เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 985 คุณชายทั้งหลายอย่าสู้กันเลย + ตอนที่ 986 จะคุยเรื่องเงินกับข้า

ตอนที่ 985 คุณชายทั้งหลายอย่าสู้กันเลย + ตอนที่ 986 จะคุยเรื่องเงินกับข้า?

ตอนที่ 985 คุณชายทั้งหลายอย่าสู้กันเลย

เฟิ่งจิ่วหันกลับไปมอง เห็นเด็กหนุ่มชุดผ้าแพรกำลังขวางเบื้องหน้าอสูรกลืนเมฆา มองอสูรกลืนเมฆาตัวน้อยขาวๆ กลมๆ ด้วยสีหน้าประหลาดใจ หากมันไม่แยกเขี้ยวและจ้องมองเขาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร เดาว่าเขาคงยื่นมือออกไปจะอุ้มมันขึ้นมา

“ไม่ขาย” เฟิ่งจิ่วเอ่ยไปและขานเรียก อสูรกลืนเมฆาจึงกระโดดมาตรงเท้าของเธอ

“ข้าจะให้ราคาสูงๆ เจ้าขายให้ข้าเถอะ!” เด็กหนุ่มกล่าว พร้อมมายังข้างกายเฟิ่งจิ่ว

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ ก็ยกริมฝีปากโดยทันที ชำเลืองมองหนุ่มน้อย “เจ้าว่าข้าเหมือนคนขาดเงินหรือ?”

เด็กหนุ่มพินิจมองเขาหัวจรดเท้า ถึงจะสังเกตว่าท่าทางคนคนนี้ไม่ธรรมดา เห็นเครื่องแต่งกายล้วนเป็นของชั้นเลิศ โดยเฉพาะขนนกเคลือบหลากสีตรงเอวที่โดนเสื้อนอกปิดไว้ครึ่งหนึ่ง ยิ่งแพรวพราวสะดุดตา

“เช่นนั้นข้าจะแลกด้วยสิ่งของ” เขาเปลี่ยนวิธีพูด

เฟิ่งจิ่วไม่สนใจเขา แต่หลังจากเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา ก็พาอสูรกลืนเมฆาก้าวไปชั้นบน

เด็กหนุ่มคนนั้นโดนกวาดมอง เพียงรู้สึกว่าไอเย็นพุ่งขึ้นจากใต้เท้าไปถึงกลางใจ เห็นเขาขึ้นไปชั้นบน ยังอยากจะพูดอะไรบางอย่างอีก ก็ถูกต้วนเยี่ยยื่นมือไปผลักอย่างไม่เกรงใจ “เจ้าทำอะไรน่ะ? ไม่มีคนสั่งสอนหรือไร?”

“เจ้าผลักข้าทำไม!” เด็กหนุ่มโกรธจัด ถลึงมองต้วนเยี่ยที่ใบหน้าอ่อนวัย เทียบกับความเย็นเยียบในแววตาหนุ่มน้อยชุดแดง เด็กหนุ่มหน้าอ่อนคนนี้กลับไม่มีท่าทางน่าสะพรึงที่ทำให้คนหวาดกลัว ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่หวั่นเกรง

“ออกไปห่างๆ พวกเราหน่อย!” ต้วนเยี่ยแค่นเสียงเย็น ทิ้งคำเตือนไว้ แล้วหมุนตัวเดินไปชั้นบน ทว่ายามนี้เสื้อคลุมกลับโดนเหยียบไว้ เกือบทำให้เขาพุ่งไปข้างหน้า

“อ๊ะ! ขอโทษที ไปเหยียบเสื้อคลุมเจ้าโดยไม่ระวัง” เด็กหนุ่มกล่าวอย่างขออภัย แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความปลุกปั่น

ต้วนเยี่ยเดิมไม่ใช่คนที่ยอมใคร ยามนี้เห็นเด็กหนุ่มกล้าเหยียมชุดคลุมด้านหลัง ใบหน้าเด็กน้อยก็คร่ำเครียดลงทันใด ยกเท้าถีบไปทันทีโดยไม่ให้ตั้งตัว

“ผัวะ!”

“ซี๊ดอ๊าก!”

ต้วนเยี่ยถีบลงตรงหน้าอกของเด็กหนุ่ม ทำให้เขากระเด็นออกไป เจ็บเสียจนล้มลงพื้นไปสักพักยังลุกขึ้นมาไม่ไหว

“คุณชายสาม!”

ทหารอารักขาด้านนอกเร่งฝีเท้าเข้ามา ระหว่างที่ประคองคนขึ้น สองคนในนั้นก็ดึงกระบี่ยาวตรงเอวมาโจมตียังต้วนเยี่ยกับหนิงหลาง “กล้าทำร้ายคุณชายของเรา พวกเจ้ารนหาที่ตายแล้ว!”

