A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 146

หญิงชรารู้สึกอาย

พวกเขาแลกเปลี่ยนสายตาที่เขินอายกันแล้วเงียบไป

“ฉันจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น” ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนลายดอกไม้ของเธอออกแล้วเดินไปที่ร้านอาหารของแม็กซ์

“เราทุกคนควรไปลองชิมอาหารของพวกเขา บางทีเราอาจจะพบกับความลับของพวกเขา” ชายหัวล้านพูดด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขามองดูทั้งคู่เดินออกไป

คนอื่นๆต่างก็ยิ้มและพูดตอบรับแล้วเดินไปที่ร้านอาหารมามี่ด้วยกัน

…

มีลูกค้าใหม่เพิ่มมากขึ้น แม็กซ์ยิ้มและพยายามเก็บซ่อนความภาคภูมิใจของเขาเอาไว้จากนั้นเขาก็เปิดประตู

พวกเขามองไปที่ประตูเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงกระดิ่งดังขึ้นเมื่อประตูเปิดออก หลายคนรออยู่นานแต่พวกเขาก็รู้กฎของแม็กซ์ดีและไม่มีใครเคาะประตูร้านอาหาร

“ฉันรอมาตั้งแต่เช้าแล้วแม็กซ์ ขาของฉันมันจะไม่ไหวแล้ว” วิเซนนิโอ้พูดอย่างอ่อนแรงในขณะที่เขาพิงร่างกายเอาไว้กับกรอบประตู เขายืนอยู่ที่หัวของแถว

“ฉันขอโทษ แต่กฎก็ต้องเป็นกฎ” แม็กซ์รู้สึกขำไม่ออกเมื่อเขามองไปที่วิเซนนิโอ้ เขาดูดีกว่าเมื่อตอนเช้ามาก

ผู้หญิงมีความต้องการทางเพศที่รุนแรงจริงๆ

“ต้องขอบคุณกฎของคุณ ฉันแทบจะขยับขาไม่ได้เลย” วิเซนนิโอ้พูดในขณะที่เขาพยายามจะยกเท้า เขายังคงยืนพิงอยู่กับกรอบประตู เขาไม่อยากล้มลงคุกเข่าอีกครั้ง “เร็วเข้า ช่วยฉันหน่อย”

ลูกค้าที่อยู่ข้างหลังเขาพากันหัวเราะ

แม็กซ์ช่วยพยุงเขาเข้ามาในร้านแล้วให้เขานั่งลงที่โต๊ะข้างประตู

“ฉันอยากได้ข้าวผัดหยางโจวสามจาน สองจานกินที่นี่และอีกหนึ่งจานกลับบ้าน” วิเซนนิโอ้พูด จากนั้นเขาก็จับมือของแม็กซ์ราวกับว่าเขนุกอะไรขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน เขาลดเสียงของเขาลง “คุณแน่ใจนะว่าเมนูนี้อ่อนโยนกว่าโร่วเจียหมัวมาก ? ชีวิตของฉันขึ้นอยู่กับมันนะ”

“ใช่ ฉันแน่ใจ” แม็กซ์ตอบพร้อมกับดึงมือของเขาออกมาแล้วตบไหล่วิเซนนิโอ้เบาๆ

วิเซนนิโอ้พยักหน้า “ฉันจะเชื่อคุณ”

“เข้ามาได้เลยทุกคน” แม็กซ์พูดกับลูกค้าที่รออยู่ข้างนอกและยิ้ม

“ยินดีต้อนรับสู่ร้านอาหารมามี่ !” ยาเบะมิยะพูดพร้อมกับยิ้มให้กับลูกค้าและเริ่มรับออเดอร์

“ชายชราอย่างเราไม่ได้แข็งแรงเหมือนกับคนหนุ่มสาวแล้วนะแม็กซ์” ครัสซูพูด “เราต้องทนยืนอยู่เป็นเวลานาน นายสามารถทำอะไรกับมันได้บ้าง ?”

