Advent of the Archmage - 388: โอกาสที่ในการถอดปลอกคอทาส

Advent of the Archmage Chapter 388: โอกาสที่ในการถอดปลอกคอทาส

ภายในป่า

ลิงค์รออย่างอดทน และเขาก็ไม่ผิดหวัง หลังจากผ่านไป 3 นาที ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาซ่อนตัวจนถึงตอนนี้ เวลาเพิ่งผ่านไปแค่ 3 นาที 35 วินาที อัตราการฟื้นฟูพลังมังกรของลิงค์คือ 27 แต้มต่อวินาที ในตอนนี้เขาฟื้นพลังมังกรกลับมาได้เกิน 5,800 แต้มแล้ว ซึ่งเขาได้พื้นส่วนที่ใช้ไปก่อนหน้านี้ทั้งหมดแล้ว

นี่เป็นข้อดีของพลังมังกรบริสุทธิ์

ในขณะที่ศัตรูใกล้เข้ามา ลิงค์ก็ส่งสัญญาณให้นานะ มันคือสัญญาณที่บ่งบอกว่า ฉันจะเป็นคนเปิดให้ ถ้าได้จังหวะให้ลอบโจมตีเลยนะ

พละกําลังของนานะได้พัฒนาขึ้นแล้ว แต่ว่าพลังของเธอก็ยังอยู่ที่เลเวล 8 อยู่ดี มันคงจะเป็นการโง่มากๆหากให้เธอเป็นคนเปิดการโจมตีกับคู่ต่อสู้ที่มีเลเวล 10 นั่นมันเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ

อันที่จริงคือ นานะนั้นเป็นแค่แผนสํารอง ถ้าเกิดว่าแผนเป็นไปได้อย่างราบรื่น เธอก็ไม่จําเป็นต้องเปิดเผยตัวตนออกมาด้วยซ้ํา

นานะพยักหน้า เธอสัมผัสพลังของศัตรูได้ เธอกํามีดจุดแตกหักแน่น

ตุบ ตุบ เสียงฝีเท้าค่อยๆช้าลง ดูเหมือนว่าศัตรูจะสัมผัสอะไรบางอย่างได้

ลิงค์ก้มตัวหลบอยู่ใต้ใบ้ไม้ใหญ่ และหรี่ตามองไปที่คู่ต่อสู้ เขามองเห็นโจรอยู่ห่างออกไปแค่ 90 ฟุต โจรนั้นจับขวานของตัวเองแน่นและตั้งท่าป้องกันตลอดเวลา

โจรคนนี้สวมเสื้อเกราะหนังธรรมดาที่ไม่ค่อยมีการป้องกันอะไร ไม่ว่าจะเป็นดาบราชามังกรพิโรธของลิงค์หรือว่ามีดจุดแตกหักของนานะ ก็สามารถแทงทะลุการป้องกันของเขาได้อย่างง่ายดาย

ขวานที่เขาถืออยู่นั่นก็ดูเหมือนว่าจะทํามาจากเหล็กทั่วๆไป นี่คงจะเป็นอาวุธที่ดีมากสําหรับนักรบธรรมดา แต่ว่า สําหรับนักรบระดับตํานานนั้นมันออกจะแย่เกินไปหน่อย

แม้ว่านักรบในโลกนี้จะแข็งแกร่ง แต่อุปกรณ์ของพวกเขาก็น่าอนาถมาก คนพวกนี้ไม่มีอุปกรณ์เวทมนตร์ด้วยซ้ํา เขาได้แต่นั่งถอนหายใจ ในด้านของอุปกรณ์นั้น พวกลิงค์ได้เปรียบกว่ามาก

ในตอนนี้ โจรเข้ามาในระยะ 30 ฟุตแล้ว การเคลื่อนไหวของเขานั้นดูระมัดระวังและตื่นตัวมากขึ้น ตอนที่เขาเดินผ่านพงหญ้า เขาทําให้หนูที่มีขนาดเท่ากับสุนัขตื่นตกใจ และมันก็กระโดดหนีออกมา โจรนั้นกําลังตื่นตัวอยู่และหันไปมองหนูตัวนั้น

พรึบ แน่นอนว่าลิงค์ไม่ปล่อยให้พลาดโอกาส ร่างของเขาหายไปจากจุดเดิมอย่างรวดเร็ว และไปปรากฏขึ้นทางทิศ 7 นาฬิกาของโจรในทันที

