เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 841 คลอดก่อนกำหนดโดยไม่คาดคิด + ตอนที่ 842 อันตราย คลอดยาก

ตอนที่ 841 คลอดก่อนกำหนดโดยไม่คาดคิด + ตอนที่ 842 อันตราย คลอดยาก
ตอนที่ 841 คลอดก่อนกำหนดโดยไม่คาดคิด

นั่นคือใบหน้าเมื่อปีนั้นที่ซู่ซีพบผู้เฒ่าเฟิ่งครั้งแรก ตั้งแต่นั้นมาใบหน้าของเขาก็ตราตรึงในห้วงความคิดนางมาตลอด แม้ผ่านไปหลายปีเพียงนี้ยังไม่เคยลืม

วันนี้ นึกไม่ถึงว่านางจะได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอีกครั้ง ราวกับเห็นเขาคนนั้นในปีนั้น เวลาย้อนกลับไปยังกาลก่อน…

ท่านผู้เฒ่า ไม่สิ เขาในตอนนี้ดูไปแล้วอายุยี่สิบกว่า เหมือนเป็นพี่ชายของเฟิ่งจิ่ว จะเรียกผู้เฒ่าก็ชวนให้รู้สึกอึดอัดจริงๆ

“แม่หนูเฟิ่ง นี่คือยาอายุวัฒนะที่ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าจะกลั่นหรือ?” เขามองเฟิ่งจิ่ว แล้วมองๆ รูปลักษณ์ของตนเองที่ยามนี้กลับมาเยาว์วัย ในดวงตามีความยินดีที่ไม่อาจปิดบัง

“ใช่เจ้าค่ะ! นี่คือยาคงรูปลักษณ์ กลั่นออกมาเพียงเม็ดเดียว จึงนำกลับมาเป็นของขวัญปีใหม่ให้ท่านปู่โดยเฉพาะ” กล่าวจบ เฟิ่งจิ่วยังเอ่ยอย่างยิ้มแย้มว่า “ท่านปู่ พอใจกับของขวัญนี้หรือไม่เจ้าคะ?”

“ฮ่าๆๆ พอใจ พอใจสิ พอใจมากเลย” เขาหัวเราะลั่น มองไปยังซู่ซีที่อยู่ข้างกายแล้วกุมมือนางไว้ ถามอย่างทั้งประหม่าและคาดหวังอยู่บ้างว่า “ซู่ซี เจ้าดูข้าตอนนี้สิ เช่นนี้ดีหรือไม่?”

“ดี ดีแน่นอน” นางยิ้มพลางพยักหน้า บอกเฟิ่งจิ่วว่า “แม่หนูเฟิ่ง ขอบคุณเจ้าด้วย”

“คนบ้านเดียวกันไม่ต้องพูดเช่นนี้หรอกเจ้าค่ะ” เธอยิ้มเอ่ย ก่อนจะพูดอีก “คืนนี้เป็นคืนรวมญาติพร้อมหน้า ข้าจะพาเด็กน้อยไปเดินเล่นในเมือง พวกท่านพักผ่อนเร็วหน่อยเถอะเจ้าค่ะ!”

“ได้ เช่นนั้นพวกเจ้าระวังตัวด้วย คืนนี้คนเยอะ คอยดูยมราชน้อยให้มากๆ อย่าเดินแยกกันล่ะ” พวกเขากำชับ

“เจ้าค่ะ ข้ารู้แล้ว” เธอขานรับยิ้มๆ ก่อนจะพาเหลิ่งซวง เหลิ่งหวา และยมราชน้อยออกจากพระราชวัง

เฟิ่งจิ่วพาพวกเขาไปเดินเล่นรอบๆ ในเมือง เห็นพวกของเล่นไม่ว่าเด็กน้อยชอบหรือไม่ก็ซื้อมาหมด เที่ยวเล่นมาตลอดจนดึกดื่น ถึงมาชมดอกไม้ไฟริมทะเลสาบทางตะวันตกของเมือง

พวกเขาในยามนี้ไม่รู้ว่าท่านผู้เฒ่ากับซู่ซีคิดจะอยู่รอปีใหม่มาเยือน ทว่าเมื่อนางจะเรียกสาวใช้ให้พาไปปัสสาวะกลับหกล้มโดยไม่ระวัง

“แย่แล้วๆ พระพันปีหลวงหกล้ม!” เสียงตื่นตระหนกของนางกำนัลดังอยู่ในวัง ส่งต่อกันทีละคนๆ

ผู้เฒ่าเฟิ่งที่ได้ยินข่าวสีหน้าขาวซีดไปหมด รีบเร่งฝีเท้าเดินไป ก็เห็นซู่ซีที่มีสีหน้าเจ็บปวดถูกคนหามเข้ามา มุ่งไปยังห้องนอนในตำหนักอย่างรวดเร็ว

“ซะ ซู่ซี!”

