A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 221

Chapter 221 : นายขาย RPG มั้ย?

ลูกค้าหลาย ๆ คนกำลังรวมตัวกันบ่นอยู่หน้าร้านอาหาร

“ทำไมถึงยังไม่เปิด?” ชายคนหนึ่งถาม

“มีประกาศอยู่ที่ประตูว่าพวกเขาออกไปหาวัตถุดิบ” เสียงที่สองพูดขึ้น

“อะไรนะ? วันนี้ฉันจะไม่ได้กินพุดดิ้งเต้าหู้และข้าวผัดหยางโจวเหรอ?” ชายคนแรกพูด

“เขาไม่ใส่ใจพวกเราเลย” ชายคนที่สามพูดขึ้น

“เขาน่าจะบอกพวกเราตั้งเมื่อวาน เขาทำให้ฉันเสียเวลาและฉันต้องหาคำอธิบายไปให้ภรรยาของฉัน!” เสียงที่สี่พูดขึ้น

“แต่วันนี้ไม่ควรจะเป็นวันหยุดของเขา” แฮร์ริสันพูดขึ้นด้วยความสับสน

“ฉันสัญญากับพาเมอร์ว่าจะซื้ออาหารเช้าไปให้เขา” จอร์จถอนหายใจ

“ข่าวดีคือพรุ่งนี้จะมีเมนูใหม่” โมไบพูดขึ้น เขาเป็นคนแรกที่เห็นประกาศ เขารู้สึกเหนื่อยล้าเมื่อเขาไม่ได้กินข้าวผัดหยางโจวในวันนี้

“ใช่ ฉันหวังว่าฉันจะได้กินเมนูใหม่ในวันพรุ่งนี้” ชายคนหนึ่งพูดขึ้น “อาหารทุกอย่างของที่นี่อร่อยมาก เราควรเข้าใจเขาให้มากขึ้น เขาออกไปหาวัตถุดิบให้พวกเรา”

“ฉันเข้าใจเขา แต่ฉันไม่สามารถให้อภัยเขาได้” อัศวินหนุ่มคนหนึ่งพูดพร้อมกับขว้างกริชไปที่ประตู “นี่คือข้อความที่ฉันจะส่งให้เขา”

บางคนลอกเลียนแบบเขาแล้วขว้างมีดหรือกริชไปที่ประตู

“วันนี้ร้านยังไม่เปิดเหรอ?” กลอเรียกระซิบในขณะที่เธอมองไปที่ฝูงชนผ่านหน้าต่างของรถม้าด้วยความผิดหวัง วันนี้เธอยังคงสวมผ้าคลุมหน้าแต่มันเป็นสีเงิน ชุดเดรสและผ้าคลุมของเธอเป็นสีน้ำเงินอ่อน

ชุดใหม่ของเธอดูสดใสขึ้นมาก พร้อมกับผมที่หยักเป็นลอนสวยและร่างกายที่เพรียวบาง เธอก็จะกลายเป็นศูนย์รวมของความสนใจถ้าเธอก้าวลงจากรถม้า

“ฉันแน่ใจว่าเมนูใหม่จะอร่อย” เธอพึมพำและจากไป

ซาเจราสและลูกน้องทั้งสองคนเดินไปที่ประตูและมองเห็นกองมีดและประกาศ

มอนด์เกาหัวล้าน ๆ ของเขา “เอายังไงดีครับหัวหน้า? ผมอยากกินโร่วเจียหมัว”

คีลดูซึมเศร้า “ผมด้วย”

ซาเจราสตบหัวพวกเขา “ไม่ได้กินโร่วเจียหมัวแค่วันเดียวพวกนายไม่ตายหรอก แม้แต่อัจฉริยะอย่างแม็กซ์ก็ยังทำงานหนัก มาเถอะ ฉันหวังว่าจะมีพี่น้องของพวกเรามาที่นี่เพิ่มขึ้นในไม่ช้า เราจำเป็นต้องหาเงินให้เพียงพอสำหรับการซื้อโร่วเจียหมัวให้กับพวกเขา!”

“เพื่อโร่วเจียหมัว!” คีลและมอนด์พูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นในทันที

“เขาบอกกับฉันว่าลูกศิษย์ที่มีค่าของฉันป่วย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะโดดเรียนเพื่อไปเล่นกับพ่อของเธอ” ครัสซูพูดด้วยความโกรธ “นี่เพิ่งวันที่สองเองนะ!” อากาศรอบ ๆ ตัวเขาเริ่มร้อนขึ้นจนหลาย ๆ คนต้องถอยออกไป

อูเรี่ยนถือโอกาสนี้แสดงความเสียใจ “เอมี่จะเรียนกับฉันวันมะรืนนี้”

“นายจะได้สอนเธอแค่สองวันเท่านั้น วันที่สามเป็นวันหยุดของพวกเขา” ครัสซูตอบกลับ

“ในหนึ่งวันฉันสอนเธอได้มากกว่าที่แกสอนเธอสามวันซะอีก” อูเรี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงแหบสาก

ดวงตาของครัสซูหรี่ลงและเต็มไปด้วยอันตราย “อ้อเหรอ? ทำไมเราไม่พูดกันด้วยเวทมนตร์แทนล่ะ?”

อูเรี่ยนดึงไม้กายสิทธิ์ของเขาออกมาจากแขนเสื้อ “ยินดี”

แบรนลี่รีบเข้ามาขวางระหว่างพวกเขาพร้อมกับโล่เวทมนตร์รอบตัวเขา “ได้โปรดเถอะท่านทั้งสอง มีคนมากมายอยู่ที่นี่…”

เขาอาจจะมีตำแหน่งสูงในวิหารสีเทาแต่เขาก็เป็นแค่คนตัวเล็ก ๆ เมื่อต้องอยู่ต่อหน้าตำนานทั้งสองคนนี้ เขาได้รับมอบหมายให้คอยเฝ้าดูพวกเขา

มันเป็นงานที่อันตราย

…

ทันใดนั้นแม็กซ์ก็รู้สึกได้ถึงอันตรายจากการจ้องมองของมังกร เขาเดินไปยืนข้างหน้าเอมี่และมองดูมังกรอย่างระมัดระวัง ยังไงซะเขาก็ไม่สามารถฆ่ามังกรได้อีกต่อไปแล้ว

“ระบบ นายขาย RPG มั้ย?” แม็กซ์ถามอย่างกระวนกระวาย

“คุณจ่ายไม่ได้หรอก” ระบบตอบร

“ถ้านายปล่อยให้ฉันตายแผนของนายที่จะทำให้ฉันกลายเป็นเทพแห่งการทำอาหารจะล้มเหลว”

“ไม่ต้องห่วง ฉันสามารถหาคนอื่นมาแทนได้ตลอด”

แม็กซ์ยกคิ้ว “นาย…”

การกระทำเพื่อปกป้องเอมี่ของแม็กซ์ได้รับความชื่นชมจากนักผจญภัยจำนวนมาก

พวกเขาหวังว่ามังกรจะใจดีและปล่อยพวกเขาไป

ในขณะที่แม็กซ์พยายามถามหาอาวุธบางอย่างจากระบบมังกรก็หายไปและมีเด็กสาวที่สวมชุดสีขาวปรากฏตัวขึ้นที่ประตู