A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 176
Chapter 176 : มันเรียกว่า ‘ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว’
ห๊ะ? เธอรู้จักเพลงนี้มาจากไหน? จากนั้นเขาก็มองไปเห็นกล่องเพลงและเข้าใจได้ในทันที “ไม่ พ่อไม่รู้จักเพลงนี้”
“พ่ออยากให้หนูสอนพ่อมั้ย?”
“เอาสิ!”
“Twinkle twinkle little star how I wonder what you are”
แม็กซ์ยิ้ม “หนูร้องไม่ตรงจังหวะ”
เอมี่ลุกขึ้นนั่งอย่างสับสน “แต่พ่อ พ่อเพิ่งบอกว่าพ่อไม่รู้จักเพลงนี้”
“เอ่อ พ่อคิดว่าพ่อน่าจะรู้เรื่องเพลงนี้นิดหน่อยเลยเดา ๆ เอาน่ะ”
เอมี่ยิ้ม “งั้นเรามาร้องเพลงด้วยกันนะคะ” เธอพูด “Twinkle twinkle little star star how I wonder what you are…” เธอร้องเพลงพร้อมกับปรบมือเป็นจังหวะ
เธอยิ้มเต็มหน้า ผมเปียทั้งสองข้างของเธอเต้นรำไปมาและหูแหลม ๆ ของเธอก็ดูโปร่งใสท่ามกลางแสงดาว แม็กซ์ร้องเพลงเบา ๆ และยิ้มอยู่ตลอดเวลา เพลงของพวกเขาลอยไปตามลมในค่ำคืนอันเงียบสงบ
ลูกเป็ดขี้เหร่ไม่สามารถปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ได้ มันวิ่งไปรอบ ๆ พวกเขาอย่างใจจดใจจ่อและพยายามที่จะได้รับความสนใจ
“ดูนั่นสิคะพ่อ! ดาวดวงนั้นกำลังบิน!” เอมี่พูดพลางชี้ไปที่ท้องฟ้าด้วยความตื่นเต้น
มันเป็นดาวที่สว่างไสวมีหางยาวลากไปด้านหลังและกำลังบินไปทางทิศตะวันออก “มันคือดาวหางยิง ถ้าลูกอธิษฐานอะไรมันจะเป็นจริง”
“จริงเหรอคะ?” เอมี่หลับตาจากนั้นก็พนมมือแล้วสวดอ้อนวอน
ฉันภาวนาว่าเอมี่จะมีความสุขทุกวัน แม็กซ์อธิษฐานในขณะที่มองดูลูกสาวของเขา
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งเอมี่ก็ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ และตื่นเต้น
“ลูกอธิษฐานว่าอะไรเหรอ?” แม็กซ์ถามด้วยรอยยิ้ม
“ขอโทษนะคะพ่อ แต่ครูลูน่าบอกว่าคไอธิษฐานจะไม่เป็นจริงถ้าหนูไม่เก็บมันเอาไว้เป็นความลับ”
“โอเค พ่อแน่ใจว่าคำอธิษฐานของหนูจะเป็นจริง” แม็กซ์รู้สึกขอบคุณลูน่าที่เธอคอยช่วยสอนความรู้ต่าง ๆ ให้กับเอมี่ ที่เอมี่โตขึ้นมาแล้วเป็นเด็กที่มีจิตใจดีส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะเธอ
เอมี่พยักหน้า “ใช่ค่ะ หนูแน่ใจว่ามันจะเป็นจริง” เธอหอมแก้มแม็กซ์และเอนตัวลงมาซบอกเขา “พ่อคะ พ่อจะไม่ทิ้งหนูไปใช่มั้ย?”