ยามเห็นว่าชุดกระโปรงของนางเปื้อนเลือด หัวใจเขาหนาวเหน็บ ตรงไปด้านในอย่างมือเท้าอ่อนแรง

หลังได้ยินข่าวเฟิ่งเซียวก็รีบรุดมา เมื่อมาถึงที่เห็นเพียงนางกำนัลต่างเข้าๆ ออกๆ ด้วยอาการร้อนรน หมอตำแยหลายคนก็รีบก้าวไปด้านใน

เขาคว้าตัวหมอตำแยคนหนึ่งที่ออกมาสั่งน้ำร้อน รีบถามว่า “ข้างในสถานการณ์เป็นอย่างไร?”

“ท่านผู้ครองแคว้น พระพันปีหลวงหกล้มน้ำคร่ำแตก ทารกอาจต้องคลอดก่อนกำหนด หนำซ้ำยังตกใจเพราะหกล้ม ตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดีนักเพคะ” หมอตำแยคนนั้นกล่าวแล้วรีบร้อนกลับเข้าไป

ได้ยินเช่นนี้ เฟิ่งเซียวขมวดคิ้ว สั่งองครักษ์ตระกูลเฟิ่งไปตามลูกสาวเขากลับมาโดยเร็ว แล้วรออยู่ด้านนอกนี้ ไม่นานนักก็เห็นบิดาที่หน้าซีดขาวถูกกลุ่มคนผลักออกมา

ครั้นเห็นบิดาขวัญหนีดีฝ่อและมีสีหน้าโทษตัวเอง เขาเข้าไปบอกว่า “ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องกังวล ไม่เป็นไรหรอก”

“ข้าผิดเอง ข้าควรไปเป็นเพื่อนนาง หากข้าไปด้วยนางคงไม่หกล้ม”

ท่านผู้เฒ่าพูดพึมพำ ในใจโทษตัวเองไม่หยุด ทันใดนั้นก็จับมือเฟิ่งเซียวไว้ ถามอย่างเคร่งเครียดว่า “ซู่ซีคงไม่เป็นไรกระมัง? นางจะไม่เป็นไรใช่ไหม? นางร้องว่าเจ็บท้องตลอดเลย…”

………………………………………………….

ตอนที่ 842 อันตราย คลอดยาก

เฟิ่งเซียวเห็นเช่นนี้ก็ปลอบใจ “ไม่เป็นไรๆ หมอตำแยบอกว่าแค่คลอดก่อนกำหนด ไม่เป็นอะไรหรอก อีกทั้งข้าส่งคนไปตามเสี่ยวจิ่วกลับมาแล้ว คงไม่มีเรื่องอะไร ไม่ต้องกังวล”

ท่านผู้เฒ่าได้ยินเช่นนี้ใจถึงจะนิ่งลง แต่ยังคงเดินไปมาพลางเฝ้าคอยอย่างกังวล ยามได้ยินเสียงร้องเจ็บปวดรวดร้าวแต่ละเสียงที่ดังมาจากด้านใน ทั้งตัวเขาแข็งเกร็ง หัวใจก็หวั่นๆ ขึ้นมา

เมื่อเวลาผ่านไป หลังจากนั้นครึ่งชั่วยาม หมอตำแยคนหนึ่งลนลานออกมารายงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “จักรพรรดิหลวง ผู้ครองแคว้น พระพันปีหลวงคลอดยาก ทารกไม่กลับหัว ตำแหน่งไม่ถูกต้อง หนำซ้ำเป็นไปได้มากว่าสายสะดือจะพันคอทารก หากคลอดออกมาอาจ…”

“คะ คลอดยาก?”

ได้ยินคำพูดนี้แล้ว ท่านผู้เฒ่ารู้สึกแค่ว่าเบื้องหน้าดับวูบ หากไม่มีเฟิ่งเซียวด้านหลังประคองไว้ เกรงว่าคงได้ล้มลงไป

ผู้หญิงคลอดลูกต้องใช้ชีวิตแลกชีวิต คลอดได้จะเกิดหนึ่งชีวิตใหม่ หากคลอดยาก มีแปดเก้าส่วนจากสิบส่วนที่แม่ไม่ตายลูกก็ตาย หรือที่ร้ายแรงยิ่งกว่าคือเสียสองชีวิต…

“พวกเจ้าเป็นหมอตำแยที่มากประสบการณ์ที่สุดไม่ใช่หรือ หรือว่าไม่มีทางแก้แล้ว? เข้าไปคิดหาทางเร็วเข้า ไม่ได้อย่างไร ก็ต้องรักษาแม่และเด็กไว้ทั้งหมด!”

