Advent of the Archmage - 575: ช่วยเหลือนากา 2

Chapter
“ลิงค์,นายคิดว่าเขามาคุยเรื่องสำคัญจริงๆรึเปล่า?”
เซลีนเดินมาหาลิงค์ในทันทีที่เขากลับมาที่หอคอยเวทมนตร์เธออยู่ที่ชั้นบนสุดในระหว่างที่ลิงค์ประชุมกับไบรอันท์, และเล็งปืนของเธอไปที่ไบรอันท์ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร, เธอก็จะยิงในทันทีที่รู้สึกได้ถึงอันตราย
เธอน่าจะไม่สามารถฆ่าไบรอันท์ได้,แต่อย่างน้อยเธอก็สามารถลดทอนพลังของเขาได้
อย่างไรก็ตาม,เธอไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติเลย ไบรอันท์ดูเหมือนจะมาคุยเรื่องประตูข้ามภพจริงๆ
ลิงค์เองก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกันคำทำนายมักจะไม่แน่นอน พวกมันเป็นเครื่องช่วยเตือนที่ดี, แต่ก็จะมีปัญหาได้ถ้าพึ่งพามันอย่างสมบูรณ์　　จากการพูดคุยกัน,เขาเชื่อว่าไบรอันท์ต้องมีอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม, เขาไม่มั่นใจเลยว่าเขาจะช่วยคาทูช่ายังไงหรือว่าเขามาที่นี่ด้วยเหตุผลอื่น
หลังจากที่คิด,ลิงค์ก็พูดขึ้นมา “ยังไม่ต้องรีบหรอก ตอนนี้เขาให้แบบแปลนฉันมาและจะอยู่ในเทือกเขามอดไหม้ซักสองสามวัน ถ้าพวกเราอดทนรอ, เขาจะต้องเปิดเผยเจตนาของตัวเองอย่างแน่นอน”
เซลีนยักไหล่ด้วยความสับสนเล็กน้อย“นั่นมันไม่ยุ่งยากเกินไปหน่อยหรอ เขาสู้นายไม่ได้หรอก ทำไมพวกเราไม่จับตัวเขามาสอบสวนซะเลยหล่ะ?”
ลิงค์ส่ายหัวในทันที“เซลีน, เธอมั่นใจในตัวฉันเกินไปแล้ว ถึงยังไงไบรอันท์ก็ยังค่อนข้างแข็งแกร่งอยู่ดี ถ้าพวกเราสู้กัน, ฉันก็จะต้องฆ่าเขา ฉันไม่สามารถจับตัวเขาได้หรอก”
สำหรับคนอย่างไบรอันท์,การจับเป็นเขายากยิ่งกว่าการฆ่าเขาเป็นร้อยเท่า
การฆ่าไบรอันท์เป็นเรื่องง่ายลิงค์สามารถเปิดใช้ลิลลี่และทำการโจมตีเพื่อจบชีวิตของไบรอันท์ได้ อย่างไรก็ตาม, ถ้าไบรอันท์ต่อสู้กลับมาก่อนที่เขาจะสิ้นลม, เมืองมอดไหม้ทั้งหมดก็จะถูกทำลาย
เมืองมอดไหม้เป็นดินแดนด่านหน้าของลิงค์เขาไม่สามารถทำเรื่องที่เสี่ยงขนาดนั้นได้
“ก็ได้ฉันจะจับตาดูเขาต่อ” ด้วยการคว้าปืน, เซลีนก็เดินกลับไปที่ระเบียงหอคอยเวทมนตร์ เธอสามารถมองเห็นทั่วทั้งเมืองได้จากตรงนี้แล้วก็มีผนึกเวทย์คอยป้องกันอยู่ด้วย มันเป็นสถานที่สอดแนมที่ดีที่สุด
