A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 220

Chapter 220 : ปีกน้ำแข็ง

“ไปกันเถอะเอมี่” แม็กซ์พูดขึ้น

“ค่ะพ่อ!” เธอตอบอย่างมีความสุข “ลูกเป็ดขี้เหร่ เรากำลังออกนอกเมืองกัน!”

“เหมียว เหมียว!” มันร้องออกมาอย่างตื่นเต้น

แม็กซ์ให้ระบบซ่อนจักรยานเอาไว้แล้วเดินไปที่ประตูตามถนนหินสีดำ

ประตูอยู่ทางทิศใต้ไม่ไกลนักจากกิลด์เคออส มันมีความสูงประมาณแปดเมตรในขณะที่กำแพงเมืองสูง 15 เมตร พวกมันไม่ได้สูงมากนักเพราะว่าเมืองนี้เป็นสัญลักษณ์ของสันติภาพ กำแพงของเมืองโรดูสูงถึง 60 เมตรและมีความหนาห้าเมตร พวกมันสามารถต้านทานการโจมตีของมังกรระดับ 10 ได้สักพัก

ถึงอย่างนั้นกำแพงเมืองเคออสก็ไม่ง่ายที่จะบุกเข้ามา มันมีเวทมนตร์จำนวนมากอยู่บนกำแพงที่พร้อมจะตอบโต้กลับ ในความเป็นจริงแล้วเมืองนี้เป็นหนึ่งในเมืองที่แข็งแกร่งที่สุด

ทหารแปดคนในชุดเครื่องแบบสีดำกำลังเฝ้าอยู่ที่ประตูพร้อมกับยดาบที่ห้อยเอาไว้ที่เอว

แม็กซ์เห็นสัญลักษณ์ที่หน้าอกของพวกเขา – นกพิราบที่คาบกิ่งมะกอก ดูเหมือนว่าประตูจะได้รับการคุ้มกันจากคนของปราสาทเคออส ถ้าเป็นวิหารสีเทาสัญลักษณ์ของพวกเขาจะเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนแต่จะมีรายละเอียดที่แตกต่างกันในแต่ละแผนก ตัวอย่างเช่น สัญลักษณ์ของโรงเรียนเคออสเป็นดินสอและไม้บรรทัด

มีทั้งนักผจญภัยที่กำลังเดินเข้าและออกประตู ไม่มีนักผจญภัยคนไหนให้ความสนใจแม็กซ์เลย นอกจากสมุนไพรและสัตว์ร้ายในหนองน้ำทางทิศใต้ของเมืองพวกเขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับสิ่งรอบตัวนัก

มันเป็นสถานที่ที่อันตรายแต่มันก็เป็นสถานที่ที่ดีสำหรับนักผจญภัยที่จะหาเงิน

ทหารเดินมาบอกให้หยุดเมื่อพวกเขาเดินไปที่ประตู “คุณจะออกไปข้างนอก?” เขาถามแม็กซ์

แม็กซ์พยักหน้า “ใช่”

“ผมต้องเตือนคุณ คุณกำลังจะเดินเข้าไปในพื้นที่ของสัตว์ร้าย” ทหารพูดเตือนอย่างจริงจัง “มันไม่ปลอดภัยสำหรับลูกของคุณ”

เขาต้องพูดเตือนเพราะว่าเขาเห็นว่าชายคนนี้ที่ไม่มีอาวุธและมาพร้อมกับเด็กผู้หญิงและแมว

ในทุก ๆ วันนักผจญภัยหลายคนจะกลับมาพร้อมกับการบาดเจ็บ พิการหรือเสียชีวิต

พวกเขาเสี่ยงตายทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก

แผนที่จะได้รับการอัพเดททุกวันตามข้อมูลที่นักผจญภัยเอามาส่งให้ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเตรียมตัวรับมือได้ในทุกสถานการณ์

จากนั้นทหารคนอื่น ๆ และนักผจญภัยบางคนก็สังเกตเห็นแม็กซ์เช่นเดียวกัน ทุกคนต่างก็มองมาที่ชายที่แต่งตัวดูดีคนนี้ด้วยความสับสน

แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ผมรู้ครับ ขอบคุณสำหรับคำเตือนของคุณ ผมไปได้รึยัง?”