เฟิ่งเซียวตะโกนเสียงเข้มพร้อมประคองบิดามานั่งข้างๆ จากนั้นเรียกองครักษ์ตระกูลเฟิ่งมาสั่งการ หากตามหาเฟิ่งจิ่วไม่พบให้พวกเขาส่งสัญญาณฉุกเฉินทันที และต้องให้นางกลับมาโดยเร็ว

“ท่านพ่อ ดื่มน้ำชาปลอบขวัญก่อน อย่าเพิ่งโวยวายไป ท่านแม่ยังพยายามอยู่ข้างใน ต้องการกำลังใจจากท่านอย่างมาก” เขาปลอบโยนพลางรินน้ำร้อนให้บิดาดื่มสงบจิตใจ

สำหรับเส้นทางที่ต้องผ่านอย่างผู้หญิงคลอดลูกนี้ แม้ผ่านไปใจเขาก็ยังหวาดหวั่น ถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องที่รับประกันไม่ได้ที่สุด มีเรื่องมากมายที่ไม่อาจคาดการณ์ได้ ยกตัวอย่างเรื่องครั้งนี้ พวกเขาเตรียมการไว้เรียบร้อยอีกเท่าใด ก็ไม่นึกว่านางจะหกล้ม และไม่นึกว่าตำแหน่งทารกจะไม่ถูกต้อง

คลอดยาก หลายๆ ครั้งมีแต่ต้องปล่อยไปตามชะตากรรม เพราะต่อให้เป็นหมอก็ไม่มีทางรับประกันว่าจะทำให้ผู้หญิงคลอดลูกอย่างปลอดภัย และรักษาชีวิตเด็กกับแม่ไว้ได้

เขาสั่งให้คนเรียกเสี่ยวจิ่วกลับมา เพราะรู้ว่าทักษะการแพทย์ของนางดีมาก หากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่อาจคาดเดาได้จริงๆ ก็หวังว่าจะรักษาชีวิตแม่เด็กเอาไว้ได้

ยามนี้ พวกเฟิ่งจิ่วด้านนอกยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นภายในวัง กำลังชมดอกไม้ไฟเบ่งบานเหนือทะเลสาบ ดอกไม้ไฟงดงามเลือนหายไปท่ามกลางค่ำคืนมืดมิด เธออดเอ่ยไม่ได้ว่า “สวยก็สวยอยู่ น่าเสียดายที่เป็นเพียงความงดงามชั่วครู่”

ยมราชน้อยหันไปเล็กน้อย มองเธออย่างลึกซึ้งโดยไม่พูดอะไร อยู่เป็นเพื่อนข้างกายไปเงียบๆ

ทันใดนั้นเอง เมื่อเหลิ่งหวาที่ยืนอยู่ข้างหลังคนทั้งสองเห็นสัญญาณที่ปรากฏบนท้องฟ้า สีหน้าก็เปลี่ยนไป ก่อนเร่งฝีเท้ามายังข้างกายเฟิ่งจิ่ว “นายท่าน สัญญาณฉุกเฉินจากองครักษ์ตระกูลเฟิ่งขอรับ!”

ได้ยินแล้วเธอตะลึงงันเล็กน้อย เมื่อหันไปมองก็เห็นว่าบนท้องฟ้าทางพระราชวังส่งสัญญาณออกมาติดกันสามครั้ง เห็นเช่นนี้เธอจึงขมวดคิ้วพลางลุกยืนขึ้น “ช่วงนี้แผ่นดินสงบนัก ไม่น่าจะเกิดเรื่องอะไร สัญญาณฉุกเฉินกะทันหันเช่นนี้เป็นเพราะอะไรกัน?”

เฟิ่งจิ่วคิดไปพลาง จากนั้นพลันมีท่าทีตกใจ สีหน้าเปลี่ยนไป “หรือว่าท่านย่าจะคลอดแล้ว? ไม่ได้ ข้าต้องรีบกลับไปดูก่อน”

ระหว่างพูดก็เตรียมจะพายมราชน้อยไปด้วยกัน กลับได้ยินเขาบอกว่า “เจ้ากลับไปดูก่อนเถอะ ข้าตามหลังพวกเหลิ่งหวาไปก็ได้”

เธอได้ยินคำพูดนี้ก็มองเขาแวบหนึ่ง “ได้ เช่นนั้นพวกเจ้าระวังตัวหน่อย” จากนั้นสั่งให้อีกสองคนดูแลเขาอย่างดี แล้วโยนขนนกบินมุ่งตรงไปในวังด้วยความรวดเร็ว

………………………………………………….