ลิงค์เอาแบบแปลนประตูข้ามภพของไบรอันท์ออกมาแล้วเริ่มทำการแก้ไขมันซึ่งก็แน่นอนว่า, เขาทำการกำจัดจุดอ่อนแค่เล็กน้อย
ระบบระบายน้ำเสียใต้เทือกเขามอดไหม้
เมอร์น่าว่ายไปตามระบบระบายน้ำเสียและเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนอื่นสัมผัสอ่อร่าของเธอได้, เธอจึงใช้พลังกายภาพล้วนๆ การเคลื่อนไหวของเธอทั้งหมดนั้นดูเหมือนกับงูธรรมดาตัวนึง
ระบบระบายน้ำเสียของที่นี่ซับซ้อนเหมือนกับเขาวงกต,แต่เมอร์น่ามีความจำดีจนน่าตกใจ และจมูกของเธอก็ดีมากด้วย เธอสามารถได้กลิ่นตัวเองแม้จะอยู่ในน้ำที่สกปรกเช่นนี้
จุดเด่นพวกนี้ผนวกกับสัมผัสด้านทิศทางที่แม่นยำของเธอมันก็ทำให้เธอมาถึงโครงสร้างพื้นฐานชั้นนอกของหอคอยเวทมนตร์หลังจากผ่านไปประมาณสองชั่วโมง
และที่นี่,เธอก็ได้พบกับปัญหาใหม่
การป้องกันของหอคอยเวทมนตร์นี้หนาแน่นจนผิดปกติแม้กระทั่งโครงสร้างใต้ดินก็ยังไม่มีรูให้เข้าไปได้ เมอร์น่าเลื้อยวนอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่เจอช่องโหว่วเลย
แม้กระทั่งรูระบายน้ำก็มีเซ็นเซอร์ตรวจจับที่ละเอียดมากถ้าเธอว่ายเข้าไป, มันก็จะถูกเปิดใช้ในทันที เธอจ้องไปที่มันอยู่ครึ่งชั่วโมงแต่ก็ไม่พบจุดอ่อนอะไรเลย มันซับซ้อนมากจนเธอรู้สึกสิ้นหวัง　　วัตถุดิบที่ใช้ทำสถานที่อื่นๆเองก็แข็งมาก,มันมีเลเวล 9 และส่วนสำคัญต่างๆนั้นมีเลเวล 11 ถ้าเธออยากจะฝืนเข้าไป, มันก็คงจะทำให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่
ใครสร้างหอคอยนี้เนี่ย?มันบ้าไปแล้วรึไง? ทิ้งช่องโหว่วเล็กๆเอาไว้ซักหน่อยมันจะตายหรอ? เมอร์น่าหงุดหงิด
โดยไม่ยอมแพ้,เธอก็ว่ายต่อไปอย่างไร้จุดหมาย, และวนรอบหอคอยอยู่สามครั้งโดยไม่มีประโยชน์อะไรเลย การลอบเข้าทางใต้ดินไม่ได้ผล
เมอร์น่าทำได้แค่ถอยกลับมาหลังจากที่กลับมาถึงสวน, เธอก็ใช้ใบไม้เป็นที่กำบังแล้วเลื้อยกลับมาที่ห้องของไบรอันท์
ไบรอันท์กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้มีหุ่นเชิดเวทมนตร์สองคนยืนอยู่ข้างๆเขา คนนึงนวดเขาอย่างอ่อนโยนในขณะที่อีกคนถือเครื่องดื่มให้เขา
“แรงขึ้นนิดนึง,เบาลงหน่อย, อานั่นแหล่ะ กำลังดีเลย” 　　“ขอข้าดื่มอีก”
คนใช้เดินมาแล้วป้อนเครื่องดื่มให้เขาอย่างนุ่มนวลทั้งหมดที่ไบรอันท์ต้องทำนั้นก็คือขยับศรีษะแค่เล็กน้อย เขาเหมือนกับอยู่บนสวรรค์เลย
