เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1525 ยังเร็วไป + ตอนที่ 1526 แผนที่ผืนนั้น
ตอนที่ 1525 ยังเร็วไป + ตอนที่ 1526 แผนที่ผืนนั้น
ตอนที่ 1525 ยังเร็วไป
“ลูกสาวข้าสายตาดีจริงๆ” ซั่งกวนหวั่นหรงเผยรอยยิ้มอ่อนโยน ตบแก้มเธอเบาๆ ด้วยความรักใคร่
“แน่นอนเจ้าค่ะ” เธอเชิดคางกลมมนขึ้นด้วยความย่ามใจ
“เช่นนั้นบอกแม่หน่อย พวกเจ้ารู้จักกันได้อย่างไร? เขาเคยพบพ่อกับปู่ของเจ้าแล้ว แล้วเจ้าเคยพบคนในครอบครัวของเขาแล้วหรือยัง?” ซั่งกวนหวั่นหรงนั่งพิงหัวเตียงแล้วถาม
ด้วยเหตุนี้ สองแม่ลูกจึงพูดคุยกันบนเตียง จนกระทั่งเสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอก ก่อนที่เหลิ่งซวงจะยกข้าวต้มเข้ามา
“ท่านแม่ สองวันนี้ข้าระบายพิษในตัวท่านออกมาแล้ว แต่ฤทธิ์ยาบางส่วนที่ซึมลึกเข้าไปในกระดูกหากจะกำจัดให้สิ้น กลับต้องใช้ยาสองชนิด ข้าคิดว่าระหว่างนี้ท่านพักฟื้นอยู่ที่นี่ก่อน รอให้ข้าหายาสองชนิดนั้นได้แล้ว ก็จะหลอมยาให้ท่านได้”
“แก้ได้ด้วยหรือ?” นางถามด้วยความกังวล
“ได้เจ้าค่ะ ท่านวางใจได้เลย! ท่านกินข้าวต้มสักถ้วยก่อน จากนั้นก็พักผ่อน เดี๋ยวข้าจะออกไปสักครู่หนึ่ง” เธอพยักพเยิดให้เหลิ่งซวง แล้วเดินออกไปข้างนอกก่อน
เหลิ่งซวงตักข้าวต้มหนึ่งถ้วยแล้วเดินเข้ามา “ฮูหยิน ข้าวต้มถ้วยนี้นายท่านสั่งให้ต้ม มียาบำรุงร่างกายผสมอยู่ด้วยเจ้าค่ะ”
“ได้” ซั่งกวนหวั่นหรงรับคำ แล้วเริ่มกิน
ด้านนอก เฟิ่งจิ่วไม่เห็นเซวียนหยวนโม่เจ๋อ จึงถามเหลิ่งหวาที่เฝ้าอยู่ข้างนอก “เขาเล่า? ไปไหนแล้ว? เหตุใดจึงไม่เห็น?”
“นายท่านหมายถึงเจ้าตำหนักหรือขอรับ?” เหลิ่งหวายิ้มถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“อืม” เฟิ่งจิ่วพยักหน้าตอบ
“เมื่อครู่มีคนจากตำหนักยมราชมา บอกว่ามีเรื่องจะรายงาน เจ้าตำหนักตามเขาออกไปแล้ว น่าจะอยู่ที่ลานบ้านด้านหน้าขอรับ”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วชะงักเล็กน้อย ก่อนจะสาวเท้าเดินไปข้างนอก พอมาถึงลานบ้านด้านหน้า ก็เห็นเซวียนหยวนโม่เจ๋อหมุนตัวเดินกลับมาพอดี จึงเดินเข้าไป แล้วถามว่า “มีอะไรหรือ?”
