เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 1773 สำนักบุปผา ตอนที่ 1774 แกนเคลื่อนย้าย
ตอนที่ 1773 สำนักบุปผา / ตอนที่ 1774 แกนเคลื่อนย้าย
ตอนที่ 1773 สำนักบุปผา
ได้ยินอย่างนั้น มู่หรงอี้เซวียนดวงตาเป็นประกาย นี่นางยอมตกลงแล้วหรือ!
เขารีบตอบ “ข้ามี! ท่านอาจารย์เคยให้ข้าไว้อันหนึ่ง แกนเคลื่อนย้ายสามารถส่งตัวเรากลับไปที่สำนักโดยตรง หากใช้แกนเคลื่อนย้าย ประมาณหนึ่งชั่วยามก็ไปถึงค่ายกลเคลื่อนย้ายในสำนักแล้ว”
“ท่านลุกขึ้นมาเถิด!” เธอเอ่ย มองเขาแล้วบอกว่า “ท่านช่วยท่านปู่และท่านย่าของข้า ครั้งนี้ ข้าช่วยอาจารย์ของท่าน ถือว่าหายกันก็แล้วกัน!” เธอมองท้องฟ้า แล้วบอกว่า “ท่านไปรอข้าข้างหน้า ข้าสะสางเรื่องราวเสร็จแล้วจะตามท่านไป”
“ได้!” เขารับคำ ลุกขึ้นยืน แล้วหมุนตัวเดินออกไป
อิ่งอีที่อยู่ข้างนอกกับองครักษ์ชุดดำหยุดสู้กันตั้งแต่เฟิ่งจิ่วออกมาแล้ว พอพวกมู่หรงอี้เซวียนจากไป อิ่งอีรีบก้าวเข้ามา “ภูตหมอ ท่านจะไปกับเขาจริงหรือ?”
“อืม เขาช่วยท่านปู่กับท่านย่าของข้าไว้ ซ้ำยังขอร้องถึงเพียงนี้ ข้าจะไม่ไปได้อย่างไร?”
เธอตอบ หันไปมองเหลิ่งซวง “เจ้าไปเรียกพวกหลัวอวี่กับตู้ฝานไปข้างหน้า แล้วก็ท่านพี่ของข้า รวมถึงท่านปู่กับท่านย่าของข้าด้วย ข้ามีเรื่องจะบอกพวกเขา” หลังกำชับ ก็หมุนตัวเดินกลับ
ครั้นหันกลับไป ก็เห็นเซวียนหยวนโม่เจ๋อสวมเสื้อผ้ายืนอยู่ข้างประตูแล้ว ยามนี้สีหน้าเขาไม่ดีนัก หน้าบึ้งตึง เห็นได้ชัดว่าได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่แล้ว
เธอเดินเข้าไปกุมมือเขา “ได้ยินหมดแล้วหรือ?”
“อืม” เขารับคำ มองเธอที่อยู่ตรงหน้า เพียงกำชับว่า “ไปถึงที่นั่นแล้วต้องระวังตัวให้มาก ทำอะไรอย่าเอิกเกริกเป็นที่สะดุดตา ทุกอย่างต้องทำเงียบๆ เข้าไว้ อย่าทำตัวเป็นที่ดึงดูด”
เขาไม่ได้ห้ามเธอ ประการแรกเพราะเธอตัดสินใจแล้ว ประการที่สองมู่หรงอี้เซวียนช่วยท่านปู่และท่านย่าของเธอ ตอนนี้เขายังคุกเข่าขอร้อง ไม่กี่วันก่อนเธอเพิ่งบอกว่าภายหน้าหากมีเรื่องใดเธอจะต้องช่วยเหลืออย่างแน่นอน หากเธอไม่ไป ภายหน้าเรื่องนี้จะต้องกลายเป็นอุปสรรคในการฝึกบำเพ็ญตนของเธอแน่นอน
แม้จะเพิ่งได้พบหน้าและอยู่ด้วยกันไม่นาน เห็นนางต้องจากไปอีกครั้งย่อมอาลัยอาวรณ์ แต่เขารู้แต่แรกแล้ว นางไม่ใช่หญิงสาวธรรมดา ย่อมเทียบกับหญิงสาวธรรมดาไม่ได้ เขารู้นานแล้ว หลายเรื่องที่นางทำได้ด้วยตนเอง นางจะไม่มีวันพึ่งพาคนอื่น
ทว่าตอนนี้ สิ่งที่เขากังวลก็มีเพียง เธอไปถึงที่นั่นแล้วจะปลอดภัยหรือไม่?
