Advent of the Archmage - 554: พิษที่ไม่สามารถรักษาได้!

　　ศพไร้หัวของมนุษย์สัตว์นอนแน่นิ่งอยู่ริมลำธารมีเลือดสีเขียวหนาไหลออกมาจากแผลลึกตรงคอ ร่างที่เหลือของเขาเต็มไปด้วยแผลเป็นน่ากลัว ลิงค์เดินเข้าไปใกล้ๆแล้วเห็นว่าผมสีขาวเงินกำลังเติบโตจากแผลเป็นนั้นเหมือนกับราที่มีลักษณะคล้ายกับเส้นใย
ในขณะที่เขาเข้าไปใกล้ร่างนั้น,ความรู้สึกอันคุ้นเคยที่ลิงค์เคยสัมผัสมาก่อนก็ยิ่งรุนแรงขึ้น, แต่เขาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่ามันคืออะไร หลังจากนั้นเอง, ลิงค์ก็ได้ยินเสียงรอยเท้าข้างหลังเขา มีคนอีกกลุ่มกำลังเข้ามาในสถานที่เกิดเหตุ พวกเขาคือทหารรับจ้างจากบริษัทโลกาสีชาด พวกเขาน่าจะถูกส่งมาจัดการศพ
ลิงค์รีบเอาขวดคริสตัลออกมาแล้วกรอกเลือดสีเขียวเข้าไปเล็กน้อยจากนั้นเขาก็ร่ายเวทย์หายตัว, เวทย์ลอยและเวทย์เดินอากาศต่อเนื่องกันอย่างรวดเร็วเพื่อทำการหนีจากที่เกิดเหตุ และโดยไม่ส่งเสียงอะไร, ร่างของลิงค์ก็หายไปอย่างไร้ร่องลอย
พอหายตัวแล้ว,เขาก็เดินเข้าไปในหญ้าสูงแล้วออกมาจากอีกมุมนึง, ทำให้ดูเหมือนกับว่าเขาพึ่งไปปลดทุกข์เสร็จ
หนึ่งในทหารรับจ้างมุ่งหน้ามายังจุดที่คาราวานตั้งค่ายอยู่เขาประกาศด้วยเสียงดังลั่น, “สุภาพบุรุษทุกท่าน, พวกเราจะมีการปรับเปลี่ยนแผนกัน ที่นี่น่าจะไม่ปลอดภัยสำหรับคืนนี้, ดังนั้นหัวหน้าคาราวานจึงแนะนำให้ทุกท่านอยู่ใกล้ชิดกันเอาไว้”
เหล่าพ่อค้ามองหน้ากันด้วยความกังวลคำประกาศนี้ฟังดูไม่ดีเลย พวกที่มีรถม้าของตัวเองต่างก็ผูกม้าของพวกเขาเข้ากับเกวียนในขณะที่มุ่งหน้าไปยังพื้นที่พักผ่อนของบริษัทโลกาสีชาด ส่วนพวกที่ไม่มีรถม้าก็พากันจูงม้าของพวกเขาเดินไปยังพื้นที่ของบริษัทโลกาสีชาดเช่นกัน หลังจากนั้นไม่นาน, คนทั้งหมด 300 คนก็มารวมตัวกัน, เกิดเป็นค่ายชั่วคราวที่ม้าและปศุสัตว์ตัวอื่นๆล้อมกันอยู่วงนอกรอบๆพ่อค้า　　ลิงค์เองก็ตามกลุ่มไปยังเขตที่พักหลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว, ชายคนนึงที่มีหนวดสีเงินก็ปรากฎตัวขึ้นเบื้องหน้าเขา เขาคือพ่อของแชลลี่, โอลัน
เขาตะคอกใส่หน้าลิงค์“ข้าขอแนะนำให้เจ้าอยู่ห่างๆจากลูกสาวของข้าซะ, ไอ้เด็กเหลือขอ!”