“พักนี้มีอำนาจลึกลับกลุ่มหนึ่งจงใจเล่นงานตำหนักยมราช คล้ายต้องการบีบให้ข้าแสดงตัว เรื่องนี้เกรงว่าลำพังพวกฮุยหลางคงจะจัดการไม่ได้ ข้าตั้งใจจะกลับไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
เซวียนหยวนโม่เจ๋ออธิบาย โอบเธอแล้วเดินไปในลานบ้าน “เจ้าวางใจ ยาสองชนิดที่เจ้าขาด ข้าให้คนออกไปตามสืบแล้ว หาเจอเมื่อใดจะส่งมาให้เจ้าทันที เวลานี้เจ้าหาแม่ของเจ้าเจอแล้ว เจ้าตั้งใจจะพักอยู่ที่นี่? หรือจะกลับราชวงศ์เฟิ่งหวงก่อน? หากจะกลับไป ข้าจะให้คนไปส่งพวกเจ้าได้”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วกล่าว “ข้าอยากรอให้เจอยาก่อนแล้วค่อยไป ไม่เช่นนั้นเดินทางไปๆ มาๆ ระยะทางไกลเช่นนี้ ลำบากไม่น้อย”
“ก็ดี พวกเจ้าอยู่ในเมืองขอเพียงไม่ก่อเรื่องก็จะไม่ถูกกลุ่มอำนาจอื่นเพ่งเล็ง เช่นนั้นพวกเจ้าก็อยู่ที่นี่ไปก่อน หากรู้สึกว่าที่นี่ไม่สะดวก ก็ไปที่ตำหนักรัชทายาทได้”
“วางใจเถิด! ข้าดูแลตัวเองแล้วก็ท่านแม่ได้ อีกอย่าง ข้างกายข้ายังมีเหลิ่งซวงกับพวกตู้ฝานอยู่ด้วย ไม่มีอะไรหรอก ท่านวางใจได้” เธอพูดอย่างไม่ใส่ใจ รู้สึกว่าตนเองอยู่ข้างนอกดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องเข้าไปอยู่ในเขตอำนาจของเขา
“เช่นนั้นก็ได้! พรุ่งนี้ข้าจะกลับไป วันนี้อยู่กับเจ้าที่นี่ก่อน พวกเราไม่ได้เจอกันหลายเดือน ครั้งนี้ก็เพิ่งได้อยู่ด้วยกันไม่กี่วัน มักจะอยู่ห่างมากกว่าอยู่ใกล้ รอยาทิพย์หาได้ครบเมื่อใด เจ้าหลอมยาได้ แล้วข้าจะกลับไปเตรียมตัว นำสินสอดร้อยกล่อง ไปสู่ขอเจ้ากลับบ้านเร็วๆ”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วอดหัวเราะไม่ได้ “ท่านคิดว่าจะสู่ขอข้าได้ง่ายขนาดนี้เชียวหรือ? ถึงพ่อข้าจะทำใจยกข้าให้ท่านได้ เดาว่าท่านแม่ข้าคงทำใจได้ยาก เรื่องที่พวกเราจะแต่งงานกัน ข้าว่ายังต้องคิดดูอีกหน่อย ยิ่งไปกว่านั้น เรายังเด็กกันอยู่เลย!”
………………………………….
ตอนที่ 1526 แผนที่ผืนนั้น
ได้ยินอย่างนั้น สายตาของเซวียนหยวนโม่เจ๋อกวาดมองร่างกายนาง “เด็กตรงไหนกัน? ข้าก็เห็นว่าโตหมดแล้ว เหมาะสมมาก” เอ่ยจบ มุมปากก็หยักยกขึ้น
เฟิ่งจิ่วกลอกตา “ท่านน่ะปกติชอบปั้นหน้าเย็นชาเหมือนภูเขาน้ำแข็ง ท่าทางเหมือนห้ามสิ่งมีชีวิตเข้าใกล้ เหตุใดยามอยู่กับข้าจึงไม่เหมือนอยู่กับคนอื่น? คนไม่รู้จะหาว่าท่านเป็นตัวปลอมได้นะ!”
“อยู่ต่อหน้าคนอื่นกับอยู่ต่อหน้าเจ้าย่อมต้องต่างกันอยู่แล้ว ก็หลักการเดียวกับที่ข้าจะนอนร่วมเตียงกับเจ้า แต่จะไม่นอนร่วมเตียงกับผู้อื่นอย่างไรเล่า”
ได้ยินอย่างนั้น เธออดหัวเราะไม่ได้ “นี่หลักการแปลกๆ อะไรของท่าน? เหลวไหลจริงๆ เอาล่ะ ในเมื่อพรุ่งนี้จะกลับตำหนักยมราชแล้ว เช่นนั้นวันนี้ข้าจะอยู่กับท่าน ตอนแรกข้ายังคิดว่าวันนี้จะไปดูลาดเลาที่ตลาดมืดเสียหน่อย มาที่นี่ตั้งนานแล้ว ยังไม่เคยไปเยี่ยมเยียนตลาดมืดสักครั้ง บอกตามตรง ข้าอยากรู้มากว่าหัวหน้าตลาดมืดจะเป็นคนเช่นไรกัน”
“หัวหน้าตลาดมืด?”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อชะงัก แล้วครุ่นคิดเล็กน้อย บอกว่า “ข้ารู้เพียงว่าคนในตลาดมืดเคารพเขาเป็นนาย ข้าเคยให้ตำหนักยมราชตรวจสอบข้อมูลของเขา แต่ข้อมูลของคนคนนี้แทบจะว่างเปล่า ตัวตนลึกลับไม่รู้ที่มาที่ไป แต่มีข่าวลือว่าเขาเกี่ยวข้องกับสำนักใหญ่แถบตอนต้นแม่น้ำ เบื้องหลังมีอำนาจยิ่งใหญ่ แม้แต่คนในราชวงศ์แปดจักรวรรดิใหญ่ก็ยังไม่กล้าแตะต้องเขา”
“ตอนต้นแม่น้ำอะไร?” เฟิ่งจิ่วชะงักไปเล็กน้อย แล้วถามด้วยความสงสัย
ได้ยินนางถามอย่างนี้ เซวียนหยวนโม่เจ๋อเองก็ชะงักไปด้วย “เจ้าไม่รู้หรือ? เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ระยะหนึ่งแล้ว ยังไม่รู้อีกหรือว่าอาณาเขตของแปดจักรวรรดิใหญ่ที่เราอยู่ตอนนี้เป็นเพียงแคว้นที่อยู่ทางตอนใต้แม่น้ำตะวันออก?”
