เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1327 แสดงความรักกลางถนน + ตอนที่ 1328 ที่นี่หรือ

ตอนที่ 1327 แสดงความรักกลางถนน + ตอนที่ 1328 ที่นี่หรือ?

ตอนที่ 1327 แสดงความรักกลางถนน

“นี่ อ้าปากสิ” เฟิ่งจิ่วยื่นเกาลัดที่แกะเปลือกเสร็จไปตรงปากของเซวียนหยวนโม่เจ๋อ

เวลานั้น ทุกคนบนถนนที่เดิมทีสงสัยสองคนนี้เห็นแล้ว ดวงตาพากันเบิกกว้างอย่างอดไม่ได้

เซวียนหยวนโม่เจ๋อเหลือบมองคนตามถนนที่กำลังเบิกตาโตมองพวกเขาสองคนอย่างอยากรู้อยากเห็น ใบหน้าเขินอายเล็กน้อย อักอ่วนอยู่บ้าง ทว่าในใจกลับเปี่ยมด้วยความปลาบปลื้มยินดี

ความอักอ่วนและเขินอายเป็นเพราะแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยทำเช่นนี้ต่อหน้าคนอื่น ความปลาบปลื้มยินดีกลับเป็นเพราะเฟิ่งจิ่วไม่กลัวสายตาของผู้คน ป้อนอาหารให้เขาอย่างสนิทสนม ความรู้สึกเช่นนี้เหมือนกับ…

แสดงความรักกันกลางถนน

นึกถึงตรงนี้ เขาเหลียวมองคนรอบข้างอย่างหยิ่งผยองและย่ามใจ ท่ามกลางสายตาของคนพวกนั้น เขาอ้าปากกินเกาลัดที่เฟิ่งจิ่วยื่นมาตรงปาก ใบหูแดงก่ำน้อยๆ ทว่าใบหน้ายังคงเยือกเย็น ก่อนจะพยักหน้า “อืม รสชาติไม่เลว”

ยิ่งกว่าไม่เลวอีก? หวานถึงใจจริงๆ ทำให้คนลอยละล่อง

ฝ่ายเฟิ่งจิ่วไม่รู้ความคิดของเขา อีกทั้งใบหน้าของเขาถูกปกปิดด้วยเคราหนา จึงมองเห็นสีหน้าไม่ชัดเจน รู้แค่ว่าเขาปั้นหน้านิ่งจนเคยชินแล้ว ทำท่าทางเหมือนไม่ให้ใครอื่นเข้าใกล้ จึงหยีตายิ้มเอ่ยว่า “ชอบหรือ? เช่นนั้นข้าจะแกะให้ท่านกินอีก”

“ดี” คำตอบรับสั้นๆ ไม่อาจปกปิดหางตาที่ยกขึ้นสูงและความยินดีในใจได้

คนทั้งสองเดินไปพลาง เที่ยวชมไปพลาง เฟิ่งจิ่วเจออะไรน่าสนุกล้วนหยุดมอง เข้าไปลูบๆ คลำๆ ส่วนเซวียนหยวนโม่เจ๋อก็ถามอยู่ข้างๆ ว่า “ชอบหรือ ซื้อสิ”

เดินต่อไปอีกสองสามเส้นถนน เฟิ่งจิ่วกุมขมับอย่างทนไม่ไหว “อย่าซื้ออีกเลย ข้าแค่มองมากหน่อยเท่านั้นเอง หากซื้อของที่ข้าชอบมองมาหมดจะสิ้นเปลืองมากไป ยิ่งไปกว่านั้น ของบางส่วนยังไม่ได้ใช้ด้วย”

“ไม่เป็นไร ข้ามีเงิน”

เฟิ่งจิ่วได้ยินคำพูดเอาแต่ใจของเขาก็หลุดหัวเราะ ก่อนถลึงตามอง “ใช่ๆ ข้ารู้ว่าท่านมีเงิน ท่านสุดยอดมาก” ผู้ชายคนนี้ ทำไมถึงน่ารักเพียงนี้เนี่ย!