หนิงหลางกำลังต้องมองชุดคลุมต้วนเยี่ยที่โดนเหยียบ เห็นว่าด้านบนยังมีรอยเท้า กำลังจะส่งเสียงหัวเราะ ก็เห็นต้วนเยี่ยที่หมุนตัวถีบเด็กหนุ่มออกไป จึงอ้าปากด้วยความตะลึง ขณะกำลังอึ้งไป ทหารอารักขาสองสามคนพุ่งเข้ามาจากด้านนอก บางคนประคองเด็กหนุ่ม บางคนชักกระบี่ฟันมาทางพวกเขา ก็ตกใจเสียจนได้สติกลับมาทันควัน

“พวกเจ้าจะฟันข้าทำไม? ข้ายังไม่ได้ถีบคุณชายของเจ้าเสียหน่อย!” เขาหลบไปพลางตะโกน ขณะเดียวกันยังเหวี่ยงหมัดชกออกไปโดนตาของทหารอารักขาคนหนึ่งในนั้นพอดี

“อ๊าก! ตาข้า…”

“สมควรตาย! พวกเจ้าสองคน!”

ทหารอารักขาคนอื่นอีกสองคนยังล้อมตามเข้ามา กระบี่ยาวจู่โจมออกไป แสงดาบเงากระบี่พุ่งผ่านไป ลอยไปฟันลงตรงกลางโรงเตี๊ยม แขกที่เข้าพักทั่วไปด้านในตกใจเสียจนพากันหลบเลี่ยง ส่วนเหล่าผู้ฝึกตนยังคงนั่งนิ่ง พร้อมจ้องมองการต่อสู้ของพวกเขาอย่างสนใจ

เจ้าของโรงเตี๊ยมที่หลบตรงโต๊ะด้านหน้า เห็นชั้นล่างวุ่นวาย ก็ตะโกนไปทั้งใบหน้าขาวซีด “คุณชายทั้งหลาย คุณชายทั้งหลาย อย่าสู้กันเลย อย่าสู้กัน หากสู้ต่อไปร้านเล็กๆ ของข้าก็ต้องพัง อ๊ะ…”

ขณะกำลังตะโกนก็เห็นเงากระบี่พุ่งมาทางเขา ตกใจเสียจนรีบเร่งหมอบลง รู้สึกว่าเงากระบี่ตัดผ่านไปเหนือศีรษะ เขาเช็ดๆ เหงื่อ แล้วใช้ทั้งมือเท้าตะเกียดตะกายออกไป

………………………………………………….

ตอนที่ 986 จะคุยเรื่องเงินกับข้า?

เฟิ่งจิ่วในห้องชั้นบนได้ยินเสียงร้องตกใจและวุ่นวายด้านล่าง ก็ส่ายหน้าโดยฉับพลัน ไปที่ไหนล้วนไม่สงบ โดยเฉพาะยังพาคนสร้างปัญหามาด้วย

พละกำลังหนิงหลางไม่ใช่ว่าแข็งแกร่งนัก แต่ยังฉลาดเฉลียว แผนการมากมาย ฝีมือต้วนเยี่ยก็สู้ระดับหลอมแก่นพลังได้ ไม่ต้องกังวลว่าทั้งสองจะลำบาก

ดังนั้นเธอจึงลูบๆ คอพลางสั่งอสูรกลืนเมฆาคอยดูประตูไว้ ส่วนตนเองไปพักผ่อนยังเตียงด้านใน

ชั้นล่างทหารอารักขาวรยุทธ์ระดับยอดปรมาจารย์พลังวิญญาณสองสามคนไม่ได้เปรียบเลยในเงื้อมมือหนิงหลางกับต้วนเยี่ย ได้แต่ประคองคุณชายสามของพวกเขาที่โดนซ้อมเสียจนดั้งช้ำหน้าบวมหนีไปอย่างคอตก ทว่ายังไปทันพ้นประตูโรงเตี๊ยม ก็โดนหนิงหลางที่หรี่ตาลงยิ้มขวางทางไว้

“แหะๆ จะไปก็ได้ แต่ควรจัดการเรื่องค่าชดเชยเสียก่อนค่อยไปหรือเปล่า?”

“พวกเจ้าเป็นคนทำพัง!” เด็กหนุ่มถลึงมองเขาอย่างโกรธเคือง โมโหเสียจนกัดฟันกรอด

“พวกเราทำพังอะไรกัน? เห็นชัดๆ ว่าพวกเจ้าเป็นคนทำลาย เจ้าของโรงเตี๊ยม เจ้าว่าใช่หรือไม่?” หนิงหลางหรี่ตาลงยิ้มมองไปยังเจ้าของโรงเตี๊ยมที่หลบไปข้างๆ และเพิ่งโผล่หัวออกมา

