Advent of the Archmage - 510: ชิ้นส่วนหินดวงดาวธาตุน้ำ(1/3)

Chapter
ลิงค์เดินเข้าไปดูใกล้ๆ
จากระยะไกลเขาคิดว่าอัญมณีสีฟ้าชิ้นนี้เป็นทรงกลม แต่พอสังเกตดูดีๆ ลิงค์ก็เห็นว่ามีรอยขรุขระอยู่ที่พื้นผิวของมัน แล้วก็ไม่มีรูนสลักอยู่ด้วย มันดูเหมือนกับหินที่ถูกขัดมาเลย
ลิงค์หยิบเศษหินอวกาศสีม่วงออกมาและเอามันไปแตะกับอัญมณีสีฟ้าเบาๆจากนั้นเขาก็เอาด้านแหลมของหินอวกาศมาขูดพื้นผิวของมันแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่สร้างร่องรอยอะไรเลย
“มันแข็งมากเลย!”ลิงค์อุทาน
หินอวกาศในมือของเขาแข็งมากจนสามารถสร้างรอยข่วนให้กับวัตถุดิบทุกอย่างที่มีเลเวล10 ได้ มันสามารถผ่าแผ่นเหล็กได้อย่างสบายๆเลยด้วยซ้ำ
ไม่เพียงแค่เศษหินอวกาศจะสร้างรอยบนหินอัญมณีไม่ได้เท่านั้นแต่มันยังไม่มีหลักฐานที่เกี่ยวพันธ์ถึงเวทมนตร์แสดงอยู่เลย นี่เป็นการชี้ให้เห็นว่าต้นกำเนิดของอัญมณีชิ้นนี้ไม่ใช่ธรรมดาแน่ๆ
สิ่งที่สำคัญก็คือความจริงที่ว่าอัญมณีชิ้นนี้มีพื้นฐานมาจากธาตุน้ำซึ่งอัญมณีธาตุน้ำนั้นมักจะทนต่อความร้อนสูง
หลังจากคิดอยู่พักนึงลิงค์ก็พูดขึ้น “ผมกำลังตามหาวัตถุดิบที่เหมาะสำหรับทำกันชนอยู่พอดี ทำไมพวกเราไม่ลองแยกส่วนคทานี้ดูหล่ะ? ผมคิดว่าคงใช้เวลาไม่มากเท่าไหร่”
เกรเทลไม่ได้ปฏิเสธเรื่องนี้”เอาสิ”
เมื่อเทียบกับอัญมณีที่อยู่ตรงปลายแล้วส่วนที่เหลือของคทาก็เป็นแค่เศษไม้เท่านั้น ลิงค์ดึงดาบราชามังกรพิโรธออกมาและผ่าคทาออกเป็นสองส่วน จากนั้นพอไม่มีไม้คอยประคองอยู่ อัญมณีสีฟ้าก็ร่วงลงมาจากคทา
ในตอนที่เขาหยิบอัญมณีขึ้นมาเกรเทลก็พูดกับเขา “ในเมื่อทอโรโดนจัดการแล้ว ก็คงไม่มีอะไรมารั้งพวกเราเอาไว้ที่เกาะแห่งนี้อีก พอกลับไปถึงปราสาทพวกเราจะเอายังไงกันต่อดี?”
ลิงค์เงียบไปพักนึงจากนั้นเขาก็พูดออกมา “เกาะแห่งนี้ขาดแคลนวัตถุดิบและสิ่งอำนวยความสะดวกที่จำเป็นสำหรับการสร้างวัตถุดิบกันชน แถมยังมีปัญหาเรื่องรอยแตกมิติที่หุบเขามังกรอีก…”
นี่เป็นปัญหาที่พวกเขาไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
“ไม่ต้องห่วงข้าได้คิดเผื่อเรื่องนี้เอาไว้แล้ว” เกรเทลพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็ยื่นมือออกมาและส่ายกำไลสีเขียวเข้มที่อยู่ตรงข้อมือของเธอ “เห็นนี่มั้ย?”