นี่เป็นจุดในอุดมคติสําหรับการลอบโจมตี เพราะว่ามันเป็นจุดตายของคู่ต่อสู้ ลิงค์สามารถทุ่มสมาธิกับการโจมตีได้อย่างเต็มที่ในขณะที่โจรทําได้แค่หลบเท่านั้น เขาไม่สามารถตอบโต้ได้เลย

่ ่

ฉีก ดาบของลิงค์แทงเข้าไปที่หลังของโจร ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็ชี้คทาเพลิงพิโรธแห่งสวรรค์ไปยังพื้นที่เบื้องหน้าโจร และปล่อยลูกบอลมิติให้ไปหยุดที่ด้านหน้าของโจรเพื่อตัดทางหนีของเขา

โจรโอยาสสามารถสัมผัสจิตสังหารจากด้านหลังเขาได้ และเขาก็ตอบสนองในทันที เขาพุ่งไปข้างหน้าเหมือนกับที่ลิงค์คาดเอาไว้เลย

ในระหว่างที่เขาอยู่กลางอากาศ เขาหมุนตัวกลับมาอย่างรุนแรง และยกขวานของเขาขึ้นเพื่อโจมตีสวน

ตุ้ม ลูกบอลมติระเบิดออก ขังโจรเอาไว้ข้างใน

หมุน!

ในครั้งนี้ ลิงค์ไม่ได้ใช้โซ่มิติหรือว่าแยกมิติ กลับกัน เขาเพียงแค่ใช้กําลังในการการบิดเบือนมิติเพื่อสร้างแรงเหวี่ยงขึ้นมา พลังงานมหาศาลนั้นโดนตัวของโอยาส ทําให้เขาหมุนเป็นวงกลมกลางอากาศ

โอยาสตกตะลึง เขาปรับสมดุลร่างกายของตัวเองใหม่ในทันทีและฝืนบังคับใช้สกิล พรีบ! แสงสีแดงเลือดปรากฏขึ้นและมันก็พุ่งมาหาลิงค์

เขาฝืนใช้สกิลนี้มากๆ หลังจากที่ปล่อยมันออกมา เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในท่าทางที่แปลกๆ และเขาก็ไม่สามารถรักษาสมดุลเอาไว้ได้

ลิงค์คํานวนเรื่องนี้เอาไว้ก่อนแล้วและได้ใช้ก้าวพริบตาก่อนที่มันจะเกิดขึ้น ในตอนที่ลําแสงสีแดงเลือดมาถึง มันก็โดนแคภาพติดตาของลิงค์เท่านั้น ส่วนลิงค์ร่างจริงได้ไปปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ด้านหลังร่างของโอยาสและแทงเข้าไปที่ หลังของเขาอีกครั้ง

การแทงครั้งนี้เข้าไปโดนจุดสําคัญและเป็นจังหวะที่ดีมากๆ มันเป็นทันทีหลังจากที่คู่ต่อสู้ได้ใช้สกิลและกําลังเสียการทรงตัว โจรนั้นไม่มีเวลาในการที่จะขยับตัวเพิ่มได้อีกแล้ว

ดาบแทงเข้าไปที่หลังของคู่ต่อสู้ มันแทงเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างง่ายดาย ในตอนที่ปลายดาบเสียบเข้าไป ลิงค์ก็สังเกตเห็นบาดแผลที่อยู่ตรงคอของโจร เขารู้สึกเอะใจขึ้นมากระทันหันและบิดดาบหลบหัวใจของโจร

แต่ถึงอย่างนั้นดาบก็ยังคงแทงทะลุปอดของโจร มันเจ็บมากๆ และโจรก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเขา

ยังคงลอยอยู่กลางอากาศ ร่างกายของเขาสูญเสียเรี่ยวแรง ไปหมดแล้วและอยู่ในสภาพอ่อนปวกเปียก

ลิงค์ดึงดาบกลับมาและฟันใส่อีกครั้ง โดยตัดแขนข้างที่ถือขวานทิ้ง

ตุบ ร่างของโจรล้มลงกับพื้น เขานั้นไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนอีกแล้ว

หลังจากที่สร้างเวทย์ก้าวพริบตาขึ้นมา มันก็เป็นเรื่องง่ายสําหรับลิงค์ในการจัดการกับพวกเลเวล 10 ทั่วๆไป

ลิงค์เดินไปข้างหน้าและเหยียบร่างกายของโจรเอาไว้ ซึ่งมันเป็นการกระตุ้นความเจ็บปวดเข้าไปอีก

ลิงค์เอาปลายดาบจ่อไปที่คอของอีกฝ่ายแล้วถามคําถาม “เกิดอะไรขึ้นที่หมู่บ้านใบไม้ผลิ?”