“ฮึ เจ้าพวกบ้านนอก”

จู่ๆ เสียงดูถูกก็ดังขึ้นมา ดึงดูดความสนใจของทั้งสองคน พวกเขามองหน้ากันก่อนมองไปทางคนพูด เห็นคุณชายสวมเสื้อผ้าสีสดใสสองสามคนกับสตรีสองคนกำลังยืนอยู่ไม่ไกล คนหนึ่งในนั้นถือพัด กำลังโบกลมอย่างสบายใจ สายตาชำเลืองมองพวกเขา ทั้งดูแคลนและเหยียดหยาม

“ไม่ใช่แค่พวกบ้านนอก ข้าว่ายังเป็นพวกผิดเพศด้วย ผู้ชายสองคนเดินถนนท่าทางสนิทสนมกัน จะปกติได้อย่างไร?”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อเหลือบมองคนพวกนั้นพลางขมวดคิ้ว ในดวงตาเผยความไม่พอใจ

เฟิ่งจิ่วหัวเราะเบาๆ ควงแขนเขาพลางเอ่ยว่า “ไม่ต้องไปสนใจพวกเขาหรอก พวกเราไปกัน” แค่คนไม่รู้จักเท่านั้น ทำไมพวกเขาต้องโกรธด้วย? อีกอย่าง พวกเขาจะไปรู้อะไร?

ต้องรู้ไว้ว่า บางครั้งสิ่งที่ตาเห็น ไม่จำเป็นต้องเป็นของจริงเสมอ

ทว่าตอนที่พวกเขาจะไป ไม่โต้เถียงด้วย คนพวกนั้นกลับนึกว่าพวกเขาถอยให้ ช่างน่ากลั่นแกล้งนัก จึงเอ่ยเสียงสูง “นี่ เจ้าบอกว่ามีเงินไม่ใช่หรือ กล้าไปเล่นที่หนึ่งกับพวกเราหรือไม่?”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อกับเฟิ่งจิ่วสองคนเดินไปข้างหน้าต่อ แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน

“ทำไม? ไม่กล้าหรือ” ผู้ชายสองสามคนกลับเข้ามาขวางทางไว้ พร้อมมองประเมินการแต่งตัวของพวกเขาสองคน “เช่นนี้ก็ยังกล้ามาพูดต่อหน้าข้าว่ามีเงินรึ? หลงระเริงจริงๆ!”

ในมุมมืด ฮุยหลางอ้าปากค้างเบาๆ “คนคนนี้เป็นน้องชายของหยางหย่งไม่ใช่หรือ? เขาหาเรื่องใส่ตัวแล้ว ไม่คิดว่าจะกล้าขวางทางนายท่าน”

………………………………………………….

ตอนที่ 1328 ที่นี่หรือ?

อิ่งอีเหลือบมอง “เป็นน้องชายนอกคอกของเขา อาศัยความโปรดปรานที่อนุภรรยาได้รับก่อเรื่องทั้งวัน”

“หึ ครั้งนี้เข้าไปยั่วยุนายท่านกับภูตหมอ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย กลับไปจะบอกหยางหย่งสักหน่อย เดาว่าเขาคงหน้าดำทะมึนทีเดียว”

“เอาละ ไม่ต้องพูดแล้ว ดูข้างหน้าสิ” อิ่งอีส่งสัญญาณให้เขาเงียบ

เฟิ่งจิ่วที่เดิมทีเตรียมจะจากไปหยุดฝีเท้าลง พินิจมองคนคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนถามว่า “เจ้ามีเงินเยอะหรือ?”

อีกฝ่ายเชิดคางขึ้นปานนกยูงที่เย่อหยิ่ง “แน่นอน! เจ้าหนู เจ้าเป็นคนต่างถิ่นสินะ! ถึงได้ไม่รู้จักข้า?”

“ใช่แล้ว นี่คือคุณชายหยาง เป็นตระกูลขุนนางใหญ่ในเมืองหลวง พี่ชายของเขาหยางหย่งเป็นคนโปรดขององค์รัชทายาท!” ชายสองคนข้างๆ ยิ้มพลางบอกฐานะของเขาด้วยเสียงสูง

เซวียนหยวนโม่เจ๋อกับเฟิ่งจิ่วสองคนได้ยิน สีหน้าก็ต่างกันออกไป ในดวงตาฉายแววประหลาด น้องชายของหยางหย่ง? เจ้าหมอนี่หรือ?

