เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 745 ฟันสังหารผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณ + ตอนที่ 746 ข้าไม่ไป

ตอนที่ 745 ฟันสังหารผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณ + ตอนที่ 746 ข้าไม่ไป
ตอนที่ 745 ฟันสังหารผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณ

โม่เฉินมองป่าทึบที่ถูกปกคลุมด้วยแรงกดดันกับกระแสลม อดไม่ได้ที่จะกระซิบครุ่นคิด ‘เฟิ่งจิ่วเป็นใครกันแน่?’ เขาสะบัดแขนเสื้อ ชุดขาวยกขึ้นเบาๆ จากนั้นมุ่งหน้าไปด้านใน…

ส่วนลึกของป่าทึบ ผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณสี่คนนั้นยิ่งสู้กับเฟิ่งจิ่วยิ่งตกใจ! แตกต่างจากพวกเขาที่เสียกลิ่นอายพลังวิญญาณเรื่อยๆ เฟิ่งจิ่วยิ่งแข็งแกร่งขึ้นทุกที กลิ่นอายพลังวิญญาณไม่อ่อนแรงกลับสูงขึ้น ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังส่งพลังวิญญาณกับพลังเร้นลับให้ไม่ขาดสาย ยิ่งถึงช่วงท้ายความเร็วของนางยิ่งว่องไว กำลังต่อสู้ก็ยิ่งน่าตื่นตาตื่นใจ

โดยเฉพาะแรงกดดันในตำนานทั้งหมดที่ปล่อยออกมาจากร่างนาง ทำให้ความเร็วพวกเขาชะลอลงเสียดื้อๆ แม้พวกเขาเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณ แต่จะเผชิญหน้ากับแรงกดดันในตำนาน ใจก็ยังเกิดความกลัวโดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อต่อสู้กันไปบนร่างพวกเขาก็บาดเจ็บหลายแห่ง บาดแผลที่โดนกระบี่คมพยับทำร้ายไม่มีเลือดไหล เพราะกระบี่คมพยับมีเปลวไฟ ขณะที่ฟันผ่านร่างพวกเขา เลือดยังไม่ทันไหลก็โดนเปลวไฟกับอุณหภูมิที่สูงมากลวกแผล ส่งกลิ่นไหม้เล็กน้อยออกมา

ผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณทั้งสี่ แต่ละคนบนร่างมีบาดแผล ผมเผ้ายุ่งเหยิงน่าอับอายไม่สิ้นสุด หากไม่ประสบด้วยตนเอง ใครคงไม่เชื่อว่าผู้แข็งแกร่งระดับยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณจะบีบพวกเขาจนกลายเป็นเช่นนี้ การต่อสู้กับนางทำให้พวกเขารู้ถึงความน่ากลัวของร่างเทพประทับอย่างชัดเจนอีกครั้ง หากไม่ใช่เพราะพวกเขาสี่คนล้วนเป็นผู้ชาย จะต้องยึดร่างนางไป แล้วใช้ร่างนี้มาฝึกบำเพ็ญเป็นแน่

หากคนภายนอกรู้ว่านางเป็นร่างเทพประทับ คนที่จะยึดร่างคงล้อมหน้าล้อมหลังเข้ามาแน่ๆ ร่างกายเช่นนี้คือความอยู่รอดของผู้ฝึกวิชาเซียนขั้นสูงสุด เป็นสิ่งล่อใจยิ่งใหญ่ที่ทำให้คนไม่มีทางปฏิเสธ น่าเสียดาย น่าเสียดาย…

“ฟิ้ว! ตู้ม!”

กระบี่คมพยับแผ่รัศมีวาดไปกลางอากาศเสียงดัง พร้อมด้วยจิตสังหารกระหายเลือดรุนแรง ขณะที่กระแสลมทรงพลังลอยตัดลงไป ก็สาดกระแสลมทั้งหมดแยกไปสองฝั่ง พลังกระบี่แฝงด้วยแรงกดดันในตำนานฟันลงไปอย่างป่าเถื่อน ก่อนจะตรงเข้าโจมตีผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนหนึ่งในนั้น

ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณตกใจมาก ใช้กระบี่ในมือเข้าขวาง แล้วปล่อยพลังวิญญาณมากมายทั่วร่างเข้าไปคิดจะต้านทานจิตสังหารล้นฟ้าที่โจมตีมา ทว่าด้วยพลังระดับกำเนิดวิญญาณ เขาจึงโดนผลักถอยหลังไปทีละก้าวภายใต้พลังกระบี่อันแข็งแกร่งรวมถึงแรงกดดันในตำนาน กระแสลมทรงพลังที่เข้าปะทะหน้าพัดกระหน่ำเสียจนอวัยวะทั้งห้าบนหน้าแทบจะเปลี่ยนรูปไป เหมือนมีใบมีดคมกำลังพัดกรีดผิวหนัง แม้แต่ลืมตายังทำไม่ได้

“แกร๊ง! ตู้ม!”