“แน่จริงก็ฆ่าข้าสิ!” โจรตะคอกใส่ เขาอยากจะถุยน้ําลายที่เต็มไปด้วยเลือดใส่ลิงค์ด้วย แต่ว่าในตอนที่เขาออกแรง เขาก็เริ่มไอออกมาด้วยความเจ็บปวด บาดแผลที่ปอดของเขานั้นทําให้เขากระอักเลือดออกมาเป็นจํานวนมากและเกือบจะหยุดหายใจ

ลิงค์ได้ขยับดาบของเขาจิ้มไปที่นิ้วข้างซ้ายของโจร มันเหมือนกับตะปูแหลมๆ

“อ้ากกก!” โจรร้องด้วยความเจ็บปวด เขาเห็นลิงค์ค่อยๆแทงเข้าไปที่นิ้วของเขาอย่างช้าๆและรัวๆ เขาตื่นตระหนกและอธิบาย “พวกเราวางยาพิษใส่ภรรยาของบัลล่าแล้วมันก็เป็นบ้าไปเลย!”

“ไม่แปลกใจเลย” ลิงค์พูดอย่างเข้าใจ ในหมู่บ้านใบไม้ผลิ ทุกคนรู้ว่าจุดอ่อนของบัลล่านั้นคือภรรยาสุดที่รักของเขา แม้กระทั่งลิงค์ที่เพิ่งมาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้แค่ช่วงสั้นๆก็ยังรู้เรื่องนี้

คนที่แข็งแกร่งอย่างบัลล่าแทบไม่จําเป็นต้องกลัวอะไร แต่นั่นเป็นข้อยกเว้นสําหรับคนที่เขาให้ความสําคัญด้วย การดูโจรฆ่าคนรักของเขานั้น มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ทําไมบัลล่าถึงคลั่งขึ้นมา

แต่ลิงค์ก็ยังมีเรื่องที่ไม่เข้าใจ เขาถาม “แต่ว่าพวกแกเป็นแค่กลุ่มโจร.”

“กองกําลังทหารรับจ้างต่างหาก!”

“ก็ได้ ทหารรับจ้าง แล้วกลุ่มทหารรับจ้างอย่างพวกแกไปท้าทายลอร์ดของหมู่บ้านใบไม้ผลิเนี่ยนะ นี่พวกแกไม่กลัวว่าเขาจะตอบโต้กลับมาบ้างหรอ ฉันมั่นใจเลยว่าพวกแกจะต้องรู้อยู่แล้วว่าพ่อของบัลล่าคือลอร์ดบาลผู้ยิ่งใหญ่ เขามีเลเวลตั้ง 17 เลยนะ”

่ ่

“หึ” โจรหัวเราะออกมา เขาแสยะยิ้มด้วยปากที่เต็มไปด้วยเลือด “พวกเราเป็นแค่ทาสขยะที่ไม่มีแม้แต่ชื่อของตัวเอง ทั้งหมดที่พวกเรามีก็คือชีวิต แล้วพวกเราจะกลัวสิ่งที่พวกเราทําลงไปทําไมหล่ะ? ยังไงซะ บาลเองก็ยุ่งอยู่กับปัญหาของตัวเอง แล้วเขาจะหาเวลามาจัดการกับพวกเราได้ยังไงกัน? 555”

บุคคลสําคัญนั้นต่างก็มีภาระที่ต้องทํา ซึ่งนี่เองก็เป็นสิ่งที่ลิงค์เข้าใจดีเช่นกัน เขานึกย้อนกลับไปถึงตอนที่เขากวาดล้าง พวกโจรในเฟิร์ด เขาเองก็ได้สั่งให้กลุ่มทหารรับจ้างจัดการปัญหานี้เช่นกัน เขาไม่จําเป็นต้องไปจัดการปัญหาด้วยตัวเอง เพราะว่าเขายุ่งอยู่กับเรื่องอื่น

ลิงค์ถามคําถามอีก “แล้วพวกแกถอดปลอกคอทาสออกได้ยังไงกัน?”

คําถามนี้ทําให้โจรชะงัก “ถอดปลอกคอทาส? นี่แกวางแผนอะไรอยู่? ข้าเข้าใจแล้ว พวกแกอารามีแผนบางอย่างสินะ ข้าไม่มีวันบอกแกหรอก!”

