เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1449 หาเจอแล้ว + ตอนที่ 1450 ยาทิพย์สามชนิด
ตอนที่ 1449 หาเจอแล้ว + ตอนที่ 1450 ยาทิพย์สามชนิด
ตอนที่ 1449 หาเจอแล้ว
“ไม่ต้องหรอกขอรับ ข้ามีแล้ว” เธอดันกลับไปให้นาง แต่ก็ถูกนางดันกลับมาอีก
“รับไว้เถิด!” ซั่งกวนหวั่นหรงบอก ก่อนจะมองหน้าเธอ แล้วหมุนตัวเดินไปที่ขอบหน้าผา “ข้าจะลงไปแล้วนะ”
มองดูขวดยาในมือ เฟิ่งจิ่วยิ้มแล้วเก็บมันไว้ “อืม ข้าจะช่วยท่านดึงเชือก” ขณะบอก เธอก็ดึงเชือกอยู่ตรงขอบหน้าผา เพื่อให้นางอาศัยแรงโรยตัวลงไปข้างล่างได้
เขาหมื่นโอสถลูกนี้สูงมาก เพียงพวกนางเดินอ้อมและขึ้นเขามาก็ใช้เวลาไปสองวันแล้ว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชบาป่าหินเหล็กจะขึ้นอยู่ตรงที่ใดของหน้าผา? เพราะมองจากข้างล่างขึ้นมาบนเขา มีหมอกปกคลุมอยู่หนึ่งชั้นปิดกั้นการมองเห็น มองจากบนเขาลงไปด้านล่างก็เช่นกัน ไม่สามารถมองเห็นในระยะไกลได้เลยแม้แต่น้อย ทำได้เพียงลงไปสำรวจด้วยตนเองทีละเล็กทีละน้อยเท่านั้น
เพียงเธอปล่อยเชือกลงไป ก็ใช้เวลาถึงครึ่งชั่วยามแล้ว ยามเธอเดินไปที่ขอบหน้าผาแล้วมองลงไป ก็ไม่เห็นเงาร่างของท่านแม่เธอแล้ว เพราะถูกหมอกหนาชั้นนั้นบังไว้
“ไม่รู้ว่าข้างล่างมีอะไรอยู่? ลงไปอย่างนี้อันตรายเกินไปแล้วจริงๆ” เธอพึมพำเบาๆ รู้สึกไม่ค่อยวางใจนัก
ชบาป่าหินเหล็กเป็นยาที่สามารถยืดอายุให้ยืนยาวได้ เป็นหนึ่งในตัวยาหลักที่ต้องใช้ในการหลอมยาเพิ่มอายุขัย เพราะหาได้ยาก ถึงแม้จะมีราคาสูงก็ยังพบเห็นได้น้อยในงานประมูลข้างนอก
ซานหยางจื่อตามหายาชนิดนี้ หรือต้องการนำมาหลอมยาเพิ่มอายุขัย? แต่ยาเพิ่มอายุขัยทั่วไปไม่น่าจะมีประโยชน์กับซานหยางจื่อแล้ว จากที่เธอรู้มา ซานหยางจื่อมีอายุหลายร้อยปีแล้ว
ขณะกำลังคิด จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงสวบสาบดังมา เธอหันไปมอง ไม่รู้ว่ามีลิงนับสิบตัวมาโผล่อยู่บนต้นไม้ตั้งแต่เมื่อใด แต่ละตัวร้องเจี๊ยกๆ บางตัวยังทำท่าจะไปแกะเชือกเส้นนั้น
“ไสหัวไปนะ!”
เฟิ่งจิ่วตะโกนไล่ สะบัดมือไปหนึ่งที แรงกดดันขุมหนึ่งพุ่งโจมตีไปทางลิงพวกนั้น บางทีอาจเป็นเพราะกลัวแรงกดดันของสัตว์เทวะโบราณในตัวเธอ ลิงพวกนั้นถูกซัดปลิวออกไปหลายจั้งแล้วลุกขึ้นมา แต่กลับไม่กล้าเข้ามาอีก เพียงแต่แยกย้ายหนีหายไปคนละทิศคนละทาง
เธอนั่งอยู่บนต้นไม้ที่ผูกเชือกไว้ มือหนึ่งจับเชือก รับรู้การเคลื่อนไหวด้านล่างผ่านความแน่นและจังหวะการสั่นสะเทือนของเชือก
ขณะเดียวกัน ซั่งกวนหวั่นหรงที่ลงไปด้านล่างกำลังมองหาไปทั่วหน้าผา เมื่อมองเห็นยาทิพย์ชนิดนั้นที่งอกอยู่ระหว่างซอกหิน ดวงตานางเป็นประกาย สีหน้าดีใจ
“นั่นชบาป่าหินเหล็ก!”
