Advent of the Archmage - 351: ฉันจะไปช่วยเขา!

ปีศาจปีกโหยหวนทุกตัวกับเมียสเมอร์ไล่ตามลิงค์ไป ซากกระท่อมเงียบลงอย่างกระทันหัน มันเงียบเหมือนป่าช้าจนกระทั่งหนึ่งชั่วโมงให้หลังก็เริ่มมีเสียงนกร้อง

แกร้ก มีเสียงแตกของไม้ดังขึ้นในทันที แผ่นไม้ในซากปรักหักพังแตกอย่างกระทันหัน, และมีมือสกปรกๆยื่นออกมาหนึ่งข้าง

ความอึกทึกนี้ทำให้นกที่คิดว่าทุกอย่างจบแล้วรู้สึกหวาดกลัว มันบินกลับไปด้วยความแตกตื่น

มือเล็กๆยื่นออกมาคลำรอบๆแผ่นไม้และยึดกับอะไรบางอย่างได้ ด้วยการกดอย่างแรง, รูเล็กๆก็ปรากฎขึ้นบนแผ่นไม้ สิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นในทันทีก็คือปากกระบอกปืนคาบศิลา

หลังจากนั้นสักพัก, เด็กสาวคนนึงก็ปีนออกมาจากหลุม ผมและใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเศษดิน ขาของเธอดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ, และเธอก็ต้องเดิน

เธอคือเมอลินด้า, ยับบ้าหญิงที่ซ่อนอยู่ในห้องใต้ดิน

สภาพรอบๆถูกทำลายจนหมด, และต้นไม้ทุกต้นก็ได้โค่นลงมา มีควันลอยขึ้นมาจากดิน, และซากศพพวกปีศาจนั้นก็เหมือนกับถ่านไหม้ บรรยากาศรอบๆนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นฉุนจางๆ

เมอลินด้ารู้สึกตกใจอย่างเต็มที่ เกิดอะไรขึ้นที่นี่? มาสเตอร์ลิงค์ไปไหน? แล้วสคินอร์สหล่ะ? นานะด้วย?

ก่อนที่เธอจะหมดสติ, เธอได้ยินว่ามาสเตอร์ลิงค์เลือกความตายและสั่งให้นานะฆ่าตัวตายแต่นอกจากศพปีศาจแล้ว; คนอื่นๆก็หายไปหมด

เมอลินด้าเดินดูรอบๆซากปรักหักพัง, พยายามที่จะหาเงื่อนงำบางอย่างแต่ก็ไม่มีร่องรอยอะไร ในขณะที่กำลังสับสนอยู่, เธอก็ได้ยินเสียงเมี้ยวเบาๆอย่างกระทันหัน

“เมี้ยว” ลมหายยังถี่อยู่แต่ก็อ่อนมากและมาจากใต้ต้นไม้ล้มต้นหนึ่งที่อยู่ห่างออกไป 60 ฟุต ด้วยความหวาดกลัวเมือลินด้าหมอบลงและตั้งปืนคาบศิลาขึ้น เธอมองซ้ายขวาอย่างระมัดระวัง

“เมี้ยว” มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้, เมอลินด้าได้ยินมันอย่างชัดเจน เธอเดินไปหาต้นกำเนิดเสียงอย่างหวาดกลัว

หนึ่งนาทีต่อมา, เธอก็เห็นแมวดำที่หน้าสงสารถูกต้นไม้ทับอยู่ มีแผ่นหินแข็งแรงอยู่ใต้ต้นไม้และรอยแตกเล็กๆที่มันสร้างขึ้นก็ได้ช่วยให้แมวหนีรอดจากการถูกทำเป็นพายนี้ได้ แต่ถึงอย่างนั้น, มันก็ยังดูน่าอนาถอยู่ดี

ตอนนี้ขนดำงามดูสกปรกจากเลือดและอยู่ในสภาพยับเยิน ขาหลังทั้งสองข้างของมันเละเทะ, และมีแค่ชิ้นส่วนของผิวหนังเพียงชิ้นเดียวเท่านั้นที่ยังเชื่อมต่อกับร่างกายอยู่

ก่อนหน้านี้แมวดำได้หลับตาอยู่แต่ก็ลืมขึ้นมาในตอนที่เกิดเสียงอึกทึก หลังจากที่เห็นเมอลินด้า, ความดีใจก็สะท้อนอยู่ในดวงตาของมัน มันร้องเมี้ยวอย่างรวดเร็ว, ทำให้ดูน่าสงสารมากๆ

แกร้ก! เมอลินด้าจ่อปากกระบอกปืนไปที่หัวของแมวดำ เธอไม่ได้โง่ พวกเขาสามารถหลบหนีได้อย่างปลอดภัยแต่ก็ถูกบังคับให้มาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เพราะแมวเวรนี่