ภายใต้พลังกระบี่แข็งแกร่ง กระบี่คมที่ขวางเบื้องหน้าโดนหักแตก หลังจากส่วนหนึ่งกระเด็นไปด้านหลังและเหวี่ยงสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าก็ปักลงบนพื้น เวลานี้เอง แรงกดดันในตำนานที่ทรงพลังนั้นทำให้ร่างเขาสั่นสะท้าน เพียงรู้สึกว่าในฉับพลันที่ไม่ทันได้เตรียมตัว เสียงดังสนั่นกระทบลงบนหน้าอกและชนเขากระเด็นร่วงไปไกลหลายจั้งไม่อาจหยุดลง กลับโดนลากไปบนพื้นเป็นร่องรอยยาว

ในเวลานั้นที่ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณถูกแรงกดดันในตำนานชนร่วงลงพื้น ไม่มีใครได้ยินว่าร่างกายเขาส่งเสียงดังสวบคล้ายมีใบมีดคมแทงเข้าสู่ร่าง เป็นกระบี่หักครึ่งที่ปักอยู่บนพื้นนั่นเอง ฝุ่นบนพื้นพากันปลิวว่อน ใครก็ไม่สังเกตว่าในร่องยาวเหยียดที่ถูกผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณลากออกไปมีเลือดไหลหยด ส่วนร่างนั้นก็แข็งทื่อไม่ส่งเสียงแม้แต่น้อย ทว่าดวงตายังนิ่งจ้องเฟิ่งจิ่วในชุดสีแดงขาดวิ่นที่ลอยสูงกลางกระแสลม จนตายยังหลับตาไม่ลง…

………………………………………………….

ตอนที่ 746 ข้าไม่ไป

กระทั่งเวลานั้น ชีวิตของผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นสิ้นลง สามคนที่เหลือถึงจะได้สติกลับมาด้วยความตะลึงอย่างยิ่ง รู้สึกยากจะเชื่อ และไม่กล้าเชื่อว่าผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณคนหนึ่งจะ…จะตายอยู่ในกำมือผู้ฝึกตนระดับยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณคนหนึ่งเช่นนี้…

แม้ยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณคนนี้เป็นร่างเทพประทับ แม้ว่าสัตว์พันธสัญญาณคู่ชีวิตนางเป็นสัตว์เทวะในตำนาน และถึงแม้ว่าร่างนางมีแรงกดดันในตำนาน แต่นั่นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณเชียว! เป็นผู้แข็งแกร่งที่แม้กายเนื้อตายไป ก็ใช้วิญญาณต้นหนีเอาตัวรอดได้! จะ…จะตายเช่นนี้ได้อย่างไร…

เพราะไม่มีทางเชื่อ ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนหนึ่งในนั้นจึงบินพุ่งเข้าไปประคองระดับกำเนิดวิญญาณที่ตายไปคนนั้นขึ้นมา เช่นนี้ถึงจะเห็นว่ากระบี่นั้นแทงเข้าจุดตันเถียนพอดี ซึ่งเป็นตำแหน่งที่มีวิญญาณต้นอยู่ กระบี่หักส่วนนั้นเสียบทะลุร่างเขาเช่นนั้นโดยไม่มีการเตือน เผยให้เห็นเพียงปลายกระบี่เล็กน้อยตรงเสื้อคลุมตัวนอกที่เปรอะสีเลือดไปหมด

เวลานี้เอง ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณที่เดิมทีหน้าตายังวัยกลางคน เมื่อชีวิตสิ้นไป วิญญาณต้นดับสูญ รูปลักษณ์หน้าตาเขาก็แห้งเหี่ยวแก่ลงอย่างรวดเร็ว สุดท้ายกลายเป็นชายชราที่ทั้งผอมแห้งและแก่ชราเสียจนดูไม่ได้