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วยิ้มออกมา เอื้อมมือโอบเอวเขา “อืม ข้ารู้ ท่านวางใจได้ ข้าไปถึงที่นั่นแล้วจะคิดถึงท่านด้วย หากท่านสะสางเรื่องทางนี้เสร็จเมื่อใด ก็ไปหาข้านะ! ข้าจะรอท่านอยู่ที่นั่น”
เขาลูบแก้มเธอเบาๆ ก่อนจะจุมพิตเบาๆ ที่หน้าผากของเธอ “ไปกันเถิด! ข้าไปข้างหน้ากับเจ้า”
เฟิ่งจิ่วจูงปล่อยให้เขาจูงมือไปที่ตำหนักข้างหน้า ในตำหนัก พวกตู้ฝานกับกวนสีหลิ่นล้วนมาถึงแล้ว แม้แต่ท่านปู่กับท่านย่าของเธอก็มาถึงแล้ว ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเล่าทุกอย่างให้พวกเขาฟัง
“เรื่องก็เป็นอย่างนี้ ฉะนั้นข้าจะไปที่นั่นกับมู่หรงอี้เซวียน ไปดูว่าพิษของอาจารย์เขาแก้ได้หรือไม่”
เฟิ่งซานหยวนพยักหน้า “เจ้าสบายแล้วไปเถิด! ไม่ต้องห่วงพวกข้า เมื่อถึงเวลาพวกข้าจะพาองครักษ์เฟิ่งไปรวมตัวกับพ่อเจ้า ส่วนตู้ฝานกับพวกหลัวอวี่ อีกไม่กี่วันค่อยให้พวกเขาเดินทางไปกับกวนสีหลิ่นก็ได้”
โม่เฉินที่มาเพราะได้ยินข่าวสีหน้าเหมือนยังซีดๆ อยู่เล็กน้อย ราวกับร่างกายยังไม่หายดี ได้ยินเฟิ่งจิ่วว่าอย่างนั้น เขาจึงบอกว่า “ลมปราณของข้ายังไม่มั่นคง ตั้งใจว่าจะพักฟื้นสักกี่วันแล้วค่อยออกเดินทาง เจ้าไปครั้งนี้ก็ไปสำนักบุปผาเซียน ข้าเองก็ไม่สะดวกติดตาม เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน! เมื่อถึงตอนที่เจ้าสะสางปัญหาเสร็จแล้ว ไปหาข้าที่ตระกูลน่าหลัน ถึงตอนนั้นข้าจะช่วยจัดการเรื่องที่พักของพวกตู้ฝานให้”
………………………………….
ตอนที่ 1774 แกนเคลื่อนย้าย
“ได้ ขอบคุณมาก” เฟิ่งจิ่วพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม เห็นหน้าเขาซีดๆ จึงถามด้วยความเป็นห่วง “ท่านไม่เป็นไรจริงหรือ? ให้ข้าช่วยดูให้หรือไม่? หรือกินยาหน่อย?”
“ไม่ต้อง” โม่เฉินส่ายหน้า เขารู้จักร่างกายตนเองดี เพียงถูกพลังสะท้อนกลับทำให้บาดเจ็บภายในเท่านั้น ผ่านไปช่วงหนึ่งก็หายแล้ว
เห็นอย่างนั้น เฟิ่งจิ่วไม่พูดอะไรอีก เธอกำชับทุกอย่างกับองครักษ์เฟิ่งเสร็จ ก็หันไปพูดคุยกับท่านปู่และท่านย่าของเธอครู่หนึ่ง สุดท้าย จึงค่อยบอกเหลิ่งซวงกับเหลิ่งหวาว่า “พวกเจ้าก็ไม่ต้องตามข้าไปแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นค่อยเดินทางไปพร้อมกับพวกตู้ฝานก็แล้วกัน!”