มองดูยาทิพย์ที่อยู่ห่างออกไปประมาณครึ่งจั้ง นางจับเชือกไว้ด้วยสองมือ สองขาเขย่งเหยียบอยู่บนหน้าผา ยืดตัวออกไปด้านนอกเล็กน้อย จากนั้นก็สูดหายใจเฮือกหนึ่ง ใช้สองเท้ายันหน้าผาแล้วเหวี่ยงเชือกไปทางนั้น
เฟิ่งจิ่วที่อยู่ข้างบนสัมผัสได้ว่าเชือกขยับแรง จึงตกใจ รีบลุกขึ้นแล้วตะโกนลงไปข้างล่าง “อาจารย์อาซั่งกวน ท่านไม่เป็นไรใช่ไหมขอรับ?”
“ไม่เป็นไร ข้าเจอชบาป่าหินเหล็กแล้ว” ซั่งกวนหวั่นหรงที่อยู่ตรงไหล่เขาตะโกนตอบ เมื่อเหวี่ยงตัวมาทางนี้ ก็หยุดอยู่ตรงด้านข้างซอกหินนั้นพอดี เพียงแต่นางกลับไม่ได้เข้าไปใกล้ส่งเดช
รอบๆ ยาทิพย์ชั้นดีเช่นนี้ จะต้องมีสัตว์วิญญาณเฝ้าอยู่แน่นอน หากนางเข้าไปเด็ดทั้งอย่างนี้ อาจเอาชีวิตตัวเองไปทิ้งได้ตลอดเวลา
ฉะนั้น นางจึงพลิกมือ แล้วหยิบเหรียญเงินขว้างไปที่ซอกหินนั่น ได้ยินเพียงเสียงแกร๊งดังขึ้น เงาร่างสีดำร่างหนึ่งพุ่งออกมางับเหรียญเงินเหรียญนั้นไว้ทันที
นางเพ่งมอง นั่นเป็นงูตัวเล็กที่มีลำตัวขนาดเท่านิ้วมือตัวหนึ่ง งูตัวนั้นดำเมื่อมไปทั้งตัว ดูแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นงูพิษ
………………………………….
ตอนที่ 1450 ยาทิพย์สามชนิด
“งูนิลทอง พิษหนึ่งหยดสามารถฆ่าสัตว์ร้ายตัวหนึ่งได้ ดีงูยิ่งเป็นของดี ในเมื่อเจอแล้ว เช่นนั้นก็จับไปด้วยเลยก็แล้วกัน!”
ซั่งกวนหวั่นหรงพึมพำเบาๆ ดวงตาจับจ้องไปที่เจ้างูตัวน้อยที่ลำตัวดำเมื่อมเงาวับ ต่อมา นางทายาไปที่กลางฝ่ามือก่อน จากนั้นก็อาศัยแรงเหวี่ยงเชือกไปข้างหน้า แล้วยื่นมือไปคว้าหัวงูตัวน้อยนั้นไว้ทันที
ขณะเดียวกัน เฟิ่งจิ่วที่รออยู่ข้างบนได้ยินเสียงดังมาจากข้างล่างรางๆ ถึงแม้เสียงจะถูกสายลมรบกวนทำให้ได้ยินไม่ชัด แต่รู้ว่านางที่อยู่ข้างล่างไม่เป็นไรก็วางใจแล้ว
เธอรออยู่ข้างบนประมาณหนึ่งก้านธูปก็รู้สึกได้ว่าเชือกกำลังสั่นสะเทือนอีกครั้ง เดาว่าท่านแม่ของเธอคงเด็ดยาได้แล้ว จึงรีบดึงเชือกกลับมา เพื่อดึงนางที่อยู่ตรงหน้าผาด้านล่างกลับขึ้นมา
ประมาณครึ่งชั่วยาม นางก็ถูกดึงขึ้นมาจากด้านล่าง เฟิ่งจิ่วเดินเข้าไปดู เห็นว่าจุดที่เสื้อผ้าของนางถูกขูดจนสกปรกกลับไม่มีรอยแผลอะไร จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ไม่เป็นไรใช่ไหมขอรับ? ยาเด็ดได้หรือยัง?” เฟิ่งจิ่วถาม พลางช่วยปลดเชือกออกจากตัวนาง
“เด็ดได้แล้ว เจ้าดู นี่ก็คือชบาป่าหินเหล็ก เป็นหนึ่งในตัวยาหลักที่ขาดไม่ได้ในการหลอมยาเพิ่มอายุขัย” ซั่งกวนหวั่นหรงยิ้มบาง หยิบยาทิพย์ที่เด็ดได้ออกมาให้เฟิ่งจิ่วดู แล้วบอกว่า “ข้ายังจับงูพิษที่เฝ้าชบาป่าหินเหล็กมาได้ด้วย เป็นงูนิลทองตัวหนึ่ง”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วอึ้ง พลางแตกตื่น “งูนิลทองเป็นงูพิษร้ายแรง ตอบสนองรวดเร็ว ท่านไม่ได้ถูกกัดกระมัง?”
