A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World - ตอนที่ 318

Chapter 318 : ช่วยด้วย! ฉันกําลังจะตาย!

“ปัง!”

ประตูกระแทกเข้ากับใบหน้าของริคกี้และส่งเขาลอยออกไป

เขาเป็นคนอ้วนที่มีน้ําหนักมากกว่า 100 กิโลกรัมและเขาตกลงไปในฝูงชน

ทุกคนแหวกทางเพื่อเปิดพื้นที่บางส่วนและมองดูเขาตกลงมากระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง

เขานอนแผ่อยู่บนพื้นอย่างมีนงงพร้อมกับรอยประตูสีแดงบนใบหน้าของเขา

แม็กซ์เองก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกันเมื่อเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ เขาเพิ่งกินอาหารเช้าเสร็จ และจะออกมาเตือนเอมีว่าเธอมีเรียนตอนเช้า อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดว่าจะมีใครบางคนกําลังพุ่ง เข้ามาที่ประตูและกระเด็นออกไปเมื่อเขาเปิดมัน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกขอโทษเล็กน้อยในขณะที่เขามองไปที่เจ้าอ้วนที่นอนมันอยู่ที่พื้น ถ้าผู้เสียหายเป็นลูกค้าธุรกิจของเขาอาจจะได้รับผลกระทบ

เขาถูกประตูกระแทกจนลอยออกมา! แม็กซ์ไม่ใช่คนที่จะไปหาเรื่องได้จริง ๆ

ลูกค้าทุกคนมองแม็กซ์ด้วยสีหน้าแปลกๆ ถึงแม้ว่าริคกี้จะเป็นแค่มนุษย์แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่มีน้ําหนักมากกว่า 100 กิโลกรัม การที่เขาถูกกระแทกจนลอยออกไปนั้นเป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก

แน่นอนว่าลูกค้าที่อยากจะจัดการเขารู้สึกผิดหวังมาก พวกเขาพลาดโอกาสที่จะจัดการกับริคกี้ไปแล้ว

“ว้าว พ่อแข็งแรงมากเลย” เปลวไฟเล็กๆ ที่ปลายนิ้วของเอมีดับลง เธอปรบมือเล็กๆ ของเธออย่างมีความสุข เธอเงยหน้าขึ้นมามองแม็กข์ด้วยสีหน้าเคารพนับถือ

นะ-นี่มันอะไรกัน? เจ้าของร้านนี้เป็นคนที่ทรงพลังเหรอ? ใบหน้าของริคกี้ที่กําลังนอนอยู่บนพื้นสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด แน่นอนว่าการถูกประตูกระแทกหน้าไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีเลย ความโกรธแค้นกําลังก่อตัวขึ้นในใจของเขา

เขายังไม่ได้ทําอะไรเลย แต่เขากลับถูกโจมตีจนร่วง!

ผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นเจ้าของร้านอาหารแน่ๆ แต่นั่นไม่สําคัญ ถึงแม้ว่าเขาจะ ถูกโจมตีแต่ก็ยังมีสหายนับไม่ถ้วนอยู่ข้างหลังเขา ทุกคนจะใช้ดาบจัดการกับเขา!

ไม่มีออร์คและ ปีศาจอยู่ในฝั่งของเจ้าของร้านดังนั้นไม่ว่าเจ้าของร้านจะทรงพลังแค่ไหนก็ไม่มีทางที่เขาจะเอาชนะทุกคนได้

ด้วยความคิดนี้ความมั่นใจของริคกี้จึงฟื้นกลับมาอีกครั้ง เขากุมแก้มที่สั่นเทาของเขาเอาไว้ ในขณะที่เขาพยายามลุกขึ้นยืน เขากางแขนของเขาอีกครั้งและตะโกน

“ไม่ใช่แค่โกงการจัดอันดับ แต่เขายังทําร้ายคนด้วย! ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน?! ทุกคน จัดการเขา! ทําลาย –

“ทําลายหน้าแกน่ะสิ!” ปีศาจสูงสองเมตรที่อยู่ใกล้ ๆ ตบหน้าเขาจนล้มคะมำลงไปกับพื้นอีกครั้ง จากนั้นปีศาจก็เตะเขาและบ่น “ฉันโกรธอันดับที่ร้านอาหารมาได้ก็จริง แต่มันเป็นเพราะอันดับที่ได้นั้นต่ําเกินไป! ฉันเกลียดคนอย่างแกจริงๆ! อาหารของแกมันเป็นขยะ แต่แกไม่คิดที่จะพัฒนาตัวเอง สิ่งที่แกเก่งคือการใส่ร้ายคนที่ดีกว่าแก! คนอย่างแกสมควรที่จะถูกทุบตีทุกที่ที่แกไป!”

“แน่นอน! แกอยากเรียกร้องความเป็นธรรมใช่มั้ย? ครั้งที่แล้วมีหนอนตัวหนึ่งอยู่ในเนื้อย่าง ที่ฉันซื้อมาจากร้านเนื้อย่างสกปรกของแกและพวกแกกล่าวหาว่าฉันตั้งใจใส่หนอนลงไปในอาหาร! แล้วตอนนี้ล่ะ? คนคุ้มกันของแกอยู่ใหน?”

“อาหารของแม็กซ์อร่อยกว่าเนื้อย่างขยะของแกเป็นร้อยเท่า! อะไรทําให้แกมีความมั่นใจและ กล้าหาญพอที่จะมาหาเรื่องเขา? แกบอกว่าแกอยากจะอ้วกที่ได้ยินชื่อของพวกมันใช่มั้ย? แต่แกรู้ มั้ย? ทุกวันนี้เมื่อฉันได้ยินคําว่า “โร่วเจียหมัว” ฉันก็อดไม่ได้ที่จะน้ําลายไหล!”