ลิงค์สังเกตดูและเห็นว่ารูปแบบของกำไลนั้นเก่าแก่มากมันเป็นการเสริมพลังแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน และพอมองดูมันใกล้ๆ ลิงค์ก็พบว่ามันดูห่างไกลกับคำว่าเสริมพลังมากๆ
“มันคืออะไรหรอ?”ลิงค์เคยเห็นกำไลข้อมือของเกรเทลมาก่อน แต่ว่าในเมื่อมันเป็นของส่วนตัวของเธอ เขาจึงไม่ได้ถามอะไร
“มันคือกำไลราชามังกรที่ถูกส่งต่อกันมาตั้งแต่อดีตกาลถ้าเกิดว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับหุบเขามังกร กำไลก็จะเตือนให้เรารู้ และข้าก็จะสามารถพาเจ้ากลับไปได้ผ่านการเทเลพอร์ทระยะไกล”
ลิงค์พูดไม่ออกถ้าเกิดว่าเธอสามารถเทเลพอร์ทพาพวกเขาออกไปจากเกาะนี้ได้ตลอดเวลา แล้วทำไมเธอถึงไม่ทำตั้งแต่แรกหล่ะ?
เกรเทลยิ้มให้เขาอย่างมีเลศนัย“ข้าไม่สามารถใช้ผลเทเลพอร์ทระยะไกลของกำไลได้เพราะว่าก่อนหน้านี้ข้ามีพลังไม่พอ แล้วก็ในหนึ่งเดือนข้าสามารถใช้สกิลนี้ได้แค่ครั้งเดียว ดังนั้นในเมื่อตอนนี้หุบเขามังกรสงบสุขดี ข้าก็คิดว่าข้าควรเก็บไว้ใช้ในคราวคับขันจริงๆ”
คำอธิบายของเธอฟังดูมีเหตุผลแต่ว่าเขาก็ยังรู้สึกแปลกๆเหมือนกับว่าเกรเทลได้ข้ามรายละเอียดส่วนอื่นๆไป
เมื่อเห็นว่าลิงค์กำลังคิดมากเกรเทลก็พูดต่อ “ในเมื่อทอโรหนีไปด้วยสภาพบาดเจ็บขนาดนั้น ถ้าเกิดพวกเราออกจากเกาะแห่งนี้ไป เขาก็อาจจะกลับมาสูบวิญญาณของผู้คนที่อาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้ได้ มีคนอาศัยอยู่บนเกาะนี้อย่างน้อยสามล้านคนเลยนะ”
ลิงค์พยักหน้าในที่สุดเขาก็เห็นด้วยกับเกรเทล “ถ้าอย่างนั้น พวกเราจะทำการสร้างกันชนขึ้นที่นี่เลย มันคงใช้เวลาไม่นานนักหรอก”
“ฮุฮุถ้างั้นกลับกันเถอะ อันที่จริง ข้าชอบปราสาทหลังนี้มากเลยนะ แล้วก็ ที่นี่ไม่มีใครมารบกวนพวกเราด้วย…” เสียงของเธอเบามาก และลิงค์ก็ไม่ได้ยินว่าเธอพูดอะไรกันแน่
พวกเขาทั้งสองพูดคุยกันในระหว่างที่เดินทางกลับไปยังปราสาทไกลออกไปในทะเล กลุ่มหมอกได้ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว มันคือผู้สูบวิญญาณทอโร ผู้ซึ่งถูกลิงค์ทำให้มีร่างกายเหลือแค่ครึ่งเดียว
บาดแผลของเขารุนแรงมากจนเขาต้องรักษาร่างหมอกเอาไว้ถ้าเกิดว่าเขากลับไปเป็นร่างเดิม บาดแผลที่รุนแรงขนาดนี้จะไม่สามารถทนรับวิญญาณของเขาได้ และเขาก็จะตายในทันที
ไม่นะข้าต้องหาร่างกายใหม่ เขาคิด พอเห็นว่ามังกรระดับตำนานสองคนบินกลับไปที่เกาะ ทอโรก็ตัดใจเรื่องกลับไปสูบวิญญาณที่เกาะเพื่อฟื้นฟูพลังของตัวเองในทันที
เขาดำลึกลงไปในทะเลเพื่อตามหาร่างกายที่เหมาะสมกับดวงวิญญาณของเขา
เขายังคงอยู่ในร่างหมอกในตอนที่เขาว่ายน้ำเวทย์นี้ใช้พลังงานมาก และเขาก็มีเวลาเหลือไม่มากแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นทะเลที่เต็มไปด้วยสัตว์น้ำมากมาย แต่ร่างกายของพวกมันก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะรับวิญญาณระดับตำนานได้
หลังจากตามหาอยู่ในทะเลเป็นเวลานานกว่าครึ่งชั่วโมงในตอนที่พลังของเขากำลังจะหมดพอดี ปลาดาบเกล็ดดำก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา ลักษณะของมันนั้นเหมือนกับร่างเนื้อของเขาเลยและพลังของมันก็อยู่เกือบเลเวล 7 ซึ่งมันน่าจะพอรับวิญญาณของเขาได้
แม้ว่าทอโรจะไม่ได้พอใจนักสำหรับตัวเลือกนี้แต่พลังของเขาก็ใกล้จะหมด ดังนั้นเขาจึงรีบพุ่งเข้าไปในร่างของปลาดาบเกล็ดดำ
ทันใดนั้นเองปลาก็หยุดขยับ ครีบของมันสะบัดอย่างรุนแรง ทั่วทั้งร่างของมันสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ราวกับว่าถูกช็อตไฟฟ้า จกานั้น 10 นาทีต่อมา แสงสีฟ้าก็เติมเต็มดวงตาของปลาดาบ
ทอโรได้เข้าไปควบคุมร่างใหม่สำเร็จแล้วเขาขยับครีบและสะบัดร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็สัมผัสได้ว่าพลังที่อยู่ในตัวเขากำลังริบหรี่เหมือนกับเทียนที่โดนลมพัด แล้วเขาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่.ไอลีนโนเวล.