บัดดี้ทำได้แค่มองดูเขา “ไปได้แล้วล่ะ ขอให้โชคดีนะ”

“ขอบคุณครับ” เขารู้สึกขอบคุณที่คนพวกนี้ไม่ได้ล้อเลียนเขา แต่เขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเพราะว่าเขาไม่ได้สนุกกับการพิสูจน์ความคิดที่ผิดของพวกเขา

“พวกเขาจะกลับมาแบบมีชีวิตมั้ยครับหัวหน้า? สาวน้อยคนนั้นน่ารักมาก” ทหารคนหนึ่งพูดขึ้น

“ฉันหวังให้เป็นแบบนั้น” บัดดี้ละสายตาจากแม็กซ์แล้วกลับมาจดจ่อกับงานของเขาอีกครั้ง

…

“มันสวยมาก!” เอมี่ร้องออกมาด้วยความยินดี

ภูเขาที่อยู่ไกลออกไปดูเหมือนกับภาพวาดและแนวหมอกที่ลอยอย่างช้า ๆ อยู่นั้นทำให้พวกมันดูน่าสนใจมากยิ่งขึ้น ดวงตาของแม็กซ์เป็นประกายขึ้นมา

ทันใดนั้นมีบางสิ่งปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและมันกำลังบินไปที่ประตู

“มังกร!” ผู้ชายคนร้องขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นหรือไม่ก็หวาดกลัว

แม็กซ์เงยหน้าขึ้นมองตามสายตาเขา

มันมีเงาขนาดใหญ่ทอดยาวอยู่บนพื้นพร้อมกับเงาปีกที่แผ่กว้าง แม้แต่อากาศก็รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็น

มันเป็นมังกรน้ำแข็งที่มีเกล็ดสีขาวและมีปีกยาวกว่า 30 เมตร มันมีขนาดใหญ่แต่ไม่ได้อ้วน มีความอ่อนช้อยและสง่างาม มันมีดวงตาสีน้ำเงินเข้มและอุณหภูมิที่เย็นจัด

คนส่วนใหญ่ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองและอยากจะออกไปให้ห่างจากสัตว์ร้ายที่เย็นยะเยือกตัวนี้

มังกรอาจจะไม่ชนะสงคราม แต่พวกมันแข็งแกร่งอย่างไม่มีข้อสงสัย อย่างน้อยพวกมันก็ทรงพลังพอ ๆ กับนักเวทย์ระดับ 7

และเมื่อพวกเขาอยู่นอกเมืองกฎก็ไม่สามารถบังคับพวกเขาได้อีกต่อไป

“ว้าว มันดูคล้ายกับมังกรที่อาจารย์เต่าเรียกออกมาเลย!” เอมี่พูดขึ้น “มันสวยมาก!”

ลูกเป็ดขี้เหร่เงยหน้าขึ้นมองมังกรและส่งเสียงขู่ออกมาด้วยความไม่เป็นมิตร

แม็กซ์พยักหน้า “ใช่ มันสวยมาก” มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นมังกรตัวจริง มันดูเหมือนงานศิลปะชิ้นหนึ่ง ปีกที่เย็นจัดของมันสะบัดทำให้เกิดลมและหิมะ

นักผจญภัยคนอื่น ๆ ต่างก็ถอยห่างไปจากแม็กซ์และเอมี่

มังกรเองก็สังเกตเห็นแม็กซ์เช่นเดียวกัน น้ำแข็งก่อตัวขึ้นภายใต้ฝ่าเท้าของแม็ก ทำไมฉันถึงรู้สึก…กลัว? มังกรสงสัย