ลิงค์ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มขบขัน“ผมว่าผมไม่ใช่ฝ่ายที่เข้าหาก่อนนะ”
โอลันพูดไม่ออกและไม่กี่วินาทีต่อมา, เขาก็พูดต่อ “ลูกสาวของข้าไม่คู่ควรกับเจ้า เธอยังเด็กและใสซื่อเกินไป, ข้ามีลูกสาวแค่คนเดียว ข้าไม่อยากให้เธอต้องเจ็บปวด”
ลิงค์ถามด้วยรอยยิ้ม“ผมดูเหมือนคนต่ำช้าที่ล่อลวงเด็กสาวบริสุทธิ์ด้วยคำพูดอ่อนหวานหรอ?”
โอลันส่ายหัว“ไม่ใช่, ข้าไม่ได้พูดถึงลักษณะนิสัยของเจ้า ข้ากำลังพูดถึงทักษะดาบของเจ้าต่างหาก ทักษะดาบคือศาสตร์แห่งการสังหาร คนที่ฝึกมันนั้นมีแค่สองทางเลือกคือฆ่าคนอื่นได้หรือไม่ก็ถูกฆ่าเท่านั้นแหล่ะ”
จากนั้นลิงค์ก็ถามต่อ“แล้วถ้าเธอมีพรสวรรค์หล่ะ?”
โอลันหัวเราะอย่างขมขื่น“พวกเราทุกคนก็เป็นแค่สามัญชน เจ้าคิดว่าจะสอนเธอได้ซักแค่ไหนกัน? ถึงแม้ว่าลูกสาวของข้าจะสามารถสร้างชื่อให้กับตัวเองด้วยฝีดาบของเธอได้, แต่เธอจะต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญของแท้ได้รึไง? ข้าไม่อยากให้เธอเรียนดาบเลยซักนิดเพราะมันหมายถึงการทำให้เธอต้องเดินบนเส้นทางที่อันตราย ข้าจะไม่ให้เธอไปข้องเกี่ยวกับโลกที่เต็มไปด้วยเลือดที่ผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานทุกเผ่าพันธุ์วิ่งพล่านอยู่ทั่วหรอก เธอจะต้องใช้ชีวิตในแต่ละวันในฐานะคนธรรมดา แน่นอนว่า, ถึงมันจะดูน่าเบื่อ, แต่อย่างน้อยมันก็จะเป็นชีวิตที่สงบสุข”
นี่คือตรรกะของสามัญชนส่วนใหญ่มันฟังดูมีเหตุผล แต่ลิงค์ก็ไม่คิดเลยว่าในวันหนึ่งเขาจะได้ยินเรื่องแบบนี้จากพ่อค้าธรรมดาๆคนนึงเขายักคิ้วให้โอลัน
โอลันถอนหายใจ“เจ้าหนุ่ม, ในโลกนี้มีผู้กล้าอยู่สองประเภทเท่านั้นแหล่ะ; พวกแรกคือพวกไร้เทียมทาน, และอีกพวกก็คือพวกที่ช่วงชีวิตสั้นมากๆ ซึ่งอย่างหลังนั้นมีการเป็นพันๆคน ข้าไม่อยากให้ลูกสาวของข้ากลายเป็นผู้กล้าแบบนั้นหรอกนะ”
มันเป็นเรื่องจริงการเป็นผู้กล้านั้นขึ้นชื่อในเรื่องของการมีช่วงชีวิตที่สั้น
ลิงค์ถูกโอลันโน้มน้าวในที่สุดเขาตัดสินใจว่าจะไม่สอนแชลลี่ให้มากนัก อย่างมากที่สุด, เขาก็แค่จะชี้หลักเล็กๆน้อยให้กับเธอ เขามีแต่จะพาเธอไปอยู่บนเส้นทางแห่งการทำลายตัวเองถ้าเกิดว่าเขาคิดจะสอนแชลลี่ต่อไป
ในที่สุดเขาก็พูดออกมา“เอาเป็นว่าผมรับปากแล้วกันครับ ผมจะไม่สอนอะไรเธออีก”