“ไม่ได้ถูกกัด มันเร็ว แต่ข้าเร็วกว่ามัน” นางยิ้มแล้วเก็บยาทิพย์ ตบเสื้อผ้าบนตัว แล้วบอกว่า “ขาดยาอีกสองชนิดก็จะครบแล้ว”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วกล่าว “ยาสองชนิดนั้นคือยาอะไรหรือขอรับ? ข้าช่วยหาได้นะ”
ได้ยินประโยคนี้ ซั่งกวนหวั่นหรงยิ้ม “ถึงเจ้าจะรู้จักยาทิพย์เป็นอย่างดี และคอยส่งยาทิพย์บนยอดเขามาก็ช่วงหนึ่งแล้ว แต่ยาสองอย่างนั้นพบเห็นได้น้อยมากในสำนัก ถึงเจ้าจะเห็น ก็อาจจะไม่รู้จัก” เพราะยาสามชนิดนั้น แม้แต่นางก็ยังไม่เคยเห็นมาก่อน
“ท่านไม่บอก แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าข้าไม่รู้จัก?” เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาที่หยีเพราะรอยยิ้มจ้องมองนาง พูดอย่างภาคภูมิใจ “ข้าเก่งมากนะขอรับ ไม่มียาทิพย์ชนิดใดที่ข้าไม่รู้จัก”
“อ้อ?” ซั่งกวนหวั่นหรงได้ยินก็ยิ้ม ถามว่า “พูดเช่นนี้ เจ้าเคยเรียนมาจริงหรือ?”
“ขอรับ เคยเรียนมา”
เฟิ่งจิ่วพยักหน้า เธอมั่นใจมาก สิ่งของจำพวกยาทิพย์สำหรับเธอไม่มีทางไม่รู้จัก ขอเพียงนางบอกว่ายาทิพย์ที่นางกำลังตามหาคืออะไร บางที เธออาจจะยังคาดเดาได้อีกด้วยว่าซานหยางจื่อจะเอายาทิพย์พวกนี้ไปทำอะไร?
ทว่าดูจากปัจจุบัน ชบาป่าหินเหล็กนี้แม้จะเป็นหนึ่งในตัวยาหลักในการหลอมยาเพิ่มอายุขัย แต่ก็เท่านั้น หากไม่รู้ว่ายาสองชนิดที่เหลือคืออะไร แม้จะเป็นเธอก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่าสุดท้ายเขาจะหลอมยาอะไร แต่ที่มั่นใจได้ก็คือ จะต้องเกี่ยวกับยาเพิ่มอายุขัยแน่นอน
เห็นเช่นนั้น ซั่งกวนหวั่นหรงมองเธอแวบหนึ่ง แล้วหยิบม้วนกระดาษออกมาจากห้วงมิติ “นี่คือยาสามชนิดที่ข้าต้องหา”
เฟิ่งจิ่วรับไปเปิดดู เห็นบนกระดาษสีขาววาดรูปยาทิพย์ไว้สามชนิด ด้านบนมีชื่อและลักษณะการเจริญเติบโตของยาทิพย์เขียนกำกับไว้ด้วย ชนิดแรกก็คือชบาป่าหินเหล็กที่เพิ่งเด็ดได้เมื่อครู่
“ชนิดที่สองคือดอกอายุยืน ชนิดที่สามคือหญ้าเจ็ดใบกลายพันธุ์?”
มองดูยาทิพย์สามชนิดบนกระดาษ คิ้วของเฟิ่งจิ่วขมวดเล็กน้อย ยาที่รวมยาทิพย์สามชนิดนี้เข้าด้วยกัน จะกลายเป็นยาแบบใดกันนะ?
………………………………….