เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1515 สุดยอดสัตว์เทวะ + ตอนที่ 1516 สังหาร
ตอนที่ 1515 สุดยอดสัตว์เทวะ + ตอนที่ 1516 สังหาร
ตอนที่ 1515 สุดยอดสัตว์เทวะ
พลังกระบี่พุ่งออกไปพร้อมกับเปลวเพลิง กลายเป็นรูปจันทร์เสี้ยวเฉี่ยวผ่านร่างของผู้ฝึกพวกนั้นด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาด
“ฉึก!”
“ซี๊ด!”
พลังกระบี่อันรุนแรงพุ่งออกไป เหล่าผู้ฝึกตนที่หลบไม่ทันถูกฟันหน้าอก ขณะเดียวกับที่เลือดไหล เสื้อคลุมบนตัวถูกไฟลาม ชั่วขณะหนึ่ง พวกเขาตบไฟบนตัวพร้อมกับร้องด้วยความตกใจ
“ซี๊ด! ร้อนจัง!”
“ซี๊ด! ไฟไหม้! ไฟไหม้!”
“โอ๊ย! ร่างกายข้าทำไมถึง…” ผู้ฝึกตนคนหนึ่งร้องด้วยความตกใจ ร่างกายที่เดิมยังยืนอยู่กลางอากาศพลันร่วงตกลงไปอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาตกใจจนกรีดร้องออกมา “ช่วยข้าเร็ว! กลิ่นอายพลังวิญญาณในตัวข้าหายไปแล้ว!”
เจ้าสำนักกับคนอื่นที่ยืนอยู่ไม่ไกลมองดูอยู่ เห็นพวกเขาแต่ละคนไฟลุกท่วมตัวสีหน้าแตกตื่นลนลาน จากนั้นก็เห็นผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนหนึ่งเสียหลักร่วงตกลงไป
“ผู้ฝึกตนที่อยู่ข้างล่างรับเขาไว้!” เจ้าสำนักตะโกนเสียงดัง คิ้มเข้มขมวดเข้าหากัน สายตาจับจ้องไปที่หญิงสาวชุดแดงที่ยืนอยู่กลางอากาศด้วยท่าทางเย่อหยิ่งโอหัง
“เจ้าใช้ยา?”
ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้กลับกล้าใช้ยา? จะไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาเกินไปแล้ว!
“ใช้ยาแล้วทำไมเล่า? ใช้ยาก็ยังดีกว่าพวกท่านที่รังแกกันด้วยคนหมู่มาก” เฟิ่งจิ่วแค่นเสียง หมุนควงกระบี่ยาวในมือ เหลือบมองค่ายกลใหญ่ปกป้องสำนักแวบหนึ่ง “คิดว่าจะขังข้าด้วยสิ่งนี้ได้หรือ? ไร้เดียงสาเกินไปแล้วกระมัง ข้าบอกแล้วใช่ไหม เดิมทีไม่อยากเป็นศัตรูกับพวกท่าน แต่ในเมื่อพวกท่านไม่ยอมปล่อยข้าไป เช่นนั้นการล้มตายบาดเจ็บในสำนัก ก็อย่าโทษข้าแล้วกัน”
ขณะพูด เธอสะบัดมือ เหมือนมีน้ำยาพุ่งออกจากมือเธอกระจายไปตามสายลมกลางคืน สาดลงไปทุกทิศเบื้องล่าง มุมปากกระตุกเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ น้ำเสียงแผ่วเบาเปล่งออกมา “ใครไม่อยากตาย ก็รีบหลบดีกว่า ไม่เช่นนั้น ถึงพวกเจ้าตายไปเจ้าสำนักก็ไม่เสียใจหรอกนะ”
คนข้างล่างเมื่อได้ยินอย่างนั้น กอปรกับเห็นผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณหลายคนร่วงตกลงมาจากกลางอากาศ ผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินหลายคนยังฝืนทนถอยออกมา เมื่อเห็นอย่างนั้น เหล่าลูกศิษย์ที่อยู่ข้างล่างต่างพากันหลบหนี บางคนหัวไวกินยาแก้พิษแล้วคิดจะออกหน้าสร้างผลงาน
แต่น่าเสียดาย ล้วนไร้ประโยชน์
ยาที่เธอปรุงขึ้นมามีหรือที่ยาธรรมดาจะแก้พิษได้? ผู้ฝึกตนบางคนที่ค่อนข้างอ่อนแอสูญเสียกลิ่นอายพลังวิญญาณในร่างกายไปในชั่วพริบตา ไม่อาจปลุกเรี่ยวแรงขึ้นมาได้แม้แต่น้อย ส่วนผู้ฝึกตนที่ค่อนข้างแข็งแกร่งนั้นยังดีหน่อย เกิดอาการค่อนข้างช้า จึงยังพอฝืนทนได้
ทว่า เพราะเหตุผลนี้จึงทำให้พวกเขาหวาดกลัว ผู้หญิงคนนี้รับมือยากถึงเพียงนี้ พวกเขาจะยอมเอาชีวิตไปแลกเพื่อยาเม็ดเดียวจริงหรือ?