“ขอบใจนะ,เจ้าหนุ่ม” โอลันทำความเคารพลิงค์, ซึ่งเป็นท่าทีที่บ่งบอกถึงการถูกเลี้ยงดูมาเยี่ยงชนชั้นสูง　　พอสังเกตเห็นสายตาประหลาดใจของลิงค์,โอลันก็อธิบาย “พ่อของข้าเคยเป็นอัศวินมาก่อน ในตอนที่ข้ายังเด็ก, เขามักจะคิดอยู่เสมอว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ว่าสุดท้ายแล้วเขาก็ตายในสนามรบ ข้าไม่มีโอกาสได้เห็นศพของเขาด้วยซ้ำ”
จากนั้นโอลันก็เดินผ่านเขาไปแชลลี่เดินตามหลังพ่อของเธอ, เห็นได้ชัดว่าข้อแลกเปลี่ยนที่เธอทำกับลิงค์ถูกคัดค้านแล้ว
ลิงค์ยักไหล่,แสดงให้เห็นว่าเขาไม่มีทางเลือกในเรื่องนี้ มีน้ำตาคลออยู่ในดวงตาของแชลลี่ เธอส่งเสียงสะอึกสะอื้นออกมา
หลังจากนั้นไม่นาน,พ่อค้าทุกคนก็มารวมกลุ่มกัน ภายใต้การชี้แนะของทหารรับจ้าง, ค่ายชั่วคราวที่มีการป้องกันอย่างเหมาะสมก็ถูกจัดตั้งขึ้นในที่สุด ภายในวงล้อมที่ถูกสร้างขึ้นจากรถม้าและปศุสัตว์นี้, เหล่าพ่อค้าก็เริ่มจุดไฟแล้วเอาผ้าห่มของตัวเองออกมา
จนถึงตอนนี้,ทุกอย่างค่อนข้างสงบสุขดี
ลิงค์หามุมเงียบๆในค่ายเขาถอนใบหญ้าออกมาบางส่วนและแผ่พวกมันออกบนพื้นใกล้ๆกับกองไฟ จากนั้นเขาก็เอาผ้าห่มขนแกะที่เขาพกติดมาด้วยวางเอาไว้บนกองหญ้าที่เขาแหวก
ท้องฟ้ามืดลงอย่างเห็นได้ชัดลิงค์ทิ้งตัวลงบนผ้าห่มของเขาแล้วหลับตา จากภายนอก, มันดูเหมือนกับว่าเขาเริ่มหลับแล้ว แต่ในความเป็นจริงนั้น, เขากำลังอ่านหนังสือเวทมนตร์อยู่
นี่คือส่วนหนึ่งของแบบแผนการฝึกของเขาเขาไม่สามารถผ่อนคลายในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ได้
หลังจากอ่านไปได้ครึ่งชั่วโมง,ลิงค์ก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังมุ่งหน้ามาทางเขา เขาตัดสินใจไม่ลืมตา ความสนใจส่วนใหญ่ของเขายังคงอยู่กับหนังสือเวทมนตร์ที่เขากำลังอ่าน อย่างไรก็ตาม, เขาก็เหลือความสนใจเล็กๆไว้ให้คนที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามา
คนๆนั้นคือหนึ่งในทหารรับจ้างที่ถูกจ้างโดยบริษัทโลกาสีชาดจากเสียงเท้า, ลิงค์สามารถระบุตัวตนของผู้ที่กำลังมาถึงได้ ทหารรับจ้างคนนั้นมีชื่อว่าอาร์ดา เขาเป็นหนึ่งในสามผู้ดูแลของทหารรับจ้างซึ่งเป็นนักรบเลเวล 4
เสียงเท้าของเขามาหยุดอยู่ข้างลิงค์ในที่สุดแล้วเสียงของอาร์ดาก็ดังขึ้นตามมา “นี่, ข้าได้ยินมาว่าฝีมือดาบของเจ้าค่อนข้างใช้ได้”
“ก็นิดหน่อยครับ”ลิงค์พยักหน้า เขายังหลับตาอยู่
อาร์ดาถามอย่างอดทน“เจ้าได้เห็นมนุษย์สัตว์เมื่อสักครู่นี้แล้วใช่ไหม?”