บรรยากาศคล้ายจะถูกแช่แข็งไปในเวลานี้ กลิ่นอายที่ทั้งกดดันและมืดมนนั้นแผ่ออกมาจากร่างผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณสามคนที่เหลือนั้น จิตสังหารชั่วร้ายเอ่อล้นอยู่กลางอากาศ ก่อตัวกลายเป็นกระแสลมล้อมรอบบริเวณที่พวกเขาอยู่ ราวกับจะตัดการเชื่อมต่อระหว่างที่นี่กับโลกภายนอก ไม่เพียงแยกจากกัน ซ้ำยังปิดกั้นมุมมองจากภายนอก

พวกเจ้าสำนักยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งรู้สึกว่าเลือดลมพุ่งพล่านฝีเท้ายากจะขยับ คนอื่นที่อยู่ระดับกำเนิดวิญญาณเหมือนกันยังดีอยู่ แต่อาจารย์พวกนั้นก็ค่อยๆ ทิ้งระยะห่างจากพวกเจ้าสำนัก แม้อยากก้าวไปข้างหน้า กลับยังคงไม่มีทางเข้าใกล้เช่นเคย

นี่เป็นความแตกต่างของพละกำลัง ห่างกันหนึ่งระดับ ความต่างก็ไม่ใช่แค่เล็กน้อย

“เฟิ่งจิ่ว! ตายเสียเถอะ!”

น้ำเสียงเย็นเยียบที่แฝงด้วยจิตสังหารมากล้นดังออกมาจากด้านใน ขณะที่ทุกคนภายนอกแนวกั้นกระแสลมยังรู้สึกเหลือเชื่อ

เฟิ่งจิ่วยังมีชีวิตหรือ? ภายใต้เงื้อมมือผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณยังยืนหยัดได้นานเพียงนี้เชียว?

“เสี่ยวจิ่ว! เสี่ยวจิ่ว!”

กวนสีหลิ่นกังวลเสียจนตาแดงก่ำ แม้เขาอยู่ระดับบรรพชนนักรบ แต่ในเวลานี้ต่อให้เขาอยากจะกระโจนเข้าไปอย่างไม่คิดชีวิต แล้วพุ่งเข้าไปด้านในแนวกั้นกระแสลมนั้น ก็ยังไม่มีทางเคลื่อนเข้าไปได้อีกสักก้าว

ภายใต้แรงกดดันและกระแสลมทรงพลังที่กระจายไปในอากาศ ทุกก้าวของเขาเหมือนมีน้ำหนักเป็นพันชั่ง ทุกครั้งที่ลากเข้าไปใกล้หนึ่งก้าว เลือดลมในร่างต่างกำลังเดือดพล่านและปั่นป่วน คล้ายจะกระอักออกมาจากอก

เซียวอี้หานก็เหมือนกันกับเขา แม้เขาเป็นผู้ฝึกตนระดับสร้างรากฐาน แต่ยามนี้ภายใต้แรงกดดันมหาศาลแค่ก้าวเดียวยังยากเลย ยิ่งเดินลำบากยิ่งตกตะลึง ขนาดพวกเขายังเคลื่อนไหวเช่นนี้ ด้วยวรยุทธ์เฟิ่งจิ่วจะทนอยู่ที่นี่นานเพียงนี้ได้เช่นไร?

“พวกเจ้าถอยไปข้างหลังก่อน แรงกดดันและกระแสลมที่นี่แข็งแกร่งเกินไป พวกเจ้ารับไม่ไหวหรอก” รองเจ้าสำนักกล่าวจบก็สะบัดแขนเสื้อ แล้วใช้แรงส่งทั้งสองคนออกไปไกลมากกว่าสามจั้ง

ทว่าขณะกำลังจะส่งเนี่ยเถิงออกไป กลับเห็นสายตาเย็นชาพร้อมด้วยไอหนาวเย็นน่าสะพรึงจ้องมองมา ทำให้เขาตกใจไปชั่วขณะ ทำไมเขาถึงตามมาด้วย? รู้ว่าต้องตามออกมาเสี่ยงอันตรายแท้ๆ หรือว่าเขาจะรู้จักกับเฟิ่งจิ่ว?

“ข้าไม่ไป!”

เนี่ยเถิงเอ่ยเสียงเข้ม หลังจากมองรองเจ้าสำนัก สายตาก็หยุดลงบริเวณกระแสลมเบื้องหน้า ยามได้ยินเสียงต่อสู้ที่ลอยมาจากด้านใน หัวใจเขาคร่ำเครียด ทันใดนั้นก็หยิบของสิ่งหนึ่งจากห้วงมิติออกมา

………………………………………………….