การพูดของเขาดึงดูดความสนใจของอูเรี่ยน เขาปล่อยให้ถ่านดำและถั่วลันเตาดูแลร้านของเขาแล้วมาต่อแถวรอที่นี่อยู่เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว

ลูกค้าคนอื่นๆต่างก็ชะเง้อคอของพวกเขาเพื่อมองดูแม็กซ์และรอคำตอบของเขา

แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “ขอโทษด้วย ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้ คุณกินได้มากพอๆกับคนหนุ่ม คุณแข็งแกร่งมากถึงแม้ว่าคุณอาจจะดูไม่เหมือนก็ตาม”

ครัสซูมองไปที่แม็กซ์ ฉันเป็นอาจารย์ของเอมี่ เขาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ?

โต๊ะถูกนั่งจนเต็มหมดภายในเวลาอันสั้น ลูกค้าที่เหลือต่างก็เริ่มต่อแถวใหม่จากเคาน์เตอร์ไปยังด้านนอกร้านอาหาร

แม็กซ์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเขามองไปที่หางแถว เจ็ดคนสุดท้ายนั้นดูคุ้นมาก

ในขณะที่เขากำลังจะเดินเข้าไปในห้องครัวเขาก็นึกขึ้นมาได้ ชายตัวอ้วนคนนั้นคือเจ้าของร้านสเต็กหมู ฉันเคยเห็นเขาฆ่าหมูมาก่อน และฉันคิดว่าอีกหกคนก็เป็นเจ้าของร้านอาหารเช่นกัน

พวกเขามาทำอะไรที่นี่ ? พวกเขาวางแผนที่จะเข้ามาอาละวาดในร้านอาหารของฉันรึเปล่า ? แม็กซ์ยกคิ้ว ร้านอาหารมามี่เริ่มเป็นที่นิยมในลานเอเดนแล้ว มันดึงดูดลูกค้ามามากขึ้นเรื่อยๆแม้ว่ามันจะอยู่ในทำเลที่ไม่ดีก็ตาม

มันเป็นข่าวดีสำหรับแม็กซ์ แต่เรื่องเดียวกันนี้ถือว่าเป็นข่าวร้ายสำหรับร้านอาหารอื่นๆในลานเอเดน แม็กซ์สามารถเอาชนะใจลูกค้าได้และลูกค้าส่วนใหญ่ก็รวย

ในความเป็นจริงแม็กซ์เคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน ยังไงซะเขาก็มาจากครอบครัวนักธุรกิจ เขาอาจจะไม่เคยเป็นนักธุรกิจมาก่อนแต่เขาก็เคยเห็นสิ่งต่างๆในโลกธุรกิจมามากมายที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

เขามั่นใจว่าจะต้องมีคนที่พยายามลอกเลียนแบบ อาหารของเขาไม่เหมือนกับอาหารอื่นๆในโลกนี้ พวกเขาจะต้องท้าทายแนวคิดในการทำอาหาร

แม็กซ์ไม่คิดว่าการลอกเลียนแบบนี้น่ารำคาญ เขาถือว่านี่เป็นสัญญาณว่าเขาส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมการกินและการทำอาหารของโลกใบนี้ เขาพบว่ามันน่าขบขัน

เขาไม่รู้สึกกังวลกับพวกของปลอมเลย ยังไงซะคนพวกนั้นก็ไม่สามารถทำอาหารออกมาได้อร่อยถึงครึ่งหนึ่งที่เขาทำ

เขายินดีที่จะเป็นผู้บุกเบิก แต่เขาจะไม่สอนทักษะให้กับพวกเขา เขาไม่ชอบแบ่งปันตลาดของเขา

พวกเขาสามารถลองหาวิธีการทำอาหารพวกนี้ได้ ฉันไม่สามารถทำอะไรเพื่อหยุดพวกเขาได้ แม็กซ์คิด

แต่มันจะใช้เวลาเป็นปีๆในการหาวิธีที่ถูกต้อง ยังไงซะวัตถุดิบที่ฉันใช้ก็เป็นวัตถุดิบพิเศษและเราก็มีอาหารใหม่ออกมาอยู่เสมอ ไม่มีที่ไหนที่เหมือนกับร้านอาหารมามี่อีกแล้ว แม็กซ์ยกยิ้มขึ้น

พายุฝนกำลังจะมา¹? แม็กซ์ส่ายหัว ไม่มันเป็นพรมที่ยอดเยี่ยม

……….

1. 1. พายุฝนกำลังจะมา : เป็นสำนวนประมาณว่า ‘เรื่องวุ่นวายกำลังจะเกิดขึ้น’