ลิงค์พยักหน้าอีกครั้ง
อาร์ดาอธิบาย“อันที่จริงคือตอนนั้นพวกมันมีอยู่สองคน หนึ่งในพวกมันถูกพวกเราฆ่าไปแล้ว แต่ว่า, อีกตัวสามารถหนีไปได้ พวกเราสงสัยว่าพวกนั้นอาจจะเป็นหน่วยสอดแนม, มันมีความเป็นไปได้ที่พวกมันจะโจมตีพวกเราในคืนนี้ แล้วก็อย่างที่เห็น, เลือดของพวกมันมีพิษ หัวหน้าของพวกเรามิโร่และมือดีของพวกเราบางส่วนได้ติดพิษจากเลือดของมนุษย์สัตว์พวกนั้นไปแล้ว พวกเราจำเป็นต้องรวบรวมความช่วยเหลือทั้งหมดเท่าที่พวกเราจะหาได้เพื่อคุ้มกันค่ายในคืนนี้”
อาร์ดาคงคิดว่าลิงค์มีประสบการณ์การเอาตัวรอดในป่าสูง,และเมื่อพิจารณาจากความจริงที่ว่าเขาเคยสำรวจทุ่งหญ้าด้วยตัวเองมาก่อนที่จะเข้าร่วมกับคาราวานแล้ว ในฐานะกลุ่มทหารรับจ้างที่ตอนนี้กำลังขาดแคลนคนนั้น, จึงเป็นธรรมดาที่อาร์ดาจะมาขอความช่วยเหลือจากลิงค์ แล้วก็แน่นอนว่าลิงค์ไม่ใช่คนๆเดียวที่อาร์ดามาขอความช่วยเหลือ พวกที่ดูมีความสามารถทางร่างกายคนอื่นๆเองก็คงถูกเขาเกณฑ์มาเฝ้ายามในคืนนี้
และมันก็ช่างบังเอิญจริงๆ,ลิงค์เองก็กำลังสงสัยเรื่องมนุษย์สัตว์ลึกลับสองตัวนั้นอยู่พอดี เขาพยักหน้าให้อาร์ดาแล้วพูด “เข้าใจแล้วครับ, อยากให้ผมทำอะไรหล่ะ?”
อาร์ดาคิดไม่ถึงว่าเขาจะยอมเห็นด้วยง่ายขนาดนี้,เพราะเขาสังเกตเห็นว่าตลอดการเดินทางนั้นลิงค์เอาแต่เงียบอยู่ตลอด จากนั้นด้วยความโล่งอกกับคำตอบของลิงค์, เขาก็พูดออกมา “ต้องแบบนี้สิ พวกเรากำลังขาดคนทางฝั่งตะวันออกหน่ะ ถ้าเจ้าไม่ติดขัดอะไร, ช่วยรับกะแรกที่นั่นได้ไหม?”
“ไม่มีปัญหาครับ”ลิงค์เก็บผ้าห่มขนแกะของเขาแล้วมุ่งหน้าไปยังจุดที่อาร์ดาบอก
ในระหว่างทาง,เขาก็สังเกตดูสภาพรอบๆไปด้วย เขาสังเกตเห็นสีหน้าที่จริงจังของทหารรับจ้าง ผ่านฝูงชนนั้น, เขามองเห็นพรรคพวกที่ติดพิษของพวกเขาด้วย ไอรีนโนเวล
มีทหารรับจ้างติดพิษสามคนคนที่ตาบอดข้างนึงได้ถูกทำความสะอาดเลือดที่หน้าไปแล้ว, แต่บนหน้าของชายคนนั้นก็ยังคงมีสีเขียวแบบเดียวกับที่ลิงค์เห็นบนหน้าของมนุษย์สัตว์ ร่างกายของเขาสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ในขณะที่ปากของเขากำลังพูดงึมงำฟังไม่รู้เรื่อง ที่ข้างๆเขามีทหารรับจ้างที่ฆ่ามนุษย์สัตว์ได้อีกสองคนนอนอยู่หนึ่งในพวกเขาเป็นหัวหน้าทหารรับจ้าง, มิโร่
อาการของมิโร่นั้นดูเหมือนจะดีกว่าอีกสองคนใบหน้าของเขาไม่มีสีเขียวเหมือนกับสองคนข้างๆเขา แถมเขายังเคลื่อนไหวได้ด้วยซ้ำ, แต่จากลักษณะการเคลื่อนไหวของเขานั้น, ลิงค์มองเห็นว่าอาการของเขายังรุนแรงอยู่ มิโร่น่าจะสามารถใช้แรงได้แค่ครึ่งเดียวเป็นการชั่วคราว, และอาการของเขาก็คงจะมีแต่แย่ลงถ้าถูกทิ้งเอาไว้โดยไม่ได้รับการรักษา