“ไม่จําเป็นต้องเสียเวลาพูดกับมันหรอกพี่ชาย! นายหลบไปข้างๆ ให้เราทุบติไอ้คนไร้ยางอายนี่ดีกว่า! ไม่ว่านายจะเป็นคนที่ชอบแบบหวานหรือแบบคาวคนอย่างไอ้หมอนี้นับว่าเป็นศัตรูของพวกเราทุกคน! ฉันขอเตะมันสักทีเถอะ!”

ลูกค้าที่อยู่ด้านนอกร้านอาหารระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมาและโจมตีริคกราวกับห่าฝนที่ตกลงมาอย่างรุนแรง

ริคกี้รู้สึกมึนงงและเจ็บปวดจากการถูกทุบตีอย่างรุนแรง เขากรีดร้องโหยหวน “หยุด! หยุด! พวกเราทุกคนเป็นพวกเดียวกันนะ! หยุด! อ้า ไม่ใช่ที่หน้า…”

“พวกเดียวกันตูดแกสิ! อย่าพยายามทําให้เรามีมลทิน! กลุ่มที่ขอบแบบหวานและแบบคาวของพวกเราจะร่วมกันต่อสู้กับเจ้าของร้านอาหารที่ไร้ยางอายแบบแก!” หญิงชราคน หนึ่งที่มท้องของริคกี้ด้วยไม้เท้าของเธอและพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม

“ฉันเห็นด้วย! ถ้าเรายังให้คะแนนหนึ่งดาวกับพุดดิ้งเต้าหู้ของฝ่ายตรงข้ามมันจะกลายเป็นไอ้พวกไร้ยางอายนี้ที่ได้รับผลประโยชน์ในที่สุด! ถ้ามันเป็นอาหารที่ทําโดยแม็กซ์แน่นอนว่ามัน จะต้องอร่อยกว่าอาหารของคนอื่น!”

“ถูกต้อง การทําร้ายกันเองไม่ใช่ทางที่ถูก เราควรรวมตัวกันและให้คะแนนห้าดาวกับพุดดิ้งเต้าหู้ทุกแบบ! มาแสดงพลังที่แท้จริงของพุดดิ้งเต้าหู้กันเถอะ!”

ความโกรธเกรี้ยวของเหล่าลูกค้าทําให้ริคกี้ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เขาได้กลายเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้ทั้งสองฝ่ายจัดตั้งพันธมิตรและทําความเข้าใจกัน

เมื่อเห็นว่าแม็กซ์ขายพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานและคาวในจํานวนเท่าๆ กันในทุกๆวัน อันดับของพวกมันจึงยากที่จะแยกออกจากกันในการแข่งขันอาหาร เพื่อประโยชน์ของร้านอาหารความร่วมมือจึงเป็นหนทางเดียวที่พวกมันจะก้าวไปข้างหน้าได้

“หะ-หัวหน้า” พนักงานของร้านเนื้อย่างมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกตะลึง ก่อนหน้านี้เจ้านายของเขาเต็มไปด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือที่จะโจมตีร้านอาหาร แต่ตอนนี้เขากลับ ถูกลูกค้าจํานวนมากที่โกรธเกรี้ยวบังจนมิดและไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป

“มีอีกหนึ่งคนอยู่ตรงนี้!” ชายร่างใหญ่คนหนึ่งถึงคอเสื้อเขาและโยนเขาเข้าไปในฝูงชน ดังนั้นทุกคนจึงมีสองเป้าหมายที่พวกเขาจะใช้ระบายอารมณ์ได้

เกิดอะไรขึ้น? แม็กซ์ที่กําลังจะขอโทษชายร่างอ้วนทําได้แค่ตกตะลึง อย่างไรก็ตามเขาเข้าใจมันได้อย่างรวดเร็วจากบทสนทนาของลูกค้าของเขา

ดูเหมือนว่าสองคนนี้พยายามที่จะสร้างปัญหาให้กับเขาหลังจากที่ได้เห็นอันดับของการแข่งขันอาหารของลานเอเดน แต่เมื่อถูกลูกค้าของเขาจับได้พวกเขาจึงตกเป็นเหยื่อของความโกรธเกรี้ยวและประสบกับสถานการณ์ที่น่าเศร้า

แม็กซ์จะไม่แสดงความเห็นอกเห็นใจต่อคนที่พยายามสร้างปัญหาให้กับเขา เขาต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเขาไม่สามารถหาเรื่องได้

อย่างไรก็ตามแม็กซ์รู้สึกประทับใจมากที่ลูกค้าของเขาช่วยจัดการกับพวกที่มาก่อกวนพวกเขาเป็นลูกค้าแต่พวกเขาต่อสู้อย่างหนักเพื่อชื่อเสียงของร้านอาหารที่พวกเขามากินอาหาร นั่นเป็นแนวคิดที่ดีมากสําหรับแม็กซ์

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแม็กซ์ในขณะที่เขาพูด “หยุดเถอะทุกคน เราคงไม่อยากให้เขาตายใช่มั้ย?”

ลูกค้าทุกคนระเบิดหัวเราะเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ช่วยด้วย! ฉันกําลังจะตาย!” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของริคกี้ยังคงดําเนินต่อไป แต่สิ่งที่เขา ได้รับมีเพียงแค่การโดนทุบที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น