“ข้าเหลือพลังแค่เลเวล8 ร่างกายของข้าได้รับบาดเจ็บสาหัส และข้าก็เสียคทาเวทมนตร์ไปด้วย ความพยายามตลอดหลายปีของข้าช่างสูญเปล่าจริงๆ… ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้พวกมังกร นับจากนี้ไปเจ้าคือศัตรูคู่แค้นของข้า!”
แม้ว่าเขาจะเสียพลังไปเกือบหมดแต่ทอโรก็มีประสบการณ์ของนักเวทย์เลเวล 8 มามากพอแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องใช้เวลาถึง 1,000 ปีในการเอาสิ่งที่เสียไปกลับคืนมา
“ถ้าข้าโชคดีข้าจะกลับไปมีพลังระดับตำนานเต็มที่ภายในหนึ่งปีหรือสองปี ข้ากลับไปที่เกาะตอนนี้ไม่ได้ แต่ว่าข้ายังสามารถไปที่ชายฝั่งของฟิรุแมนได้ มีเรือมากมายผ่านชายฝั่งแถวนั้น และวิญญาณของกะลาสีมนุษย์ก็น่าจะแข็งแกร่งกว่าปลาแน่ๆ ด้วยวิธีนี้ ข้าจะสามารถกลับมารุ่งเรืองได้ในอีกไม่นานนี้”
ด้วยความคิดนั้นในใจทอโรก็สะบัดหางใหม่ของเขาและว่ายออกไปจากเกาะที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง และมุ่งหน้าไปยังทวีปฟิรุแมนที่อยู่ทางตะวันตก
…
ที่ปราสาทบนเกาะ
ในที่สุดลิงค์กับเกรเทลก็มาถึงปราสาทหลังจากที่พักผ่อนไปเต็มวัน พวกเขาก็เริ่มคิดหาวิธีการที่ดีที่สุดในการสร้างวัสดุกันกระแทกที่สามารถทนต่ออุณหภูมิสูงได้
ลิงค์ใช้เวลาถึง3 วันในการสร้างวงแหวนเวทมนตร์สำหรับทดลองเลเวล 20
ในระหว่างนั้นเกรเทลได้เริ่มทำการทดลองกับตัวอย่างที่เธอเก็บมาจากทะเลแห่งความว่างเปล่า เพื่อทดสอบคุณสมบัติของพวกมัน ซึ่งประกอบไปด้วย หินอวกาศสีม่วง อัญมณีสีฟ้า และหนามของตะขาบแห่งความว่างเปล่า
ในตอนที่ลิงค์สร้างวงแหวนเวทมนตร์สำเร็จเขาก็ดำเนินการสร้างอุปกรณ์ปรุงยาขึ้นมาจำนวนหนึ่ง เขาใช้เวลาไปทั้งหมด 2 วัน ในตอนที่เขาสร้างเสร็จ เกรเทลก็มาพร้อมกับกระบวนการปรุงยาสำหรับเป้าหมายของพวกเขา
เธอได้อธิบายแผนของเธอให้กับลิงค์“ข้าจะผสมทุกอย่างนี้เขาด้วยกันเพื่อสร้างออกมาเป็นวัตถุดิบชิ้นใหม่ มันจะมีคุณสมบัติในการต้านทานพลังงานระดับสูง แต่ว่าถ้าอิงตามการคาดคะเนของข้า มันจะสามารถทนได้แค่พลังเลเวล 18 เท่านั้น”
ลิงค์ขมวดคิ้ว“คุณก็รู้นี่ว่าระหว่างเลเวล 18 กับ 20 มีความแตกต่างกันค่อนข้างมากเลยนะ”
แม้ว่ามันจะต่างกันแค่2 เลเวล แต่ 2 เลเวลสุดท้ายหลังจากเลเวล 18 นั้นเป็นด่านที่ยากที่สุดในการจะไปถึง โดยเฉพาะเลเวล 20 ที่ซึ่งเป็นอีกมิตินึงโดยสิ้นเชิง
หลังจากคิดอยู่พักนึงลิงค์ก็พูดขึ้น “พักเรื่องนี้เอาไว้ก่อนละกัน มาสร้างวัตถุดิบเลเวล 18 กันเถอะและในระหว่างนั้นพวกเราค่อยมาหาวิธีเสริมพลัง”
เกรเทลพยักหน้าและพูดต่อ“ขั้นตอนการปรุงยานี้ซับซ้อนมาก ข้าคิดว่าข้าคงทำด้วยตัวคนเดียวไม่ไหวแน่ ดังนั้นข้าต้องให้เจ้าช่วยด้วยนะ ซึ่งเจ้าอาจจะต้องเชี่ยวชาญพื้นฐานในการปรุงยาก่อน แต่ไม่ต้องห่วง ข้าจะเป็นคนชี้แนะเจ้าเอง”
ดูเหมือนว่าลิงค์จะไม่ค่อยมีทางเลือกซักเท่าไหร่สำหรับเรื่องนี้เขาพูด “ถ้างั้น ก็มาเริ่มกันเลย!”