ถ้ามนุษย์สัตว์สองคนนั้นเป็นหน่วยสอดแนมจริงๆ,ก็มีโอกาสสูงที่พวกเราจะถูกลอบโจมตีในคืนนี้ แต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถทำอะไรได้จริงๆ ฉันคงทำได้แค่รอดูว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น, ลิงค์คิด
ตอนนี้,เขาจำเป็นต้องวิจัยพิษที่เขาเก็บมาจากเลือดของมนุษย์สัตว์ก่อน
ลิงค์สังเกตเห็นว่าพื้นที่ที่เขาได้รับมอบหมายมานั้นเป็นพื้นที่ว่างเปล่าที่ถูกเคลียร์สินค้าของพ่อค้าออกหมดแล้วเขาเป็นคนๆเดียวที่ยืนคุ้มกันที่นี่ในคืนนี้ และมันคงไม่มีใครมองเห็นสิ่งที่ลิงค์ทำที่นี่ มันเป็นพื้นที่ในอุดมคติสำหรับเขา
ลิงค์ปู่ผ้าห่มลงบนพื้นที่ว่างแล้วนั่งลงด้วยหูข้างนึงที่คอยฟังเสียงจากในค่าย, ลิงค์ก็เอาขวดเลือดที่เขาเก็บเอาไว้ออกมาแล้วเริ่มทำการทดลองพิษที่อยู่ในเลือดพวกนี้
ตามหลักการการปรุงยานั้น,พิษแต่ละชนิดจะมีคุณสมบัติบางอย่างซึ่งทำการตอบสนองกับสารแก้พิษที่สอดคล้องกัน พิษบางชนิดก็มีหลายคุณสมบัติ, แต่ด้วยการปรุงยาที่ถูกต้องนั้น, ลิงค์น่าจะสามารถระบุประเภทของพิษที่อยู่ในเลือดของมนุษย์สัตว์ได้
แต่ก็แน่นอนว่า,ความเข้าใจในธรรมชาติของพิษนั้นไม่ได้หมายความว่าจะหาวิธีการรักษาได้จริงๆ
ซึ่งเหตุผลที่พิษบางอย่างได้รับการพิสูจน์ว่ารักษายากนั้นก็เป็นเพราะความจริงที่ว่าพวกมันมีคุณสมบัติหลายอย่างซึ่งขัดกันในลักษณะที่ซับซ้อนและด้วยเหตุนั้นเอง, ยาปฏิชีวนะที่ใช้รักษาพิษพวกนี้จึงหายากเสมอ แถมยังมีบางประเภทที่หาวิธีรักษาไม่ได้แม้ว่าเวลาจะผ่านมานาแล้ว
ถ้าเปรียบเป็นสมการคณิตศาสตร์มันก็คงจะดูเหมือนกับการจัดเรียงตัวเลขและตัวอักษรที่เมื่อมองผ่านๆนั้นดูไม่ยากอะไร แต่ในที่สุดคุณก็จะต้องผิดหวัง, เพราะคุณจะตระหนักได้ว่ามันไม่มีวิธีแก้ปัญหาได้อย่างสมบูรณ์, แม้ว่าจะรู้จักความหมายของตัวเลขและตัวอักษรแต่ละตัวก็ตาม
ในตอนนี้,ไม่มีใครมาสนใจเขา ลิงค์จึงเริ่มทำการทดลอง และสิบนาทีต่อมา, เขาก็หยุดลงในที่สุด
ไม่มีความซับซ้อนอยู่ในพิษนี้คุณสมบัติของมันนั้นชัดเจน มันคือธาตุทั้งห้า, ซึ่งประกอบไปด้วยทองคำ, ไม้, น้ำ, ไฟ, แล้วก็ดิน, ที่ตัดกันตามรูปแบบเฉพาะ แต่วิธีที่มันถูกผสมขึ้นมานั้นเป็นสิ่งที่น่าสนใจสำหรับลิงค์ เขาได้ลองใช้วิธีล้างพิษที่แตกต่างกัน 20 วิธี, แต่ก็ไม่มีวิธีไหนที่ส่งผลกับพิษนี้เป็นพิเศษเลย　　นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอกับพิษแบบนี้ตั้งแต่ที่เขาเชี่ยวชาญการปรุงยาตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับนักปรุงยาพิษที่มีทักษะระดับสูงที่ไร้ซึ่งความเห็นใจกับเหยื่อของเขา
ลิงค์ขมวดคิ้วเล็กน้อยหรือว่ามันจะรักษาไม่ได้จริงๆ? คนแบบไหนกันนะที่สามารถปรุงยาพิษที่ร้ายกาจแบบนี้ได้?