แม้ว่าโจรจะไม่ตอบคําถามของเขา แต่มันก็ได้ให้เบาะแสบางอย่างกับเขา ซึ่งนั่นก็คือการทําให้เขารู้ว่ามันมีวิธีที่จะถอดปลอกคอทาสออก ยิ่งไปกว่านั้น มันก็ไม่น่าจะยาก เกินไปด้วย ไม่อย่างนั้น กลุ่มโจรกระจอกๆแบบนี้ก็คงจะไม่มีทางถอดมันออกได้ด้วยตัวเอง

นี้ทําให้ลิงค์ดีใจ

ลิงค์เพิ่มแรงกดใส่โจรอีกครั้ง โจรนั้นทั้งแข็งแกร่งและปากแข็ง เขาหัวดื้อมากๆ มันคงจะเป็นการยากที่จะทําให้เขาพูด

ลิงค์จะมัวมาเสียเวลาอยู่กับเขาไม่ได้ เขายกดาบขึ้น และจบชีวิตของโจรคนนี้

พวกโจรนั้นมีทั้งหมด 3 คน ตอนนี้ตายไป 2 คนแล้ว ยังเหลือโจรเลเวล 9 อยู่อีกคนนึง ลิงค์คิดอยู่ครู่นึงแล้วพูดกับนานะ “ไปปกป้องมิลด้ากับริเอลซะ ส่วนฉันจะไปฆ่าคนที่เหลือ”

“รับทราบคะ” นานะพูด เธอหันกลับแล้วจากไป

ในอีกด้านนึง ลิงค์เองก็หันกลับไปที่รูของต้นไม้ที่พวกเขา ซ่อนตัวอยู่ก่อนหน้านี้ เขานั้นจะไปจัดการกับโจรเลเวล 9 นี้ คงจะเป็นเรื่องกล้วยๆสําหรับเขาและเขาก็รีบไปในทันที

ครึ่งนาทีต่อมา เขาก็ออกมาจากพงหญ้าหนาและมาถึงจุดที่มีรูของต้นไม้อยู่

บริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยเลือดและเศษเนื้อ, ซากที่หลงเหลืออยู่ของโจรนัยน์ตาสีเลือดคนแรกที่ถูกฆ่า

ลิงค์ค่อยๆตรวจสอบร่องรอยที่พื้นอย่างระมัดระวังและเจอร่องรอยที่โจรคนสุดท้ายทิ้งเอาไว้อย่างรวดเร็ว

ความเร็วของเขาไม่ได้สูงมาก; รอยเท้าของเขาลึกกว่าเดิม และยังมีรอยเลือดอยู่ตามทางอีกด้วย โจรคนนี้น่าจะพาศพของเพื่อนเขาไปด้วย ลิงค์เดา

ลิงค์เดินตามรอยไป หลังจากผ่านไป 3 นาที เขาก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง

ความเร็วของโจรเพิ่มขึ้น อ้างอิงจากความเร็วและระยะทางแล้ว นี่น่าจะเป็นตอนที่เขาฆ่าโจรคนที่ 3 ไป เขาน่าจะรู้สึกตัวแล้วว่าสถานการณ์กําลังย่ําแย่และตัดสินใจจะเพิ่มความเร็วขึ้น แต่ก็น่าเสียดายที่เขายังเร็วไม่พอ

ลิงค์เพิ่มความเร็วของเขาขึ้น เขาตัดสินใจที่จะไล่ตามโจรให้ทัน

หลังจากผ่านไปอีก 5 นาที ลิงค์ก็หยุดที่ข้างถนน เขาเห็นศพ มันเป็นศพของโจรคนแรกที่เขาฆ่า ในขณะเดียวกันนั้นเอง รอยเท้าก็หายไปด้วย อย่างน้อยมันก็ไม่สามารถมองหาร่องรอยด้วยตาเปล่าได้อีกแล้ว

ลิงค์คิดอยู่พักนึง มันคงจะคิดว่าตัวเองหนี้ไม่ได้แล้วสินะ มันถึงโยนศพทิ้งแล้วซ่อนร่องรอยของตัวเองเอาไว้ ดูเหมือน ว่ามันเลือกที่จะซ่อนตัวแทน

ถ้าเกิดว่าลิงค์เป็นนักรบของโลกนี้ เขาก็คงจะไม่สามารถไล่ตามโจรต่อไปได้ แต่โชคดีที่เขาเป็นนักเวทย์

ลิงค์ดาบเวทมนตร์ของเขาไปข้างหน้าแล้วพูดเบาๆ “เปิดเผยร่องรอย!”

