Advent of the Archmage - 502: ตำนานของราชาตาเดียว(1)

Chapter
ลิงค์โบกมือเรียกเด็กปีศาจเลือดผสมที่อยู่รอบๆเขาและชี้ไปยังต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลด้วยความที่เขายังไม่รู้ภาษาท้องถิ่น ลิงค์จึงใช้เวทย์ คำแนะนำ เลเวล 0
”ไปตรงนั้น!”
เด็กๆลุกขึ้นและเดินตรงไปยังจุดที่ลิงค์ชี้ในขณะเดียวกันเกรเทลเองก็ยืนอยู่ในระยะที่ปลอดภัยห่างจากเขา
ลิงค์เจอพื้นที่เรียบในป่าหลังจากที่เดินวนอยู่พักนึงเขาปล่อยพลังมังกรออกมา จากนั้นก็มีระลอกคลื่นมิติสีขาวแผ่ออกมาจากตัวเขาจากทั้ง 4 ทิศ
ต้นไม้ทุกต้นที่อยู่รอบตัวเขาล้มลงมาในทันที
ในตอนที่ต้นไม้ล้มอากาศก็เต็มไปด้วยพายุใบมีดเวอร์ชั่นลดพลังของลิงค์ ใบมีดเวทมนตร์โปร่งแสงได้พุ่งผ่านต้นไม้ และเริ่มตัดเอากิ่งกับใบออกจากต้นไม้จนเหลือแต่ต้นเปล่าๆหล่นลงมาที่พื้น
ด้วยพายุบิดเบือนมิติที่เกิดขึ้นในบริเวณนี้ท่อนซุงที่โดนตัดแต่งจนเกลี้ยงก็หล่นลงมากองอยู่ที่พื้น หลังจากนั้นลิงค์ก็ทำให้พวกมันแห้งด้วยเปลวเพลิงสีแดงสดใส พื้นที่รอบตัวของเขาเองก็ถูกยกระดับขึ้นพร้อมสำหรับการก่อสร้าง
หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยให้พลังมังกรไหลลงไปในพื้นดิน3 วินาทีต่อมา เขาก็สะบัดข้อมือทั้งสองขึ้นและกระซิบ “จงตื่นขึ้น…”
ปราสาทดินสีน้ำตาล-เทาได้เริ่มก่อตัวขึ้นในเวลาเดียวกันนั้นเอง วงกลมแสงสีน้ำเงิน-ขาวที่มีขนาด 5 ฟุตก็ปรากฏขึ้นบนอากาศ ในตอนที่เศษดินลอยผ่านวงกลมนั้น มันจะแปลงสภาพเป็นของแข็งในทันทีและกลายเป็นหินที่ผ่านการขัดมาแล้ว
นี่คือเวทย์จากดินสู่หิน เลเวล 4 หน้าที่หลักของมันก็คือการเปลี่ยนดินธรรมดาให้กลายเป็นหินรูนเวทมนตร์ อย่างไรก็ตาม, ลิงค์ได้ทำให้เวทมนตร์ไปสู่ระดับใหม่แล้ว
สิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยเวทย์อย่างง่ายๆนี้ ไม่ได้เป็นเรื่องมหัศจรรย์แต่อย่างใด
เด็กปีศาจเลือดผสมยืนมองลิงค์ทำงานอยู่ไกลๆพวกเขาต่างก็ตกตะลึง บางคนถึงกับพูดไม่ออกไปเลย สายตาของพวกเขาเบิกกว้าง ดูเหมือนว่าพวกเขาบางคนจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าพวกเขายังมีนิ้วโป้งเล็ก ๆ ที่สกปรกคาอยู่ในปาก ในขณะที่บางคนก็อ้าปากค้าง และน้ำลายสีเงินก็ไหลออกมาที่มุมปากของพวกเขา
หลังจากผ่านไปอีกไม่ถึง5 นาที ปราสาทอันงดงามที่สูง 50 ฟุต กว้าง 40 ลูกบาศก์ฟุตกก็ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าพวกเขา รอบปราสาทมีกำแพงอันแข็งแกร่งอยู่และที่ประตูไม้แต่ละบานก็มีรูนถูกติดตั้งเอาไว้ด้วย
โครงสร้างพื้นฐานของปราสาทเสร็จเรียบร้อยแล้วแต่ว่ายังเหลือรายละเอียดอีกเยอะกว่าจะเสร็จสมบูรณ์ พอมองไปที่สิ่งก่อสร้างกระจอกๆที่อยู่ตรงหน้าเขา ลิงค์ก็รู้สึกถึงแรงกระตุ้นที่จะแก้ไขสิ่งที่ไม่สมบูรณ์เหล่านี้