ถ้าไม่ได้รับการรักษา,พวกที่โดนพิษจะต้องพบกับความตายที่เชื่องช้าและทรมานอย่างแน่นอน ลิงค์เงยหน้าขึ้นมาจากที่ซ่อนของเขาแล้วมองไปยังทหารรับจ้างสามคนที่ติดพิษอย่างสงสาร
ก่อนหน้านี้,หัวหน้าทหารรับจ้างยังเคลื่อนไหวได้อยู่ แต่พิษนั้นกำลังแพร่กระจายไปทั่วร่างของเขา ตอนนี้เขาดูอ่อนแอยิ่งกว่าเดิม
ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกตัวว่าเวลาของเขาใกล้จะหมดลงแล้วเหล่าทหารรับจ้างที่คอยดูแลเขาอยู่ในตอนนี้โน้มตัวไปที่ร่างของเขาในขณะที่เขาพูดอะไรบางอย่าง ลิงค์ฟังสิ่งที่เขาพูด ชายคนนั้นกำลังจัดแจงหน้าที่ให้กับเหล่าทหารรับจ้างหลังจากที่เขาตาย
ไม่มีความกลัวหรือความเสียใจอยู่ในน้ำเสียงของหัวหน้าทหารรับจ้างเลยมันฟังดูราบเรียบและเยือกเย็น, สมกับเป็นเป็นที่คาดหวังจากคนอื่นที่ทุ่มเทกับงานของตัวเองจนถึงแก่ความตาย
ลิงค์ยิ่งรู้สึกสงสารกับชะตากรรมของชายคนนี้มันช่างน่าเศร้าจริงๆที่ต้องสูญเสียทหารรับจ้างดีๆไป ถ้าเขาปลูกถ่ายพลังรุ่งอรุณให้หล่ะก็…ด้วยพรสวรรค์ของเขา, เขาน่าจะไปสูงกว่าเลเวล 8 ได้ด้วยซ้ำ, เขาคิด
ในขณะที่เขากำลังคร่ำครวญถึงสภาพของมิโร่,ก็มีเสียงหายใจแรงดังมาจากค่าย, ตามมาด้วยเสียงพึมพำแปลกๆ ลิงค์รีบระบุตำแหน่งของเสียงอย่างรวดเร็ว พวกมันมาจากทหารรับจ้าที่ได้รับพิษรุนแรงที่สุด
เขากำลังกลืนอากาศเข้าไปมีเสียงฟ่อดังมาจากลำคอของเขา ตาขาวของเขาหายไปแล้ว, และมันก็ถูกแทนที่ด้วยความมืดมิดจากนั้นราสีขาวที่มีลักษณะเป็นเส้นๆก็เริ่มแพร่กระจายบนหน้าของเขา
อาการเหล่านี้เป็นอาการที่ลิงค์เจอกับมนุษย์สัตว์ที่ติดพิษ!