พอเห็นแบบนี้,เมอร์น่าก็แทบจะระเบิดความโกรธออกมา เธอดำลงไปในน้ำสกปรกที่เต็มไปด้วยของเสียจากมนุษย์อยู่เป็นชั่วโมงๆแถมเธอยังเผลอกลืนเข้าไปหน่อยนึงด้วย แต่ไอ้หมอนี่กลับมานั่งสบายอกสบายใจมีคนคอยปรนนิบัติรับใช้ ความรู้สึกที่แตกต่างกันนี้, ทำให้ความโกรธลุกโชนขึ้นมาในตัวเมอร์น่า เธอรีบเลื้อยมาหาไบรอันท์แล้วกัดน่องของไบรอันท์, พร้อมฝังพิษเข้าไปด้วย
ฉึก!ไบรอันท์เกือบตกเก้าอี้จากความตกใจ ความเจ็บปวดแล่นมาจากน่องของเขา ในตอนที่ก้มลงไป, เขาก็เห็นว่ามันคือรอยช้ำที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า แล้วก็มีรอยเขี้ยวอยู่สองจุด
นี่เป็นพิษที่รุนแรงมาก　　ไบรอันท์รีบดื่มน้ำทิพย์เอลฟ์เพื่อขับไล่พิษจากนั้นเขาก็มองหุ่นเชิดทั้งสอง พวกเธอจ้องมาที่เขาด้วยความสับสน, แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดปกติ
เขาถอนหายใจออกมาพอรู้สึกได้ว่าเมอร์น่าเข้ามาข้างในเสื้อคลุมและพันรอบแขนของเขาอีกกครั้ง, เขาก็พูดกับหุ่นเชิดเวทมนตร์ “เอาหล่ะ, ฉันอยากจะพักซักหน่อย ไปได้แล้ว”
แล้วพวกเธอก็ออกจากห้องไป
ในที่สุด,ไบรอันท์ก็พึมพำออกมา “อะไรกันเนี่ย? นี่เจ้าทำบ้าอะไรกัน!?”
เมอร์น่าส่งเสียฮึดฮัด“ข้าเสี่ยงชีวิตไปสืบค้นหอคอยเวทมนตร์, แต่พอกลับมาเห็นเจ้าอยู่ในสภาพนั้นข้าก็รู้สึกขัดใจขึ้นมา, ดังนั้นข้าก็เลยกัดเจ้า!”
“เอาเถอะ,แล้วสถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?” ไบรอันท์รู้สึกว่าเขาผ่อนคลายเกินไปหน่อย, แต่หุ่นเชิดเวทมนตร์ของเฟิร์ดนั้นก็ยอดเยี่ยมสมชื่อจริงๆ พวกเธอน่ารัก, มีน้ำเสียงที่อ่อนโยน, การเคลื่อนไหวที่นุ่มนวล, และรับใช้ได้อย่างดีเยี่ยม ถ้าเขาไม่กลัวว่าจะถูกเอาไปล้อเลียน, เขาก็คงพาสองคนนี้กลับไปที่เกาะรุ่งอรุณด้วยแล้ว
“การป้องกันหนาแน่นมากข้าไม่สามารถทะลวงเข้าไปด้วยตัวคนเดียวได้ ข้าต้องให้เจ้าช่วย” เมอร์น่าถอนหายใจ เธอดูถูกเฟิร์ดมากเกินไป
“เลวร้ายขนาดนั้นเลยหรอ?”ไบรอันท์เองก็ตกใจเหมือนกัน เขาเคยเห็นทักษะการแทรกซึมของเมอร์น่ามากับตัวแล้ว ถ้าแม้แต่เธอยังสิ้นหวัง, การป้องกันของเฟิร์ดก็คงจะไม่ธรรมดาจริงๆ