เขาเปิดใช้เดินอากาศและเริ่มบินวนรอบกำแพงเป็นวงกลม
เขาเริ่มทำการแกะสลักกำแพงทั้งด้านในและด้านนอกจากนั้นเขาก็เริ่มทำการวางโครงพื้นและติดตั้งเฟอนิเจอร์ของปราสาทและสร้างกรอบหน้าต่างด้วยกองท่อนซุงที่อยู่ด้านนอก
10นาทีต่อมา หลังจากที่วนรอบปราสาทไป 10 รอบ ในที่สุดลิงค์ก็สร้างปราสาทเสร็จทั้งหลัง
รายละเอียดและเฟอร์นิเจอร์ของปราสาทด้านในได้ถูกแกะสลักด้วยความประณีตที่ตัดกันอย่างงดงามตามสไตล์เรียบง่าย
ลิงค์ลงมาที่พื้นด้านในปราสาทและด้วยการเอามือแตะเบาๆ พื้นดินก็กลายเป็นกระเบื้องหยกที่มีพื้นผิวเรียบในทันที
ลิงค์เดินต่อไปและพื้นผิวสีเขียวหยกก็แผ่ไปข้างหน้าเรื่อยๆ ในตอนที่เขาออกมานอกกำแพงปราสาท ทางเดินสีเขียวก็ขยายมาจนถึงด้านนอกที่อยู่ภายใต้ร่มเงาของป่า
ทางเดินขยายต่อไปเรื่อยๆกว่า100 ฟุตจากปราสาทและในที่สุดมันก็ไปถึงจุดที่ราชินีมังกรแดงอยู่ ลิงค์ยิ้มให้เธอแล้วยื่นมือออกมาพร้อมกับโค้งให้
“องค์ราชินีพระราชวังของท่านเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”
เกรเทลยิ้มตอบ“ถ้าข่าวเรื่องที่เจ้าใช้ทักษะการเสริมพลังในการทำงานทาสแบบนี้หลุดออกไป เจ้าจะต้องถูกคนในโลกเวทมนตร์หัวเราะเยาะเอาแน่ๆ”
แม้ว่าเธอจะพูดแบบนั้นแต่เกรเทลก็ประทับใจในงานฝีมือของลิงค์มาก เธอเดินไปตามเส้นทางหยกเพื่อไปที่ปราสาทอันแวววาว
เด็กปีศาจเลือดผสมที่อยู่ข้างๆเธอจ้องมาที่ลิงค์ด้วยสายตาหวาดกลัว
ในตอนที่ลิงค์หันไปหาพวกเขาพวกเด็กบางคนได้เลียนแบบท่าป้องกันตัวที่ผู้เฒ่าทำก่อนหน้านี้ พวกเขาก้มลงกราบต่อหน้าเขาและพยายามที่จะไม่สบตากับเขาตรงๆ ยังไงก็ตาม พวกเขาก็ยังคงพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นในหมู่พวกเขา แม้ว่าลิงค์จะไม่เข้าใจบทสนทนาเหล่านั้น แต่เขาก็สัมผัสถึงความตกตะลึงของพวกเด็กๆได้อย่างชัดเจน
ลิงค์ไม่ได้ให้พวกเด็กๆยืนขึ้นในทันทีกลับกัน เขานั่งฟังพวกเขาคุยกันอยู่พักนึง พยายามที่จะทำความเข้าใจคำพูดของพวกเขา จากนั้นเขาก็พูดกับพวกเขา “ยืนขึ้น แล้วก็ตามฉันมา”
หลังจากพูดจบลิงค์ก็มุ่งหน้าไปยังปราสาทตามเกรเทลไป
ดูเหมือนว่าพวกเด็กๆจะเข้าใจสิ่งที่ลิงค์พูดพวกเขาหยุดไปพักนึง จากนั้นพวกเขาก็ลุกขึ้นมาและเดินตามลิงค์ไปยังปราสาทอย่างเหนียมอาย
ด้วยความที่พวกเขายังเด็กอยู่พวกเขาจึงไม่ค่อยมีความยับยั้งชั่งใจซักเท่าไหร่ หลังจากที่เดินไปได้ซักพัก พวกเขาก็ลืมความแตกต่างระหว่างพวกเขากับลิงค์ไปอย่างสมบูรณ์และเริ่มพูดคุยกันเองอีกครั้ง