เฟิ่งจิ่วกระพริบตาปริบๆ ส่ายหน้า “ข้ารู้แค่ว่าแปดจักรวรรดิใหญ่ตั้งอยู่คนละที่ ไหนว่าแปดจักรวรรดิใหญ่ตั้งอาณาจักรอยู่คนละทิศอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงบอกว่าเป็นเพียงแคว้นที่อยู่ทางตอนใต้ของแม่น้ำตะวันออก?”
เธอมาอยู่ที่นี่ได้พักหนึ่งแล้วก็จริง แต่กลับยังไม่ค่อยรู้จักที่นี่ดีนัก รู้เพียงว่าสถานที่แถบนี้ที่เธออยู่แบ่งออกเป็นแปดแคว้นใหญ่ ส่วนเรื่องอื่น เธอไม่เคยเห็นปรากฏอยู่ในแผนที่เลยนี่นา!
เห็นเธอทำหน้าเหมือนสับสนงุนงง เซวียนหยวนโม่เจ๋อส่ายหน้า แล้วหลุดหัวเราะ “ข้านึกว่าเจ้ารู้แล้วว่าแผ่นดินใหญ่ผืนนี้แบ่งเขตกันอย่างไร ไม่นึกว่าเจ้ารู้เพียงการแบ่งเขตของที่ที่เจ้าอยู่ แต่ก็ช่างเถิด ถึงอย่างไรเจ้าก็คงไม่ไปที่เหล่านั้นอยู่แล้ว ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร”
ได้ยินอย่างนี้ เธอเริ่มไม่พอใจ บอกว่า “ไม่รู้ก็ไม่เป็นไรเสียที่ไหน? ท่านคิดว่าข้าจะไม่ไปหรือ? ไม่แน่สักวันในอนาคตข้าอาจจะออกไปท่องโลกก็ได้!”
ได้ยินอย่างนั้น เขามองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง เงียบไปครู่หนึ่ง จึงค่อยพานางขึ้นไปนั่งที่โต๊ะหินในศาลา หยิบแผนที่ขนาดครึ่งจั้งออกมาจากห้วงมิติ
เขาชี้ไปที่สถานที่เล็กๆ แห่งหนึ่งที่อยู่ด้านล่างแผ่นดินใหญ่ผืนหนึ่ง อธิบายว่า “เห็นตรงนี้หรือไม่ ที่นี่ก็คือที่ตั้งของราชวงศ์เฟิ่งหวง พื้นที่เช่นแถบนี้ถูกพวกเราแบ่งเป็นแคว้นระดับล่าง เพราะที่นี่ถือเป็นอาณาเขตของแปดจักรวรรดิใหญ่”
“แต่ที่นี่ พื้นที่แถบนี้ถูกแบ่งเป็นแปดจักรวรรดิใหญ่ แถบนี้ถือเป็นอาณาเขตฝั่งตะวันออก เริ่มจากตรงนี้ มาถึงตรงนี้…”
เฟิ่งจิ่วนั่งโน้มตัวไปข้างหน้า มองดูเขาอธิบายการแบ่งอาณาเขตบนแผนที่ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน แผนที่ผืนนี้ เปิดมุมมองโลกกว้างให้เธอใหม่ ได้เห็นแผ่นดินใหญ่และดินแดนที่เธอไม่เคยรู้จัก ทำให้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความคาดหวัง
………………………………….