เธอกำลังจะฆ่าสิ่งมีชีวิตน่ารักแต่ชั่วร้ายนี้

“เมอลินด้า อย่าพึ่งยิงสิ ข้ามีบางอย่างจะบอกเจ้า” เสียงของแมวดำอ่อนแอมากๆ

“แกมีอะไรต้องพูดอีกห้ะ? ไอแมวทรยศ! ปีศาจ! สารชั่ว! มาสเตอร์ลิงค์อุตส่าเลี้ยงดูแกอย่างดีแท้ๆ!” เมอลินด้าตะคอกแต่เธอก็ยังไม่ได้ลั่นไก

“หากเจ้าช่วยข้า, ข้าสามารถมอบพลังที่ทำให้สอดส่องโลกทั้งใบได้นะ” แมวดำพูดอย่างนุ่มนวล

แต่ในขณะที่มันพูดจบ, เมอลินด้าก็เริ่มหัวเราะ “เจ้าช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำแต่ยังอยากมอบพลังให้ข้าเนี่ยนะ? ไปตายซะเถอะ, ไอแมวขี้โม้!”

เธอลั่นไกจริงๆ ด้วยเสียงดังปัง, กระสุนก็ถูกยิงออกมา อย่างไรก็ตาม, มันโดนพื้นดิน แมวดำขยับหัวของมันออกข้างในจังหวะสุดท้ายพอดีและหนีรอดจากความตายมาได้

มันจะไม่ตายถ้าร่างกายภาพของมันถูกทำลายแต่มันก็ยังต้องทุกข์ทรมานจากการกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนอยู่ดี วิญญาณของมันจะยังถูกจองจำอยู่, และมันก็ไม่สามารถออกจากร่างกายนี้ได้ด้วยซ้ำ มันทำได้แค่มองร่างกายของตัวเองเหี่ยวเฉาและเน่าสลายไป

มันเคยประสบกับสภาพอันน่ารังเกียจนี้เมื่อ 300 ปีก่อน, และมันก็ไม่อยากเจอแบบนั้นอีก

หลังจากหลบกระสุนได้, มันก็ตื่นกลัวอย่างเต็มที่ มันตระหนักได้ในทันทีว่าการหลอกยับบ้าหญิงคนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย “อย่ายิง! อย่าเพิ่งยิงนะ!” มันตะโกน “ตอนนี้มาสเตอร์ลิงค์ตกอยู่ในอันตราย เขาถูกปีศาจไล่ล่าอยู่, และมีแค่ข้าที่ช่วยเขาได้!”

เมอลินด้าตกอยู่ในความเงียบ จากซากปรักหักพังรอบๆและศพปีศาจทำให้เธอเชื่อแมวดำ หลังจากที่เธอหมดสติไป, มาสเตอร์ลิงค์ก็โจมตีจริงๆและเขาก็หนีไปหลังจากที่ฆ่าปีศาจได้จำนวนนึง

ซึ่งนี่อธิบายได้ว่าทำไมถึงไม่มีศพของสคินอร์สกับคนอื่นๆอยู่ที่นี่ พวกเขาน่าจะปลอดภัย มาสเตอร์ลิงค์ช่วยพวกเขาเอาไว้อีกแล้ว!

แต่ถึงแม้ว่ามาสเตอร์ลิงค์จะแข็งแกร่ง, เขาก็ยังเป็นมนุษย์, และความแข็งแกร่งของเขาก็มีขีดจำกัด ด้วยปีศาจจำนวนมากขนาดนี้, ตอนนี้เขาต้องตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ

ในตอนนี้, เมอลินด้าคิดถึงความห่วงใยของลิงค์ที่มีต่อพวกเขาตลอดการเดินทางมานี้, เธอก็นึกถึงวิธีที่เขาปลอบเธอในตอนที่เธอร้องไห้, และความอ่อนโยนของเขาในตอนที่ดูแลบาดแผลของเธอ แม้ในความเป็นจริงแล้วเธอจะเป็นตัวถ่วง, แต่ลิงค์ก็ไม่เคยทอดทิ้งเธอเลย, แม้ว่าจะอยู่ในช่วงที่อันตรายที่สุด เขาก็ไม่ได้แสดงความคิดแบบนั้นออกมาด้วยซ้ำ ตอนนี้, เขาตกอยู่ในอันตราย

เมอลินด้ารู้สึกขึ้นมาในทันทีว่าเธอไม่กลัวอีกแล้ว!