เปิดเผยร่องรอย

เวทย์ลึกลับเลเวล 3

ผล: เพิ่มสัมผัสของผู้ใช้ให้สูงขึ้น และจะกรองเอาข้อมูลที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปจากทัศนวิสัยของผู้ใช้

(หมายเหตุ: ใช้เพื่อเปิดเผยความจริง)

หลังจากที่ใช้เวทย์ ลิงค์ก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้ตื่นขึ้น โลกที่อยู่เบื้องหน้าเขาเปลี่ยนไป และสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ที่อยู่ตรงหน้าเขา อย่างเช่น ลม, เสียงแมลงและเสียงนกร้อง ก็หายไปจนหมด

สภาพจิตใจของลิงค์ได้เข้าสู่สถานะสงบ ภาพรอบๆเขาดูเลือนลางเล็กน้อย ในตอนนั้นเอง เขาก็ดมกลิ่น และได้กลิ่นของเลือด มันมี 2 กลิ่นที่แตกต่างกัน กลิ่นแรกมาจากศพที่อยู่ตรงหน้าเขา กลิ่นมันแรงมากๆ ส่วนอีกกลิ่นนึงนั้นจางกว่าและอยู่อีกทางนึง

โจรที่หนีไปได้มีเลือดของเพื่อนมันติดอยู่ ฉันน่าจะใช่สิ่งนี้ตามหามันได้นะ

ลิงค์ยังคงรักษาสถานะเปิดเผยร่องรอยเอาไว้ และไล่ตามกลิ่นเลือดไป

หลังจากที่เดินไปได้ 300 ฟุต ลิงค์ก็หยุด เขาชี้ดาบของเขาไปที่พงหญ้าที่อยู่ห่างออกไป 9 ฟุต

” ออกมาซะ!”

ตอนแรกในพงหญ้าเงียบมาก แต่ว่า 3 วินาทีต่อมา ก็มีเงาพุ่งออกมาหาลิงค์ และเงานั้นก็คือโจรนั่นเอง!

พรึ่บ โซ่มิติ!

โจรนั้นมีเลเวล 9 และลิงค์ได้ใช้พลังมังกรไป 2,000 แต้มกับเวทย์นี้ โจรช้าลงในทันที เขาขยับตัวอย่างช้าๆที่ละ 1 เซนติเมตรต่อ 1 วินาที มันเหมือนกับว่าเขากําลังติดอยู่ในแป้งข้นหนืดๆ

ลิงค์ควงดาบเวทมนตร์ของเขา ตัดส่วนนึ่งของโซ่มิติออก และจบลงด้วยการที่ร่างของโจรยังคงติดอยู่ในมิติของโซ่มิติในขณะที่หัวของเขาอยู่ในมิติธรรมดา

ที่คอของโจรคนนี้เองก็มีบาดแผลแบบเดียวกันอยู่ แผลนี้น่าจะเป็นแผลที่หลงเหลืออยู่จากปลอกคอทาส

เขาชี้ดาบราชามังกรพิโรธไปที่หน้าผากของโจร และลิงค์ก็เริ่มพูด

“ฉันไม่ค่อยมีความอดทนหรอกนะ สิ่งที่ฉันอยากจะรู้มีแค่อย่างเดียว ถ้าเกิดว่าแกตอบฉันมาดีๆ ฉันก็จะปล่อยแกไป ไม่อย่างนั้น…”

“ฆ่าข้าซะ!” โจรจ้องมาที่ลิงค์อย่างเกลียดชัง

ลิงค์หัวเราะ ถ้าโจรคนนี้ยังใจเย็นอยู่ ลิงค์ก็คงไม่มีความมั่นใจว่าเขาจะถามข้อมูลอะไรได้จากเขา ยังไงก็ตาม เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเพียงความกล้าหาญต่อหน้าความตาย

ผู้คนที่อยู่ในสถานะนี้จะไม่มีความกลัว แต่ว่ามันก็แค่ชั่วคราว หลังจากผ่านไปซักพักสัญชาตญาณการเอาตัวรอดจะเข้ามาแทนที่

ลิงค์เงียบลงเพื่อยื้อเวลา หลังจากผ่านไปซักพักเขาก็พูดต่อ “ฉันจะนับหนึ่งถึงสิบ หวังว่าแกจะตัดสินใจได้ก่อน ถึงตอนนั้นนะ…109.8.3”

ลิงค์ใช้เวลาในการนับถอยหลัง และในที่สุด ในตอนที่เขานับถึงเลข 3 โจรก็พูดขึ้นมา “เจ้าจะปล่อยข้าไปจริงๆใช่ไหม?”