ลิงค์ไม่ได้หยุดพวกเขาและตั้งใจฟังพยายามที่จะเรียนภาษาของปีศาจเลือดผสมผ่านการพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นของพวกเขา
ในตอนที่พวกเขามาถึงทางเข้าของปราสาทลิงค์ที่ได้แอบฟังการสนทนาของพวกเด็กๆมาโดยตลอด ตอนนี้เขาก็มีความเข้าใจในภาษาของพวกเขามากขึ้น
เขาหยุดอยู่ที่หน้าประตูแล้วหันมาชี้พวกเด็กๆ จากนั้นแสงที่มีเวทย์ทำความสะอาดกับเวทย์เสริมพลังก็ลอยออกจากนิ้วไปหาพวกเด็กๆ
เวทย์ทำความสะอาดได้ชะล้างดินที่ตัวของพวกเด็กๆออกไปในขณะที่เวทย์เสริมพลังได้เปลี่ยนให้ผ้าขาดๆของพวกเขากลายเป็นเสื้อผ้าที่สวยงาม
โดยที่ไม่รอให้พวกเด็กๆตะลึงในชุดใหม่ของพวกเขาลิงค์ก็ชี้ไปที่เกรเทลที่กำลังชื่นชมเฟอนิเจอร์ที่สวยงามของปราสาทอยู่ในห้องโถงใหญ่ เขาพูดกับพวกเด็กๆ “เธอคือ ราชินี นายหญิง เชื่อฟังคำสั่งของนายหญิงด้วย เข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจแล้วครับ”พวกเด็กๆตอบอย่างเหนียมอาย
จากนั้นลิงค์ก็ชี้มาที่ตัวเอง“ส่วนฉัน เป็นพ่อบ้านของปราสาทหลังนี้ ฉันมีหน้าที่ดูแลพวกนาย และจะฝึกฝนให้พวกนายรับใช้นายหญิงได้ดีขึ้น เข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจแล้วครับ…”เด็กๆตอบ คำตอบของพวกเขาดูไม่เป็นระเบียบแบบแปลกๆ พวกเขาบางคนยังมีนิ้วโป้งคาในปากอยู่เลย เสียงของพวกเขาจึงออกมาอู้อี้
ลิงค์ชี้นิ้วไปทางเด็กคนนั้นและพูด“ไม่มีการดูดนิ้ว ไม่อย่างนั้นพวกนายก็จะเป็นแบบเขา”
พอพูดจบเขาก็ดีดนิ้วและใช้เวทย์ปิดผนึกปากของเด็กคนนั้น สีหน้าของเขาดูตกใจมาก เขาพยายามจะดึงนิ้วออกมาแต่มันก็ไม่มีประโยชน์
เด็กคนอื่นมองไปทางเขาอย่างหวาดกลัวหนึ่งในพวกเขาที่น่าจะเป็นผู้หญิง ได้เริ่มร้องไห้ออกมา และคนอื่นๆอีก 3 คนก็เริ่มร้องไห้ตาม พวกเขาเข้าสู่ความวุ่นวายภายในพริบตา.ไอลีนโนเวล.
ลิงค์ร่ายเวทย์เงียบใส่พวกเขาและจากนั้นเขาก็หยิบผลไม้แห้งออกมา 4 ชิ้นจากสร้อยคอมิติ และส่งให้กับพวกเด็กๆคนละชิ้น “อันนี้อร่อยนะ”
เด็กทั้งสี่คนที่ไม่ได้ดูดนิ้วเลิกร้องไห้ในทันทีพวกเขามองไปที่ผลไม้อย่างระมัดระวัง จากนั้นหนึ่งในเด็กพวกนั้นก็ทนต่อกลิ่นหอมๆของมันไม่ไหว เขากัดไปคำเล็กๆ แล้วยิ้มออกมาในทันที พร้อมกับบอกคนอื่นๆอย่างตื่นเต้น “มันหวานมากเลย”
เด็กทั้งสี่คนเช็ดน้ำตาและเริ่มกินผลไม้แห้งที่ละนิดส่วนเด็กที่ถูกลิงค์ปิดปากเอาไว้นั้นได้ลืมความเจ็บปวดไปชั่วคราว ตอนนี้เขาจ้องมองเพื่อนๆที่กำลังกินขนมอยู่อย่างหิวโหย
ลิงค์ยกเลิกเวทมนตร์ออกและจากนั้นก็ยื่นผลไม้แห้งไปให้ในตอนที่เด็กยื่นมือออกมาอย่างตื่นเต้น ลิงค์ก็ดึงมันกลับและเอาเข้าปากของตัวเอง เขาพูดกับพวกเด็กๆพร้อมกับกินไปด้วย “ทำตามที่ฉันสั่ง และพวกนายก็จะได้กินของดีๆ กฎข้อแรกของฉันคือห้ามดูดนิ้ว เข้าใจมั้ย?”