ในขณะที่กำลังคิดไบรอันท์ก็พูดขึ้นมา“ให้ข้าออกไปข้างนอกดีไหม? ข้าจะได้ไปหานักเวทย์ฝึกหัดที่จะพาเจ้าเข้าไปในหอคอยเวทมนตร์ ซึ่งก็แน่นอนว่าเจ้าจะต้องเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเองใหม่ด้วย, อย่างเช่นนกแก้วพูดได้หรือแมวขาว, หรือสัตว์อะไรก็แล้วแต่ที่คนเค้าไม่กลัวกัน” 　　เมอร์น่าถอนหายใจ“ก็ได้ ข้าจะทำตามที่เจ้าบอก”
แล้วทั้งคู่ก็เริ่มเคลื่อนไหวในทันที
เมอร์น่าเริ่มเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเองในมุมมืดในขณะที่ไบรอันท์ออกไปเดินเล่นตามท้องถนนเขาเดินเล่นจนถึงหกโมงเย็น ในตอนที่เขากลับมา, ก็มีหนูขนาดเท่ากำปั้นอยู่ในห้องตัวนึง หนูตัวนี้มีขนฟูสีขาว มันน่ารักมาก
ไบรอันท์ลูบเมอร์น่าแล้วชื่นชม“ยอดเยี่ยม”
จากนั้นเขาก็นั่งลงแล้วถอนหายใจ“เมอร์น่า, แผนของข้าไม่ได้ผล”
“ถ้างั้นจะเอายังไงต่อ?”เมอร์น่ารู้สึกสิ้นหวัง ดวงตากลมโตมของหนูน่ารักตัวนี้มีประกายสีแดงอยู่ เธอใช้เวลาตลอดทั้งเที่ยงไปกับการแปลงกลาย, และตอนนี้พอไบรอันท์มาพูดแบบนี้ มันก็ทำให้เธออยากจะเป็นบ้า
เธอตะโกนพร้อมกระทืบเท้า“เจ้าเป็นนักเวทย์ระดับตำนานนะ! แล้วเจ้าก็ใช้ชีวิตมาเกือบ 400 ปีแล้วด้วย, นี่เจ้าหลอกนักเวทย์ฝึกหัดอายุประมาณ 20 ปีไม่ได้หรอ?”
“ข้าหลอกได้,แล้วเขาก็จะพาเจ้าเข้าไปข้างในด้วย, แต่จากที่ข้าตรวจสอบมา, ลิงค์มีวิญญาณที่แข็งแกร่งอยู่ในหอคอยเวทมนตร์ เธอจะทำการตรวจจับสิ่งมีชีวิตที่ถูกนำเข้าไปทั้งหมด ถ้ามันไม่ได้รับการยืนยัน, วิญญาณนั้นก็จะเปิดการแจ้งเตือน ดังนั้น”
“ดังนั้นแผนของพวกเราก็จะไม่ได้ผลสินะ?”เมอร์น่ากำลังจะระเบิดแล้ว
“ใช่”
แล้วเมอร์น่าก็ระเบิดเข้าจนได้เธอกระโดดอยู่รอบโต๊ะพร้อมกับตะโกนออกมา “ลิงค์มันเป็นบ้าไปแล้วรึไง นี่มันคงจะคิดว่าแมลงสาบเป็นผู้บุกรุกด้วยหล่ะมั้ง!? มันควรจะรีบๆตายไปได้แล้ว!”
“เอาจริงๆก็ใช่นะข้าลองส่งแมลงสาบปีนข้ามประตูไปดู แล้วหนึ่งวินาทีต่อมา, มันก็ถูกเวทย์เลเวล 0 ฆ่า” 　　เมอร์น่าพูดไม่ออก
หลังจากผ่านไปพักใหญ่ๆ,เธอก็พูดขึ้นมา “คาทูช่าสามารถรอดได้อย่างมากที่สุดก็อีกสองวัน หลังจากนั้น, ภารกิจของพวกเราจะล้มเหลว เจ้าต้องหาวิธีให้ได้นะ”
ไบรอันท์เองก็ปวดหัวเหมือนกัน“ไม่ต้องห่วง พวกเรายังมีเวลาอีกสองวัน พรุ่งนี้, ข้าจะออกไปข้างนอกอีกครั้ง แล้วข้าจะพยายามหาวิธีดู ไม่สิข้าต้องหาให้ได้!”