การตัดสินใจอันแน่วแน่เติบโตขึ้นในตัวเธอ เธอต้องไปช่วยเขา—ปกป้องเขา—แม้ว่านั่นจะหมายถึงความตายของเธอก็ตาม

ครึ่งปีก่อน, เธอเป็นแค่เด็กสาวยับบ้าธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่ตอนนี้, เธอเป็นทหาร, เธอเป็นนักแม่นปืน!

สีหน้าของเธอแน่วแน่ขึ้น ด้วยการจ่อปากกระบอกปืนไปที่หัวของแมวดำ, เธอก็จ้องมันตาไม่กระพริบและพูด ‘อย่างคุกคาม’, “ไอตัวจิ๋ว, ข้าจะช่วยเจ้า”

แมวดำรู้สึกโล่งอก “เอาต้นไม้ต้นนี้ออกไปก่อน มันค่อนข้างหนักอยู่นะ เจ้ายกมันได้ไหม?”

“ได้อยู่แล้ว! พวกเรายับบ้าเก่งเรื่องใช้สมองที่สุด!” เมอลินด้าเจอแท่งไม้แท่งหนึ่งและเอาหินก้อนใหญ่มา เธอเอาแท่งไม้พาดกับหินและเอาแท่งไม้ยันเอาไว้ใต้ต้นไม้ เธอออกแรงกดแท่งไม้, และต้นไม้ก็ขยับเล็กน้อย

แมวดำร้องออกมาในทันที “โอ้ย! เบาหน่อย, เบาหน่อย! ข้าเจ็บขา!”

“เจ็บจนตายไปเลยก็ดีนะ!” เมอลินด้างัดต่อโดยไม่สนใจแมวเลย

ยังไงซะเธอก็เป็นทหารและผ่านข้อกำหนดทางกายภาพพื้นฐาน พละกำลังของเธออยู่ในระดับเดียวกับนักรบมนุษย์เลเวล 0 การใช้แท่งไม้เป็นคานเพื่อย้ายต้นไม้กว้าง 30 ฟุตนั้นไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย

สิบนาทีต่อมา, เมอลินด้าก็ย้ายแมวดำออกมาจากต้นไม้ได้

“ขอบคุณที่ช่วยชีวิตข้านะ…ห้ะ? โอ้ย! ขาของข้า…จะ—เจ้ามันโหดร้ายชะมัด!” ประโยคแรกของแมวคือคำขอบคุณในขณะที่ประโยคที่สองได้กลายเป็นเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ซึ่งสาเหตุนั้นเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากความจริงที่ว่าเมอลินด้าได้ตัดขาที่หักของมัน และไม่ใช่แค่นั้น, เธอยังตัดอุ้งมือที่ขาหน้าทั้งสองข้างของมันออกมาด้วย

“เจ้าชอบหนีนักใช่ไหม? ตอนนี้หนีให้ข้าดูหน่อยสิ!” เมอลินด้าถ่มน้ำลายใส่ จากนั้นเธอก็พบเศษผ้าแล้วเอามันมาห่อแมวเอาไว้

การตัดอุ้งมือของมันนั้นยังไม่พอ ฟันของมันก็เป็นอาวุธเช่นกันและต้องถูกกำจัด เมอลินด้าเปิดปากของแมวและถอนฟันอันคมกริบด้วยมีดของเธอ

“ไม่, อย่าทำแบบนั้น ข้ายังต้อง…กิน…ก้าว…อู่…นะ,” แมวดำพูดไม่ชัดในขณะที่มันดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้มันอ่อนแอยิ่งกว่าเดิม, และถูกห่อเอาไว้ในเศษผ้า, มันไม่ใช่คู่ต่อสู้สำหรับเมอลินด้า

เมอลินด้าไม่สนใจเสียงร้องของแมวและถอนเขี้ยวทั้งสี่ซี่ออกมาก่อนที่จะรู้สึกโล่งใจ

“ข้าไม่ไว้ใจเจ้า, ไอแมวชั่ว นับจากนี้ไป, ข้าจะถอนฟันของเจ้าออกทุกครั้งที่เจ้ากล้าโกหกข้าและข้าจับได้ และหากถอนฟันของเจ้าออกจนหมดแล้ว, ข้าก็จะควักลูกตาของเจ้า ในตอนที่ควักลูกตาออกมาหมดแล้ว, ข้าก็จะตัดจมูกกับหูของเจ้า!” เมอลินด้าขู่เสียงดังลั่น เธอจ้องไปที่แมวด้วยดวงตากลมโตของเธอและควงมีด

ปากของแมวดำเต็มไปด้วยเลือด มันพยักหน้าอย่างอ่อนแรง “มนุษย์, ข้ายอมแล้ว!”