“เข้าใจแล้วครับคุณพ่อบ้าน” เด็กทั้งห้าคนตอบอย่างพร้อมเพียงกัน พวกเขาสี่คนมีสีหน้าที่ตื่นเต้น แม้ว่าจะมีคนนึงที่น้ำตาซึมก็ตาม ด้วยของรางวัลอันแสนอร่อยของพวกเขา ความประพฤติของพวกเขาก็ดีขึ้นมาก
“เอาหล่ะสำหรับกฎข้อที่สองของฉัน ทำตัวเองให้สะอาดอยู่ตลอดเวลา ถ้าเกิดว่าพวกนายไปทำให้ตัวเองสกปรกก็ไปล้างตัวที่สระน้ำซะ”
”ได้ครับ”
”สำหรับกฏข้อที่3…”
ลิงค์เริ่มไล่กฎในปราสาทนี้ให้พวกเด็กๆฟังและบังคับใช้กับพวกเขาด้วยการสัญญาว่าจะให้กินขนมอร่อยๆและการลงโทษด้วยเวทมนตร์ที่น่ากลัว 10 นาทีต่อมา ในที่สุดเขาก็ทำให้พวกเด็กๆสะอาด เชื่อฟัง และเป็นคนรับใช้ที่มีมารยาทของปราสาทได้
ในตอนที่เขาพาพวกเด็กทั้งห้าคนเข้าชมปราสาทลิงค์ก็เริ่มแบ่งห้องและงานให้กับพวกเขา จากนั้นเขาก็ให้กำไลข้อมือมิธริลที่สวยงามกับพวกเขา ซึ่งมันจะทำให้เขาสามารถแอบฟังพวกเด็กๆได้ตลอดเวลาตามที่เขาต้องการ ลิงค์ต้องการจะทำความเข้าใจเกาะนี้ให้มากขึ้นด้วยการฟังบทสนทนาของพวกเด็กๆ
“ใส่มันไว้ที่ข้อมือตลอดเวลานะห้ามถอดมันออก ไม่อย่างนั้นพวกนายจะไม่ได้กินอะไรเลย” พอพูดจบ ลิงค์ก็เอาเศษชีสหวานๆให้กับพวกเขา
“เข้าใจแล้วครับคุณพ่อบ้าน” เด็กทั้งห้าคนจำคำสอนอย่างดี แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะหิวอยู่ แต่พวกเขาก็ยังยืนตรง ไม่มีใครกล้ากินชีสที่พวกเขาได้รับมาเลย
“ดีมากพวกนายกินได้แล้ว”
ในตอนที่เขาพูดจบพวกเด็กๆก็กัดชีสอย่างหิวกระหาย ในตอนที่พวกเขาเคี้ยว พวกเขาก็มองมาที่ลิงค์ ด้วยความกังวลว่าพวกเขาจะทำอะไรผิดหรือเปล่า
ลิงค์สังเกตดูพวกเขาอยู่ซักพักจากนั้นเขาก็พยักหน้า “ดีมาก ตอนนี้ ก็จำกฏข้อสุดท้ายเอาไว้นะ ถ้ากำไลของพวกนายเรืองแสงขึ้นมาให้มารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่เพื่อรับอาหาร เข้าใจนะ?”