ทั้งสองคนพินิจมองอย่างละเอียดอีกครั้ง เห็นว่าเขาเป็นผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐานขั้นสูงสุด ไม่ใช่แม้แต่ระดับหลอมแก่นพลัง แต่งตัวตามแบบคุณชายสูงศักดิ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่บุคลิกท่าทางเช่นนี้ กลับทำให้คนไม่กล้าเอ่ยชม

“เมื่อครู่เจ้าว่าจะไปไหนนะ?” เฟิ่งจิ่วยิ้มตาหยีเอ่ยถาม นัยน์ตาฉายประกายเจ้าเล่ห์วิบวับ

พวกเขาได้ยินคำพูดนี้ก็มองหน้ากัน ก่อนจะเผยรอยยิ้มเย็น น้องชายนอกสมรสของหยางหย่งเหลือบมองคนทั้งสอง แล้วหมุนตัวเตรียมเดินไป “แน่จริงก็ตามข้ามาสิ!”

เขาเดินนำหน้า คนอื่นๆ ด้านหลังก็ตามไปเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าพวกนี้นับเขาเป็นหัวหน้า

“ไป ไปเล่นกันเสียหน่อย” เฟิ่งจิ่วยิ้มแย้มกล่าว แล้วลากเซวียนหยวนโม่เจ๋อตามพวกนั้นไป

“ไม่ใช่กระมัง? สถานที่ที่เจ้าว่าเป็นบ่อนพนันหรือ?”

เฟิ่งจิ่วมองสถานที่ที่เอะอะครึกครื้นตรงหน้า เสียงเอ่ยว่าซื้อแล้วก็ละมือไป หรือแทงสูงแทงต่ำอะไร ล้วนประเดประดังเข้าหู เธอมาเมืองหลวงนานเพียงนี้แล้ว เพิ่งจะมาบ่อนพนันของที่นี่เป็นครั้งแรก ขนาดพื้นที่ที่นี่ช่างใหญ่โตนัก

“ทำไม? กลัวหรือ? ที่นี่เป็นบ่อนพนันที่หรูหราที่สุดของเมืองหลวง ผ่านประตูอย่างน้อยๆ ต้องมีหนึ่งหมื่นเหรียญทองติดตัว วันนี้พวกเจ้าอาศัยบารมีของเขาถึงเข้ามาได้” น้องชายนอกสมรสของหยางหย่งทำท่าทางภาคภูมิใจ หยิบป้ายหยกแสดงตัวออกมา จากนั้นพาพวกเขาเข้าไปข้างใน

หญิงสองคนที่เดิมทีตามมาหยุดฝีเท้าอยู่ข้างนอกบ่อนและจากไป ถึงอย่างไรก็เป็นผู้หญิง หากเข้าไปในสถานที่เช่นนี้แล้วมีข่าวลือออกไป ชื่อเสียงของพวกนางจะด่างพร้อยได้ ด้วยเหตุนี้พวกนางจึงไม่ตามเข้ามา

เฟิ่งจิ่วมองเหรียญทองที่กองสูงเป็นภูเขาเล็กๆ บนโต๊ะ ดวงตาเป็นประกายอย่างอดไม่ได้ “กลัว ข้ากลัวจริงๆ! ไม่คิดว่าเมืองหลวงจะมีสถานที่เช่นนี้ด้วย” หากหนิงหลางผู้หลงเงินทองเท่าชีวิตมาที่นี่ เดาว่าคงก้าวออกไปไม่ได้แน่

เซวียนหยวนโม่เจ๋อที่อยู่ข้างๆ เห็นเฟิ่งจิ่วจ้องสมบัติเหรียญทองบนโต๊ะด้วยดวงตาเป็นประกาย ก็อดลอบส่ายหน้าไม่ได้ ดูเหมือนความสนใจและงานอดิเรกของนางจะต่างจากผู้หญิงทั่วไป

“เหอะๆๆ ที่แท้คุณชายหยางซานมาแล้ว”

ผู้ดูแลคนหนึ่งออกมาต้อนรับ คารวะคนแซ่หยางท่ามกลางบรรยากาศคึกคัก แล้วจึงมองชายสองคนข้างๆ เขา รวมถึงเฟิ่งจิ่วกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อ ถามว่า “คุณชายหยางซานพาเพื่อนมาเล่นด้วยหรือ ไม่ทราบว่าวันนี้จะเล่นอะไร?”

หยางซานกำลังจะตอบก็พลันนึกอะไรได้ ครั้นหันไปมอง กลับเห็นเด็กหนุ่มคนนั้นกำลังร่วมโต๊ะพนันด้วยสีหน้าตื่นเต้น แทงสูงต่ำอยู่ตรงนั้น มองแล้วมุมปากของเขากระตุกขึ้นมา

………………………………………