เมื่อเห็นท่าทางลังเลของผู้ฝึกตนระดับเซียนเหินพวกนั้น เจ้าสำนักสีหน้ามืดมน เขาจ้องเฟิ่งจิ่ว ไม่นาน ก็โบกมือเรียกสัตว์พันธสัญญาออกมา
“เหยี่ยวดำ! จงออกมา!
เสียงเล็กแหลมดังแหวกท้องฟ้า ดังก้องท่ามกลางราตรี เห็นเพียงสิ้นเสียงคำสั่งของเจ้าสำนัก เหยี่ยวดำที่หลับไหลอยู่ในยอดเขาบางแห่งกระพือปีกบินพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าอันมืดมิด
เหยี่ยวดำขนาดมหึมาบินวนอยู่บนท้องฟ้า ส่งเสียงหวีดร้องแหลมๆ น้ำเสียงของมันแฝงไว้ด้วยแรงกดดันของสุดยอดสัตว์เทวะ คลื่นแรงกดดันของสัตว์เทวะที่สะท้อนออกมาเป็นระลอก ทำให้ลูกศิษย์ทั้งสำนักลุกฮือ
“ดูนั่น! เหยี่ยวดำสัตว์พันธสัญญาของท่านเจ้าสำนัก! เหยี่ยวดำตัวนี้ของท่านเจ้าสำนักเป็นถึงสุดยอดสัตว์เทวะเชียวนะ คราวนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่รอดแน่!”
………………………………….
ตอนที่ 1516 สังหาร
“ท่านเจ้าสำนัก!”
เฉินเต้าที่เห็นเหตุการณ์ตกตะลึง นี่เขาคิดจะฆ่าเฟิ่งจิ่วหรือ! สุดยอดสัตว์เทวะ เฟิ่งจิ่วจะสู้ได้อย่างไร?
“เจ้าอย่าก่อเรื่อง! หากยังทำอะไรซี้ซั้วอย่าโทษข้าถ้าจะตีเจ้าสลบก็แล้วกัน!” ผู้อาวุโสดึงแขนเฉินเต้าไว้แน่น พลางตะคอกเสียงต่ำ ไม่ยอมให้เขาเข้าไปยุ่ง สายตาของเขาจับจ้องไปที่เงาร่างสีแดง แววสับสนพาดผ่านในส่วนลึกของดวงตา
ไม่นึกเลยจริงๆ ว่าเด็กหนุ่มเฉลียวฉลาดคนนั้นจะเป็นผู้หญิง อีกอย่าง ยามที่ไม่เก็บซ่อนกลิ่นอาย และไม่ปิดบังราศี นางกลับโดดเด่นไร้ขีดจำกัด และดูสูงส่งถึงเพียงนี้
คนคนนี้ ดูอย่างไรก็ไม่ใช่ศิษย์ชั้นล่างแน่นอน นางแฝงตัวเข้ามา เพราะหมายหัวซานหยางจื่อกระมัง นางมีความแค้นอะไรกับซานหยางจื่อกันแน่?
“เหยี่ยวดำ! ฆ่านางเสีย!” เจ้าสำนักตะโกนออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงทุ้มเข้ม ยกมือขึ้นชี้มาที่เฟิ่งจิ่วซึ่งสวมใส่เสื้อผ้าสีแดงยืนสง่าอยู่กลางอากาศ
ครั้นเสียงหวีดร้องของนกเหยี่ยวดังขึ้น ก็เห็นนกเหยี่ยวตัวมหึมาที่ตอนแรกกระพือปีกบินวนอยู่บนท้องฟ้าพลันเก็บปีก จากนั้นก็โน้มตัวดิ่งลงมาจากที่สูง จะงอยปากแหลมๆ พร้อมกับแรงกดดันและไอสังหารจู่โจมเข้ามาทางเฟิ่งจิ่ว ราวกับเตรียมตัวจะฉีกร่างเธอเป็นชิ้นๆ
เห็นเหยี่ยวดำตัวนั้นพุ่งลงมา แรงกดดันอันแข็งแกร่งและความเร็วสูงของมันทำให้เกิดกระแสอากาศอันน่าพรั่นพรึง มองเห็นดวงตาเหยี่ยวมีประกายแววโหดเหี้ยมกระหายเลือด เฟิ่งจิ่วหรี่ตา มือถือกระบี่คมพยับพุ่งเข้าไปปะทะโดยตรง
ในเมื่อจะสู้! เช่นนั้นก็สู้! เธอกลับอยากรู้นักว่าพวกเขาจะตายด้วยกระบี่คมพยับของเธอได้สักกี่คน!