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งซานหยวนเป็นห่วง “เจ้าไม่คิดจะพาผู้ติดตามไปด้วยสักคนสองคนหรือ? เดินทางไปที่นั่นตามลำพังอย่างนี้…”
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านปู่” เฟิ่งจิ่วยิ้มบอก “ค่ายกลเคลื่อนย้ายของมู่หรงอี้เซวียนส่งถึงประตูสำนัก ข้าไม่สะดวกพาคนไปด้วยเยอะ อีกอย่างข้าตัวคนเดียวทำอะไรก็สะดวก ให้พวกเหลิ่งซวงเดินทางไปพร้อมกับพวกตู้ฝานเถิด! พวกเขาจะได้คอยดูแลกัน”
“อย่างนั้นก็ได้! แต่เจ้าต้องรับปากปู่นะ ต้องระวังตัวให้มาก อย่าทำตัวเด่นมากไปเล่า” เฟิ่งซานหยวนกำชับอย่างไม่วางใจ
“เจ้าค่ะ ข้าเข้าใจแล้ว” เธอยิ้มรับ มองหน้าทุกคนรอบหนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “อาการของอาจารย์เขาอยู่ในอันตราย ข้าต้องไปแล้ว”
ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงออกไปส่งเธอด้วยกัน มาถึงข้างนอก มู่หรงอี้เซวียนก็รออยู่ที่นั่นแล้ว
“เจ๋อ ข้าไปก่อนแล้ว ข้าจะรอท่านอยู่ที่นั่นนะ” เฟิ่งจิ่วมองเขาที่อยู่ข้างกาย แล้วเอ่ยลา
“ไปเถิด! ระวังตัวด้วย” เซวียนหยวนโม่เจ๋อกำชับ ลูบเส้นผมของเธอเบาๆ
เฟิ่งจิ่วหมุนตัวเดินไปหามู่หรงอี้เซวียน มาหยุดยืนอยู่ข้างกายเขา ส่วนมู่หรงอี้เซวียนประสานมือคารวะทุกคน จากนั้นก็หยิบแกนเคลื่อนย้ายขึ้นมา เห็นเพียงประกายแสงสว่างวาบ ด้านหน้าปรากฏค่ายกลที่มีกลิ่นอายพลังวิญญาณป่วนพล่าน นาทีต่อมา เมื่อมีรัสมีแสงพุ่งออกมา ทั้งสามคนที่อยู่กลางค่ายกลก็หายตัวไป
เห็นชายชราสีหน้าเป็นห่วงอย่างปิดไม่มิด กวนสีหลิ่นจึงปลอบว่า “ท่านปู่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง พวกหงส์ไฟกับเหล่าไป๋ล้วนอยู่กับเสี่ยวจิ่ว ไม่เป็นไรหรอกขอรับ นางดูแลตนเองได้”
“อืม” เฟิ่งซานหยวนพยักหน้า ก่อนหันไปทางเซวียนหยวนโม่เจ๋อ “อีกสองสามวันข้าอยากเดินทางกลับแล้ว”
“ได้” เซวียนหยวนโม่เจ๋อพยักหน้า “เฟิ่งจิ่วเตรียมคนไว้แล้ว เมื่อถึงเวลาให้พวกเขาคุ้มกันพวกท่านกลับไป หากต้องการอะไร ก็บอกข้าได้”
พอเฟิ่งจิ่วกับมู่หรงอี้เซวียนไป พวกเขาที่อยู่ทางนี้ก็เริ่มเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องที่จะทำหลังจากนี้…
ขณะเดียวกัน ในตลาดมืดแห่งแปดจักวรรดิใหญ่ นายแห่งตลาดมืดที่เฟิ่งกลับมาถึงได้ยินเรื่องของเฟิ่งจิ่ว ก็อดส่ายหน้าหัวเราะไม่ได้ “นึกไม่ถึงว่าเวลาสั้นๆ ไม่ถึงหนึ่งปีจะเกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้ นางช่างอดทนได้ดีนัก”
ชายชราผู้หนึ่งยิ้มแล้วกล่าวว่า “ใช่ขอรับ! ภูตหมอผู้นี้ทำอะไรมักเหนือความคาดหมายเสมอ ตอนนั้นนางมาขอพบนายท่าน แต่นายท่านยังไม่กลับมา นอกจากนี้ยังมีอีกเรื่องด้วย”
“อ้อ? นางเคยมาด้วยหรือ? ช่างไม่บังเอิญเลยจริงๆ ข้าเองก็อยากพบตัวจริงนางสักครั้ง เพียงเสียดาย ทุกอย่างล้วนไม่มีโอกาส” นายแห่งตลาดมืดหัวเราะเบาๆ แล้วถามอีกว่า “ยังมีเรื่องอะไรอีกเรื่องงั้นหรือ?”
ชายชราเหล่มองเขาแวบหนึ่ง แล้วรายงานว่า “เป็นตอนที่ราชวงศ์เฟิ่งหวงล่มสลาย มีคนมากมายคิดว่าภูตหมอหมดท่าแล้ว แม้แต่ตลาดมืดสาขาย่อยของเราก็ยังมีคนคิดเช่นนี้ มีครั้งหนึ่งภูตหมอถือป้ายคำสั่งตลาดมืดไปที่สาขาของเขา กลับนึกไม่ถึงว่าจะถูกคนข้างล่างยึดป้ายไว้”
………………………………….