A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 168
Chapter 168 : พี่สาว กอด!
“ร้านอาหารสุดคลาสสิก! แต่มันไม่ได้มีอยู่เมื่อครั้งก่อนที่ฉันมาที่นี่” พาเมอร์พูดด้วยความประหลาดใจ
“พี่สาว! ข้าวผัดสายรุ้ง!” พาเบอร์พูดอย่างร่าเริงพร้อมกับปรบมือ เขาวิ่งไปทางหน้าต่างกระจกและชนเข้ากับมัน เขาก้าวถอยหลังมาสองก้าวแล้วมองด้วยความงุนงง
จอร์จรีบเดินเข้าไปหาลูกชายของเขา “โอ้ ลูกรัก ลูกคุณเจ็บมั้ย?” ใจหนึ่งเขาก็รู้สึกเป็นกังวล ส่วนอีกใจหนึ่งเขาก็อยากจะหัวเราะกับความทึ่มของลูกชาย
ตอนแรกลูกค้าที่นั่งอยู่ใกล้กับหน้าต่างรู้สึกตกใจ แต่พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อพวกเขามองเห็นเด็กน้อยน่ารัก
“ทำไมผมถึงเข้าไปไม่ได้ล่ะครับพ่อ?” พาเบอร์ถาม
“เพราะลูกชนเข้ากับกระจกคริสตัลแผ่นใหญ่” จอร์จตอบพร้อมยิ้ม เขาหยิบมือเล็ก ๆ ของลูกชายขึ้นมาแล้ววางลงบนกระจกคริสตัล “ลูกรู้สึกได้ใช่มั้ย? มันโปร่งใส ทุกสิ่งสามารถมองเห็นได้ง่ายเมื่อมองผ่านมัน”
พาเบอร์สัมผัสและตบไปที่กระจกเย็น ๆ แล้วยิ้มออกมา “กระจกคริสตัล! กระจกคริสตัล! พี่สาว!”
“ดูเหมือนว่าเขาแทบจะรอไม่ไหวแล้วที่จะเข้าไปเล่นกับพี่สาว” แฮร์ริสันพูดพร้อมกับยิ้ม จากนั้นเขาก็หันไปหาพาเมอร์แล้วโอบไหล่ “แล้วเธอล่ะ อัจฉริยะคณิตศาสตร์ เธอตื่นเต้นมั้ย?”
“ทำไมผมถึงต้องตื่นเต้นด้วย? แต่ผมก็ไม่รังเกียจที่จะสอนคณิตศาสตร์ให้เธอถ้าเธอน่ารัก” พาเมอร์พูดพร้อมกับกอดอก
แฮร์ริสันพยักหน้าและตบไหล่เขา “โอ้ เธอใจดีมาก! มาเถอะ! ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว! ธุรกิจของแม็กซ์เฟื่องฟูจริง ๆ !”
“ด้วยทักษะการทำอาหารของเขาฉันไม่คิดว่าจะมีที่นั่งว่างในตอนนี้” จอร์จพูด เขาจับมือของพาเบอร์เอาไว้แล้วเดินเข้าไป
หลังจากที่จอร์จเดินเข้ามาเขาก็สังเกตเห็นเมนูใหม่ตรงหน้าลูกค้าเกือบทุกคน มันเป็นสีขาวและดูนุ่ม มันมีสองรสชาติที่แตกต่างกันและเขาชอบกลิ่นใหม่ที่ลอยอยู่ในอากาศ
“เฮ้ เพื่อน เมนูนี้ที่คุณกินอยู่คืออะไร?” แฮร์ริสันถามผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างประตู
“มันเรียกว่าพุดดิ้งเต้าหู้ มันเป็นอาหารที่น่าทึ่ง! คุณควรลองกินแบบคาว มันไม่น่าเชื่อเลย!” ชายคนนั้นพูดพร้อมกับยกนิ้วให้
“ไม่ ลองแบบหวาน! เชื่อฉันสิ คุณจะไม่เสียใจเลย!” ชายอีกคนหนึ่งพูด
แฮร์ริสันหันไปหาเด็ก ๆ และยิ้มให้ “พวกเธอโชคดีมากเลยนะเด็ก ๆ พวกเธอจะได้ลองกินเมนูใหม่คืนนี้!” จากนั้นเขากับจอร์จก็พาเด็ก ๆ ทั้งสองคนไปต่อที่ปลายแถว
ความสนใจของพาเมอร์ถูกดึงดูดไปโดยภาพวาดบนผนัง เมืองโรดูที่น่าพิศวง หมู่เกาะมังกรที่ยิ่งใหญ่ ป่าแห่งสายลมที่สวยงามราวกับฝัน อัศวินบนหลังม้า มังกรที่กำลังบิน นักเวท… ภาพวาดทุกภาพมีความแปลกประหลาดและน่าตื่นเต้น
“ข้าวผัดสายรุ้ง! พี่สาว!” พาเบอร์พูดพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ราวกับว่าเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง
เด็กน้อยน่ารักทั้งสองคนดึงดูดสายตาของหลาย ๆ คนโดยเฉพาะเด็กน้อยที่มีผมทรงเห็ด สายตาของเขาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้คนยิ้มได้
“พี่สาว! พี่สาว!” พาเบอร์อุทานออกมาอย่างตื่นเต้นและมีประกายของความสุขอยู่ในดวงตา
เมื่อพาเมอร์หันไปมองตามน้องชาย เขาก็มองเห็นเอมี่ เขานิ่งค้างไป ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ในที่สุดเขาก็พูดว่า “เธอมาที่นี่ทำไม?!”
เอมี่เองก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเช่นกัน แต่เห็นได้ชัดว่าเธอนิ่งมาก “ที่นี่เป็นร้านอาหารของพ่อฉัน”
“ทำไมที่นี่ถึงเป็นร้านอาหารของพ่อเธอ?”
“ฉันเดาว่าเพราะเขาเป็นเจ้าของ”
พาเมอร์รู้สึกเหมือนโดนดูถูก เขากลืนน้ำลายเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง
เขาอารมณ์เสียมากตั้งแต่วันที่พวกเขาเข้าแข่งขันกันในชั้นเรียน การขี่ม้าในวันนี้ช่วยได้มาก แต่ตอนนี้เขากลับพบว่าตัวเองรู้สึกประหม่า
“ลูกเคยเจอกันแล้วเหรอ?” จอร์จถามด้วยความแปลกใจ เขาวางแผนว่าจะแนะนำให้ลูกชายของเขารู้จักกับเอมี่
“เธอคือคนที่เอาชนะผมได้ในวิชาคณิตศาสตร์เมื่อวันก่อน” พาเมอร์ยอมรับอย่างไม่เต็มใจ
จอร์จและแฮร์ริสันแลกเปลี่ยนสายตาขบขันกัน
พวกเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้คือพยายามไม่หัวเราะออกมา
แม็กซ์มองดูพวกเขา งั้นเขาก็เป็นลูกชายของจอร์จ ไม่แปลกใจที่ฉันรู้สึกว่าใบหน้าของเขาคุ้นเคย โชคดีที่เขาไม่อ้วนเหมือนกับพ่อ คนที่ตัวเล็กกว่าน่าจะเป็นลูกชายคนที่สองของเขา
“พี่สาว กอด!” พาเบอร์พูดด้วยน้ำเสียงของเด็กน้อยและยื่นแขนของเขาออกมาแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์
“ขอโทษที แต่เธอตัวหนักเกินไป” เอมี่พูดพร้อมกับมองลงมาที่เขาจากบนเก้าอี้ของเธอ