เจ้ของโรงเตี๊ยมเช็ดเหงื่อ มองๆ ต้วนเยี่ยกับหนิงหลาง แล้วมองเด็กหนุ่มรวมถึงทหารอารักขาสองสามคน คนแรกไม่รู้ที่มาเช่นไร แต่กำลังฝีมือไม่ธรรมดา คนหลังกลับเป็นคุณชายสามของตระกูลซ่งในเมือง เขาก็ไม่กล้าขัดใจ

ลังเลไปสักพัก เขาเอ่ยปากอย่างระแวดระวัง “ระ หรือว่าทั้งสองฝ่ายจะชดเชยให้ข้าเสียหน่อย ข้า…” คำพูดยังกล่าวไม่ทันจบ ก็ถูกเสียงของหนิงหลางตัดบท

“อะไรกัน? คิดจะให้ข้าชดใช้เงิน? เจ้าของโรงเตี๊ยม เจ้าคิดผิดไปกระมัง? ตาของเจ้าไม่ได้อยู่ใต้เท้าแน่หรือ? ชัดเจนว่าพวกเขาพาคนมาก่อเรื่องที่นี่ ใช้ดาบใช้กระบี่ฟันโต๊ะเก้าอี้เอยอะไรเอยของเจ้าพังหมด นึกไม่ถึงว่ายังคิดจะให้ข้าจ่ายเงินชดเชย? เจ้าฝันไปเถอะ! ไม่ให้เจ้าชดเชยค่าปลอบขวัญของข้าบ้างก็ดีแล้ว จะให้ข้าจ่ายเงินชดใช้? เจ้านึกว่าเงินของข้าหามาง่ายนักหรือ? หา?”

เด็กหนุ่มเจ้าเนื้อถลึงตายืนตรงประตูขวางทางไปของพวกเด็กหนุ่ม พลางกราดมองและสั่งสอนเจ้าของโรงเตี๊ยม ท่าทางบอกว่า ‘เจ้ากล้าให้ข้าจ่ายเงินชดใช้ ข้าก็กล้าทุ่มถึงที่สุดเช่นกัน’ เจ้าของโรงเตี๊ยมมองเสียจนรู้สึกผิดในใจ ไม่รู้จะทำอย่างไร

คนของตระกูลซ่งใช้ดาบใช้กระบี่ไม่ผิดแน่ แต่หากพวกเขาสองคนไม่ยกเก้าอี้และโต๊ะทุ่มไปทางเขา คงไม่โดนฟันกลายเป็นชิ้นๆ และชั้นล่างคงไม่ถูกทำลายกลายเป็นเช่นนี้ เจ้าของโรงเตี๊ยมมองไปทางคนของตระกูลซ่งอย่างอดไม่ได้ ทันใดนั้นก็กระวนกระวายไม่สิ้นสุด

“ยังนิ่งทำอะไรเล่า? ชดใช้เงินสิ!” หนิงหลางถลึงตาจ้องมองสองสามคนเบื้องหน้า “หรือจะบอกว่าพวกเจ้ารู้สึกยังสู้ไม่พอ? อยากจะสู้อีกหรือ?”

เด็กหนุ่มกัดฟันกรอด ความเจ็บปวดบนใบหน้าทำให้เขากลืนไฟโทสะลงในท้อง บอกทหารอารักขาคนหนึ่งว่า “จ่ายเงินเสีย!”

ทหารอารักขาเห็นเช่นนี้ ก็รีบหยิบเงินออกมาชดใช้ให้เจ้าของโรงเตี๊ยม ถึงจะประคองคุณชายตนเองออกไป

“เจ้ามือใหม่ จะคุยเรื่องเงินกับข้าหรือ? ไม่ให้เจ้าชดเชยเงินเทียมฟ้าก็นับว่าดีแล้ว” หนิงหลางแค่นเสียงหยัน บอกเจ้าของโรงเตี๊ยมว่า “ทำกับข้าวให้พวกเราสองสามอย่าง ส่งมาชั้นบนด้วย”

“ขอรับๆ” เจ้าของโรงเตี๊ยมเร่งขานรับ มองพวกเขาสองคนเดินไปยังชั้นบน

บริเวณชั้นล่าง เหล่าผู้ฝึกตนที่นั่งตรงหัวมุมเห็นภาพเช่นนี้ ในใจแปลกใจอย่างอดไม่ได้ ไม่นึกว่าหนุ่มน้อยสองคนนั้นจะสู้พวกทหารอารักขากับเด็กหนุ่มได้ไหว หนำซ้ำยังให้พวกเขาจ่ายเงินชดใช้

แต่เด็กหนุ่มที่โดนซ้อมเป็นคุณชายสามของตระกูลซ่ง แม้เป็นลูกเมียรอง แต่เพราะใต้ตักผู้นำตระกูลซ่งมีเพียงลูกชายสามคน ซ้ำยังรักใครพวกเขาอย่างยิ่ง หนุ่มน้อยสองคนซ้อมเขา เดาว่าประเดี๋ยวต้องมีปัญหาตามมา

………………………………………………….