ตอนนี้มันรู้สึกเสียใจจริงๆ ลิงค์เป็นคนน่ารำคาญ, แต่อย่างน้อยเขาก็มีเหตุลและไม่เคยใช้กำลัง ในอีกด้านหนึ่ง, ยับบ้าสาวคนนี้ดูน่ารัก, แต่ก็ไม่ได้ลังเลเลยในตอนที่เธอทำเรื่องพวกนี้ เธอน่ากลัวมากๆ

ตอนนี้ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ มันไม่มีขา, แถมฟันของมันก็ถูกถอนออกมา, และมันก็ได้รับบาดเจ็บหนัก แม้ว่ามันจะฟื้นความแข็งแกร่งกลับมาบ้างจากรอยแตกของโลก, แต่มันจะมีประโยชน์อะไรหล่ะถ้าร่างกายของมันพังแบบนี้?

เห็นได้ชัดว่าเมอลินด้าไม่สนใจความคิดเห็นของมัน เธอเก็บมีด, สะพายปืนเวทมนตร์ของเธอ, แล้วยืนขึ้น “เอาหล่ะ, ตอนนี้ข้าควรไปที่ไหน?”

แมวดำหลับตาเพื่อส่งผ่านความคิดของมันแล้วชี้เส้นทางอย่างอ่อนแรง “ทางนั้น พวกเขาไปทางนั้น”

เมอลินด้าวิ่งไปทางนั้นโดยไม่ลังเล

…

ลิงค์กำลังจะมานาหมด ด้วยเสียงฟู่ว, เขาก็เก็บรูปปั้นไนติงเกล รูปปั้นเริ่มสั่นและหดลง แล้วเขาเองก็ตกลงมาจากไนติงเกล นานะรีบวิ่งมารับเขา แล้วจากนั้นเธอก็คว้ารูปปั้นแล้วส่งมันให้กับลิงค์

ลิงค์เก็บมันเอาไว้ในกระเป๋ามิติของเขา

“เดี๋ยวนานะแบกนายท่านเองค่ะ!” นานะพูด

ลิงค์พยักหน้าแล้วหลับตา ด้วยการอดกลั้นความเจ็บปวดอันรุนแรงในหัวของเขา, เขาก็พูดอย่างนุ่มนวล, “ไอที่ไล่ตามมาเป็นปีศาจปีกโหยหวนทั้งหมด มีข้อเสียอยู่ข้อนึงในการต่อสู้ของปีศาจระดับสูงพวกนี้ พวกมันชอบโจมตีโฉบ ดังนั้นถ้าพวกมันไม่โดนเป้าหมายหล่ะก็, ร่างกายของพวกมันจะแข็งทื่อไปชั่วคราวเนื่องจากการฝืนหยุดที่ความเร็วสูง ซึ่งนี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับการโจมตี”

“นานะเข้าใจแล้ว” นานะพยักหน้า เธอวิ่งเร็วมากๆที่ความเร็ว 650 ฟุตต่อวินาที ซึ่งความเร็วนี้พอๆกับปีศาจปีกโหยหวนที่กำลังไล่ตามพวกเขาเลย

บนหลังของเธอ, ลิงค์รู้สึกได้แค่ว่าร่างทั้งร่างของเขาเจ็บปวดมากๆและหัวของเขาก็เหมือนกำลังระเบิด มันรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังจะตายจริงๆ นานะวิ่งอย่างนุ่มนวล, และโดยไม่ทันรู้ตัว, ลิงค์ก็รู้สึกง่วงและอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น

ในสภาพงุนงงนี้, เขารู้สึกถึงกระแสอบอุ่นแปลกๆที่ปรากฎขึ้นในร่างกายของเขาได้ลางๆ มันเริ่มในท้องของเขาและไหลผ่านร่างทั้งร่างของเขาก่อนที่จะกลับมาที่ท้องน้อยของเขา

หลังจากวัฏจักรนี, ลิงค์ก็รู้สึกว่าเขาสบายขึ้นมาก อาการปวดหัวรุนแรงก็เบาลงเช่นกัน

ขออีกรอบ, ขออีกรอบ, ลิงค์คิดด้วยความคาดหวัง

ซึ่งกระแสอบอุ่นนี้ก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง มันมาครั้งที่สอง, ครั้งที่สาม, และครั้งที่สี่…มันดูเหมือนพร้อมที่จะมาอยู่ตลอด

ลิงค์รู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังฟื้นฟูอย่างเห็นได้ชัด

นี่มันพลังอะไรกัน? ความช่วยเหลือจากระบบเกมส์หรอ? แต่ไม่เห็นมีแจ้งเตือนในวิสัยทัศน์ของฉันเลยนี่ แปลกจัง