“ไม่ พ่อจะไม่มีวันทิ้งหนูไป” เขาพูดพร้อมกับลูบผมของเธอเบา ๆ
เอมี่ยิ้มแล้วลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง “พ่อคือพ่อที่ดีที่สุด หนูจะเต้นให้พ่อ”
แม็กซ์พยักหน้า “เอาล่ะ” เอมี่เพิ่งจะเรียนไปได้ไม่ถึงวัน
เอมี่กระโดดลงจากเก้าอี้แล้วเดินไปที่กล่องเพลง “แต่ พ่อคะ การเต้นแบบนี้เรียกว่าอะไรเหรอคะ? หนูไม่เข้าใจภาษาในเพลง ๆ นี้”
“อืม…” แม็กซ์เองก็ไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นเช่นกัน เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “มันเรียกว่า ‘ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว’”
เอมี่ปรบมืออย่างร่าเริง “หนูชอบชื่อนี้! หนูชอบฤดูใบไม้ผลิ! ไม่น่าแปลกใจที่นางฟ้าเห็ดนั้นตื่นเต้นและมีความสุขมาก”
แม็กซ์ยิ้ม “พ่อเองก็ชอบฤดูใบไม้ผลิ”
“หนูจะเริ่มเต้นแล้วนะ” เอมี่ก้มลงแล้วจิ้มไปที่หน้าจอ เพลงเริ่มต้นขึ้น เธอเรียนรู้วิธีการใช้กล่องเพลงนี้ได้ในหนึ่งวัน แต่เธอไม่สามารถอ่านหลาย ๆ คำได้
เอมี่มีสีหน้าจริงจัง เธอยืนหันข้าง มือของเธอไขว้ไปข้างหน้า จากนั้นเธอก็ยกแขนของเธอขึ้นไปในอากาศแล้วขยับไปรอบ ๆ เธอกำลังเต้นตามจังหวะ
ท่าเต้นของเธอไม่ได้แม่นยำหรือสง่างาม แต่พวกมันก็น่ารักเป็นอย่างมาก
แม็กซ์ยิ้มในขณะที่เขามองดูการเต้นของเอมี่
เธอเกือบจะสะดุดขาตัวเองเมื่อเธอวางเท้าซ้ายไว้ด้านหลังทางขวา เธอพยายามทำให้ท่าเต้นน่ารักยิ่งขึ้น
การเต้นของเธอไม่ได้ดีนัก แต่ถึงอย่างนั้นมันทำก็ให้แม็กซ์ใจละลาย
ลูกเป็ดขี้เหร่เองก็กระโดดไปรอบ ๆ และเต้นในแบบของมันเอง
เมื่อเพลงหยุดลงเอมี่นิ่งค้างอยู่ในท่าเต้นสุดท้ายและหายใจหอบ “พ่อคะ หนูเต้นได้ดีมั้ย?”
“หนูเต้นได้ดีกว่านางฟ้าเห็ดซะอีก”
เธอไม่เคยเรียนเต้นมาก่อน แต่เธอก็จำท่าเต้นส่วนใหญ่ได้ภายในหนึ่งวัน ความสามารถของเธอโดดเด่นมาก ฉันแน่ใจว่าเธอจะเชี่ยวชาญการเต้นนี้ในเวลาไม่นาน
“ขอบคุณค่ะพ่อ หนูจะเรียนให้หนักขึ้น” เธอพูดอย่างมีความสุข
“มาเถอะ ลงไปชั้นล่างแล้วอาบน้ำกัน พรุ่งนี้เป็นวันสำคัญ หนูจะต้องใส่เสื้อผ้าใหม่” แม็กซ์นั่งลงแล้วอุ้มเธอขึ้น
“ใช่แล้วค่ะพ่อ” เธอโอบแขนไว้รอบคอของแม็กซ์ ลูกเป็ดขี้เหร่เดินตามพวกเขามาอย่างไม่มีความสุข – ไม่มีใครสนใจมันเลย
…
ในวังของเจ้าชายรอง ชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งกำลังพูดถึงเนื้อหาบางอย่างอย่างละเอียดกับนักเวทรุ่นเยาว์หลายคน พวกเขาทั้งหมดมองมาที่ชายหนุ่มด้วยความชื่นชมเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนพ่อบ้านก็รีบเดินเข้ามาแล้วตรงไปหาชายหนุ่มในทันที “เจ้าชาย มีจดหมายจากพวกเอลฟ์” เขากระซิบข้างหูชายหนุ่ม