเช่นนี้สัตว์ร้ายอะไรพวกนั้นรู้สึกถึงกลิ่นอายของมันก็ไม่รู้หนีไปไหนตั้งนานแล้ว

พวกเขาจึงมองหน้าดัน แล้วตามมันไล่ตามเฟิ่งจิ่วไป…

ทุกที่ในป่ารอบนอก เมื่อเห็นนกอินทรีตัวใหญ่ยักษ์บนท้องฟ้าจับคนคนหนึ่งไว้ ก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเล็กน้อย เพราะระยะไกลและสูงเกินไป พวกเขาจึงเห็นหน้าของคนคนนั้นไม่ชัด ไม่รู้ว่านั่นเป็นใคร

แต่เมื่อเห็นว่าข้างหลังมีเด็กหนุ่มชุดแดงตามไป…

………………………………………………….

ตอนที่ 1132 นกเลือดปากยาว

แต่ละคนล้วนตกตะลึง

“ดะ เด็กหนุ่มคนนั้นอยากตายหรือไร? นึกไม่ถึงว่าจะร่อนขนนกไล่ตามอินทรีตัวนั้นไป?”

“ซี๊ด! นกอินทรีเป็นระดับสัตว์เทวะ! เป็นสัตว์ร้ายจากรอบใน กำลังบินไปรอบด้านใน!”

“สวรรค์! ไม่นึกว่าเป็นระดับสัตว์เทวะ นั่นเป็นระดับสูงสุดนอกจากสัตว์เทวะในตำนาน สัตว์เทวะที่แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณยังรับมือไม่ไหว เด็กหนุ่มไปรนหาที่ตายกระมัง!”

“หนุ่มน้อยนั่นเหมือนจะคุ้นตานิดหน่อย!”

“อืม ชุดแดง ซ้ำยังเหยียบขนนกเคลือบหลากสีใต้เท้า… อ๊ะ! ข้านึกได้แล้ว! ก่อนหน้านี้เด็กหนุ่มโดนคนดักกลางอากาศ เขาฆ่าคนที่ขัดขวางเขาพวกนั้นด้วยตัวคนเดียว”

“ใช่ๆๆ! เป็นเขา เขานั่นแหละ!”

“ลูกวัวเพิ่งเกิดไม่กลัวเสือเลยจริงๆ เขาไม่รู้ถึงความร้ายกาจของสัตว์เทวะ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าไล่ตามสัตว์เทวะไปรอบใน อีกทั้งยังร่อนขนนกบินไปบนฟ้า ทำให้ตนเองตกอยู่ในสายตาและกลายเป็นเป้าของสัตว์ร้ายบินได้พวกนั้น”

“เสียดาย น่าเสียดายจริงๆ วันนั้นข้ายังบอกว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา อนาคตยาวไกล วันนี้เห็นเขาพาตนเองไปหาที่ตาย เฮ้อ!”

ทุกที่ในป่ากองกำลังและผู้ฝึกตนไร้สำนักต่างล้อมวงพูดคุยกัน หากเรื่องนี้เกิดกับตัวพวกเขา เห็นพวกพ้องของตนเองโดนสัตว์เทวะจับไป พวกเขาจะไปช่วยหรือ? แน่นอนว่าคำตอบคือไม่ เพราะพวกเขาไม่สามารถ ไปก็เปล่าประโยชน์

ถึงเวลานั้นมีแต่จะช่วยใครไม่ได้ ยังพาตนเองไปจบชีวิต เรื่องไม่คุ้มเสี่ยงเช่นนี้ ต่อให้เป็นคนโง่ก็ไม่ทำกันหรอก

กลางอากาศเฟิ่งจิ่วเหยียบขนนกไล่ตามนกอินทรีข้างหน้าไป ความเร็วในการบินของนกอินทรีว่องไวนัก ด้วยเหตุนี้แม้ข้างหลังจะมีมนุษย์ตามมา มันจึงไม่สนใจ

ในสายตาของสัตว์เทวะมนุษย์เป็นเช่นมด แค่ตบไปก็ตาย อ่อนแอเสียจนดูไม่ได้ ด้วยเหตุนี้แน่นอนว่ามันจึงไม่เห็นมนุษย์คนข้างหลังในสายตา

ส่วนเฟิ่งจิ่วเพราะความเร็วการบินของนกอินทรีไวเกินไป อีกอย่างมันบินออกไปก่อนระยะหนึ่งเธอค่อยบินตามมา คิดจะดึงระยะให้ใกล้ขึ้นสักครู่เดียวยังทำไม่ได้เลย โดยเฉพาะตอนนี้นกขายาวสีแดงเลือดที่ปากแหลมยาวฝูงหนึ่งบินออกมาจากในป่า

“ก้า!”

นกพวกนั้นส่งเสียงทำให้เธอสะดุ้งตกใจทันควัน เสียงนั้นคล้ายคลึงอีกาเล็กน้อย และเหมือนคนส่งเสียงกรีดร้อง ในความแหบพร่ามีความเล็กแหลม บาดหูยิ่งนัก

เมื่อเห็นฝูงนกขายาวตีปีกบินมาหา ปากแหลมๆ เหมือนจะพยายามจิกกัดเธอ จึงหยิบกระบี่ยาวออกมาวาดพลังกระบี่หลายสายฟันไปยังนกพวกนั้น

ฝูงนกปากยาวครึ่งหนึ่งโดนเธอฟันกลายเป็นสองซีกตกลงพื้นดิน กรีดร้องเสียงแหลมบาดหูวุ่นวาย นกขายาวทีเหลือกำละงพยายามกระโจนเข้าไปก็โดนฆ่าตายไปอีกหลายตัว สุดท้ายจึงเหลือไม่ถึงสิบตัวยังตีปีกร้องกลางอากาศได้ ก่อนจะจ้องมองเฟิ่งจิ่ว แล้วตีปีกบินห่างไม่กล้าเข้าใกล้

เฟิ่งจิ่วเห็นเช่นนี้ก็พลิกมือเก็บกระบี่ยาว ดวงตาสดใสแฝงด้วยความเย็นชากวาดมองนกพวกนั้น ถึงจะมองไปเบื้องหน้า เห็นนกอินทรีบินออกไปไกลขึ้นอีก ก็เร่งร่อนขนนกตามไปอีกครั้ง

บริเวณที่เฟิ่งจิ่วมองไม่เห็น นกพวกนั้นเห็นเธอจากไปแล้ว ก็ตีปีกบินกลับไปในป่าไม้ ครั้งนี้พวกมันหยุดลงตรงศพของพวกพ้อง ปากแหลมจิกกินเลือดเนื้อของนกที่ตายไปอยู่ตรงนั้น…

………………………………………………….