”เข้าใจแล้วครับคุณพ่อบ้าน”
“ดีมากเอาหล่ะตอนนี้พวกนายไปเล่นข้างนอกกันได้แล้ว” ลิงค์หายตัวเข้าไปในแสงสีขาว และในชั่วพริบตาเขาก็ไปปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ข้างๆราชินีมังกรแดง
ราชินีมังกรแดงอยู่ที่ระเบียงชั้น3 ของปราสาท เธอเอนหลังพิงราวบันไดและจ้องมองหมู่บ้านปีศาจเลือดผสมจากที่ไกลๆ พอสัมผัสได้ว่าลิงค์อยู่ข้างเธอ เธอก็ถามโดยที่ไม่ได้หันไปหาเขา “เจ้าจัดการเรื่องเด็กๆเสร็จแล้วหรอ?”
“เรียบร้อยอันที่จริงคือ ผมเกือบจะชินคำพูดของพวกเขาแล้วด้วย” ลิงค์ส่งหินรูนให้กับราชินีมังกรแดงและพูด “คุณสามารถใช้สิ่งนี้ฟังพวกเด็กๆคุยกันได้นะ”
“ฉลาดดีนี่”เกรเทลรับหินรูนมาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็ถาม “แล้วเจ้าวางแผนจะทำอะไรต่อ?”
ลิงค์ได้เตรียมแผนการขั้นต่อไปเอาไว้แล้วเขาหยิบหินอวกาศสีม่วงออกมา “ผมตั้งใจจะศึกษาคุณสมบัติพิเศษของหินอวกาศ ไม่ว่ายังไง เราก็จำเป็นต้องหาวัสดุกันกระแทกที่เหมาะสมสำหรับการป้องกันระเบิดของเอกพจน์ให้เร็วที่สุด”
“ข้าฝากให้เจ้าจัดการเรื่องนี้แล้วกันส่วนข้าจะพยายามทำความเข้าใจคนท้องถิ่นของที่นี่ และในเวลาเดียวกัน ข้าจะตามหาวัตถุดิบปรุงยาที่เหลือสำหรับยาแก้พิษด้วย แล้วก็ ข้าแอบหวังเอาไว้ด้วยนะว่าเจ้าพวกตัวน้อยจะช่วยในเรื่องนี้ได้”
ลิงค์ยิ้ม“พวกนั้นค่อนข้างฉลาด หลังจากนี้ผมจะสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์ซัก2-3ชิ้นเพื่อที่คุณจะได้ป้องกันตัวเองจากอันตรายภายในป่าได้ ผมจำได้ว่าพวกเด็กๆพูดถึงอะไรบางอย่างเกี่ยวกับราชาตาเดียวด้วย”
เขาเองก็มีหินแอบฟังเหมือนกันเขาใส่มันเอาไว้ในหูและได้ยินเสียงที่เด็กๆพูดผ่านหินนี้
คนที่พูดนั้นเป็นผู้หญิง“ย่าของข้าบอกว่าไม่ควรมีใครมาสร้างบ้านในป่า เพราะว่ามันคืออาณาเขตของราชาตาเดียว และเขาจะลงโทษทุกคนที่ย่างกรายเข้ามาในป่าของเขา”
“เจ้าจะกลัวอะไรกัน?ราชาตาเดียวสู้กับพ่อบ้านไม่ไหวหรอก ไม่เห็นหรอว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน?”
“แต่ย่าของข้าบอกว่าราชาตาเดียวตัวใหญ่เหมือนกับภูเขาแค่เขาจามปราสาทก็แยกออกเป็นสองซีกแล้ว แถมเขายังกินลามะ 100 ตัวได้ในคำเดียวด้วย ถ้าเกิดว่าเขาโกรธ เขาก็จะเริ่มกระทืบเท้า และพื้นดินก็จะแยกออก”
ดูเหมือนว่าพวกเด็กๆจะพูดถึงสัตว์ประหลาดที่อาศัยอยู่ในป่าแต่ว่ามันฟังดูเหมือนกับเรื่องแต่ง อย่างไรก็ตามเรื่องแต่งนั้นมักจะมีเรื่องจริงปนอยู่ด้วย เพราะว่าลิงค์ไม่เห็นสิ่งปลูกสร้างอื่นอยู่ภายในป่าเลย
เขามองไปที่เกรเทล“คุณคิดว่าราชาตาเดียวมีอยู่จริงไหม?”
เกรเทลยิ้มตอบ“ก็อาจจะนะ ดูเหมือนว่าผู้คนในหมู่บ้านจะเกรงกลัวการปรากฎตัวของปราสาทหลังนี้ แต่ว่า เจ้าเป็นดยุคของเผ่ามังกรไม่ใช่หรอ นี่เจ้ามีอะไรที่ต้องกลัวอีกรึไง?”