“กระบี่รวมศูนย์!”
เสียงตะโกนแหลมใสและเย็นชาดังขึ้น แรงกดดดันของสัตว์เทวะโบราณและพลังกระบี่ของกระบี่คมพยับผสานรวมกัน กลายเป็นพลังกระบี่อันน่าพรั่นพรึงพุ่งแหวกอากาศออกไป พลังกระบี่ที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่านี้กลายเป็นรูปกระบี่ขนาดใหญ่ ฟาดฟันออกไปตอนที่เธอโน้มตัวพุ่งขึ้นไปหาสุดยอดสัตว์เทวะตัวนั้น
“ฟิ้ว!”
“บึ้ม!”
“ฟิ้วๆๆ ชิ้ง!”
เหยี่ยวดำสุดยอดสัตว์เทวะขนาดใหญ่กับเฟิ่งจิ่วต่อสู้กันอยู่กลางท้องฟ้า ผู้คนเบื้องล่างเห็นเพียงท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิด เงาร่างสีแดงร่างนั้นโฉบไหวรอบตัวเหยี่ยวดำด้วยความเร็วเหมือนสายฟ้าฟาด ระหว่างสู้กัน ขนของเหยี่ยวดำเหมือนจะถูกกระแสอากาศตัดขาดจนโปรยปรายร่วงลงสู่พื้น
ที่น่าตกใจก็คือ แม้เผชิญหน้ากับสุดยอดสัตว์เทวะ เฟิ่งจิ่วก็ยังรับมือได้!
“บนตัวนางมีกลิ่นอายสัตว์เทวะโบราณ! นางต้องผูกพันธสัญญาณกับสัตว์เทวะโบราณแน่ๆ!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งบอก สายตาจับจ้องเฟิ่งจิ่วเขม็ง “หากฆ่านางได้ แล้วแย่งชิงสัตว์เทวะโบราณของนางมาเป็นสัตว์เทวะคุ้มครองสำนักของเราได้ เช่นนั้น สำนักโอสถตะวันของเราก็จะยิ่งใหญ่กว่าเดิม!”
เฉินเต้าที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยิน หัวใจพลันเย็นเยียบ เนิ่นนานก็พูดอะไรไม่ออกสักคำ
“เป็นแค่สุดยอดสัตว์เทวะ กลับกล้ามาสามหาวต่อหน้าข้า! ไสหัวลงไป!”
น้ำเสียงเย็นชาแหลมใสแฝงแววเกรี้ยวกราดเปล่งออกจากปากของเฟิ่งจิ่ว เธอเหยียบหัวของเหยี่ยวยักษ์ตัวนั้นแล้วถีบตัวขึ้นข้างบน ขณะมือถือกระบี่ยาวพุ่งขึ้นข้างบน แรงกดดันสัตว์เทวะโบราณถูกปลดปล่อยออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เสี้ยวนาทีนั้น ได้ยินเพียงเสียงพรึ่บ มีเปลวไฟขุมหนึ่งลุกขึ้นรอบตัวเธอ เปลวไฟขุมนั้นเป็นรูปร่างเดิมของหงส์ไฟปรากฏอยู่ด้านหลังเธอ ดุจเปลวไฟที่ลุกโชติช่วงขึ้นฟ้า มีเสียงร้องของหงส์ดังขึ้น
แทบจะในขณะเดียวกัน เหยี่ยวดำก็ตัวสั่นเทิ้ม ตัวของมันดิ่งต่ำลงไปหลายจั้ง แต่ในตอนนั้นเอง เฟิ่งจิ่วเงื้อกระบี่คมพยับในมือขึ้น เล็งไปที่เหยี่ยวดำตัวใหญ่แล้วฟันกระบี่ออกไปอย่างแรง
“ตายเสียเถอะ!”
“ไม่นะ!”
รัศมีแสงสีเขียวพุ่งออกไปพร้อมกับเปลวไฟ แม่นยำไร้ที่ติ ฟันร่างเหยี่ยวดำตัวนั้นเป็นสองท่อนสิ้นใจตายกลางอากาศในดาบเดียว…
………………………………….