จากนั้นเกรเทลก็เริ่มสอนการปรุงยาให้กับลิงค์
การปรุงยานั้นเป็นหนึ่งในสาขาใหญ่ของเวทมนตร์ซึ่งเกรเทลเชี่ยวชาญในด้านปรุงยา ในขณะที่ลิงค์เชี่ยวชาญในด้านเวทมนตร์ ทั้งคู่ต่างก็เชี่ยวชาญในสาขาของตัวเอง
ทุกอย่างและทุกคนดูตัวเล็กลงไปเลยในจุดที่พวกเขาอยู่
ลิงค์ฟังเกรเทลสอนเรื่องปรุงยาอย่างตั้งใจและสามารถเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วทักษะในการปรุงยาของเขาเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด
ครึ่งเดือนต่อมาทักษะการปรุงยาของเขาก็ได้ก้าวข้าม 99.9% ของนักปรุงยาที่มีชีวิตอยู่ในแผ่นดินใหญ่
แต่ก็แน่นอนว่ามันยังมีช่องว่างเล็กๆระหว่างระดับของลิงค์กับเกรเทลอยู่
ในวันนึงเขากำลังแบกของสำหรับทดลองตามคำแนะนำของเกรเทล และทันใดนั้นเอง เขาก็ผุดไอเดียในการปรุงยาขึ้นมา
เขาอึ้งไปพักนึงและลืมเรื่องงานของเขาไปเลย 10 วินาทีต่อมา ส่วนผสมในหม้อเวทมนตร์ที่อยู่ด้านหน้าเขาก็เดือดปุดๆ หลังจากมันก็ระเบิด และน้ำที่อยู่ในหม้อก็กระจายไปทั่วทั้งห้องแล็บปรุงยา
เกรเทลได้ยินเสียงระเบิดและเข้ามาในห้องแล็บจากห้องข้างๆในทันทีเธอเห็นว่าตัวลิงค์กำลังเปล่งแสงอยู่ด้วยผลของเวทย์ป้องกัน และทั่วทั้งห้องแล็บก็ถูกทำลายหมดเลย
“เกิดอะไรขึ้น?”เกรเทลไม่เข้าใจว่าทำไมลิงค์ถึงทำพลาดจนเกิดเหตุระเบิดได้
ในตอนที่ได้ยินเสียงระเบิดลิงค์ก็กลับมามีสติและมองไปที่เกรเทลแบบงงๆ “ผมบังเอิญคิดวิธีการเพิ่มเลเวลของวัตถุดิบให้กลายเป็นเลเวล 19 ขึ้นมาได้หน่ะ”
“เป็นไปไม่ได้!”เกรเทลส่ายหัว “ข้าคิดถึงความเป็นไปได้ทั้งหมดของการปรุงยาแล้ว ด้วยวัตถุดิบที่พวกเรามีอยู่ในตอนนี้ เลเวลสูงสุดที่พวกเราสามารถทำได้ก็คือ 18”
แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญในด้านการปรุงยาอย่างเธอยังทำไม่ได้แล้วมือสมัครเล่นอย่างลิงค์จะไปทำอย่างนั้นได้ยังไง? เธอปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเขาได้ก้าวข้ามอาจารย์ของเขาไปแล้ว!